IPPP3/443-324/12-2/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 21 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku od towarów i usług dla podmiotów zagranicznych w związku z nabywanymi usługami cateringowymi - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2012 r. do wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku od towarów i usług dla podmiotów zagranicznych w związku z nabywanymi usługami cateringowymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Międzynarodowa grupa kapitałowa D. zajmuje się profesjonalnie świadczeniem usług związanych z obsługą imprez, pokazów, wystaw i innych wydarzeń rozrywkowych i rozrywkowo-kulturalnych. Usługi te są świadczone na zlecenie organizatorów tych wydarzeń.

D., spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, nie będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, na podstawie stosownej umowy, będzie świadczyć na rzecz U. usługi związane z obsługą organizowanego w Polsce turnieju. D nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W celu efektywnego wykonania usługi na rzecz U. D. planuje skorzystać z podwykonawcy - spółki z siedzibą w Polsce, będącej zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka planuje nabywać od polskiego podwykonawcy usługi cateringowe

W związku z powyższym, Spółka będzie otrzymywać faktury dokumentujące świadczenie usług cateringowych przez polskiego podwykonawcę, na których polski podwykonawca będzie wykazywał polski VAT należny ze względu na fakt, że świadczenie usług cateringowych będzie miało miejsce w Polsce (art. 28i ust. 1 Ustawy o VAT - miejsce świadczenia usług cateringowych jest tam, gdzie usługi te są faktycznie wykonywane).

Spółka planuje odzyskiwać polski VAT wykazany na fakturach od polskiego podwykonawcy na warunkach przewidzianych przez art. 89 Ustawy o VAT oraz przepisy wykonawcze do ww. ustawy dla podmiotów zagranicznych) niebędących podatnikami VAT w Polsce (tj. podmioty, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT, dalej: podmioty zagraniczne").

W świetle powyższego, Spółka pragnie potwierdzić, że w związku z nabyciem usług cateringowych od polskiego podwykonawcy, Spółka będzie uprawniona do ubiegania się o zwrot polskiego VAT w trybie przewidzianym dla podmiotów zagranicznych, a w szczególności, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT, tj. ograniczenie w postaci braku uprawnienia do odzyskania VAT przez podmiot zagraniczny w odniesieniu do kwot podatku, co do których, zgodnie z przepisami Ustawy o VAT oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, nie przysługuje podatnikom, o których mowa w art. 15 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Spółka jest zainteresowana potwierdzeniem powyższego głównie w celu uniknięcia ewentualnych negatywnych konsekwencji wynikających z art. 76 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karno skarbowy, jakie mogłyby wiązać się z faktem wystąpienia przez D. z wnioskiem o zwrot VAT w trybie art. 89 ust. 1a Ustawy o VAT w sytuacji, w której nabywane przez Spółkę usługi cateringowe nie uprawniałyby do odliczenia VAT na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego, w sytuacji gdy Spółka będzie ubiegała się o zwrot podatku VAT dla podmiotów zagranicznych w związku nabywanymi usługami cateringowymi od polskiego podwykonawcy, będzie miało zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego, w sytuacji gdy Spółka będzie ubiegała się o zwrot podatku VAT dla podmiotów zagranicznych w związku z nabywanymi usługami cateringowymi od polskiego podwykonawcy, nie będzie miało zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT.

Innymi słowy podatek VAT naliczony w związku z nabyciem usług cateringowych od polskiego podwykonawcy podlegałby odliczeniu na zasadach ogólnych, gdyby nabywcą usługi cateringowej był podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy na wstępie należy podkreślić, że, aby Spółka mogła ubiegać się o zwrot VAT dla podmiotów zagranicznych konieczne jest m.in. to, aby w odniesieniu do wnioskowanych kwot podatku przysługiwało podatnikom, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, prawo do odliczenia na zasadach ogólnych przewidzianych w Ustawie o VAT oraz przepisach wykonawczych do niej (art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT). W tym kontekście, mając jednocześnie na względzie to, że przedmiotem nabycia przez Spółkę będą usługi cateringowe, należy rozważyć, czy w zaistniałej sytuacji, gdyby podmiotem nabywającym usługi cateringowe był podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, podatnikowi temu przysługiwałoby prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem usług cateringowych.

Przy założeniu spełnienia innych warunków dla skorzystania z takiego prawa, kluczowe jest w tym kontekście to, czy nabywane usługi cateringowe mogłyby być postrzegane jako usługi gastronomiczne, dla których ustawodawca przewidział ograniczenie w prawie do odliczenia VAT w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT. W tym kontekście, Spółka pragnie podkreślić, że jej zdaniem w omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania ograniczenie w prawie do odliczenia VAT, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że "obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób."

Kluczowe w tym zakresie jest to, czy nabywane przez Spółkę usługi cateringowe mieszczą się w pojęciu usług gastronomicznych, w rozumieniu art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, nabywane przez nią usługi cateringowe nie będą mieściły się w pojęciu "usług gastronomicznych". Poniżej Spółka przedstawia argumentację na poparcie stanowiska w zakresie odrębnego znaczenia pojęć "usługi cateringowe" oraz "usługi gastronomiczne" dla potrzeb VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnych pojęć "usługi gastronomiczne" oraz "usługi cateringowe". Niemniej jednak, w ocenie Spółki, najbardziej miarodajne jest odwołanie się w tym zakresie do PKWiU.

W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a Ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 Ustawy o VAT, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT brak jest bezpośredniej referencji do PKWiU. Niemniej jednak, w celu zapewnienia spójności i integralności przepisów ustawy o VAT, również w odniesieniu do przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2011 r. (dopuszczalność odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych z jednoczesnym zakazem odliczenia w odniesieniu do usług gastronomicznych), w ocenie Spółki, w celu identyfikacji usług cateringowych oraz usług gastronomicznych wskazane jest odwołanie się w tym zakresie do przepisów PKWiU

Takie podejście pozostaje w zgodzie z tzw. klauzulą stałości (tzw. klauzula "stand still"), która w tym konkretnym przypadku sprowadza się do ustanowienia zakazu dalszego ograniczania prawa do odliczenia VAT naliczonego w porównaniu z sytuacją (stanem prawnym), która obowiązywała w dniu przystąpienie Polski do struktur Unii Europejskiej. Przed 1 stycznia 2011 r. art. 8 ustawy o VAT wskazywał, że usługi wymienione w klasyfikacjach statystycznych są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki. Tym samym, usługi gastronomiczne, o których była mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4, były odrębną, niezależną kategorią od usług cateringowych, a elementem decydującym o takim rozgraniczeniu była struktura PKWiU, która to klasyfikacja rozróżniała te dwa rodzaje usług. W konsekwencji podatnicy mogli korzystać z prawa obniźenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych, nie mogli natomiast korzystać z prawa do odliczenia w przypadku usług gastronomicznych.

Do Działu 56 PKWiU z 2008 r. powinny być klasyfikowane "usługi związane z wyżywieniem". Dział 56 PKWiU dzieli się na dwie grupy (tzw. trzycyfrowe grupowania PKWiU), tj. (i)"usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych" (grupa 56.1 PKWiU> oraz (ii)",usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne" (grupa 56.2 PKWiU>. W dalszej kolejności grupa 56.2 PKWiU dzieli się na dwie klasy (tzw. czterocyfrowe grupowania PKWiU), tj. na (i),"usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)" oraz (ii)"pozostałe usługi gastronomiczne" (klasa 56.29 PKWiU>.

Przedstawiona powyżej struktura PKWiU w sposób jednoznaczny przesądza, że usługi cateringowe (klasa 56.21 PKWiU) stanowią odrębną, autonomiczną kategorię usług zarówno od usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (grupa 56.1 PKWIU), jak również od pozostałych usług gastronomicznych (klasa 56.29 PKWiU). Na marginesie, taką odrębną kategorię stanowią też usługi przygotowywania i podawania napojów (klasa 56.3 PKWiU).

Traktowanie usług cateringowych jako odrębnej kategorii statystycznej od usług gastronomicznych jest oczywiste również ze względu na tytuł Działu 56 PKWiU, tj. "usługi związane z wyżywieniem". Tytuł ten oznacza, że w ramach kategorii usług związanych z wyżywieniem funkcjonują różne rodzaje usług, nie tylko gastronomiczne, ale również usługi cateringowe (czy też usługi związane z przygotowaniem i podawaniem napojów). Gdyby natomiast uznać usługi cateringowe za odmianę usług gastronomicznych, nieuzasadnione byłoby z punktu widzenia logiki struktury grupowań PKWiU, zatytułowanie Działu 56 "usługi związane z wyżywieniem", bowiem Dział ten mógłby nosić tytuł "usługi gastronomiczne".

Przekładając powyższe rozważania na przypadek Spółki, wskazać należy, że nabywane od polskiego podwykonawcy usługi cateringowe stanowić będą odrębną kategorię usług od usług gastronomicznych. Tymczasem, art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, wskazujący sytuację, w której podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, odnosi się wyłącznie do usług gastronomicznych, które są tylko jednym z rodzajów usług związanych z wyżywieniem (Dział 56 PKWiU). Gdyby zatem celem ustawodawcy, było uniemożliwienie dokonywania odliczenia podatku VAT zarówno od usług gastronomicznych, jak i cateringowych, to w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT powinno się znaleźć wyraźne odesłanie do usług związanych z wyżywieniem.

Biorąc pod uwagę obecne brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, należy uznać, że ustawodawca celowo wskazał na usługi gastronomiczne (a więc tylko jeden z trzech głównych rodzajów usług mieszczących się w grupowaniu 56 PKWiU z 2008 r.), jako te, do których odnosi się ograniczenie w prawie do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Takie podejście do rozgraniczenia usług cateringowych i gastronomicznych, jak również przyporządkowania innych skutków podatkowych, związanych z ich nabyciem (prawo do odliczenia VAT naliczonego w przypadku usług cateringowych i brak takiego prawa w przypadku usług gastronomicznych) potwierdza dotychczasowa praktyka polskich organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-772/11-2/MR z dnia 4 sierpnia 2011 r., interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-574/11/KO z dnia 4 sierpnia 2011 r.).

A zatem, w przedmiotowej sprawie nie znalazłoby zastosowania ograniczenie w prawie do odliczenia VAT, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, gdyby nabywcą był podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, a nie podmiot zagraniczny. W konsekwencji, w odniesieniu do Spółki (podmiotu zagranicznego) nie znajdzie zastosowania ograniczenie w zakresie prawa do ubiegania się o zwrot VAT, w którym to ograniczeniu jest mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT.

Jak było wspomniane powyżej, Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnych "usług gastronomicznych", ani "usług cateringowych". Definicje takie natomiast zostały zawarte przez prawodawcę wspólnotowego w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Rozporządzenie wykonawcze").

Przepisy te obowiązują bezpośrednio w Polskim porządku prawnym.

Artykuł 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego stanowi, że "usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowo spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Nie wchodząc w szczegóły związane z definicjami pojęć "usługi restauracyjne" (w ocenie Spółki chodzi tutaj o usługi gastronomiczne świadczone w lokalu) oraz "usługi cateringowe" stanowią dwie odrębne kategorie typów usług dla celów VAT.

Nie jest więc uprawnione twierdzenie, że ograniczenie prawa do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem usług gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT) dotyczy również nabywanych usług cateringowych, które stanowią przecież odrębny typ usług. Tym samym podatek VAT naliczony Spółce w związku z nabyciem usług cateringowych od polskiego podwykonawcy będzie podlegał zwrotowi w trybie przewidzianym dla podmiotów zagranicznych przy założeniu spełnienia warunków przewidzianych dla tego trybu, a w szczególności mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania ograniczenie z art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego poprzez gastronomię rozumie się działalność produkcyjno - usługową obejmująca prowadzenie restauracji, barów, stołówek itp. Natomiast katering (catering) - zgodnie ze Słownikiem wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego (słownik online) - to zaopatrzenie w żywność, zwłaszcza pasażerów i załogi samolotu.

Czynnikiem, który pomaga ocenić, z którą z ww. usług mamy do czynienia, jest miejsce podania żywności. W przypadku usługi gastronomicznej posiłek podawany jest w miejscu, które zostało w tym celu przygotowane i charakteryzuje się pewnym elementem stałości. Ponadto jest to miejsce, w którym posiłki i dania są na bieżąco przygotowywane na życzenie klienta. Natomiast w przypadku usług cateringowych zazwyczaj posiłki są dostarczane w inne miejsce niż to, w którym je przygotowano (w miejscu, w którym posiłki są podawane następują jedynie czynności związane z ich podgrzaniem, wyłożeniem do odpowiednich naczyń, przyozdobieniem itd.).

Ponadto, usługi gastronomiczne charakteryzują się również występowaniem tzw. serwisu "a la carte", gdzie klient restauracji lub innej placówki gastronomicznej może dokonać wyboru posiłku/dania z menu (zazwyczaj duża różnorodność i szeroki asortyment potraw i napojów). Posiłek ten jest następnie przygotowywany w danej lokalizacji i podawany klientowi według życzenia. W przypadku usług cateringowych wybór ten jest ograniczony do kilku uprzednio przygotowanych potraw.

Również odniesienie się posiłkowo do definicji słownikowych obydwu omawianych pojęć prowadzi do wniosku, że usługi gastronomiczne oraz usługi cateringowe są to dwa niezależne od siebie typy usług. W konsekwencji, analizując ograniczenie prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem usług gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT), stwierdzić należy, że ograniczenie to nie dotyczy usług cateringowych, które stanowią odrębną kategorię usług. Tym samym w przedmiotowej sprawie, w kontekście zwrotu VAT dla podmiotów zagranicznych, nie znajdzie zastosowania ograniczenie z art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego stanowi fundamentalne prawo podatnika, będąc jednocześnie elementem konstrukcyjnym podatku VAT. Poprzez prawo to realizuje się pośredni, neutralny oraz konsumpcyjny charakter podatku VAT, gdzie ciężar ekonomiczny podatku powinien ponieść konsument.

W związku z powyższym wszystkie ograniczenia w stosowaniu prawa do odliczenia VAT naliczonego powinny być interpretowane w sposób ścisły, przy wyraźnym zakazie stosowania wykładni rozszerzającej (łac. excepUones non sitni exiendae).

Mając na uwadze powyższe, skoro:

* usługi gastronomiczne oraz cateringowe stanowią dwa odrębne typy usług w rozumieniu PKWiU, Rozporządzenia wykonawczego f pkt b)1, słownika języka polskiego, a

* ograniczenie w prawie do odliczenia VAT naliczonego dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych (art. 86 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT),

oznacza to, że ograniczenie w prawie do odliczenia nie dotyczy usług cateringowych.

Tym samym, mając na uwadze art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT w kontekście zwrotu VAT dla podmiotów zagranicznych, kwoty podatku związane z nabyciem od polskiego podwykonawcy usług cateringowych powinny co do zasady podlegać zwrotowi przy założeniu spełnienia innych warunków przewidzianych w ramach procedury zwrotu VAT podmiotom zagranicznym.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższą argumentację, zdaniem Spółki, nabywane przez nią usługi cateringowe od polskiego podwykonawcy:

* uprawniałyby do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związane z ich zakupem, gdyby nabywcą tych usług był podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT; a tym samym, przy założeniu spełniania innych warunków

* uprawniają Spółkę (podmiot zagraniczny) do ubiegania się o zwrot VAT naliczonego w związku z nabyciem tych usług, zgodnie z trybem przewidzianym dla podmiotów zagranicznych (w omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 Ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 15. 1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2

, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści tego przepisu wynika, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikowi;

* prawo to przysługuje jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi, z których nabyciem naliczono podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie będą w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wtedy, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

O związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania Spółki, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami.

Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usługami a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów i usług z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotów poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, natomiast przyczynia się do generowania obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż międzynarodowa grupa kapitałowa D. zajmuje się profesjonalnie świadczeniem usług związanych z obsługą imprez, pokazów, wystaw i innych wydarzeń rozrywkowych i rozrywkowo-kulturalnych. Spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, nie będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, na podstawie stosownej umowy, będzie świadczyć na rzecz U. Spółka planuje nabywać od polskiego podwykonawcy usługi cateringowe sklasyfikowane do grupowania 56.21.1 "Usługi przygotowania i dostarczenia żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)" według PKWiU z 2008 r. W związku, z czym Spółka będzie otrzymywać faktury dokumentujące świadczenie usług cateringowych przez polskiego podwykonawcę, na których polski podwykonawca będzie wykazywał polski VAT należny ze względu na fakt, że świadczenie usług cateringowych będzie miało miejsce w Polsce.

I tak w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Artykuł 89 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi iż w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju

- mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Natomiast zgodnie z art. 89 ust. 1c pkt 3 ustawy podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługuje zwrot podatku w odniesieniu do kwot podatku w odniesieniu, do których, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, nie przysługuje podatnikom, o których mowa w art. 15, prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

A zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obwiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w związku z nabyciem przez Spółkę usług cateringowych przy nabyciu, których będzie przysługiwało prawo do odliczenia nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 ustawy. Tym samym Spółka ma prawo do ubiegania się o zwrot podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowych usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.