IPPP3/443-296/09-2/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Z punktu widzenia polskiego rynku, stosowana w Grupie M struktura dystrybucji samochodów osobowych przedstawia się następująco:

M odpowiada w szczególności za logistykę produktów Grupy M na rynku europejskim. W praktyce w całym łańcuchu produkcji i dystrybucji M jest ogniwem łączącym producentów spoza UE oraz dystrybutorów w UE (tj. spółki dystrybucyjne z Grupy M lub niezależnych dystrybutorów na poszczególnych rynkach). Wszystkie pojazdy przeznaczone na rynek europejski M nabywa bezpośrednio od producentów.

W efekcie, samochody oferowane na polskim rynku są wpierw przedmiotem procedury celnej dopuszczenia do obrotu na terytorium kraju UE innego niż Polska (za czynności te odpowiada M), a następnie są przemieszczane z innego kraju UE na terytorium Polski w celu ich sprzedaży przez Oddział Dealerom, którzy finalnie sprzedają samochody swoim klientom. Przedmiotem niniejszego wniosku są samochody niezarejestrowane na terytorium żadnego, poza Polską, państwa. Pierwsza rejestracja ma miejsce w Polsce i jest dokonywana dopiero w efekcie zrealizowania sprzedaży samochodu przez Dealera na rzecz jego klienta. Zatem na etapie nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz na etapie sprzedaży samochodu przez Oddział na rzecz Dealerów przedmiotem obrotu są samochody nigdy wcześniej niezarejestrowane.

W zakresie sposobu rozliczania sprzedaży samochodów przyjęto następujący model współpracy.

Dokonywanie rozliczeń pomiędzy Oddziałem a M odbywa się przy uwzględnieniu zasad odnoszących się do cen transferowych. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Oddział ma bowiem status zakładu i w tym celu dokonywana jest alokacja zysku pomiędzy Oddziałem oraz M. Podstawą alokacji są dokumenty nazywane poniżej fakturami wystawiane przez M na Oddział w każdym przypadku sprzedaży samochodu do Dealera. Faktura wystawiana przez M ma na celu przedstawienie efektu ekonomicznego sprzedaży samochodów i części na polskim rynku, to jest dokonanie poprawnej alokacji zysku do Oddziału, zgodnie z pełnionymi funkcjami. Faktury te nie stanowią przy tym faktur w rozumieniu przepisów o VAT, gdyż M i Oddział są częściami tej samej osoby prawnej. Z punktu widzenia podatku VAT nie następuje więc przeniesienie własności pojazdów na tym etapie (gdyż M i Oddział to ta sama osoba prawna). Zatem nie występuje pomiędzy tymi jednostkami transakcja opodatkowana podatkiem VAT, więc te faktury jedynie są dokumentami generowanymi dla celów księgowych.

Rozliczenia pomiędzy M i Oddziałem dokonywane są z uwzględnieniem dokumentacji w zakresie cen transferowych, przygotowanej zgodnie z art. 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tą dokumentacją, w zakresie rozliczeń z tytułu kalkulacji ceny samochodów (tzn. wartości samochodu przypisanej do Oddziału), ceny samochodów dostarczanych przez M określane są w taki sposób, aby zapewnić Oddziałowi zysk na poziomie rynkowym z tytułu wykonywanych przez niego funkcji (w tym działań promocyjno-marketingowych oraz sprzedaży samochodów, wyposażenia samochodowego oraz części zamiennych). Mechanizm ten polega na określeniu w pierwszej kolejności kwoty budżetowanych kosztów operacyjnych Oddziału (z wyłączeniem wartości sprzedawanych pojazdów) oraz przewidywanej wielkości sprzedaży na polskim rynku (z uwzględnieniem prognozowanych cen poszczególnych modeli oraz wielkości ich sprzedaży). Budżetowane ceny modeli dostarczanych przez M ustalane są następnie tak, aby zysk brutto Oddziału (przed opodatkowaniem) wynosił taką wartość tzw. kosztów administracyjnych Oddziału, która zapewnia uzyskanie dochodu zgodnego z obowiązującymi w Polsce zasadami stosowania cen transferowych. Koszty administracyjne obejmują koszty operacyjne Oddziału (np. wynagrodzenia, czynsz najmu powierzchni biurowej, itp.) z wyłączeniem nakładów dotyczących marketingu (tj. kosztów agencji reklamowych, czasu antenowego, szkoleń dla dealerów dotyczących całej korporacji), kosztów obsługi serwisowej i napraw gwarancyjnych (warranty) oraz udzielonych upustów. W ciągu roku, Oddział i M weryfikują wysokość wskaźnika zysku do kosztów administracyjnych, skalkulowaną w oparciu o skumulowane rzeczywiste koszty Oddziału w okresie od początku roku do momentu weryfikacji cen. W przypadku, gdy wartość wskaźnika zysku odbiega od docelowego poziomu o określony w polityce cen transferowych procent (tj. wykracza poza wskazany w tej polityce przedział), M i Oddział rewidują ceny samochodów na kolejny okres, tak, aby umożliwić Oddziałowi osiągnięcie w skali roku założonego i przedstawionego powyżej narzutu na kosztach administracyjnych, a tym samym zapewnić zgodność rozliczeń z zasadami cen transferowych.

Rozliczenia pomiędzy Oddziałem i Dealerami:

Współpraca pomiędzy Oddziałem i Dealerem jest nawiązywana poprzez podpisanie tzw. umowy dealerskiej regulującej ogół zasad współpracy, w tym m.in. kwestie określenia celów sprzedaży, warunków zakupu samochodów, jak i ceny odprzedaży. Należy przede wszystkim podkreślić, że Oddział i Dealerzy są podmiotami niezależnymi względem siebie, a jedynie współpracującymi ze sobą na podstawie umów.

Zgodnie z tymi umowami, Dealer zobowiązany jest do zakupu od Oddziału lub innego przedsiębiorstwa wskazanego przez Oddział, określonego procentu całkowitej wielkości zakupionych przez Dealera pojazdów, towarów im odpowiadających i ich zamienników na rynku właściwym, obliczonej na podstawie wartości zakupów Dealera w poprzednim roku kalendarzowym (ma to na celu stabilizację wartości obrotu z danym Dealerem w długim okresie). Rozliczenia w zakresie sprzedaży samochodów przez Oddział na rzecz Dealerów (czyli niepowiązanych podmiotów) wyglądają następująco:

* każda sprzedaż samochodów przed Oddział do Dealera jest oddzielnie fakturowana,

* na fakturach VAT wykazywana jest cena odpowiadająca cenie aktualnie wynikającej z zatwierdzonego przez Oddział cennika samochodów (dostępnego m.in. na stronie internetowej), z uwzględnieniem cen stosowanych w ramach promocji, okresowych wyprzedaży, itp., pomniejszonej o rabat dealerski ustalany względem każdego modelu samochodu,

* dodatkowo, Oddział współpracuje z Dealerem na podstawie umowy o wsparciu sprzedaży, w ramach której Oddział zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Dealera dodatkowego wynagrodzenia za działania podejmowane przez Dealera. Wynagrodzenie to jest płatne na podstawie faktur VAT wystawianych przez Dealera.

Oddział nie ingeruje w rozliczenia pomiędzy Dealerami (będącymi podmiotami niezależnymi od niego) a ich klientami, z tym wyjątkiem, że stosownie do zapisów umowy dealerskiej Oddział będzie miał prawo:

* ustalić zalecane ceny detaliczne oraz

* określić maksymalną cenę sprzedaży.

W efekcie, Dealer mieć będzie swobodę określania swoich cen oraz upustów na pojazdy, pod warunkiem iż nie przekroczy określonej przez Oddział maksymalnej ceny sprzedaży.

Powyższe wynika z polityki Oddziału. W szczególności niekorzystne wizerunkowo byłoby, aby Dealerzy sprzedawali samochody powyżej ustalonej przez Oddział maksymalnej ceny sprzedaży (równej co do zasady cenom ustalanym przez Oddział z uwzględnieniem promocji, okresowych wyprzedaży, itp., prezentowanym co do zasady w oficjalnych cennikach i na stronie internetowej). Polityka grupy M nie sprzeciwia się natomiast temu, aby Dealerzy dowolnie ustalali cenę sprzedawanych przez siebie samochodów poniżej takiej maksymalnej ceny sprzedaży (przy czym ze względów wizerunkowych Oddziału zobowiązani są do wskazywania swoim klientom ceny odpowiadającej zalecanym cenom detalicznym).

Zatem możliwe są w szczególności sytuacje, w których Dealerzy będą sprzedawać samochody bez doliczania jakiejkolwiek marży lub nawet poniżej ceny, po której nabyli samochody od Oddziału. Oddział przy tym przyjmuje, że w praktyce sytuacje takie będą miały co najwyżej jednostkowy charakter ze względu na ukierunkowanie działalności gospodarczej Dealerów na generowanie zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Powyższe stanowisko uzasadnia następująca argumentacja. Ad. 1 i 2

Analizując art. 104 ust. 8 Ustawy akcyzowej należy stwierdzić, że wymaga on jednoczesnego wystąpienia następujących przesłanek:

(i) Wystąpiła jedna z czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 Ustawy akcyzowej; oraz

(ii) Wysokość podstawy opodatkowania odbiega od średniej wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny; oraz

(iii) Wysokość podstawy opodatkowania odbiega od średniej wartości rynkowej znacznie.

Jednocześnie, należy stwierdzić, że żadne z tych pojęć, tzn. "uzasadniona przyczyna", jak i "znacznie" nie zostały zdefiniowane w przepisach. Naszym zdaniem, w tym zakresie trzeba odnieść się do wykładni literalnej. Z powyższego względu, mówiąc o "uzasadnionej przyczynie" powinno się mieć na myśli taki powód wyliczenia podstawy opodatkowania w konkretnej wysokości, który jest uzasadniony, tzn.: "oparty na obiektywnych racjach, podstawach" (źródło: http://sjp.pwn.pI/lista.php...co=uzasadniony). Chodzi zatem o taki powód, który sprawia, że ewentualne zrównywanie wartości nabytego wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego z referencyjnym samochodem w rozumieniu art. 104 ust. 11 Ustawy akcyzowej w sposób obiektywny oznaczałoby dyskryminację podatkową transakcji mającej za przedmiot samochód nabywany wewnątrzwspólnotowo.

Taką uzasadnioną przyczyną jest zatem, np.:

* okoliczność przemieszczania do Polski samochodu osobowego na innym etapie dystrybucji aniżeli sprzedaż do konsumenta finalnego, oraz

* okoliczność przemieszczenia do Polski samochodów w hurtowych ilościach mających obiektywny wpływ na jednostkową cenę poszczególnych egzemplarzy.

Z kolei mówiąc o "znacznym" odbieganiu od średniej wartości rynkowej, należy mieć na myśli odbieganie w stopniu "dość dużym" (Źródło: http://sjp.pwn.pl/lista.php...co=znacznie). Zatem, mniejszy stopień odbiegania od średniej wartości rynkowej (tzn. nieznaczne odbieganie) wyłącza możliwość zastosowania art. 104 ust. 8 Ustawy akcyzowej.

Warto wskazać na uzasadnienie do projektu Ustawy akcyzowej w zakresie wprowadzającym omawiane przepisy dot. uwzględniania średniej wartości rynkowej. Zgodnie z tym uzasadnieniem, celem wprowadzenia tych przepisów było "urealnieniem deklarowanych wartości samochodów osobowych sprowadzanych z innych państw członkowskich"; likwidacja "dotychczasowej patologii polegającej na możliwości znacznego zaniżania przez podatników deklarowanych kwot wartości samochodów używanych sprowadzanych lub sprzedawanych w kraju". Są to zagadnienia dotyczące patologii w zakresie tzw. prywatnego importu samochodów używanych i jest faktem powszechnie znanym, że w podstawowym zakresie polegały one na wykazywaniu w oficjalnych dokumentach kwot wielokrotnie niższych od rzeczywiście płaconych zagranicznym kontrahentom. Okoliczność ta jest z pewnością istotną wskazówką pozwalającą prawidłowo zinterpretować pojęcia "bez uzasadnionej przyczyny" oraz "znacznie" użyte w treści art. 104 ust. 8 Ustawy akcyzowej.

Ad. 3.

Według treści art. 104 ust. 11 Ustawy akcyzowej, średnia wartość rynkowa ustalana jest na podstawie wartości samochodu zarejestrowanego. Oznacza to, że podstawą do wyznaczenia takiej średniej wartości rynkowej nie może być cena, po której Dealerzy sprzedają swoim klientom niezarejestrowane samochody, ani tym bardziej wartość cennikowa w salonach Dealerów (nawet uwzględniająca oferowane przez Oddział promocje). Jest bowiem powszechnie znanym fakt, że przez sam fakt rejestracji zmniejsza się wartość nowego samochodu, który traci w ten sposób status "samochodu prosto z salonu". Wynika to z traktowania samochodu jako dobra konsumpcyjnego podkreślającego pozycję społeczną jego użytkownika. Jednocześnie, inne rozumienie przeczyłoby zasadzie racjonalności ustawodawcy oraz interpretacji literalnej, bowiem ustawodawca expressis verbis wskazał, w przedmiotowym przepisie, że referencyjnym samochodem może być jedynie samochód zarejestrowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11 z 2009 r.) zwanej dalej ustawą, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W myśl art. 102 ust. 1 ustawy podatnikiem w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego o którym mowa powyżej jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej.

Stosownie do art. 104 ust. 6 ustawy podstawą opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej do obrotu w innym państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej zgodnie z przepisami celnymi, ale niezarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego jest wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną.

Zgodnie z art. 104 ust. 8 ustawy jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest polskim oddziałem M. Przedmiotem niniejszego wniosku są samochody zaimportowane przez M na terytorium UE innym niż terytorium kraju, następnie przemieszczone na terytorium kraju w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego do polskiego oddziału tej spółki tj. do Wnioskodawcy. Odział w Polsce dokonuje na terenie kraju sprzedaży przedmiotowych samochodów dealerom, którzy sprzedają je swoim klientom. Pierwsza rejestracja przedmiotowych samochodów ma miejsce na terenie kraju.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika również, że rozliczenia pomiędzy spółką M a Wnioskodawcą dokonywane są z uwzględnieniem dokumentacji w zakresie cen transferowych, przygotowanej zgodnie z art. 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tą dokumentacją, w zakresie rozliczeń z tytułu kalkulacji ceny samochodów (tzn. wartości samochodu przypisanej do Oddziału), ceny samochodów określane są w taki sposób, aby zapewnić Oddziałowi zysk na poziomie rynkowym z tytułu wykonywanych przez niego funkcji (w tym działań promocyjno-marketingowych oraz sprzedaży samochodów, wyposażenia samochodowego oraz części zamiennych). Wszelkie rozliczenia pomiędzy spółką M a Wnioskodawcą zapewniają zgodność rozliczeń z zasadami cen transferowych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku rozstrzygany jest problem związany z ustaleniem czy rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a spółką M stanowią uzasadnioną przyczynę obniżenia podstawy opodatkowania nabywanych w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Jego rozliczenia ze spółką M dokonywane są zgodnie z zasadami polityki cen transferowych oraz biorąc pod uwagę rynkowy charakter rozliczeń Wnioskodawcy z dealerami (jako podmiotami niepowiązanymi), należy uznać, że w zakresie sposobu określania podstawy opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych przez Wnioskodawcę występuje uzasadniona przyczyna wynikająca z wieloetapowości łańcucha dystrybucji tych samochodów oraz niedetalicznego (hurtowego) charakteru dystrybucji na etapie, na którym powstaje obowiązek z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Kluczowym przepisem, który pozwala rozwiązać wskazany we wniosku problem jest cyt. przepis art. 104 ust. 8 ustawy, z którego wynika, że w przypadku, gdy cena (wartość) wynikająca z dokumentu zakupu bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej, podatnik jest wzywany o wskazanie przyczyn takiego stanu rzeczy, które to przyczyny są poddane wnikliwej ocenie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Każda przyczyna odbiegania wartości pojazdu od średniej wartości rynkowej musi być brana pod uwagę, bez względu na fakt, czy wynika z okoliczności zawarcia transakcji (np. wynikającej z wieloetapowości łańcucha dystrybucji lub zakupu samochodów w hurtowych ilościach). Powyższe powinno być potwierdzone jednak odpowiednimi dowodami. Podkreślić trzeba, że ocena tego, czy podaną przez podatnika przyczynę można uznać za uzasadnioną dla obniżenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu samochodów osobowych należy, jak wyżej podano, do organu podatkowego bądź organu kontroli skarbowej.

Jednocześnie należy wskazać na przepis art. 104 ust. 9 ustawy w myśl którego w razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wysokość podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 104 ust. 10 ustawy jeżeli wysokość podstawy opodatkowania ustalona z uwzględnieniem opinii biegłego odbiega co najmniej o 33% od zadeklarowanej podstawy opodatkowania, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi podatnik.

Dokonując analizy sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, iż wymienione powyżej przez Wnioskodawcę okoliczności obniżenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu przedmiotowych samochodów osobowych zdaniem tut. Organu stanowią uzasadnioną przyczynę o której mowa w art. 104 ust. 8. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż w każdym przypadku ocena tego, czy podaną przez podatnika przyczynę można uznać za uzasadnioną dla obniżenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu samochodów osobowych należy do organu podatkowego bądź organu kontroli skarbowej.

Odnosząc się do zagadnienia związanego z problemem znaczenia słowa "znacznie" użytego w treści art. 104 ust. 8 ustawy, tut. Organ wyjaśnia, iż ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia słowa "znacznie". A zatem należy odnieść się do literalnej wykładni tego pojęcia. Zgodnie z internetowym "Uniwersalnym słownikiem języka polskiego" znaczny to: 1. "dość duży"; 2. "ważny, znaczący" natomiast nieznaczny to: 1. "niewielki pod względem ilości, natężenia"; 2. "mało ważny". Należy zatem stwierdzić, iż znaczne odbieganie od średniej wartości rynkowej to odbieganie w stopniu dość dużym, co oznacza, iż mniejszy stopień odbiegania od średniej wartości rynkowej tj. nieznaczne odbieganie od tej wartości wyłącza możliwość zastosowania art. 104 ust. 8 ustawy.

Odnosząc się do następnego zagadnienia poruszonego w przedmiotowym wniosku tj. związanego z ustaleniem średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, należy wskazać na przepis art. 104 ust. 11 ustawy w myśl którego średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że określając wartość danego samochodu porównuje się go do wartości ustalanej na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące poruszanych w niniejszym wniosku kwestii należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock