IPPP3/443-431/11-4/JK - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z zakupu w kraju, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu quadów wykorzystywanych w celach demonstracyjnych i pokazowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-431/11-2/JK z dnia 11 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z zakupu w kraju, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu quadów wykorzystywanych w celach demonstracyjnych, pokazowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z zakupu w kraju, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu quadów wykorzystywanych w celach demonstracyjnych, pokazowych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-431/11-2/JK z dnia 11 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest importerem i generalnym przedstawicielem marki X na polskim rynku. Spółka zajmuje się handlem m.in. nowymi quadami. Część quadów nie jest przeznaczona do poruszania się po drogach publicznych, nie posiada stosownej homologacji, dowodu rejestracyjnego. Natomiast część quadów wprawdzie może być wykorzystywana na drogach publicznych, jednak nie są one klasyfikowane jako pojazdy samochodowe, ani tym bardziej jako samochody osobowe. Spółka nabywa wszystkie quady w celu odsprzedaży. W celu promowania marki i zwiększania własnej sprzedaży Spółka prowadzi różnego rodzaju akcje marketingowe, działania promocyjne - polegające m.in. na eksponowaniu quadów marki X na targach, pokazach, w salonach sprzedaży. Ponadto Spółka musi dysponować pewną ilością quadów używanych jako modele demonstracyjne, dla potrzeb jazd próbnych, itp. W związku z tym część nabytych do odsprzedaży quadów jest przez pewien okres czasu wykorzystywana do celów demonstracyjnych, pokazowych, a że okres ten najczęściej przekracza 1 rok to są one zaliczane do środków trwałych Spółki. Po okresie wykorzystywania tych quadów w opisany sposób, quady te będą sprzedawane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym począwszy od 1 stycznia 2011 r. Spółce przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego wynikającego z zakupu w kraju, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu quadów zaliczonych do środków trwałych, a wykorzystywanych w celach demonstracyjnych, pokazowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego wynikającego z nabycia quadów przeznaczonych do celów pokazowych i demonstracyjnych, choćby zostały zaliczone do środków trwałych Spółki.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom w zakresie w jakim nabywane towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT-em (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Nie ma żadnych wątpliwości, że quady, o których mowa w stanie faktycznym są wykorzystywane przez Spółkę dla potrzeb prowadzenia sprzedaży opodatkowanej VAT-em. Są to bowiem towary przeznaczone do prowadzenia akcji reklamowych, marketingowych oraz do demonstrowania oferowanych modeli potencjalnym klientom. Niewątpliwie tego rodzaju działania podejmowane przez Spółkę przyczyniają się do zwiększania sprzedaży nowych motocykli i tym samym zwiększają obrót Spółki ze sprzedaży motocykli.

Ustawodawca przewidział jednak pewnego rodzaju ograniczenia w prawie do odliczenia VAT od zakupu niektórych towarów. Ograniczenia takie przewidziano m.in. w odniesieniu do zakupu niektórych środków transportu. W obecnym stanie prawnym ograniczenia te wynikają z art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) - zwanej dalej ustawą nowelizującą. Przepis ogranicza prawo do odliczenia VAT naliczonego do wysokości 60% kwoty całego VAT naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000 zł, w przypadku nabycia samochodów osobowych, oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jednak zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej, ograniczenia w odliczeniu VAT od tych pojazdów nie dotyczą przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest m.in. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Dla prawidłowego zrozumienia powyższych przepisów niezbędne jest uwzględnienie celu dla jakich zostały one ustanowione. Należy pamiętać, że obowiązująca Dyrektywa 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wyraźnie określa, że odstępstwa w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego muszą zostać wprowadzone zgodnie z określoną procedurą. Polska wprowadziła wymienione wyżej ograniczenie na podstawie Decyzji wykonawczej Rady (UE) z dnia 27 września 2010 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - 2010/581/UE (Dz. Urz. WE L nr 256 z 30.09.2010). W preambule tej Decyzji, wskazując motywy jej wydania, wyraźnie wskazano, że:

" (3) Polska stosuje ograniczenie odliczenia podatku VAT na pojazdy osobowe. Jednakże niektóre pojazdy silnikowe, inne niż pojazdy osobowe, mogą być również, ze względu na swoją konstrukcję, wykorzystywane zarówno do celów prywatnych, jak i do celów prowadzonej działalności, (...)

(5) W celu uproszczenia procedury poboru podatku od wartości dodanej (VAT) oraz zapobiegania uchylania się od opodatkowania lub jego unikania Polska ubiega się o odstępstwo, tak aby ograniczyć w przypadku pojazdów wykorzystywanych zarówno do celów prowadzonej działalności, jak i do celów prywatnych prawo do odliczenia podatku VAT do 60% podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przywozu, wynajmu lub leasingu, w stosunku do samochodów luksusowych, co do których istnieje większe prawdopodobieństwo, że mogą być używane do celów prywatnych do maksymalnej wysokości 6 000 PLN, mającej na celu zapobieżenie zbyt wysokim odliczeniom podatku VAT. W następstwie tego podatnik nie miałby już obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu wykorzystania pojazdu do celów prywatnych,

(6) Szczególny środek powinien mieć zastosowanie jedynie do pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazdy przeznaczone do wykonywania określonych funkcji, takie jak pojazdy pomocy drogowej, pojazdy pogrzebowe i ładowarki kołowe, a także pojazdy przeznaczone - do odsprzedaży lub wynajmu nie powinny być objęte tym odstępstwem."

Z przywołanych motywów wyraźnie wynika, ze ograniczenie prawa do odliczenia ma dotyczyć wyłącznie sytuacji, gdy istnieje ryzyko używania pojazdów przez podatników zarówno do celów prowadzonej działalności, jaki prywatnych. Ograniczenie to nie dotyczy natomiast sytuacji, gdy nabycie pojazdów jest związane bezpośrednio, ściśle z prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadzi to do wniosku, że podmioty prowadzące sprzedaż np. quadów mają prawo do odliczenia VAT wynikającego z nabycia tych pojazdów, o ile są one związane z prowadzoną działalnością choćby pojazdy te służyły funkcjom demonstracyjnym, pokazowym itp. - jako że tego rodzaju przeznaczenie jest ściśle związane ze sprzedażą takich pojazdów.

Wprawdzie powyższe regulacje zostały wprowadzone od 1 stycznia 2011 r., ale mają one identyczne brzmienie jak obowiązujące wcześniej przepisy art. 86 ust. 3 i 4 ustawy o VAT. Identyczna treść przepisów sprawia, że poglądy wygłaszane w analizowanym zakresie przed 1 stycznia 2011 r. mają odpowiednie zastosowanie również po tej dacie. W wyroku z dnia 29 października 2010 r. - I FSK 1875/09 jednoznacznie potwierdzono prawidłowość powyższej wykładni, wskazując: "Wykładnia zarówno gramatyczna, jaki i systemowa wewnętrzna, powołanych wyżej przepisów wskazuje, że wprowadzając w ust. 3 art. 86 u.p.t.u. ograniczenie zasady określonej w art. 86 ust. 1 oraz stwierdzając w ust. 4 tego artykułu, że ograniczenie określone w ust. 3 nie ma zastosowania do pojazdów i przypadków wskazanych w ust. 4, ustawodawca chciał w ten sposób zagwarantować pełne odliczenie podatku VAT w odniesieniu do pojazdów związanych ściśle z działalnością gospodarczą. Oznacza to, że do podatników określonych w art. 86 ust. 4 pkt 7a u.p.t.u. nie mają zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego określone w ust. 3 tego artykułu, a ma zastosowanie art. 86 ust. 1 u.p.t.u. przewidujący jako zasadę prawo do odliczenia podatku naliczonego, warunkiem zastosowania której jest to, by nabyte towary i usługi były wykorzystywane do działalności opodatkowanej".

Nabywane przez Spółkę quady są wykorzystywane do prowadzonej działalności opodatkowanej. Spółka prowadzi sprzedaż tego rodzaju quadów. Zatem zgodnie z prawidłową wykładnią analizowanych przepisów - potwierdzoną w ww. wyroku - Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od tych quadów, choćby stanowiły jej środki trwałe. Co więcej, nawet te quady które są używane do celów pokazowych, demonstracyjnych, są nabywane z myślą o odsprzedaży, tyle że następuje to po pewnym okresie używania w celach pokazowych. Zatem niewątpliwie są one przeznaczone do odsprzedaży - co jednoznacznie wskazuje, że zastosowanie znajdzie tu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej. Jest przy tym całkowicie bez znaczenia, że quady te są zaliczane do środków trwałych Spółki - kwalifikacja ta nie wynika z przepisów o VAT, a co więcej, nie wpływa ona w żaden sposób na fakt, że quady są nabywane z zamiarem odsprzedaży.

Należy także przywołać wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Oasis East (C-395/09) w którym stwierdzono, że prawo do odliczenia ustanowione w art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy, będące integralną częścią mechanizmu podatku VAT, stanowi podstawową zasadę, na której opiera się wspólny system podatku i co do zasady nie może być ograniczone. Pogląd ten podzielają w pełni polskie sądy administracyjne, wskazując m.in. "Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej, zapewniającą neutralność tego podatku dla podatników VAT. Podatek ten powinien bowiem w efekcie obciążać konsumpcję. Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest rodzajem ulgi lub zwolnienia. Wobec tego to nie prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług służących działalności opodatkowanej, ale wszelkie ograniczenia tego prawa należy interpretować ściśle" (wyrok NSA I FSK 1875/09, analogicznie NSA w wyroku z 13 marca 2009 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 35/08). Zatem ograniczenie w prawie do odliczenia VAT ustanowione w art. 3 ustawy nowelizującej musi być interpretowane ściśle.

W konsekwencji należy dojść do wniosku, że art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie ma zastosowanie do nabywanych przez Spółkę do celów pokazowych quadów, gdyż jego zastosowanie zostało wyraźnie wyłączone przez art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi:

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone. Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz innych pojazdów samochodowych regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ustawa zmieniająca nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 3 ust. 2 ustawy zmieniającej ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 31, pkt 33 i pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W oparciu o załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 z późn. zm.) stwierdza się, że pojazd typu quad kwalifikowany jest jako "pojazd samochodowy inny", podrodzaj "czterokołowiec".

Zakwalifikowanie quada do pojazdów samochodowych, wynika także z Konwencji o ruchu drogowym, podpisanej w Genewie w dniu 19 września 1949 r., która została przez nasze Państwo ratyfikowana i opublikowana w 1959 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 321 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 konwencji, pojazd samochodowy oznacza każdy pojazd poruszający się po drogach o własnym napędzie przy pomocy urządzenia mechanicznego, przeznaczony zazwyczaj do transportu osób lub towarów, a nie będący pojazdem poruszającym się po szynach lub połączonym z przewodami elektrycznymi.

Mając powyższe na uwadze należy uznać quady za pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

W świetle powyższego - z uwagi na fakt, iż quady uznane są za pojazdy samochodowe - obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy zmieniającej mają również zastosowanie do quadów.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest importerem i generalnym przedstawicielem marki X na polskim rynku. Spółka zajmuje się handlem m.in. nowymi quadami. W celu promowania marki i zwiększania własnej sprzedaży Spółka prowadzi różnego rodzaju akcje marketingowe, działania promocyjne - polegające m.in. na eksponowaniu quadów na targach, pokazach, w salonach sprzedaży. Ponadto Spółka musi dysponować pewną ilością quadów używanych jako modele demonstracyjne, dla potrzeb jazd próbnych, itp. W związku z tym część nabytych do odsprzedaży quadów jest przez pewien okres czasu wykorzystywana do celów demonstracyjnych, pokazowych, a że okres ten najczęściej przekracza 1 rok to są one zaliczane do środków trwałych Spółki. Po okresie wykorzystywania tych quadów w opisany sposób, quady te będą sprzedawane.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, np. quadów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika. Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym pojazdem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odsprzedażą konkretnych pojazdów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odsprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu quadami, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia niniejszych quadów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego pojazdu do odsprzedaży. Ustawodawca wiąże konkretne quady - w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odsprzedażą przez podmiot. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu quadami. Istotne jest to, iż przepis stanowi o nabywanym przez podatnika pojeździe, ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej, nie może mieć więc zastosowania do sytuacji, gdy nabywane quady są wykorzystywane przede wszystkim do celów innych niż odsprzedaż. Jeżeli konkretne pojazdy zostały nabyte do wykorzystania ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej np. w charakterze quadów pokazowych, demonstracyjnych, to z tytułu ich nabycia podatnikowi nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku. Odsprzedaż tych quadów nie jest bowiem ich podstawowym przeznaczeniem. Podstawowym przeznaczeniem tych pojazdów jest używanie ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast ich ewentualna późniejsza sprzedaż jest kwestią wtórną i nie ma wpływu na zmianę wysokości odliczenia podatku przy ich nabyciu, niezależnie od tego czy będą one sprzedawane przed upływem roku, czy po upływie roku. Quad - choćby zakupiony z zamiarem dalszej odsprzedaży - w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika (w charakterze quada demonstracyjnego, quadów na potrzeby jazd próbnych), przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji Spółce w odniesieniu do quadów wykorzystywanych do celów demonstracyjnych, pokazowych bądź jazd próbnych nie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie przedmiotowych quadów. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% kwoty podatku należnego, nie więcej niż 6.000 zł - wynikającej z faktury zakupu tych pojazdów.

Odnosząc się do wskazanych przez Skarżącą wyroków - w celu uzasadnienia swego stanowiska przedstawionego w złożonym wniosku - należy zauważyć, iż orzecznictwo Sądów nie jest jednolite w przedmiotowej kwestii i o ile Strona powołała tylko korzystne dla siebie wyroki tak Organ pragnie wskazać, iż istnieją orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, które potwierdzają stanowisko Organu przedstawione w niniejszej interpretacji, np. wyroki WSA z dnia 27 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3354/08; z dnia 16 września 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 432/08.

Ponadto należy, stwierdzić iż wyrok NSA z 13 marca 2009 r. sygn. akt I FSK 35/08 oraz wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiego C-395/09 rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od przedstawionego we wniosku. W wyroku NSA sygn. akt I FSK 35/08 istotą sporu jest kwestia przysługiwania prawa do pełnego 100% odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy podmiot będący leasingobiorcą (użytkującym samochód na podstawie umowy leasingu operacyjnego) jest jednocześnie oddającym przedmiot leasingu w najem. Natomiast orzeczenie C-395/09 dotyczy kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem usług z "raju podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.