IPPP3/443-290/09-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych samochodów osobowych oraz od zakupionych części i paliwa do tych samochodów - jest nieprawidłowe.,

W dniu 6 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych samochodów osobowych oraz od zakupionych części i paliwa do tych samochodów. Wniosek zawierał braki formalne (brak wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego). W związku z tym tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r. Nr IPPP3/443-290/09-2/MM wezwał Wnioskodawcę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania do uzupełnienia wniosku w powyższym zakresie. Wniosek został uzupełniony w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zdarzenie, które nurtuje firmę Wnioskodawcy to zastosowanie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług tj. odliczenie VAT od zakupu samochodów osobowych oraz zakupu paliwa do tych samochodów.

Od 1 maja 2004 r. do 22 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca stosował tzw. wzór Lisaka. W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ. = 357 kg + n * 68 kg

gdzie:

DŁ. - oznacza dopuszczalną ładowność

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

Wnioskodawca odliczał kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5 000 zł.

Od 22 sierpnia 2005 r. zaczęły obowiązywać nowe przepisy. Wzór Lisaka został zastąpiony nowymi rozwiązaniami. Prawo do odliczania podatku naliczonego w pełnej wysokości przysługuje obecnie, jeżeli spełnione są następujące warunki:

* nabycie dotyczy samochodów, których masa całkowita przekracza 3,5 tony

* samochód będzie wykorzystywany do celów prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

* samochód został nabyty po 21 sierpnia 2005 r., a podatnik posiada fakturę zakupu VAT dokumentującą nabycie samochodu z wykazanym w odpowiedniej kwocie podatkiem naliczonym do odliczenia.

Artykuł 86 ust. 4 ustawy o VAT określa przypadki, w których, pomimo, że powyższe warunki nie zostały spełnione, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia.

Dotyczy to następujących przypadków:

* pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu bagażu ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: - wielozadaniowy van,

* pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia tej proporcji długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

* pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków

* pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

* pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym np.: agregaty elektryczne i spawalnicze, bankowozy, pojazdy specjalne do prac wiertniczych, koparki, koparko-spycharki, ładowarki, pojazdy do oczyszczania dróg, - podnośniki do prac konserwacyjno-montażowych, pojazdy pomocy drogowej, pojazdy do zimowego utrzymania dróg, żurawie samochodowe,

* pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozów co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W związku z nabyciem tego rodzaju samochodów spełniających wyżej wymienione warunki Wnioskodawca odliczył podatek naliczony z faktury nabycia bez ograniczeń, w pełnej wysokości.

Zgodnie z art. 86 ust. 5 ustawy o VAT wymagania określone w art. 86 ust. 4 Wnioskodawca stwierdził na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgowe stacje diagnostyczne, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację starostwa powiatowego o spełnionym wymaganiu dla celów VAT. Kopie zaświadczeń w ciągu 14 dni od wydania Wnioskodawca przedłożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

W sytuacji, kiedy nabyty przez Wnioskodawcę samochód miał masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 ton oraz w przypadku innych pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 Wnioskodawca odliczył tylko 60% kwoty podatku określonej na fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Od zakupu paliwa dla samochodów "osobowych" od 1 maja 2004 r. nigdy Wnioskodawca nie odliczał VAT.

22 grudnia 2008 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawie (Magoora (C-414/07), uznając że wzór Lisaka i wszelkie inne ograniczenia odliczania VAT od paliwa w stosunku do stanu prawnego obowiązującego przed przystąpieniem Polski do UE naruszyły wyrażony w VI Dyrektywie VAT zakaz ustanawiania nowych ograniczeń odliczalności tego podatku.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem działalności jest produkcja i sprzedaż wyprodukowanej bielizny damskiej (PKD 1414Z).

Samochody, które Wnioskodawca posiadał po 2004 r. są następujące:

* Samochód Volkswagen LT 28 ładowność 895 kg, brak świadectwa homologacji, posiada zaświadczenie wydane przez Stację diagnostyczną z dodatkowego badania, które określa iż spełnia wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT

* Samochód Skoda Fabia Combi - ładowność 505 kg, brak świadectwa homologacji, nie spełnia wymagania określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT,

* Samochód Mercedes BENZ,- ładowność 1000 kg, brak świadectwa homologacji, posiada zaświadczenie wydane przez Stację diagnostyczną z dodatkowego badania określa iż spełnia wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT

* Samochód Honda - Accord - ładowność O kg, brak świadectwa homologacji, nie spełnia wymagania określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT, w karcie określony jako osobowy

* Samochód Toyota RaV4 - ładowność 550 kg, brak świadectwa homologacji, nie spełnia wymagania określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT,

* Samochód Opel VIVARO- ładowność 952 kg, brak świadectwa homologacji, posiada zaświadczenie wydane przez Stację diagnostyczną z dodatkowego badania określa iż spełnia wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT

* Mini Cooper D - ładowność 450, brak świadectwa homologacji, nie spełnia wymagania określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT, w karcie pojazdu określony jako osobowy

* Samochód BMW 530 D - ładowność O kg, brak świadectwa homologacji, nie spełnia wymagania określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w pełnej wysokości odliczyć VAT naliczony od VAT należnego od zakupionych samochodów "osobowych" oraz od zakupionych części i paliwa do tych samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Może odliczać 100% VAT od zakupu lub leasingu samochodów oraz od zakupu paliwa bez względu na rodzaj samochodu. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, że przepisy ustawy z 11 marca 2004 r. zarówno te obowiązujące do 21 sierpnia 2005 r., jak i te obowiązujące obecnie, są niezgodne z dyrektywą UE, gdy wprowadzają inne ograniczenia niż te, które obowiązywały do 30 kwietnia 2004 r. Ministerstwo Finansów w nowej ustawie mogło wprowadzić tylko te ograniczenia, które obowiązywały do 30 kwietnia 2004 r. Ponieważ te ograniczenia nie znalazły się w ustawie, powołując się na wyrok ETS, uważamy że również warunki do odliczenia VAT od zakupu samochodu lub paliwa, określonych w ustawie z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie muszą być przez nas spełnione. Ustawa ta z dniem 1 maja 2004 r. została bowiem uchylona.

Z wyroku ETS wynika, że nie obowiązują ograniczenia odliczenia VAT naliczonego wprowadzone od 1 maja 2004 r. (tzw. wzór Lisaka) oraz wprowadzone od 22 sierpnia 2005 r. Oznacza to, że organy podatkowe nie mogą stosować wobec firmy Wnioskodawcy przepisów polskiej ustawy o VAT ograniczających prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie samochodów i paliwa do tych samochodów (art. 86 ust. 3 i 4 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Nie są tym samym wymagane od Wnioskodawcy m.in.:

* posiadania przez podatnika świadectwa homologacji (obowiązek posiadania takiego świadectwa wynikał bowiem z przepisów wprowadzonych wraz z wzorem Lisaka od 1 maja 2004 r.) czy

* posiadania przez podatnika zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów o spełnieniu warunków technicznych uprawniających podatnika do pełnego odliczenia VAT (obowiązek posiadania takiego zaświadczenia wynika bowiem z przepisów wprowadzonych od 22 sierpnia 2005 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Od nowelizacji dokonanej z dniem 22 sierpnia 2005 r. w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast z brzmienia art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepis art. 25 ust. 1 pkt 2 ograniczający prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabytych pojazdów samochodowych posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika". Z kolei przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ograniczający prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem paliwa do samochodów osobowych brzmiał następująco:

"Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz.UE.L 1977 Nr 145 poz. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów osobowych oraz paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na produkcji i sprzedaży bielizny damskiej, posiadał na przestrzeni ostatnich lat samochody (część z nich posiada również obecnie), które wykorzystywane były, bądź są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Z uzupełnienia do przedmiotowego wniosku wynika, że żaden z posiadanych przez Wnioskodawcę samochodów (zarówno o ładowności do 500 kg jak i powyżej 500 kg) nie ma świadectwa homologacji z którego bezspornie wynika, iż są to pojazdy ciężarowe. Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy tylko część z ww. samochodów osobowych (zarówno tych, które posiadał w przeszłości oraz posiada obecnie) posiada zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, z których wynika, że pojazdy te spełniają wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy przysługuje mu pełne prawo do odliczania podatku VAT od zakupionych samochodów osobowych oraz od zakupionych części i paliwa do tychże samochodów.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego tut. Organ stwierdza, że Wnioskodawca po dniu 1 maja 2004 r. ma prawo do odliczania podatku VAT od zakupu samochodów osobowych oraz zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu ww. samochodów, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jednakże z uwzględnieniem zapisu art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do 30 kwietnia 2004 r. Przepisy te stanowiły, iż "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika" (art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym). Z kolei przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym stanowił, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Z uzupełnienia opisu stanu faktycznego przedmiotowego wniosku wynika, że żaden z posiadanych przez Wnioskodawcę samochodów nie miał świadectwa homologacji, z którego powinno wynikać, iż są to pojazdy ciężarowe. Zatem w myśl ww. przepisów Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu ww. pojazdów samochodowych oraz od zakupionego paliwa do tych pojazdów.

Jednakże tut. organ podatkowy pragnie zauważyć, że część z wymienionych wyżej pojazdów samochodowych posiadało (lub posiada) zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, z których wynika, że pojazdy te spełniają wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Oznacza to, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w całości podatku VAT od zakupu tych samochodów oraz zakupionego do nich paliwa. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż samochody te nie posiadają homologacji ciężarowej.

Ponadto tut. organ podatkowy stwierdza, że przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym dotyczył zakazu odliczania podatku naliczonego od zakupu paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu do samochodów, które nie posiadają ładowności powyżej 500 kg, świadectwa homologacji na ciężarowe lub zaświadczenia ze stacji diagnostycznej. Przedmiotowy przepis nie obejmuje swoim zasięgiem części do samochodów, zatem Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupu części do używanych przez siebie samochodów.

Jednocześnie tut. organ podatkowy pragnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany stanu prawnego w zakresie opisanego we wniosku stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.