IPPP3/443-245/08-7/CS - Opodatkowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 19 lutego 2009 r.), uzupełniony pismem z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 marca 2009 r. (nr pisma IPPP3/443-245/08-4/CS) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych:

W dniu 19 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar zakupić samochody osobowe w Niemczech, Belgii, Holandii i sprzedawać odbiorcom do Afryki - czyli eksportować i dokonywać odprawy celnej eksportowej bezpośrednio z tamtych krajów. Podatnik ma również zamiar sprzedawać te samochody do Rosji i Białorusi, dokonując odprawy celnej w Polsce (eksportowej) bez wprowadzania do obrotu w Polsce - bez opłaty akcyzy. Towar ten byłby w tranzycie przez Polskę a odprawa celna odbywałaby się w miejscu siedziby firmy i właściwych jej urzędów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za te samochody firma musi zapłacić podatek od towarów i usług,.

Zdaniem Wnioskodawcy, samochody eksportowane do innych krajów poza Polskę, nie podlegają opłatom podatku VAT, nawet będąc w tranzycie przez Polskę oraz w sytuacji dokonania odprawy celnej w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Powyższe oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy następuje z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju (Polski). Dokonujący dostawy musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywca podatnikiem podatku od towarów i usług. Z kolei, dostawa towarów musi odbywać się za wynagrodzeniem.

Ponadto art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 pkt 4, przemieszczenia towarów, o których mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju, pod warunkiem że:

Z treści wniosku wynika, że Podatnik zamierza kupować samochody osobowe w Niemczech, Belgii oraz Holandii i następnie sprzedawać je odbiorcom w krajach spoza obszaru Unii Europejskiej min. Rosji i Białorusi. Wnioskodawca nadmienia, iż towar nie będzie wprowadzany do obrotu w Polsce, jednak będzie tu odbywać się odprawa celna.

Analizując treść zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy ustawy należy wskazać, że nie uznaje się przemieszczenia towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w sytuacji, kiedy są spełnione przesłanki wynikające z pkt 4 powyższego przepisu. Odnosząc się do okoliczności sprawy należy stwierdzić, iż pkt 4 lit. b) artykułu 12 nie będzie spełniony, ponieważ Wnioskodawca dokonywałby odprawy celnej wywozowej w Polsce. Istota tej procedury polega na wyprowadzeniu towarów wspólnotowych poza obszar celny Unii Europejskiej. Na podstawie art. 161 ust. 5 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, pisemne zgłoszenie celne do procedury wywozu powinno być dokonane we właściwym urzędzie celnym (w tzw. urzędzie celnym wywozu) z zastosowaniem dokumentu SAD. Urzędem tym jest urząd celny, właściwy ze względu na siedzibę osoby dokonującej wywozu lub ze względu na miejsce, gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. O właściwości urzędu, w którym należy dokonać zgłoszenia wywozowego przesądza więc siedziba eksportera lub miejsce, gdzie towary zostały zapakowane (załadowane) celem wywozu poza obszar celny Wspólnoty.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w tej sytuacji mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem, które podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy zalicza do przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług także eksport towarów. Z definicji eksportu - art. 2 ust. pkt 8 - wynika, iż jest to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Przechodząc do następnego elementu konstrukcji prawnej podatku od towarów i usług w eksporcie towarów należy zaznaczyć, iż dla tej czynności została przewidziana preferencyjna i warunkowa stawka wynosząca 0 % podstawy opodatkowania. W myśl art. 41 ust. 6 ustawy stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Z kolei w sytuacji, na podstawie ust. 7 powyższego artykułu, jeżeli warunek o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0 %, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Reasumując, w części dotyczącej przemieszczania towarów (samochodów osobowych) z krajów Uni Europejskiej poza terytorium Wspólnoty, stanowisko Podatnika uznaje się za prawidłowe, gdyż czynności te nie podlegają regulacjom podatkowym w Polsce. Odnosząc się do sytuacji, w której Wnioskodawca zamierza przemieszczać te towary z krajów Uni do Polski, gdzie po dokonaniu odprawy celnej w polskim urzędzie celnym przedmiotowe samochody będą eksportowane do krajów poza terytorium Unii Europejskiej, stanowisko Podatnika należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).