IPPP3/443-311/10-6/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) na wezwanie z dnia 27 maja 2010 r. (data odbioru 2 czerwca 2010 r.) oraz w dniu 13 lipca 2010 r. na wezwanie nr IPPP3/443-311/10-4/KB z dnia 29 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usług odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usług odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-311/10-2/KB z dnia 27 maja 2010 r. oraz w dniu 13 lipca 2010 r. na wezwanie nr IPPP3/443-311/10-4/KB z dnia 29 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka lub Wnioskodawca jest organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego w rozumieniu art. 57 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Spółka świadczy usługi określone w art. 58 ust. 1 ww. ustawy. Usługi są świadczone m.in. na rzecz podmiotów zagranicznych będących podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej i Szwajcarii.

Wspomniane podmioty zagraniczne są również zarejestrowane dla celów VAT w Polsce w związku z prowadzeniem działalności opodatkowanej na terytorium Polski m.in. w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, dostawy towarów w kraju, importu towarów do Polski. Usługi świadczone przez Spółkę są związane z transakcjami realizowanymi przez podmioty zagraniczne, występujące jako polscy podatnicy VAT.

Podmioty zagraniczne posiadają siedziby w krajach Unii Europejskiej i Szwajcarii i nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, zgodnie z uzyskanymi informacjami.

Do 1 stycznia 2010 r. usługi świadczone przez Wnioskodawcę były fakturowane ze stawką polskiego VAT w wysokości 22%, zarówno usługi świadczone dla podmiotów krajowych, jak również dla podmiotów zagranicznych zarejestrowanych dla celów VAT w Polsce.

Po 1 stycznia 2010 r., korzystając ze zmian wprowadzonych przez tzw. Pakiet VAT - w zakresie miejsca świadczenia usług - Spółka zaczęła wystawiać faktury na kwotę netto świadczonej usługi, w przypadku gdy usługi były realizowane dla podmiotów zagranicznych zarejestrowanych dla celów VAT w Polsce.

W uzupełnieniu Wniosku Spółka wskazała, iż od 1 stycznia 2010 r. podczas realizacji usług świadczonych przez Wnioskodawcę, kontrahenci posługują się numerami nadanymi przez administrację podatkową kraju siedziby.

Innymi słowy, od 1 stycznia 2010 r. - czyli po wprowadzeniu zmian związanych z implementacją tzw. Pakietu VAT w zakresie miejsca świadczenia usług - kontrahenci posługują się numerami nadanymi przez inne kraje członkowskie Unii Europejskiej

W praktyce występują następujące sytuacje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi z dnia 13 lipca 2010 r. na wezwanie nr IPPP3/443-311/10-4/KB z dnia 29 czerwca 2010 r.):

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w przypadku, gdy usługi są świadczone na rzecz podatników nieposiadających siedziby na terytorium kraju i którzy nie posiadają na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu Ustawy o VAT, to Spółka nie powinna opodatkowywać świadczonych usług na terytorium Polski, tylko traktować je, jako niepodlegające opodatkowaniu VAT w Polsce (tekst jedn. mające miejsce świadczenia w kraju siedziby nabywcy tych usług) i w konsekwencji Spółka prawidłowo rozpoznała miejsce świadczenia tych usług i prawidłowo wystawiła faktury na kwotę równą cenie netto świadczonych usług (bez wykazywania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ogólną zasadą jest, iż miejscem świadczenia usługi jest miejsce "...w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n."

Z powyższego wynika, iż od zasady ogólnej przewidziano wiele wyjątków. Istotne jest zatem, czy którykolwiek z nich nie znalazłby zastosowania w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego zapytania.

Z uzyskanych informacji wynika, iż podmioty zagraniczne na VAT w Polsce dla których Spółka świadczy usługi posiadają swoje siedziby w krajach członkowskich Unii Europejskiej oraz w Szwajcarii i nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Usługi świadczone przez Spółkę nie kwalifikują się również do pozostałych sytuacji określonych w art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n. A zatem, regulacje szczególne związane z rozpoznaniem miejsca świadczenia usług odmiennego od zasady ogólnej, czyli od miejsca siedziby usługobiorcy nie znajdują zastosowania w odniesieniu do usług świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów zagranicznych zarejestrowanych dla celów polskiego VAT.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, miejsce świadczenia usług zostało rozpoznane prawidłowo w konsekwencji wystawiane przez Spółkę faktury powinny opiewać na kwotę netto i nie zawierać polskiego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010 r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Co do zasady, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca usługi ma swoją siedzibę pod warunkiem, że jest on podatnikiem. Bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług ustawa odrębnie definiuje pojecie podatnika. I tak z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika rozumie się:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy lub działalność gospodarczą o podobnym charakterze. A zatem, za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Stosownie do § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 i 3 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl ust. 4 w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi, o których mowa w art. 58 ust. 1 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym na rzecz podmiotów zagranicznych będących podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej i w Szwajcarii.

Wspomniane podmioty zagraniczne są również zarejestrowane dla celów VAT w Polsce w związku z prowadzeniem działalności opodatkowanej na terytorium Polski m.in. w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, dostawy towarów w kraju, importu towarów do Polski. Podmioty zagraniczne posiadają siedziby w krajach Unii Europejskiej i Szwajcarii, a także nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Do 1 stycznia 2010 r. usługi świadczone przez Wnioskodawcę były fakturowane ze stawką polskiego VAT w wysokości 22%, zarówno usługi świadczone dla podmiotów krajowych, jak również dla podmiotów zagranicznych zarejestrowanych dla celów VAT w Polsce.

Po 1 stycznia 2010 r., korzystając z wprowadzonych zmian w ustawie dotyczących miejsca świadczenia usług, Spółka zaczęła wystawiać faktury na kwotę netto świadczonej usługi, w przypadku gdy usługi były realizowane dla podmiotów zagranicznych posługujących się numerami nadanymi przez inne kraje członkowskie Unii Europejskiej.

W praktyce produkty wprowadzane przez kontrahenta zagranicznego są wyłącznie produktami pochodzącymi z innych krajów członkowskich Unii Europejskiej bądź z krajów trzecich (spoza Unii Europejskiej), lub kontrahent zagraniczny wprowadza produkty wytworzone na terytorium Polski, przy czym ich wytworzeniem nie zajmuje się podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie produktu do obrotu na terytorium Polski będący jednocześnie kontrahentem Spółki, lub kontrahent zagraniczny wprowadza obydwa rodzaje produktów wymienionych powyżej.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku oraz dokonując analizy powyższych przepisów stwierdzić należy, że skoro przedmiotowe usługi, są świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, posiadających siedziby w krajach Unii Europejskiej oraz w Szwajcarii, nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski i posługujących się numerami nadanymi przez administrację podatkową kraju siedziby zastosowanie znajdzie przepis art. 28b ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji miejscem świadczenia tych usług jest odpowiednie terytorium kraju, w którym dany usługobiorca posiada siedzibę. Należy również nadmienić, iż sam fakt zarejestrowania się podmiotu w Polsce dla potrzeb VAT nie jest równoznaczny z ustanowieniem stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Pomimo, że przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur stwierdzających dokonanie sprzedaży, w myśl § 25 rozporządzenia.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe usługi są świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, posiadających siedzibę na terenie Unii Europejskiej i Szwajcarii, nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski zastosowanie znajdzie przepis art. 28b ust. 1 ustawy o VAT i miejscem świadczenia tych usług jest odpowiednio terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę. W konsekwencji, przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i należy je dokumentować fakturami niezawierającymi podatku VAT.

Nadmienić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie stanu faktycznego opisanego we wniosku, w którym Wnioskodawca wskazał, że kontrahenci nie posiadają siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.