IPPP3/443-31/10-2/KC - Przemieszczenie towaru należącego do spółki z terytorium Polski na terytorium Łotwy, celem jego wywozu do Rosji, jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 0 % transakcji dostawy towarów do Rosji przy dokonaniu odprawy celnej na Łotwie - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 0 % wywozu towarów do Rosji przy dokonaniu odprawy celnej na Łotwie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym w Polsce. Między innymi sprzedaje towary podmiotowi zagranicznemu - Rosji. Rosja zleca wywóz towarów poza granicę Wspólnoty firmie łotewskiej. Odprawa celna (zgłoszenie wywozu) dokonywane jest na Łotwie potwierdzeniem wywozu jest dokument celny, wystawiony przez Łotewski Urząd Celny. Zgłoszenie wywozowe sporządzane jest zgodnie z art. 792 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 360, poz. 64) sporządzone zostało w formie jednolitego dokumentu administracyjnego (czyli SAD). Urząd Celny, w którym złożono zgłoszenie wywozowe opatruje pieczęcią pole A. Transakcje te mają charakter eksportu pośredniego. Wnioskodawca posiada kopie dokumentu SAD lub oryginały Urzędu Celnego Łotewskiego, którym zdaniem Podatnika jest Urzędem Celnym określonym w przepisach celnych potwierdzających wywóz towarów zatem w myśl art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku VAT taki wywóz towarów i jego udokumentowanie spełnia wymogi ustawy o podatku VAT określające, że za eksport towarów uważa się potwierdzony przez Urząd Celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty wobec powyższego dla celów podatku stosowana jest stawka VAT 0 % w myśl art. 41 ust. 6 Ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy poprawnie stosuje się stawkę 0 % VAT przy eksporcie towarów do Rosji mając w posiadaniu dokument SAD łotewski przy dokonaniu odprawy celnej na Łotwie.

Zdaniem Wnioskodawcy poprawnie stosuje stawkę VAT 0 % przy eksporcie towarów. Uważa, że dokument SAD łotewski spełnia wymogi i jest dokumentem potwierdzającym wywóz z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. Dokument łotewski na pewno spełnia wymogi celne w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Artykuł 2 pkt 8 ustawy o VAT definiuje eksport towarów jako potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako polski podatnik podatku VAT sprzedaje towary podmiotowi zagranicznemu z Rosji. Rosja zleca wywóz towarów poza granicę Wspólnoty firmie łotewskiej. Zgłoszenie wywozu dokonywane jest na Łotwie, potwierdzeniem wywozu jest dokument celny, wystawiony przez Łotewski Urząd Celny. W opisanym stanie faktycznym, na uwagę zasługuje art. 13 ustawy o VAT. W ustępie 1 podana jest definicja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, przez którą rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie, w ust. 3 tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego. Wskazany przepis rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych, polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym. Przy czym zaznaczyć należy, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem, że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż przemieszczenie z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego towarów, które mają być przedmiotem eksportu przez tego podatnika w sytuacji gdy wywóz jest potwierdzany przez urząd celny na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego, tylko wówczas jest uznawany za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium Polski. Zatem w przypadku braku powyższego dokumentu celnego, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca ww. dokumentu nie posiada, stwierdzić należy, iż przepis art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Eksport towarów jak i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów objęte są 0 % stawką podatku VAT, przy zachowaniu odpowiednich warunków. Dostawy wewnątrzwspólnotowe mogą być dokonywane wyłącznie przez podatników oraz osoby prawne, które są zarejestrowane i zidentyfikowane na potrzeby tych transakcji. Drugim warunkiem objęcia danej dostawy stawką 0 % jest posiadanie przez podatnika przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Reasumując, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów, lecz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do Spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Łotwy, celem jego wywozu do Rosji stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.