IPPP3/443-447/11-4/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie nr IPPP3/443-447/11-2/JF z dnia 4 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej stawki podatku oraz miejsca świadczenia usługi organizacji konferencji, reklamy, wystawienniczej i sponsoringu - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej stawki podatku oraz miejsca świadczenia usług organizacji konferencji, reklamy, wystawienniczej i sponsoringu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym wezwano do uzupełnienia ww. wniosku pismem z dnia 4 kwietnia 2011 r. nr IPPP3/443-447/11-2/JF. Wezwanie doręczono w dniu 6 kwietnia 2011 r. Uzupełnienia dokonano w dniu 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Instytut (dalej zwany Instytutem) jest placówką naukową. Do zakresu działań Instytutu należy prowadzenie badań z zakresu chemii organicznej. Są to w szczególności badania podstawowe nad syntezą i przemianami związków organicznych, wyodrębnieniem i syntezą produktów naturalnych i ich analogów, badania właściwości chemicznych, fizycznych i struktury związków organicznych o znaczeniu praktycznym.

Od 1 stycznia 2011 r. przy refakturowaniu usług, dla których stosuje się obniżoną stawkę VAT (woda, wywóz nieczystości) Instytut jest obciążany stawką podstawową (23%).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Instytut X, będący użytkownikiem wieczystym terenu (w części 66/100) obciąża Instytut częścią kosztów zużycia wody, poboru energii, wywozu nieczystości, ochrony, itp. ponieważ zawarł umowy z dostawcami na dostarczanie wyżej wymienionych usług.

Analogicznie - pracownicy Instytut będą brali udział w konferencjach organizowanych przez zagraniczne jednostki naukowe poza granicami Polski.

Poza tym kilka firm (krajowych i zagranicznych) zgłosiło chęć zaprezentowania swoich produktów zamieszczenia reklamy lub sponsoringu konferencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zastosowanie stawki podstawowej do usług (dostarczania wody, wywozu nieczystości), do których zastosowanie ma stawka obniżona jest nieprawidłowe.

Zgodnie z Ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm. podstawową stawkę podatku należy zastosować w przypadku sprzedaży (odsprzedaży) towarów i usług wymienionych w art. 43 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm., dla których przewidziano stawkę zwolnioną, ale stosować ją mogą wyłącznie podmioty wymienione w Ustawie.

Ad. 2.

Instytut dla opłat konferencyjnych zagranicznych uczestników konferencji winien zastosować podstawową stawkę VAT zgodnie z art. 28g ust. 1 Ustawy o VAT.

Analogicznie - udział pracowników Instytutu w zagranicznych konferencjach nie podlega opodatkowaniu jako "import usług" w Polsce.

Usługi reklamowe wystawiennicze sponsoring - winien być opodatkowany zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm. w miejscu, w którym podatnik (usługobiorca) posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. - zwana dalej ustawą) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się stosownie do postanowień art. 7 ust. 1, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ponadto stosownie do obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację uregulowania wspólnotowego zawartego w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006, Nr 347/1 z późn. zm.). I tak, zgodnie z art. 28 Dyrektywy, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym głównej dostawy, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie współudział w ponoszeniu kosztów, świadczeniem głównym będą właśnie te odsprzedawane (świadczone) usługi. Zatem jest to dostawa zasadnicza i winna być opodatkowana stawką dla niej właściwą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Instytut jest wieczystym użytkownikiem terenu (w części 34/100), na którym posiada budynki laboratoryjne do prac teoretycznych i budynek hotelowo administracyjny. Z uwagi na fakt, iż Instytut nie posiada z dostawcami zawartej umowy na dostawę wody, pobór energii, wywóz nieczystości, ochronę, Instytut X, będący użytkownikiem wieczystym terenu w pozostałej części (66/100) obciąża Instytut częścią kosztów z tytułu zużycia wyżej wymienionych usług, co opodatkowuje stawką 23%. Instytut posiada wątpliwości dotyczące prawidłowości stawki opodatkowania odsprzedawanych usług.

Wobec powyższego Instytut jako użytkownik wieczysty dysponuje terenem oraz posadowionymi na nim budynkami jak właściciel. Nabycie usług związane z użytkowaniem własnej nieruchomości stanowi partycypację w kosztach nabywanych usług - zużycia wody, energii, wywozu nieczystości, ochrony. Przy czym nabycie tych usług nie jest związane z żadną inną usługą, np. najmem nieruchomości. W związku z tym, iż Instytut nabywa wskazane usługi za pośrednictwem innego podmiotu, z którym nie łączy Go żadna inna umowa poza świadczeniem ww. usług, należy uznać, iż nabycie tych usług jest świadczeniem zasadniczym. Wobec tego nabywane usługi podlegają opodatkowaniu według właściwej stawki podatku przewidzianej dla usług tego rodzaju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do ust. 2 ww. artykułu dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Pod poz. 140 wymienione zostały usługi zaliczone do grupowania PKWiU 36.00.20.0 związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych. Wywóz nieczystości, w zależności od ich rodzaju, został wymieniony w poz. 143-144, 146 tego załącznika.

Wobec tego świadczenie usług wymienionych w załączniku korzystają z preferencyjnej 8% stawki podatku. Pozostałe usługi podlegają opodatkowaniu stawka podstawową. Wobec tego usługa dostawy wody oraz wywóz nieczystości spełniające warunki wymienione w poz. 140 oraz w poz. 143-144, 146 - na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy - podlega opodatkowaniu stawką 8%, natomiast dostawa energii elektrycznej i usługa ochrony na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy są opodatkowane stawką 23%.

Zatem, stanowisko Instytutu w tym zakresie jest prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług na rzecz kontrahentów spoza Polski dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotnym jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

A zatem, co do zasady podatnikiem jest każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą oraz osoba prawna, która takiej działalności nie prowadzi ale jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Powyższe uregulowania wskazują zatem, iż usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca będący podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności - ma swoją siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności. Wobec tego usługa świadczona przez podatnika spoza terytorium Polski na rzecz polskiego podatnika podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Analogicznie, usługa świadczona przez polskiego podatnika na rzecz podatnika spoza terytorium kraju nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Od niniejszej ogólnej zasady ustawodawca przewidział wyjątki, które w zależności od charakteru usługi, określają miejsce jej opodatkowania w odmienny sposób. W myśl art. 28g ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Powyższy przepis dotyczy usług wstępu na imprezy w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczone są na rzecz podatnika. W tym przypadku miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie impreza faktycznie się odbywa. Uznać należy, iż miejsce świadczenia na rzecz podatnika usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, które nie obejmują wstępu ustalane jest na zasadach ogólnych wynikających z art. 28b ustawy, tzn. w miejscu siedziby (zamieszkania, stałym miejscu prowadzenia działalności).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Instytut będzie organizatorem międzynarodowej konferencji naukowej, w której udział będą brali przedstawiciele z krajowych i zagranicznych jednostek naukowych. Uczestnicy konferencji dokonują zgłoszenia a następnie wnoszą opłatę konferencyjną, która jest potwierdzana fakturą VAT. Pracownicy Instytutu będą brali udział w konferencjach organizowanych przez zagraniczne jednostki naukowe poza granicami Polski. Poza tym firmy (krajowe i zagraniczne) zgłosiły chęć zaprezentowania swoich produktów, zamieszczenia reklamy lub sponsoringu konferencji. Wątpliwości Instytutu dotyczą miejsca świadczenia i opodatkowania usługi organizacji konferencji oraz reklamy i sponsoringu,

W rozpatrywanej sprawie Instytut będący podatnikiem będzie świadczyć za wynagrodzeniem (opłatą konferencyjną) odpłatne usługi organizacji konferencji naukowych dla zagranicznych i krajowych podatników (jednostek naukowych wysyłających swoich pracowników). Jednocześnie pracownicy Instytutu również będą brali udział w konferencjach organizowanych przez zagraniczne jednostki naukowe poza terytorium kraju i tym samym podatnicy spoza terytorium kraju będą za granicą odpłatnie świadczyć takie usługi na rzecz Instytutu. W takich okolicznościach znajduje zastosowanie przepis art. 28g ust. 1 ustawy. Wobec tego organizacja konferencji naukowej wraz z wstępem na tę konferencję podlega opodatkowaniu w miejscu faktycznego świadczenia.

W konsekwencji, w przypadku kiedy Instytut jest organizatorem konferencji na terytorium kraju, usługa ta podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie Instytut. W przypadku kiedy to Instytut nabywa usługę wstępu na konferencję zorganizowaną za granicą przez podatnika spoza terytorium kraju, wówczas usługa taka nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski a Instytut nie ma obowiązku jej opodatkowania jako usługobiorca (import usług).

W odniesieniu do pozostałych usług będących przedmiotem wniosku, tj. usługi reklamy i sponsoringu należy uznać, iż świadczenie tychże usług nie zostało wymienione w żadnym z przepisów szczególnych (art. 28c - art. 28o), wobec tego do określenia miejsca ich świadczenia stosuje się art. 28b ustawy. Zatem, usługi reklamy i sponsoringu świadczone przez Instytut na rzecz krajowych i zagranicznych podatników podlegają opodatkowaniu w miejscu, w którym usługobiorcy posiadają siedzibę.

Wobec tego stanowisko Instytutu w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.