IPPP3/443-423/10-3/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 5 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni nabyła w 2008 r. w drodze dziedziczenia udział we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem (kamienicą wchodzącą w skład zwartej zabudowy), wybudowanym w latach przedwojennych. Udział ten wynosi #189; części. W kamienicy znajdują się z lokale mieszkalne oraz użytkowe. Poszczególne lokale w kamienicy nie zostały wyodrębnione (nie mają własnych ksiąg wieczystych). Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, albowiem w ramach przedmiotowej kamienicy świadczy usługi wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Wnioskodawczyni nie przysługiwało przy nabyciu nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze dziedziczenia). Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości, których wartość była wyższa niż 30% wartości początkowej obiektu.

Drugą połowę udziałów we współwłasności przedmiotowej nieruchomości odziedziczył brat Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wraz z bratem zamierza zbyć w drodze sprzedaży nabyte w drodze dziedziczenia udziały we współwłasności opisanej nieruchomości (łącznie 100% udziałów) oraz wydać nieruchomość w posiadanie nabywcy. Planowana sprzedaż nie będzie sprzedażą w ramach pierwszego zasiedlenia ani sprzedażą dokonaną w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia, albowiem zabudowa nieruchomości powstała w okresie przedwojennym i od tego czasu jest zamieszkana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości wynoszącego #189; części, nabytego w drodze spadku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 2 pkt 6 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), czy też podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007, Nr 68, poz. 450 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawczyni Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast przez dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie z opodatkowania dostawę (czyli m.in. sprzedaż) budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a. Jednocześnie w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług) co oznacza, że w sytuacji, gdy sprzedaż budynku lub jego części podlega zwolnieniu z opodatkowania, również sprzedaż gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy budynek zostaje zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ww. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z powyżej wskazanymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, aby doszło do opodatkowania tym podatkiem muszą być spełnione dwie przesłanki, tj. podmiotowa - osoba dokonująca transakcji musi być podatnikiem podatku od towarów i usług przy dokonywaniu czynności opodatkowanej oraz przedmiotowa dokonana czynność musi podlegać podatkowi od towarów i usług. Tylko jednoczesne spełnienie obu przesłanek skutkuje powstaniem obowiązku podatkowanego w podatku od towarów i usług.

Planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości może stanowić na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynność opodatkowaną, jednakże w niniejszej sprawie planowana transakcja nie wskazuje na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy, zorganizowany i ciągły.

Nie budzi wątpliwości, że charakter częstotliwy może mieć tylko zawodowa (profesjonalna) działalność handlowca polegająca na nabywaniu towarów i ich późniejszej sprzedaży z zyskiem. Taka profesjonalna działalność handlowa nie jest również ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), jak w przypadku Wnioskodawczyni.

Dodatkowo Wnioskodawczyni dokonując transakcji zbycia odziedziczonego udziału we współwłasności nieruchomości nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 2 przedmiotowej ustawy. Zgodnie ze wskazanym przepisem podatnikami są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jeśli określona osoba nie wykonuje działalności gospodarczej, o której mowa w tym przypisie, żadna dokonywana przez nią czynność nie może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Wnioskodawczyni sprzedając udział we współwłasności nieruchomości nie będzie działała w charakterze podmiotu wykonującego działalność gospodarczą, bowiem nie prowadzi działalności producenckiej, usługowej, czy handlowej. Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby taki podmiot, który jest handlowcem lub usługodawcą i obraca w ramach prowadzonej działalności budynkami, lokalami albo gruntami.

Jednocześnie należy wskazać, że Wnioskodawczyni nie nabyła udziałów we współwłasności nieruchomości z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też jej odsprzedaży. Wnioskodawczyni nabyła udziały we współwłasności nieruchomości w drodze dziedziczenia. W świetle art. 922 Kodeksu Cywilnego prawa i obowiązki zmarłego przechodzą na jego spadkobierców. Oznacza to, że następcy prawni wstępują w dokładnie taką samą sytuację prawną i faktyczną, która istniała w chwili śmierci spadkobiercy. Dotyczy to zasadniczo każdego stosunku prawnego, w jakim pozostawała zmarła osoba, w tym również umów obligacyjnych, czyli m.in. umowy najmu.

Nie można w tej sytuacji przyjąć, że kontynuując wynajem odziedziczonych lokali Wnioskodawczyni wykazała się zamiarem nabycia spadku w celu prowadzenia na bazie masy spadkowej profesjonalnej działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu nieruchomości. Nie można zatem przyjąć, że spadkobierca, który zbywa część odziedziczonej nieruchomości (udział we współwłasności nieruchomości), staje się z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie można twierdzić, że nabycie nieruchomości w drodze spadkobrania ma na celu późniejszą handlową działalność.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych.

W kwestii uznania za działalność gospodarczą czynności sprzedaży nieruchomości, które znajdują się w majątku osobistym osoby fizycznej i ulegają zbyciu wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. Zgodnie z tym wyrokiem "Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług".

We wskazanym wyroku NSA stwierdził, że jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. (..) Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT."

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. (sygn. I FSK 603/06) wypowiedział się, że czynnością handlowca jest taka czynność, która jest "zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie".

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 12 marca 2009 r. (sygn. SA/Wr 1303/08), odnosząc się do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zauważył ponadto, że osoba fizyczna "tak rozumianej działalności gospodarczej nie wykonuje sprzedając grunty, przeznaczone pod budowę, nabyte w drodze spadku. Sprzedaży tej nie dokonuje bowiem jako producent, handlowiec, czy rolnik".

Orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdza również, że nawet wielokrotna sprzedaż odziedziczonych gruntów, nie może być uznana za działalność gospodarczą a podmiot dokonujący takiej sprzedaży za podatnika podatku od towarów i usług. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. (sygn. III SA/Wa 3885/06) stwierdzono, ż "sprzedaży kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy. Zauważono przy tym, że choć sprzedaż kilku lub kilkunastu działek może stanowić czynności sporadyczne, to z natury rzeczy nie wiąże się to jednak z uzyskiwaniem stałego dochodu".

Również bieżące orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że spadkobierca, który zbywa część odziedziczonej nieruchomości, nie staje się podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podkreślą że nieuprawnione jest przyjmowanie, że nabycie nieruchomości w drodze spadkobrania ma na celu późniejszą handlową działalność - tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 29 mara 2010 r., sygn. III SA/GL 1560/09. We wskazanym wyroku sąd stwierdził ponadto, że zgodnie z orzecznictwem ETS wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika - nawet jeśli tak w ogóle jest on podatnikiem z innego tytułu - pozostaje poza zakresem opodatkowania (por. wyrok ETS w sprawie C-291/92 pomiędzy Dieter Armbrecht a Finanzamt Ulzen).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy zbywając odziedziczony udział we współwłasności nieruchomości nie występuje on jako podatnik podatku od towarów i usług, albowiem zbycie odziedziczonego udziału nie jest wykonywane przez Wnioskodawcę jako podatnika tego, ani też w sposób częstotliwy, zorganizowany i ciągły. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź na pytanie z zakresu podatku od towarów i usług. Zagadnienia wynikające z zakresu podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie " ich części" odnosi się do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania, lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w 2008 r. w drodze dziedziczenia udział we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem (kamienicą wchodzącą w skład zwartej zabudowy), wybudowanym w latach przedwojennych. Udział ten wynosi #189; części. W kamienicy znajdują się lokale mieszkalne oraz użytkowe. Poszczególne lokale w kamienicy nie zostały wyodrębnione (nie mają własnych ksiąg wieczystych). Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, albowiem w ramach przedmiotowej kamienicy świadczy usługi wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Wnioskodawczyni nie przysługiwało przy nabyciu nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze dziedziczenia).

Z powyższego wynika, iż nieruchomości nabyte przez Wnioskodawczyni w drodze spadku wykorzystywane są przez Nią do świadczenia usług wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Zatem Wnioskodawczyni wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z wykorzystaniem odziedziczonego majątku. Usługę wynajmu lokali należy uznać za usługę charakteryzującą się powtarzalnością i ciągłością spełniającą przesłanki uznania jej za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni dokonując zbycia ww. nieruchomości będzie działać, jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, a dostawa nieruchomości będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i usług stawkami obniżonymi lub możliwość zastosowania zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle przytoczonego wyżej przepisu, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres czasu upłynął od tego momentu. I tak, stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowiony został budynek rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli zatem dostawa dotyczy budynków i budowli, która objęta jest stawką 22%, dostawa gruntu związanego z tym obiektem jako niewyłączona z podstawy opodatkowania tegoż obiektu, również podlega opodatkowaniu według stawki 22%. Jeżeli natomiast dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w 2008 r. w drodze dziedziczenia udział we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem (kamienicą wchodzącą w skład zwartej zabudowy), wybudowanym w latach przedwojennych. Udział ten wynosi #189; części. Wnioskodawczyni nie przysługiwało przy nabyciu nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W kamienicy znajdują się lokale mieszkalne oraz użytkowe. Poszczególne lokale w kamienicy nie zostały wyodrębnione (nie mają własnych ksiąg wieczystych). Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości, których wartość była wyższa niż 30% wartości początkowej obiektu. Planowana sprzedaż nie będzie sprzedażą w ramach pierwszego zasiedlenia ani sprzedażą dokonaną w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia, albowiem zabudowa nieruchomości powstała w okresie przedwojennym i od tego czasu jest zamieszkana.

Biorąc pod uwagę przestawiony opis zdarzenia przyszłego i powołane przepisy prawa podatkowego dotyczące opodatkowania dostawy nieruchomości należy stwierdzić, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości będącej przedmiotem wniosku stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Jednakże sprzedaż ta może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie działać jak uznał tut. Organ, jako podatnik podatku VAT dostawa tej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania ze zwolnienia.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków Sądów, które mają potwierdzić jej stanowisko, należy zauważyć, iż zapadły one w innych stanach faktycznych. Znaczącą różnicą jest to, iż we wskazanych wyrokach odziedziczone nieruchomości nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej. Natomiast w stanie faktycznym dotyczącym przedmiotowego wniosku, jak sama Wnioskodawczyni wskazała "jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, albowiem w ramach przedmiotowej kamienicy świadczy usługi wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych", a zatem odziedziczona nieruchomość jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Reasumując stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię, iż dokonując sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.