IPPP3-443-360/09-5/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od raty leasingu operacyjnego samochodu R. używanego do działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od raty leasingu operacyjnego samochodu R. używanego do działalności gospodarczej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3-443-360/09-2/JF z dnia 8 lipca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny.

Kancelaria Doradcy Podatkowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej użytkuje na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy R. (rocznik 2008).

Opłaty rat leasingu operacyjnego do wymienionego wyżej samochodu (R.) związane są z wykonywaną przez Kancelarię sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek wskazując, iż samochód R. jest samochodem osobowym, nie spełniającym warunków określonych w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Podatnik nie posiada dla tego samochodu świadectwa homologacji, z którego wynikałoby iż użytkowany samochód nie jest samochodem osobowym i ich ładowność wynosi co najmniej 500 kg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, dotyczącym interpretacji przepisów szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE 145 z 13 czerwca 1977 r., str. 1 z późn. zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 9, t. 1, str. 23 z późn. zm.), oraz w związku z wyrokiem Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 kwietnia 2009 r. w sprawie spółki Magoora (wyrok nieprawomocny) kancelarii przysługuje prawo do odliczania podatku VAT od rat leasingowych samochodu R.

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, dotyczącym interpretacji przepisów szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 145 z 13.06.1977, str. 1 z późn. zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 9, t. 1, str. 23 z późn. zm.), prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

* przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. umożliwiają (-ły) odliczenie podatku,

* przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. uniemożliwiają (-ły) odliczenie podatku, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004 r. umożliwiały odliczenie podatku, tj. w przypadku paliwa do używanych przez podatnika pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.

Te same uprawnienia dotyczą odpowiednio możliwości odliczania, zgodnie z art. 86 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatku naliczonego z tytułu nabycia lub importu pojazdów samochodowych oraz nabycia usług, zgodnie z umową najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są pojazdy samochodowe. Oznacza to, że prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku przysługuje w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w stosunku do których przepisy obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. umożliwiały prawo do takiego odliczenia lub w przypadku jeżeli nie umożliwiały, ale prawo takie przysługiwałoby według zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie 3 kwietnia br. wydał wyrok w sprawie spółki Magoora, dotyczący przepisów zakazujących odliczania VAT przy nabyciu paliwa. WSA w Krakowie uchylił negatywną dla podatnika interpretację, wychodząc z założenia, że jedynym kryterium odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliwa jest związek tego zakupu z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. W grudniu ubiegłego roku ETS wydał wyrok potwierdzający, że wprowadzenie przez Polskę z dniem akcesji do UE przepisów skutkujących rozszerzeniem zakresu ograniczeń dotyczących odliczenia VAT przy nabyciu paliwa, jak również późniejsza nowelizacja tych przepisów skutkująca rozszerzeniem zakresu tych ograniczeń w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed zmianą, naruszały prawo wspólnotowe (C-414/07). Po zapoznaniu się z treścią orzeczenia ETS i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 3 kwietnia br., WSA w Krakowie wydał powyższy wyrok. Z ustnego uzasadnienia wyroku wynika, że w ocenie WSA w Krakowie konsekwencje powyższej niezgodności w świetle konstytucyjnego porządku prawnego sięgają znacznie dalej, niż wynikałoby to z samego orzeczenia Trybunału. WSA wskazał, że ETS wykonuje swe kompetencje w zakresie określonym prawem wspólnotowym. Jednak w świetle zmian polskich przepisów o VAT oraz zmian przepisów homologacyjnych jedynym sposobem na uwzględnienie skutków potwierdzonego przez ETS naruszenia prawa wspólnotowego jest całkowite pominięcie ograniczeń prawa do odliczania VAT przy nabyciu paliwa wynikających z przepisów wprowadzonych w 2004 i 2005.

W świetle powyższego wyroku Kancelarii przysługuje prawo do odliczania podatku VAT z tytułu rat leasingu operacyjnego dotyczącego samochodu R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwana dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Od nowelizacji obowiązującej od dnia 22 sierpnia 2005 r., stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Również, w myśl art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) ograniczenie prawa do odliczenia dotyczące samochodów osobowych zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz.UE.L 1977 Nr 145 poz. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, tylko w części rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa, natomiast w części wręcz przeciwnie - pozwalają na korzystanie z odliczenia podatku naliczonego w większym zakresie. Przeprowadzona powyżej analiza zmian prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego wskazuje na to, iż:

* art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. nie przewidywał prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych innych niż przeznaczonych do odsprzedaży lub oddania w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu gdy stanowi to przedmiot działalności podatnika - przy czym ograniczenie to nie dotyczy samochodów posiadających co najmniej 500 kg ładowności w sytuacji, gdy ze świadectwa homologacji wynika, że jest to samochód ciężarowy,

* art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. pozwalał na odliczenie nie więcej niż 50% podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego - nie więcej jednak niż 5 000 zł,

* art. 86 ust. 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. rozszerzył omawiane prawo w sposób pozwalający na odliczenie kwoty podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu nabycia - nie więcej jednak niż 6 000 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe zmiany w kontekście wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, należy stwierdzić, iż zmiany przepisów prawa krajowego dokonane po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej nie spowodowały ograniczeń prawa podatników krajowych w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego o ładowności poniżej 500 kg nieposiadającego świadectwa homologacji samochodu ciężarowego oraz od raty (czynszu) z tytułu najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem, należy uznać, że w tym zakresie należy stosować przepis art. 86 ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., tj. w przypadku odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego jak również od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy użytkujących samochody osobowe na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, podatnikowi przysługuje prawo do pomniejszenia części kwoty podatku należnego odpowiednio o 50% kwoty podatku naliczonego - nie więcej jednak niż 5 000 zł w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. oraz o 60% kwoty podatku naliczonego - nie więcej jednak niż 6 000 zł w okresie od dnia 22 sierpnia 2005 r.

Również zmiana prawa podatkowego w stosunku do samochodów spełniających warunki określone w art. 86 ust. 4 obecnie obowiązującej ustawy pozwalają na pełne odliczenie kwoty podatku naliczonego. W związku z tym w tej części nie ma mowy o ograniczeniach prawa podatników krajowych do odliczenia kwoty podatku naliczonego po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej.

Natomiast należy stwierdzić, iż zmiany przepisów prawa krajowego przyczyniły się po 1 maja 2004 r. do ograniczenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego do nabywanych samochodów o ładowności co najmniej 500 kg, gdy ze świadectwa homologacji wynika, że jest to samochód ciężarowy. Ograniczenie dotyczyło również raty leasingu, najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca dla celów prowadzonej działalność gospodarczej użytkuje na podstawie umowy leasingu samochód R. o dopuszczalnej ładowności nieprzekraczającej 500 kg. Zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym jest to samochód osobowy.

Z uzupełnienia wniosku stanowiącego odpowiedź na wezwanie wynika, iż Spółka nie posiada świadectwa homologacji, z którego to świadectwa wynikałoby, iż użytkowany samochód (R.) nie jest samochodem osobowym i dopuszczalna jego ładowność wynosi co najmniej 500 kg.

Nadmienić należy, iż samochód R. jest samochodem osobowym, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług został uznany za pojazd, którego nabycie/użytkowanie uprawnia do odliczenia jedynie części podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu i odpowiednio części podatku naliczonego wynikającego z faktury dotyczącej raty leasingowej oraz nabywania paliwa do tego samochodu.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, tut. Organ stwierdza, że Spółka nie będzie posiadała pełnego prawa do odliczania całości kwoty podatku naliczonego od nabycia oraz czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy leasingu udokumentowanych fakturą dotyczącą samochodu o dopuszczalnej ładowności poniżej 500 kg, tj. samochodu osobowego. A zatem stosownie do art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego - nie więcej jednak niż 6.000 zł - od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu tych samochodów lub innej umowy o podobnym charakterze udokumentowanych fakturą VAT - na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego od raty z tytułu użytkowania na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodu R. wykorzystywanego do działalności opodatkowanej. W odrębnej interpretacji zostało zawarte rozstrzygnięcie dotyczące prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do użytkowanych samochodów wykorzystywanych do celów działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.