IPPP3/443-436/14-2/KT

Na podstawie art. 14b § i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2014 r. (data wpływu 14 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wykonywanych na rzecz inwestora czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z tym świadczeniem - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wykonywanych przez Miasto na rzecz inwestora czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z tym świadczeniem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie umowy Miasto otrzymało od Spółki N. Sp. z o.o. pieniądze na przebudowę infrastruktury drogowej: na budowę zjazdów publicznych z ulicy do Centrum Handlowego, poszerzenie jezdni ulicy, przebudowę zatoki autobusowej wraz z peronem, budowę zatok postojowych do parkowania równoległego, budowę chodników i opasek bezpieczeństwa, budowę dojść do przejść dla pieszych.

W związku z prowadzoną inwestycją - budową galerii handlowej, firma jest zobowiązana na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.) do budowy lub przebudowy dróg publicznych spowodowanej inwestycją niedrogową. Na podstawie art. 16 ust. 2, który stanowi, że szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej, Spółka zawarła umowę z Miastem, że przekaże Miastu pieniądze na realizację ww. czynności, przez co zostanie zwolniona z obowiązku budowy lub przebudowy drogi publicznej.

Właścicielem zjazdów i drogi publicznej jest Gmina Miasto i tak pozostanie po zakończeniu inwestycji. Spółka przekazała Miastu środki pieniężne na konto w kwocie 631.410 zł, za które Miasto wykonało określone w umowie prace przebudowy infrastruktury drogowej. Na tą okoliczność Miasto wystawiło fakturę netto 513.341,46 zł, VAT 118.068,54 zł, brutto 631.410 zł. Ponadto w umowie w § 2 pkt 4 napisano, że: w przypadku, gdy koszt inwestycji przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 2, czyli 631.410 zł, Inwestor inwestycji niedrogowej dokona na konto Miasta wpłaty kwoty odpowiadającej różnicy pomiędzy ostatecznym kosztem inwestycji i kwoty wpłaconej w terminie 30 dni od daty zatwierdzenia ostatecznego rozliczenia inwestycji przez strony umowy.

Miasto wykonało prace określone w umowie podczas realizacji zadania inwestycyjnego Miasta, które łącznie opiewało na kwotę około 2 mln zł. Ostateczny koszt realizacji prac określonych w umowie ze Spółką określony został na kwotę 616.355,34 zł brutto, na podstawie kosztorysu powykonawczego sporządzonego na zlecenie Miasta przez firmę projektową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazane Miastu na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.) środki pieniężne będą stanowiły obrót w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535).

2. Czy Miasto będzie mogło odliczyć podatek VAT naliczony od zakupów i usług związanych z budową tej drogi w części odpowiadającej pracom wykonanym zgodnie z umową zawartą z firmą "N." Sp. z o.o....

1)

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie środków na realizację określonych w umowie czynności będzie stanowiło wykonanie usługi budowy drogi przez Miasto na rzecz Spółki, gdyż będzie to zapłata za zwolnienie Spółki z ciążącego na niej obowiązku na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.). Zatem Miasto wykonało prace zawarte w umowie dla firmy N. Sp. z o.o. W związku z powyższym, po otrzymaniu tych środków Miasto wystawiło fakturę VAT netto 513.341,46 zł, VAT 118.068,54 zł, brutto 631.410 zł na spółkę N. Sp. z o.o.

2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto może odliczyć podatek VAT od zakupów dotyczących wykonania prac określonych w umowie, gdyż co prawda budowa drogi przez Gminę zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie daje prawa do odliczenia VAT, aczkolwiek w tym wypadku, zdaniem Strony, można dokonać częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. w części dotyczącej wykonania prac określonych umową, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm).

Wykonanie prac określonych ww. umową było prowadzone razem z przebudową ulicy. Inwestycja była rozliczana ryczałtowo. Wydział merytoryczny wskazał, że w ostatniej fakturze (na kwotę 922.516,11 zł) wystawionej przez firmę wykonawczą, rozliczono wykonanie prac określonych umową. Na podstawie kosztorysu powykonawczego, wykonanego przez firmę projektową na podstawie cen jednostkowych brutto firmy budującej inwestycję, obliczono koszt wykonania robót objętych umową, tj. zjazdów publicznych z ulicy do Centrum Handlowego na kwotę 616.355,34 zł brutto. W związku z tym, iż wyżej wymieniona faktura w części dotyczyła sprzedaży opodatkowanej, zgodnie z art. 90 ust. 1 Wnioskodawca uważa, że może dokonać odliczenia podatku VAT z tej faktury, obliczając kwotę netto 501.101,90 zł, VAT 115.253,44 zł, co daje brutto 616.355,34 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zatem, w rozumieniu ww. przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2). Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Należy jednak zwrócić uwagę na przepis art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.), zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Zatem, dokonując budowy lub przebudowy drogi publicznej w związku z inwestycją niedrogową, gmina wykonuje to zadanie na podstawie porozumienia zawartego z inwestorem, a więc na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Miasto, na podstawie zawartej z inwestorem umowy, otrzymało od Spółki środki pieniężne na przebudowę infrastruktury drogi gminnej (budowa zjazdów publicznych z ulicy do centrum handlowego, poszerzenie jezdni ulicy, przebudowa zatoki autobusowej wraz z peronem, budowa zatok postojowych do parkowania równoległego, budowa chodników i opasek bezpieczeństwa, budowa dojść do przejść dla pieszych). Spółka ta, w związku z prowadzoną inwestycją, tj. budową galerii handlowej, zobowiązana jest na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych do budowy lub przebudowy dróg publicznych spowodowanej inwestycją niedrogową. Na podstawie art. 16 ust. 2 tej ustawy, Spółka zawarła umowę z Miastem, że przekaże Mu pieniądze na realizację ww. czynności, przez co zostanie zwolniona z obowiązku budowy lub przebudowy drogi publicznej.

Właścicielem zjazdów i drogi publicznej jest Miasto i tak pozostanie po zakończeniu inwestycji. Spółka przekazała Miastu środki pieniężne, za które Miasto wykonało określone w umowie prace przebudowy infrastruktury drogowej. Na tą okoliczność Miasto wystawiło dla Spółki fakturę VAT (Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług).

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od Spółki środki na opisaną inwestycję będą stanowiły wynagrodzenie za wykonanie przez Miasto na rzecz Spółki usługi budowy drogi.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym do uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest jej "odpłatność".

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia - wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przedstawionej sprawie, w ocenie tut. Organu, doszło do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki, zatem przekazane środki pieniężne należy uznać za wynagrodzenie za te usługi. Jak wynika z treści wniosku, wpłata ta nie jest dobrowolna, lecz wynika z ustawowego obowiązku, który ciąży na Spółce w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, to inwestor jest zobowiązany do przeprowadzenia budowy czy przebudowy dróg publicznych, jeśli dokonuje inwestycji niedrogowej. Jeśli więc w zawartej z inwestorem umowie Miasto zobowiąże się do wybudowania drogi publicznej za wynagrodzeniem, to tym samym świadczy usługę na jego rzecz. Same zaś warunki realizacji tej usługi regulowane są w zawieranej pomiędzy stronami umowie.

Przy czym, nie ma w tym przypadku znaczenia, że Spółka nie uzyskuje tytułu prawnego do danej inwestycji drogowej i nie dochodzi do dostawy towaru na jej rzecz, istotne jest to, że Spółka nie będzie realizować tej inwestycji we własnym zakresie (do czego jest zobowiązana na podstawie przepisów ustawy o drogach publicznych), zatem korzyść, jaką osiąga, jest wyraźna.

Na podstawie powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego zdarzenia należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca zrealizował inwestycję drogową, której wykonanie ciąży na inwestorze inwestycji niedrogowej, na podstawie porozumienia zawartego zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, i w celu wykonania tej inwestycji inwestor przekazał Miastu środki pieniężne, to spełnione zostały warunki dla uznania tej czynności za opodatkowaną podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług przez Miasto na rzecz inwestora, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że zrealizowanie przez Miasto inwestycji polegającej na budowie (rozbudowie) drogi, finansowanej przez inwestora na podstawie zawartej z nim umowy, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i winno być udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez Miasto na rzecz Spółki z tytułu przedmiotowego świadczenia.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto, na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jak wynika z powyższych regulacji, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera ww. art. 5 ust. 1 ustawy, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych inwestycji, inwestycje te muszą być związane z wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Tak więc podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Analiza przedstawionej sprawy wskazuje, że związek taki występuje w sytuacji, gdy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na budowę drogi - w części, która jest finansowana ze środków przekazanych na ten cel przez Spółkę i stanowi, jak wykazano powyżej, odpłatne świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz inwestora, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy - służą wyłącznie realizacji tej inwestycji.

W związku z tym należy uznać, że towary i usługi zakupione w celu realizacji opisanej inwestycji drogowej posłużyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. odpłatnemu świadczeniu usług na rzecz inwestora.

Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy w związku z art. 90 ust. 1 ustawy przysługuje Mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki ponoszone w związku z realizacją inwestycji na rzecz Spółki.

Bez znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących ww. wydatki jest okoliczność, że wybudowana droga pozostanie własnością Miasta, bowiem konsekwencją realizacji tej inwestycji jest uzyskanie przez Wnioskodawcę obrotu opodatkowanego podatkiem VAT z tytułu odpłatnego świadczenia usług na rzecz inwestora.

Trzeba zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione we wniosku jako element stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone. W szczególności, tut. Organ wydając interpretację indywidualną nie rozstrzygał prawidłowości rachunkowej rozliczenia przedstawionego w stanowisku przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: uzgodnionej przez strony podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku, wynikających z wystawionych przez Wnioskodawcę faktur).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz - w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.