IPPP3/443-346/13-2/IG - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek gruntu stanowiących majątek osobisty.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2013 r. (data wpływu 24 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielem niezabudowanej działki nr 8/13 o powierzchni 4.481 m^2, którą otrzymała na podstawie częściowego aktu zniesienia współwłasności i darowizny od mamy w 1995 r. na majątek osobisty. Działka była w posiadaniu rodziny (dziadków i mamy) od lat. W latach 60-tych na działce został posadowiony przez przedsiębiorstwo energetyczne bez zgody ówczesnych właścicieli (dziadków Wnioskodawczyni) słup 110 kV i została poprowadzona ponad działką linia wysokiego napięcia.

Działka zawsze była użytkowana jako działka rolna, płacony jest podatek rolny, w wypisie z rejestru gruntów też figuruje jako działka rolna (oznaczona symbolem R).

W 2002 r. zgłosił się do Wnioskodawczyni P. Sp. z o.o. z propozycją umieszczenia na słupie 110 kV stacji bazowej telefonii komórkowej. Została zawarta umowa na dzierżawę części działki o powierzchni 80 m², na której jest posadowiony słup 110 kV. Umowę Wnioskodawczyni zgłosiła do US, wybrała zwolnienie z VAT i od 2002 r. odprowadza podatek dochodowy od tej umowy dzierżawy.

W 2002 r. został uchwalony bez udziału Wnioskodawczyni plan zagospodarowania terenu, który określa, że działka nr 8/13 znajduje się w obszarze MU-3, tj. w strefie mieszkaniowo-usługowej.

W roku 2005 część działki (531 m²) została wykupiona przez Miasto pod poszerzenie ulicy J.

Przez te wszystkie lata Wnioskodawczyni nie angażowała żadnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Działka jest nie podzielona, nie jest ogrodzona, nie jest również uzbrojona. Wnioskodawczyni nie występowała nigdy o wydzielenie dróg, o zmianę przeznaczenia gruntu, jak również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Nie podejmowała nigdy aktywnego działania marketingowego zmierzającego do zbycia działki.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a tym bardziej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Pracuje w dużej firmie warszawskiej, jest zatrudniona na umowę o pracę na czas nieokreślony.

W chwili obecnej ma zamiar sprzedać tę działkę. Przyszły nabywca sam odszukał Wnioskodawczynię i przedstawił propozycję kupna. Umowa ostateczna kupna zostanie zawarta najprawdopodobniej w drugiej połowie roku 2013.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tej działki dokonana w drugiej połowie b.r. będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży przez nią tej działki nie powoduje uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, obowiązku zapłaty podatku VAT od tej transakcji.

Według Wnioskodawczyni zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy, w tym sprzedaż działki, nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego i nie ma znamion działalności gospodarczej jako, że jedynym przychodem z takiej transakcji może być jednorazowy ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Jest to zdarzenie incydentalne.

Artykuł 15 ust. 2 Ustawy o VAT określa, że działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego sprzedaży działki uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności ze względu na to, że czynność tę wykonał jednorazowo i okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania jej w sposób ciągły. Sprzedaż działki z majątku osobistego jest czynnością incydentalną oraz następuje w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażowała żadnych środków podobnych do wykorzystywanych przez np. producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co mogłoby skutkować koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy brzmi następująco: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielem niezabudowanej działki, którą otrzymała na podstawie częściowego aktu zniesienia współwłasności i darowizny od mamy w 1995 r. na majątek osobisty. Działka była w posiadaniu rodziny (dziadków i mamy) od lat. W latach 60-tych na działce został posadowiony przez przedsiębiorstwo energetyczne bez zgody ówczesnych właścicieli (dziadków Wnioskodawczyni) słup 110 kV i została poprowadzona ponad działką linia wysokiego napięcia.

Działka zawsze była użytkowana jako działka rolna, płacony jest podatek rolny, w wypisie z rejestru gruntów też figuruje jako działka rolna (oznaczona symbolem R).

W 2002 r. zgłosił się do Wnioskodawczyni P. Sp. z o.o. z propozycją umieszczenia na słupie 110 kV stacji bazowej telefonii komórkowej. Została zawarta umowa na dzierżawę części działki o powierzchni 80 m², na której jest posadowiony słup 110 kV. Umowę Wnioskodawczyni zgłosiła do US, wybrała zwolnienie z VAT i od 2002 r. odprowadza podatek dochodowy od tej umowy dzierżawy.

W 2002 r. został uchwalony bez udziału Wnioskodawczyni plan zagospodarowania terenu, który określa, że działka nr 8/13 znajduje się w obszarze MU-3, tj. w strefie mieszkaniowo-usługowej.

W roku 2005 część działki (531 m²) została wykupiona przez Miasto Stołeczne Warszawa pod poszerzenie ulicy J.

Przez te wszystkie lata Wnioskodawczyni nie angażowała żadnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Działka jest nie podzielona, nie jest ogrodzona, nie jest również uzbrojona. Wnioskodawczyni nie występowała nigdy o wydzielenie dróg, o zmianę przeznaczenia gruntu, jak również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Nie podejmowała nigdy aktywnego działania marketingowego zmierzającego do zbycia działki.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a tym bardziej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Pracuje w dużej firmie warszawskiej, jest zatrudniona na umowę o pracę na czas nieokreślony.

W chwili obecnej ma zamiar sprzedać tę działkę. Przyszły nabywca sam odszukał Wnioskodawczynię i przedstawił propozycję kupna. Umowa ostateczna kupna zostanie zawarta najprawdopodobniej w drugiej połowie roku 2013.

Z opisu sytuacji wynika, że działka budowlana która będzie przedmiotem dostawy stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę na którą sam zgłosił się nabywca. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych aktywnych działań marketingowych dotyczących sprzedaży działki.

Powyższe nie wskazuje na zamiar wykonywania czynności sprzedaży w sposób ciągły. Ponadto nie można stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego i jest w posiadaniu Wnioskodawczyni od 1995 r. Dokonując sprzedaży gruntu korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działki ze swojego majątku osobistego nigdy niezwiązanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowa działka nie została nabyta tylko i wyłącznie w celu jej dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.