IPPP3/443-310/11-4/JF - Zasady dokonania korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 3 marca 2011 r. nr IPPP3/443-310/11-2/JF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym wezwano do uzupełnienia ww. wniosku pismem z dnia 3 marca 2011 r. nr IPPP3/443-310/11-2/JF. Wezwanie doręczono w dniu 9 marca 2011 r. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej jako Spółka) posiada wierzytelności, które nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności oraz których nieściągalność została dodatkowo uprawdopodobniona poprzez nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy. Tym samym warunek o nieściągalności wierzytelności, o którym mowa art. 89a ust. 2 ustawy w został spełniony.

Artykuł 89a ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona pod warunkiem spełnienia określonych warunków, w tym m.in. musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku, a ten w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia nie ureguluje należności w jakiejkolwiek formie.

Spółka wysłała takie zawiadomienie listem poleconym na adres dłużnika podany przez niego w umowie oraz na adres do korespondencji, wskazany przez niego w czasie trwania współpracy. Niestety, korespondencji dłużnik nie odebrał, tym samym Spółka jako wierzyciel nie uzyskała potwierdzenia odbioru przez dłużnika powyższego zawiadomienia.

Artykuł 89b ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż do zawiadomienia tego należy stosować przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Spółka ma świadomość, że przepisy Ordynacji podatkowej wskazują sposób postępowania w przypadku nie podjęcia bądź uchylania się od odebrania pisma przez adresata. W razie niemożności doręczenia pisma, poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej. Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w placówce pocztowej. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni. Tymczasem w przypadku korespondencji Spółki miała miejsce jednokrotna wizyta pracownika poczty pod wskazanymi adresami i następował zwrot z adnotacją "adresat wyprowadził się" w jednym przypadku, oraz "adresat nieznany" w drugim przypadku.

Spółka mając świadomość konieczności spełnienia ustawowego warunku o skutecznym doręczeniu zawiadomienia, po otrzymaniu zwrotu, złożyła reklamację na niewłaściwe doręczenie pisma adresatowi. W odpowiedzi na reklamację otrzymała pisma, z których wynika, że doręczenie przesyłki pod wskazany adres (zgodny z KRS) nie było możliwe ze względu na to, że budynek pod wskazanym adresem zamieszkują bezdomni i nie ma tam siedziby firmy, a ponadto poczta nie spełni warunku dwukrotnego awizowania przesyłki, gdyż - zdaniem Poczty Polskiej S.A. - sposób doręczania korespondencji, o której mowa w art. 150 Ordynacji podatkowej dotyczy pism nadawanych w postępowaniu sądowym, podatkowym i administracyjnym (kserokopię korespondencji załączono do niniejszego wniosku). Ponadto poinformowano, że pozostałe warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 ustawy zostały spełnione. Na dzień złożenia korekty deklaracji za grudzień 2010 r. dłużnik był zarejestrowanym czynnym podatkiem VAT, co dwukrotnie, pisemnie potwierdził urząd skarbowy właściwy dla dłużnika (ostatnie potwierdzenie z dnia 8 lutego 2011 r.).

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wyjaśniła, że wierzytelności nieściągalne zostały uprzednio wykazane w deklaracji VAT jako obrót opodatkowany, a podatek należny został zapłacony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyżej opisanej sytuacji, uwzględniając sposób doręczenia zawiadomienia dłużnikowi, Spółka miała prawo skorzystać z "ulgi na złe długi" i dokonać korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe było skorzystanie z "ulgi na złe długi" mimo braku dwukrotnego awizowania pisma tj. doręczenia zawiadomienia w sposób literalnie określony w art. 89b ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem przepisów Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Spółka dołożyła wszelkiej staranności, aby skutecznie zawiadomić dłużnika: wysłała dwukrotnie zawiadomienie pod dwa znane jej adresy dłużnika oraz zadbała o informację w zakresie jego statusu dla celów podatku VAT. Spółka nie ma wpływu na sposób pracy pracowników placówek pocztowych, którzy pisemnie określili stanowisko Poczty w sprawie doręczenia skierowanej przez Spółkę korespondencji do dłużnika.

Zdaniem Spółki, działania poczty, uzasadnione brakiem adresu podanego jako siedziba dłużnika, nie może odbierać prawa uczciwemu wierzycielowi skorzystania z możliwości dokonania korekty podatku należnego w sytuacji, gdy nieuczciwy dłużnik uchyla się od obowiązku zapłaty swoich zobowiązań oraz celowo unika odbioru jakiejkolwiek korespondencji. Zdaniem Spółki, należy uwzględnić przepis art. 151a Ordynacji podatkowej, z którego wynika, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Korekty podatku należnego Spółka dokonała w rozliczeniu za grudzień 2010 r. tj. okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin - zdaniem Spółki - skutecznego zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku wydłużony o 14 dni przewidziany na uregulowanie przez niego należności. Ponadto Spółka spełniła warunki, o których mowa w art. 89a ust. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, wysyłając stosowne zawiadomienie o dokonaniu korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności.

Biorąc pod uwagę wykładnię celowościową należy uznać, że celem art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług jest ochrona wierzyciela przed skutkami działań nieuczciwych dłużników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Na podstawie art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Jednocześnie ustawodawca zawarł swoją własną definicję takich wierzytelności. W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać wierzytelność za uprawdopodobnioną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Po pierwsze, czynność opodatkowana, dla której obrotem jest wierzytelność nieściągalna, powinna zostać wykonana na rzecz podatnika VAT (prowadzącego działalność gospodarczą) zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Warunek ten musi być spełniony nie tylko w momencie powstania obowiązku podatkowego, a także później - w momencie dokonywania korekty. Warunek ten jest związany z faktem, że tylko czynni podatnicy są zdolni do dokonywania korekty. Takie, a nie inne określenie statusu dłużnika dla wierzytelności nieściągalnej, od której podatek ma podlegać u wierzyciela korekcie, związane jest z faktem, że korekta podatku należnego u wierzyciela skutkuje obowiązkiem korekty podatku naliczonego u podatnika dłużnika. Tak więc dłużnik musi mieć taki status, aby mogło u niego dojść do korekty podatku naliczonego. Ponadto dłużnik w chwili dokonania transakcji nie może być podatnikiem będącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w dwu różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy o VAT określa wymóg co do statusu stron transakcji. W art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy mówi się o tym, iż dłużnik w chwili dokonywania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast w pkt 3 - iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami VAT. W pkt 3 nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania likwidacyjnego czy upadłościowego. Zatem warunek, aby nabywca (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji nie dotyczy okresu, kiedy dokonywana jest korekta.

Po drugie, koniecznym jest, aby wierzytelność nieściągalna została wykazana w deklaracji jako obrót, od którego zadeklarowano podatek należny oraz aby istniała w momencie dokonywania korekty. Potwierdza to jednoznacznie przepis art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że korekty podatku należnego można dokonać, jeśli wierzytelności - z których wynika korygowany podatek należny - nie zostały zbyte.

Następnym przepisem ustawodawca znacznie ogranicza możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych jest termin nie dłuższy niż 2 lata od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona. Ostatni wreszcie warunek ma charakter formalny dotyczący zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z korekty przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas korekta wierzytelności nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe.

Wobec powyższego, aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa. Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, pierwszym etapem skorzystania z ulgi na złe długi przez sprzedawcę jest zawiadomienie dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnej, wraz z poinformowaniem o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Doręczenie tego zawiadomienia dłużnikowi powoduje rozpoczęcie 14-dniowego okresu oczekiwania. Jest to czas dla dłużnika na ewentualne uregulowania należności, o odpisaniu której w wierzytelności nieściągalnej zawiadomił sprzedawca. Po bezskutecznym upływie 14 dni od zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorzystania z prawa korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych dostawca stosownie do art. 89 ust. 5 ustawy obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Natomiast w myśl art. 89 ust. 6 ustawy podatnik (wierzyciel) w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia. Potwierdza to również art. 89b ust. 5 ustawy przewidujący, iż do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z kolei ust. 1 ww. artykułu stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia. Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Artykuł 148 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym mniemającym osobowości prawnej - na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej - pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy - Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. w tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Możliwość skorzystania z tzw. "ulgi na złe długi" powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu, który mówi o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 89a ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w deklaracji podatkowej za grudniu 2010 r. dokonała korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności, które nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności oraz których ponadto nieściągalność została uprawdopodobniona poprzez nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy.

Spółka spełniła warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 ustawy oraz art. 89a ust. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, na dzień złożenia korekty deklaracji za grudzień 2010 r. dłużnik był zarejestrowanym czynnym podatkiem VAT, co dwukrotnie, pisemnie potwierdził urząd skarbowy właściwy dla dłużnika (ostatnie potwierdzenie z dnia 8 lutego 2011 r.) a wierzytelności nieściągalne zostały uprzednio wykazane w deklaracji VAT jako obrót opodatkowany, a podatek należny został zapłacony.

Spółka wysłała zawiadomienie o dokonaniu korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności na adres dłużnika podany przez niego w umowie oraz na adres do korespondencji, wskazany w czasie trwania współpracy. Korespondencja nie została doręczona i nastąpił zwrot z adnotacją "adresat wyprowadził się" w jednym przypadku, oraz "adresat nieznany" w drugim przypadku. W celu sprostania wymogom określonym w art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej, Spółka złożyła reklamację na niewłaściwe doręczenie pisma adresatowi. W odpowiedzi na reklamację otrzymała pisma, z których wynika, że doręczenie przesyłki pod wskazany adres (zgodny z KRS) nie było możliwe ze względu na to, że pod wskazanym adresem adresat nie posiada siedziby i poza tym poczta nie spełni warunku dwukrotnego awizowania przesyłki, gdyż sposób doręczania korespondencji, o której mowa w art. 150 Ordynacji podatkowej dotyczy pism nadawanych przez organy podatkowe.

Przedstawione okoliczności sprawy dowodzą, iż Spółka spełniając warunki wymagane przepisami prawa określonymi w art. 89a ust. 1a i ust. 2 pkt 1-5 ustawy w celu realizacji obowiązku wynikającego z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy warunkującego skorzystanie z uprawnienia do korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności, dwukrotnie wystosowała do dłużnika zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego na znane Jej adresy wynikające również z Krajowego Rejestru Sądowego. Podjęte działania należy uznać za wystarczające do zastosowania art. 150 a Ordynacji podatkowej, na podstawie którego w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, iż skoro podany przez osobę prawną adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem (w rozpatrywanej sprawie z KRS) i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo uznaje się za doręczone.

Przeprowadzona analiza przepisów w odniesieniu do przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, iż skoro Spółka podjęła dwukrotną próbę doręczenia zawiadomienia, wykorzystując reklamację nieskutecznego doręczenia listu, należy uznać, iż dokonała wszelkich działań, w celu ustalenia adresu siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności dłużnika, to doręczenie zastępcze, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego należy uznać za skuteczne w myśl przepisu art. 148 i 151 Ordynacji podatkowej.

Zatem z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione również pozostałe warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka miała prawo dokonania korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na to, że w dniu 17 lutego 2011 r. na konto Izby Skarbowej w Warszawie wniesiono opłatę 80 zł, natomiast w złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Spółka przedstawiła 1 stan faktyczny i w związku z tym opłata należna z tego tytułu wynosi 40 zł. Wobec powyższego nadpłata w wysokości 40,00 zł - zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na wskazany rachunek bankowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.