IPPP3/443-262/13-2/RD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-262/13-2/RD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przeliczania kwot wykazanych na fakturze w EURO na złote - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przeliczania kwot wykazanych na fakturze w EURO na złote.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem zabawek z tworzyw sztucznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma zawarte umowy handlowe z sieciami handlowymi i hurtowniami zabawek. Wnioskodawca dostarcza zabawki do sieci i hurtowni nie tylko na terenie kraju ale również na teren Unii Europejskiej i poza Unię. W miesiącu marcu dokonał sprzedaży wyrobów m.in. na rzecz kontrahentów unijnych. Za dokonaną sprzedaż wystawił faktury w walucie EUR z podaniem przeliczonej wartości sprzedaży netto na PLN, kwotę podatku VAT według stawki 0%, wartość brutto w PLN, kwota do zapłaty w EUR. Zastosował następującą drogę przeliczenia kwot EUR na PLN:

- średni kurs NBP waluty EUR na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (bądź powstania obowiązku podatkowego) x cena sprzedaży w walucie EUR = wynik w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku x ilość sztuk sprzedanych.

Zgodnie z ww. sposobem przeliczenia faktury Wnioskodawca otrzymał:

1.

4.1361 (kurs NBP) x 17.85 (cena sprzedaży w EUR) = 73.83 (cena sprzedaży w PLN) x 155 (ilość sztuk wyrobu) = 11.443,65 PLN (wartość netto pierwszej pozycji faktury w PLN)

2.

4,1361 (kurs NBP) x 1.08 (cena sprzedaży w EUR) = 4.47 (cena sprzedaży w PLN) x 3600 (ilość sztuk wyrobu) = 16.092 PLN (wartość netto drugiej pozycji faktury w PLN)

Łącznie wartość netto faktury w EUR = 6.654,75 EUR

Łącznie wartość netto faktury w PLN = 27.535,65 PLN

Stawka vat 0%

Wartość brutto w PLN = 27.535,65

Kwota do zapłaty 6.654,75 EUR

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sposób przeliczania kwot na fakturze walutowej z EUR na PLN stosowany przez Spółkę jest prawidłowy, czy też Spółka powinna dokonać przeliczenia kwot EUR na PLN w inny sposób, wychodząc od wartości sprzedaży netto w EUR, tzn. dokonać przeliczenia nastepująco:

- wartość sprzedaży netto EUR x kurs średni NBP = wartość sprzedaży netto w PLN.

Dla przedmiotowej faktury byłoby wówczas:

6.654,75 EUR x 4.1361 = 27.524,71 PLN

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wystawił fakturę w walucie na rzecz odbiorcy unijnego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług - Dz. U. z 18 grudnia 2012 r. poz. 1428.

Kwotę przeliczenia na złote polskie wartości na fakturze walutowej dokonano zgodnie z art. 31a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawcy zostały zachowane zasady dotyczące wystawiania faktur i przeliczania ich z waluty na PLN. W związku z tym faktury są wystawiane prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur oraz danych, które powinny zawierać uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, które zostało zmienione z dniem 1 stycznia 2013 r. przez ww. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428).

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

1.

datę jej wystawienia;

2.

kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.

imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;

5.

numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;

6.

datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;

7.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.

miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.

kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.

wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.

stawkę podatku;

13.

sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.

kwotę należności ogółem.

Ponadto w myśl § 5 ust. 6 ww. rozporządzenia podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

W § 5 ust. 7 rozporządzenia wskazano, iż kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako producent zabawek z tworzyw sztucznych w miesiącu marcu dokonał sprzedaży na rzecz kontrahentów unijnych. Za dokonana sprzedaż wystawił fakturę w walucie EURO z podaniem przeliczonej wartości sprzedaży netto na PLN, kwotę podatku VAT według stawki 0%, wartość brutto w PLN, kwotę do zapłaty w EURO. Metoda którą zastosował była następująca: średni kurs NBP waluty EUR na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (bądź powstania obowiązku podatkowego) x cena sprzedaży w walucie EUR = wynik w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku x ilość sztuk sprzedanych. Zgodnie z ww. sposobem przeliczenia faktury Wnioskodawca otrzymał:

* 4.1361 (kurs NBP) x 17.85 (cena sprzedaży w EUR) = 73.83 (cena sprzedaży w PLN) x 155 (ilość sztuk wyrobu) = 11.443,65 PLN (wartość netto pierwszej pozycji faktury w PLN)

* 4.1361 (kurs NBP) x 1.08 (cena sprzedaży w EUR) = 4.47 (cena sprzedaży w PLN) x 3600 (ilość sztuk wyrobu) = 16.092 PLN (wartość netto drugiej pozycji faktury w PLN)

Łącznie wartość netto faktury w EUR = 6.654,75 EUR

Łącznie wartość netto faktury w PLN = 27.535,65 PLN

Stawka vat 0%

Wartość brutto w PLN = 27.535,65

Kwota do zapłaty 6.654,75 EUR

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika zatem, iż wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy przeliczeniu na złote powinna podlegać końcowa suma podatku VAT wyrażona w EURO na fakturze, czy przeliczane powinny być poszczególne pozycje towaru/usługi wykazane na fakturze.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż ustawodawca dopuścił możliwość określenia kwoty należności w fakturze VAT w walucie obcej, narzucając zarazem obowiązek wykazania kwoty podatku w złotych. Ponieważ cytowany wyżej przepis § 5 ust. 6 rozporządzenia dopuszcza określenie w fakturze kwot podatku dotyczących wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w fakturze, zatem za dopuszczalne należy również uznać przeliczenie przez Wnioskodawcę kwot podatku z poszczególnych pozycji faktury i ustalenie łącznej kwoty podatku w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku przeliczonych na złote.

W związku z powyższym sposób przeliczania waluty obcej na walutę polską przez Wnioskodawcę należało uznać za prawidłowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl