IPPP3/443-438/13-2/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r. (data wpływu 17 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz podmiotu zagranicznego zarejestrowanego w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz podmiotu zagranicznego zarejestrowanego w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kancelaria Adwokacka zawarła umowę w zakresie przygotowania opinii, koncepcji oraz regulaminu Sądu Arbitrażowego (Polubownego) dla sporów pomiędzy podmiotami działającymi na prawie Konfederacji Szwajcarskiej i Wielkiego Księstwa Liechtenstein, a także obsługi arbitrażu i bieżącej działalności, z podmiotem zagranicznym zarejestrowanym w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT Wnioskodawca powinien zastosować na usługi prawne świadczone na rzecz podmiotu, który opisano w punkcie 68, czyli podmiotu zarejestrowanego w Księstwie Liechtenstein.

Zdaniem Wnioskodawcy: w takim przypadku Wnioskodawca wystawia fakturę, (o której mowa w § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie m.in. wystawiania faktur - Dz. U. Nr 68, poz. 360), bez wykazywania na niej podatku VAT, traktując usługę jako niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce, ponieważ odbiorcą usługi jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą i ten podmiot dokona stosownego rozliczenia podatku według obowiązujących na ich terenie przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłe uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei ust. 2 stanowi, że w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę w zakresie przygotowania opinii, koncepcji oraz regulaminu Sądu Arbitrażowego (Polubownego) dla sporów pomiędzy podmiotami działającymi na prawie Konfederacji Szwajcarskiej i Wielkiego Księstwa Liechtenstein, a także obsługi arbitrażu i bieżącej działalności, z podmiotem zagranicznym zarejestrowanym w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stawki podatku, jaką winien zastosować dla świadczonych usług na rzecz podmiotu, zarejestrowanego w Księstwie Liechtenstein.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić, zatem należy, że zawarte w nim zastrzeżenia dotyczące art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n ustawy nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę należy ustalać więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule. Zatem miejscem świadczenia tym samym opodatkowania usług polegających na przygotowaniu opinii, koncepcji oraz regulaminu Sądu Arbitrażowego (Polubownego) dla sporów pomiędzy podmiotami działającymi na prawie Konfederacji Szwajcarskiej i Wielkiego Księstwa Liechtenstein, a także obsługi arbitrażu i bieżącej działalności, świadczonych na rzecz podmiotu zagranicznego zarejestrowanego w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii będzie poza terytorium kraju, gdyż jak wynika z wniosku usługi są świadczone dla pomiotu zagranicznego zarejestrowanego w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii.

W kwestii poprawności wystawianej faktury, należy przywołać przede wszystkim brzmienie art. 106 ust. 1 ustawy który stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z dniem 1 stycznia 2013 r. weszły zmiany w ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), wprowadzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r., gdzie m.in. uchylono § 26 i zastąpiono go § 26a, w którym stwierdza się, że przepisy § 4 -24 stosuje się do:

Z kolei w § 5 ust. 1 rozporządzenia stwierdza się, że faktura powinna zawierać:

Natomiast ust. 2 pkt 5 tego paragrafu wskazuje, iż faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonywania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Ponadto ust. 4 tego paragrafu, zawiera wyłączenie w pkt 4, iż faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w § 26a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12 - 14;

W § 26a rozporządzenia, sformułowane zostały zasady ogólne fakturowania, w zakresie, w jakim stanowią implementację art. 219a dyrektywy 2006/112/WE, dodanego przez dyrektywę 2010/45/UE Rady, który ma być stosowany przez państwa członkowskie od 1 stycznia 2013 r. Art. 219a Dyrektywy porządkuje zasady w zakresie określenia właściwego prawa, według którego powinna być wystawiona faktura. Podstawową zasadą jest, że państwo członkowskie, w którym ma miejsce dostawa albo świadczenie usług reguluje kwestie dotyczące fakturowania. Jeżeli jednak wykonujący czynność opodatkowaną nie ma miejsca siedziby w państwie właściwym dla opodatkowania czynności i nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku w tym państwie, wówczas faktura zostanie wystawiona według zasad obowiązujących w państwie podatnika świadczącego czynność.

Zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w § 26a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca powinien wystawić za świadczone usługi na rzecz podmiotu zagranicznego zarejestrowanego w Księstwie Liechtensteinu i prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Księstwa Liechtensteinu oraz Szwajcarii fakturę VAT zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia, tzn. m.in. bez stawki i kwoty podatku.

Tym samym Wnioskodawca słusznie wskazuje, że w przedstawionej sytuacji należy wystawić fakturę bez wykazywania na niej podatku VAT, traktując usługę, jako niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce.

Jednakże z uwagi na przedstawione we własnym stanowisku uzasadnienie prawne tj. oparcie uzasadnienia o § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie m.in. wystawiania faktur - (Dz. U. Nr 68, poz. 360), który to został uchylony z dniem 1 stycznia 2013 r. stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.