IPPP3/443-251/14-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania materiałów reklamowych i informacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania materiałów reklamowych i informacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym na terytorium Polski sprzedaży artykułów kosmetycznych. Ze względu na dużą konkurencję na rynku, na którym sprzedaje swoje towary, Wnioskodawca w celu zwiększenia podaży oferowanych produktów, a tym samym przychodów ze sprzedaży, prowadzi aktywną politykę o charakterze reklamowym i promocyjnym. W ich ramach Wnioskodawca korzysta z różnorodnych form aktywności marketingowych, zorientowanych na dotarcie do potencjalnych klientów.

Wśród podejmowanych przez Wnioskodawcę szeroko rozumianych działań marketingowych jest m.in. rozdawanie materiałów reklamowych, reklamujących towary Spółki, które mają przede wszystkim na celu rozpowszechnianie informacji o ofercie handlowej Wnioskodawcy i zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu towarów podatnika.

Wśród wspomnianych powyżej materiałów reklamowych, znajdują się przede wszystkim:

Materiały te są rozdawane lub rozstawiane w miejscach, w których zdaniem Wnioskodawcy istnieje potencjalna możliwość dotarcia do jak największej liczby odbiorców, m.in. w sklepach dokonujących sprzedaży detalicznej towarów nabytych od Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego czynność nieodpłatnego wydania opisanych powyżej materiałów reklamowych i informacyjnych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wydanie wskazanych w opisie stanu faktycznego materiałów reklamowych i informacyjnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. O braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług opisanych czynności świadczy fakt, że materiały te (ulotki, druki, broszury, foldery, katalogi, standy reklamowe itp.) nie mają charakteru towarów i nie przedstawiają dla otrzymującego jakiejkolwiek wartości konsumpcyjnej. Intencją przy ich wydaniu nie jest przysporzenie korzyści ekonomicznej a jedynie dotarcie do potencjalnych klientów i zachęcenie ich do zakupu właściwego produktu, spełniając przy tym jedynie funkcję instrumentu promocyjno-informacyjnego. Z całokształtu regulacji dotyczących podatku od towarów i usług, w tym przepisów unijnych, a przede wszystkim z samego celu wprowadzenia podatku od wartości dodanej wynika, że VAT jest podatkiem, który ma obciążać konsumpcje. Ulotki, a także innego rodzaju katalogi firmowe, foldery reklamowe, cenniki, czy inne materiały informacyjne/reklamowe, itp. nie mogą być uznane za towary konsumpcyjne, ani w konsekwencji za prezenty w jakimkolwiek znaczeniu tego słowa.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu wskazać można wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1201/10, w którym Sąd podniósł, że " (...) ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej".

Reasumując, nieodpłatne wydanie opisanych powyżej materiałów informacyjnych (ulotek reklamowych, folderów, katalogów, broszur, standów, itp.) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż materiały te nie wyrażają wartości materialnej - nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego. Istotą i celem ich wydania jest przekazanie informacji zawartej w ulotce, folderze itp. i zachęcenie potencjalnego klienta do zakupu towarów podatnika realizując tym samym jedynie reklamę i promocję swoich towarów lub działań poprzez foldery, ulotki, broszury, banery, standy, itp., które stanowią wyłącznie nośnik informacji.

Należy raz jeszcze podkreślić, że w opisywanym przypadku nie ma elementu "konsumpcji", pełnowartościowego przysporzenia po stronie otrzymującego takie materiały. Z tego względu przekazanie drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bez względu na cenę nabycia/jednostkowy koszt ich wytworzenia. Nieodpłatne przekazanie tych materiałów nie stanowi bowiem dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Brak elementu konsumpcji, czy przysporzenia po stronie otrzymującego, wynika z faktu, że drukowane materiały informacyjne ani reklamowe nie stanowią dla niego żadnej wartości (nie może ich sprzedać, wymienić, czy też wykorzystać dla siebie w inny sposób).

Jednocześnie należy zauważyć, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2013 r. (znak IPPP1/443-145/13-2/PR) zaprezentował analogiczne jak Wnioskodawca stanowisko, uznając, że przekazanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej: broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3).

W myśl ust. 4 cyt. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym na terytorium Polski sprzedaży artykułów kosmetycznych. Ze względu na dużą konkurencję na rynku, na którym sprzedaje swoje towary, Wnioskodawca w celu zwiększenia podaży oferowanych produktów, a tym samym przychodów ze sprzedaży, prowadzi aktywną politykę o charakterze reklamowym i promocyjnym. W ich ramach Wnioskodawca korzysta z różnorodnych form aktywności marketingowych, zorientowanych na dotarcie do potencjalnych klientów.

Wśród podejmowanych przez Wnioskodawcę szeroko rozumianych działań marketingowych jest m.in. rozdawanie materiałów reklamowych, reklamujących towary Spółki, które mają przede wszystkim na celu rozpowszechnianie informacji o ofercie handlowej wnioskodawcy i zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu towarów podatnika.

Wśród wspomnianych powyżej materiałów reklamowych, znajdują się przede wszystkim:

Materiały te są rozdawane lub rozstawiane w miejscach, w których zdaniem Wnioskodawcy istnieje potencjalna możliwość dotarcia do jak największej liczby odbiorców, m.in. w sklepach dokonujących sprzedaży detalicznej towarów nabytych od Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy czynność nieodpłatnego wydania opisanych powyżej materiałów reklamowych i informacyjnych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania potencjalnym klientom, w sklepach dokonujących sprzedaży detalicznej towarów nabytych od Wnioskodawcy, lub rozstawianych w tych sklepach, drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów wymienionych powyżej, stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie potencjalnym klientom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, lub materiałów rozstawianych w sklepach, nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Opisane materiały reklamowe nie posiadają wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Przedmiotowe materiały spełniają jedynie rolę informacyjną dotyczącą dystrybuowanych artykułów kosmetycznych.

W tym miejscu należy nadmienić, że nie wszystkie formy przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych będą wyłączone spod opodatkowania jako towary nieposiadające wartości użytkowej. Otóż, drukowane materiały z logo firmy, które obok funkcji reklamowych i informacyjnych, stanowią dla nabywcy wartość użytkową, o ile nie będą wypełniały definicji prezentów o małej wartości, będą objęte podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie przekazane materiały pełnią jedynie funkcję informacyjną i nośnika reklamy, i nie przedstawiają dla nabywcy (konsumenta) jakiejkolwiek wartości użytkowej (konsumpcyjnej).

Reasumując, przekazanie przedmiotowych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, nie będzie podlegało opodatkowaniu ponieważ nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów. Dlatego też przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.