IPPP3/443-394/11-2/SM - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu samochodów posiadających homologację ciężarową, nabytych przed dniem 31 grudnia 2010 r.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 25 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-394/11-2/SM Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu samochodów posiadających homologację ciężarową, nabytych przed dniem 31 grudnia 2010 r.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku przeprowadzania dodatkowego badania technicznego i prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliwa do napędu samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku przeprowadzania dodatkowego badania technicznego i prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliwa do napędu samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada samochód Fiat Seicento VAN, jest to samochód ciężarowy nabyty przed 31 grudnia 2010 r., posiada wyciąg ze świadectwa homologacji, zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne pojazdu, z którego wynika, iż pojazd spełnia dodatkowe warunki określone w uchylonym art. 86, uzyskała stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym. Samochód ten ma jeden rząd siedzeń (2 siedzenia z przodu), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu trwałą przegrodą, klasyfikowany jest na podstawie przepisów Prawa o ruchu drogowym do rodzaju wielozadaniowy, van. W samochodzie nie zostały dokonane żadne zmiany od czasu przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego. Samochód jest typu furgon jako rodzaj nadwozia, o ładowności 505 kg.

Do końca roku 2010 podatek naliczony od nabycia zarówno samochodu jak i paliwa był odliczany.

Od stycznia 2011 r. VAT od nabywanego paliwa jest również odliczany, jako że pojazd ten jest wymieniony w wyjątkach wynikających z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

- czy w opisanym stanie faktycznym zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli do dnia 31 grudnia 2010 r. jest nadal ważne dla celów VAT.

2.

- czy w opisanym stanie faktycznym od 1 stycznia 2011 r. w dalszym ciągu przysługuje odliczenie VAT od zakupu paliwa do tego pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zasady odliczania VAT od nabycia niektórych pojazdów samochodowych i ich eksploatacji, w tym w szczególności od nabycia paliwa do ich napędu zmieniły się po raz kolejny z dniem 1 stycznia 2011 r.

Obecnie jeśli chodzi o nabycie i eksploatację pojazdów podatników obowiązują przepisy art. 3-6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. odliczenia nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy. W przepisie tym co prawda wymienione są samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, jednak z ww. ustawy wynika, iż ograniczenie w odliczaniu VAT nie dotyczy m.in. wymienionych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, przekracza 50% długości pojazdu;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

przy czym spełnienie tych wymagań dla pojazdów samochodowych stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

ad. pytanie 1 - W świetle powyższego jej zdaniem posiadane zaświadczenie pozostaje aktualne, nie ma potrzeby wykonywania ponownego dodatkowego badania.

ad. pytanie 2 - W przedstawionym stanie faktycznym w dalszym ciągu przysługuje jej prawo odliczania VAT od nabywanego paliwa do pojazdu typu VAN, mającego jeden rząd siedzeń i trwałą przegrodę od części przeznaczonej do przewożenia ładunków, a żadne zmiany od czasu przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego nie zostały dokonane. W związku z powyższym do 31 grudnia 2010 r. przysługiwało odliczenie VAT od nabywanego paliwa do tego pojazdu. Od 1 stycznia 2011 r. w dalszym ciągu przysługuje odliczenia VAT od paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem paliw do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych regulują zapisy art. 4 oraz art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Zgodnie z treścią art. 4 tej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 ww. artykułu).

Analiza cytowanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

* samochodów osobowych oraz

* niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z "kratką"), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku, tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, nie stosuje się ograniczenia w zakresie odliczenia podatku.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów osobowych i pojazdów samochodowych regulowały normy prawne zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Treść art. 86 ust. 3 ustawy wskazywała, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W ust. 4 cyt. artykułu wskazano, że przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy t.j.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno - montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z ust. 5 cyt. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Na podstawie art. 1 pkt 11 lit. b) oraz pkt 13 lit. a) ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 zostały uchylone.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada samochód ciężarowy marki Fiat Seicento VAN, nabyty przed 31 grudnia 2010 r. Z przeprowadzonego (przed dniem 31 grudnia 2010 r.) dodatkowego badania technicznego pojazdu wynika, iż pojazd spełnia dodatkowe warunki określone w uchylonym art. 86 ustawy i Wnioskodawczyni uzyskała stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym. Samochód ten ma jeden rząd siedzeń (2 siedzenia z przodu), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu trwałą przegrodą; klasyfikowany jest on na podstawie przepisów Prawa o ruchu drogowym do rodzaju wielozadaniowy, van. W samochodzie nie zostały dokonane żadne zmiany od czasu przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego. Jest to samochód typu furgon, o ładowności 505 kg.

Wnioskodawczyni odliczyła (do końca roku 2010) podatek naliczony z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu, jak również odliczała i odlicza (od stycznia 2011 r.) podatek naliczony od paliwa służącego do napędu tego samochodu.

Zaznaczenia wymaga, że uchylenie ust. 5 w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, który do dnia 31 grudnia 2010 r. regulował kwestię sposobu dokumentowania faktu spełnienia przez niektóre pojazdy samochodowe ustawowych wymagań umożliwiających pełne odliczenie podatku przy ich nabyciu oraz odliczenie podatku przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do ich napędu nie oznacza, iż zaświadczenia wydane przed dniem 1 stycznia 2011 r. przez okręgowe stacje kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, tracą ważność i zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego, dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.

Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają otrzymane uprzednio zaświadczenia nie uległy bowiem zmianie po dniu 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile w pojeździe nie zostały dokonane zmiany konstrukcyjne, w wyniku których pojazd przestałby spełniać ww. wymagania.

Uwzględniając powyższe, stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy także stwierdzić, że skoro z posiadanego przez Wnioskodawczynię zaświadczenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2011 r. o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego wynika, że ww. samochód jest pojazdem samochodowym wymienionym w art. 86 (ust. 4 pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług, uzyskała ona w tym zakresie stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym oraz fakt, że nie dokonała w przedmiotowym samochodzie żadnych zmian od czasu przeprowadzenia tego badania, ma ona prawo do odliczania podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących nabycie paliwa do jego napędu (oczywiście pod warunkiem spełnienia podstawowych warunków - tj. bycia zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usługi związku ww. zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych tym podatkiem).

W związku z powyższym stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać także za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl