IPPP3/443-310/09-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług deponowania środków finansowych oraz obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług deponowania środków finansowych oraz obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. z siedzibą w W (dalej Spółka) jest spółką ze szwedzkiej grupy V. Spółka prowadzi działalność doradczą w zakresie prowadzenie działalności gospodarczej i zarządzania. Ponieważ w chwili obecnej w Spółce powstają nadwyżki finansowe, Spółka zamierza je deponować (lokować) w innej spółce należącej do tej samej grupy, w V. AS (dalej V. T.), na podstawie zawartej w tym celu umowy depozytowej (dalej Umowa). Deponowanie (lokowanie) będzie się odbywało wyłącznie w zależności od potrzeb Spółki, w miarę powstawania nadwyżek finansowych (nie jest wykluczone deponowanie środków nawet kilkanaście razy w miesiącu lub częściej), na warunkach gwarantujących Spółce niezwłoczny dostęp do zdeponowanych w ten sposób środków. Deponowanie nadmiaru środków w V. T. stanowi dla Spółki alternatywę do lokowania tych środków na rachunku bankowym. V. T. będzie miał prawo dysponować zdeponowanymi przez Spółkę środkami, co jest niezbędne, aby zebrać fundusze konieczne na wypłatę należnych Spółce odsetek. Spółka nie prowadzi ani nie zamierza prowadzić działalności w zakresie finansowania i, za wyjątkiem Umowy, nie zamierza zawierać umów depozytowych z innymi podmiotami niż banki. Umowa spółki nie przewiduje, aby działalność finansowa miała stanowić przedmiot działalności Spółki.

Dla celów wykonywania Umowy V. T. nie wyklucza założenia rachunku bankowego w Polsce, na który Spółka będzie wpłacała depozyty (lokaty).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług składanie depozytów na podstawie Umowy oraz uzyskiwanie z tego tytułu odsetek pozostanie bez wpływu na wyliczenie współczynnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 tejże ustawy, dla celów obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z Umową, V. T. będzie świadczył na rzecz Spółki usługę polegającą na przyjmowaniu od niej depozytów (lokat). Zdeponowane środki będzie wykorzystywał na finansowanie innych podmiotów z grupy V., co pozwoli mu sfinansować odsetki należne na rzecz Spółki. Zatem Umowę należy kwalifikować jako umowę depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm. - dalej ustawa o p.c.c.), podatkowi temu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie w ustawie wymienione, w tym m.in. umowy depozytu nieprawidłowego. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., nie podlegają p.c.c. czynności cywilnoprawne (m.in. umowy depozytu nieprawidłowego), jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona (z pewnymi wyjątkami wymienionymi w art. 2 pkt 4b ustawy o p.c.c., nieistotnymi dla niniejszej analizy). Ponadto, zgodnie z art. 1a ustawy o p.c.c. pojęcie podatku od towarów i usług na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. O podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004, Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej ustawa VAT) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących m.in. w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Usługi świadczone przez V. T. na rzecz Spółki, czyli przyjmowanie depozytów nieprawidłowych, na gruncie przepisów polskiej ustawy VAT należy kwalifikować jako usługi pośrednictwa finansowego (potwierdza to m.in. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20 września 2005 r., sygn. 1472/SPC/436-32/05/PK). Zgodnie z art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy VAT, usługi finansowe (z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki), jeżeli są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty (na jednym z terytoriów państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej), ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, powinny być uważane za świadczone w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. Zgodnie z powyższym, ponieważ V. T. ma siedzibę w Szwecji i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, a Spółka, będąca usługobiorcą jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług mającym siedzibę na terytorium Polski, za miejsce świadczenia usług należy uznać Polskę, a Spółkę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, za podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT od transakcji zawieranych na podstawie Umowy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy VAT. Załącznik nr 4 w pozycji nr 3 wymienia usługi pośrednictwa finansowego, za wyjątkiem wymienionych tam specyficznych usług nie mających znaczenia w niniejszej analizie (takich jak np. usługi ściągania długów i factoringu).

W świetle powyższego, ponieważ w odniesieniu do Umowy i zawieranych na jej podstawie poszczególnych transakcji, gdzie Spółka w ramach depozytu nieprawidłowego lokuje nadwyżkę swoich środków, usługi świadczone na rzecz Spółki przez V. T. podlegają polskiej ustawie VAT. Spółka, będąc zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług od tych transakcji jest z tego podatku zwolniona. Zatem Umowa oraz zawierane na jej podstawie transakcje, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych (podobnie argumentuje Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11 czerwca 2007 r., sygn. DWUS DP-436-3/07).

Okoliczność, że depozyty (lokaty) mogą być wpłacane na rachunek bankowy V. T. w banku polskim lub zagranicznym nie ma zdaniem Spółki znaczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż umowa depozytu nieprawidłowego zawarta przez Spółkę i V. T., na mocy której Spółka będzie przekazywała, a V. T. będzie przyjmował w depozyt nadwyżkę środków finansowych Spółki, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stanowić będzie czynność zwolnioną z tego podatku, zaś rozliczenie podatku od towarów i usług będzie spoczywać na polskiej Spółce. W konsekwencji, Umowa jak i zawierane na jej podstawie transakcje nie będą podlegać opodatkowaniu p.c.c.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 90 ust. 1 i 2 ustawy VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (z zastrzeżeniem gdy proporcja ta jest mniejsza niż 2% lub większa niż 98%). W myśl art. 90 ust. 3 ustawy VAT, proporcję, o której mowa powyżej, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Należy podkreślić, iż dla potrzeb art. 90-91 ustawy VAT polski ustawodawca nie stworzył odrębnej definicji obrotu. Stąd też wniosek, iż pojęcie to należy rozumieć tak, jak zostało ono zdefiniowane w art. 29 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z kolei przez sprzedaż - w myśl art. 2 ust. 22 ustawy VAT - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem, w rozumieniu polskiej ustawy VAT, nie będzie sprzedażą dla polskiego podmiotu sytuacja, gdy jest on usługobiorcą, nawet jeżeli to na nim spoczywa obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług. W konsekwencji, również uzyskane z danej transakcji kwoty nie będą dla niego stanowić obrotu w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem i w rozumieniu art. 90 ustawy VAT. Tym samym wartość importu usług nie powiększa kwoty obrotu, o którym mowa w art. 90 ustawy VAT (podobnie postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 14 lipca 2006 r. wydane przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, sygn. 1472/RPP1/443-405/2006/PS oraz postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 10 maja 2006 r. wydane przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, sygn. PP/443-11-2-GK/06).

Okoliczność, że depozyty (lokaty) mogą być wpłacane na rachunek bankowy V. T. w banku polskim lub zagranicznym nie ma zdaniem Spółki znaczenia.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, na gruncie ustawy VAT składanie depozytów na podstawie Umowy oraz uzyskiwane z tego tytułu odsetek pozostanie bez wpływu na wyliczenie współczynnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy VAT, dla celów obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl przepisu art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi identyfikowane są przy pomocy klasyfikacji statystycznych (z zastrzeżeniem ust. 4), z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. I tak, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, w którym pod pozycją nr 3 ujęto usługi pośrednictwa finansowego (sekcja J ex 65-67) z wyłączeniem:

Zgodnie z art. 27 ust. 1 powołanej ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28 ustawy.

W myśl art. 27 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki,

* świadczonych na rzecz:

* miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W oparciu o z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy (tj. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju).

Z art. 17 ust. 2 ww. ustawy wynika, że przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytoriom kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Podatnikami, według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż powstające u Wnioskodawcy nadwyżki finansowe Spółka zamierza deponować (lokować) w innej spółce należącej do tej samej grupy, w V. Tresury, na podstawie zawartej w tym celu umowy depozytowej. Deponowanie (lokowanie) będzie się odbywało wyłącznie w zależności od potrzeb Spółki, w miarę powstawania nadwyżek finansowych, nie jest wykluczone deponowanie środków w ten sposób nawet kilkanaście razy w miesiącu. Deponowanie nadmiaru środków w V. T. stanowi dla Wnioskodawcy alternatywę do lokowania tych środków na rachunku bankowym.

Analizując cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, iż w sytuacji będącej przedmiotem zapytania wystąpi import usług podlegający opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwolnione od podatku są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 załącznika wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego (PKWiU ex 65-67). W konsekwencji powyższego usługi, które będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy, podlegać będą zwolnieniu z opodatkowania.

Złożenie zatem przez Spółkę nadwyżek finansowych w formie depozytu u podatnika podatku od wartości dodanej, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako import usług i stanowić będzie jednocześnie czynność zwolnioną od tego podatku.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy składanie depozytów na podstawie umowy oraz uzyskiwanie z tego tytułu odsetek pozostanie bez wpływu na wyliczenie współczynnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT, dla celów obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Odnosząc się zatem do kwestii wpływu importu usług na określenie proporcji należy wskazać na regulacje zawarte w przepisach art. 90 oraz art. 29 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Stosownie natomiast do art. 90 ust. 2 powołanej ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. W myśl ust. 3 ww. przepisu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Przez sprzedaż natomiast, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem, gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku, gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

W wyniku importu usług nabywca nie wykonuje żadnej usługi - jest wyłącznie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu jej nabycia.

Uwzględniając powyższe, do obrotu będącego podstawą obliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wlicza się takich zdarzeń jak import usług. Tym samym wartość importu usług nie powiększa kwoty obrotu, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT.

A zatem stanowisko Spółki, iż składanie depozytów na podstawie Umowy oraz uzyskiwanie z tego tytułu odsetek pozostanie bez wpływu na wyliczenie współczynnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy VAT, dla celów obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy dotyczące podatku od czynności cywilnoprawnych wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego w zakresie tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.