IPPP3/443-235/14-4/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 8 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 kwietnia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów.

Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 8 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30 kwietnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik (dalej także: Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dokonuje dostawy wyrobów cukierniczych, których jest producentem. Nabywcami wyrobów produkowanych przez Podatnika są kupujący mający siedzibę w Polsce, w innych państwach UE oraz w państwach nienależących do UE. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobów na podstawie wzajemnych uzgodnień handlowych z kontrahentami ("Kupujący") w zakresie cen i upustów, zasad sprzedaży produktów i towarów Podatnika, organizowania transportu, warunków składania zamówień i odbiorów towarów itp. Podatnik planuje wprowadzić do Umów handlowych zawieranych z Kupującymi, postanowienia dotyczące zasad sprzedaży wyrobów Podatnika. Mechanizm zawarcia umowy sprzedaży dotyczącej towarów objętych konkretnym zamówieniem określony jest w art. 68 (2) k.c., tj. Wnioskodawca, otrzymując od osoby, z którą pozostaje w stosunkach gospodarczych (Kupujący), ofertę zawarcia umowy i nie składając Kupującemu niezwłocznej odpowiedzi, przyjmuje ofertę (jedynie w przypadkach, gdy realizacja zamówienia z jakichkolwiek powodów okaże się niemożliwa, Kupujący będzie o tym informowany - w takim przypadku nie dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży i faktura nie będzie wystawiana). Przyjęcie oferty oznacza z kolei zawarcie umowy sprzedaży między stronami. Umowy przewidywać będą, że po złożeniu przez Kupującego zaakceptowanego przez Wnioskodawcę w opisany wyżej sposób zamówienia, wystawiana będzie faktura, dostarczana Kupującemu, także w formie elektronicznej, i z tym momentem nastąpi przeniesienie na Kupującego prawa do dysponowania wyrobami jak właściciel. Kupujący będzie mógł w każdej chwili odebrać zakupione wyroby z magazynu Wnioskodawcy. Wyroby nabyte przez Kupującego na podstawie zamówienia potwierdzonego fakturą mogą zostać wydane z magazynu bezpośrednio Kupującemu bądź przewoźnikowi tzn. odbioru dokonywał będzie Kupujący własnym środkiem transportu lub zleconym firmie transportowej albo organizacją transportu oraz transportem będzie zajmował się sam Wnioskodawca. Wnioskodawca w obrocie gospodarczym do sprzedaży wyrobów stosuje postanowienia Incoterms, głównie EXW i FCA, tzn. czy odbioru dokonywał będzie Kupujący własnym środkiem transportu czy zleconym firmie transportowej czy też organizacją transportu oraz transportem będzie zajmował się sam Wnioskodawca.

Nie jest wykluczona sytuacja, gdy towar zostanie wydany przewoźnikowi lub załadowany na środek transportu Wnioskodawcy ostatniego dnia miesiąca i w tym dniu zostanie wystawiona faktura lecz towar dotrze do Kupującego lub do miejsca przez niego wskazanego już w miesiącu następnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru Kupującemu lub przewoźnikowi albo załadowania na środek transportu Wnioskodawcy ostatniego dnia miesiąca i wystawienia w tym dniu faktury pomimo faktu, że towar dotrze do Kupującego lub do miejsca przez niego wskazanego już w miesiącu następnym.

Zdaniem Wnioskodawcy: wydanie towaru Kupującemu lub przewoźnikowi lub załadowania na środek transportu Wnioskodawcy ostatniego dnia miesiąca i wystawienie w tym dniu faktury pomimo faktu, że towar dotrze do Kupującego lub do miejsca przez niego wskazanego już w miesiącu następnym, należy uznać jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy. W konsekwencji obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wydania towaru przewoźnikowi lub załadowania na środek transportu Wnioskodawcy pomimo, że towar faktycznie dotrze do Kupującego lub miejsca przez niego wskazanego w terminie późniejszym. Należy uznać że wydanie towaru Kupującemu lub przewoźnikowi lub załadowania na środek transportu Wnioskodawcy stanowi "dokonanie dostawy" na gruncie art. 7 ust. 1 i art. 19a Ustawy. Ponadto z uwagi na uzgodnienie między stronami w umowie sprzedaży, że z chwilą wystawienia faktury dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel należy uznać, że jeżeli faktura zostanie wystawiona w tym samym dniu co wydanie towarów z magazynu wnioskodawcy to obowiązek podatkowy powstanie w dacie wydania towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 Ustawy precyzuje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel".

Ustawa nie definiuje już bliżej tego pojęcia, w literaturze (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, LEX 2013) podnosi się, że mowa jest tu o takiej czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą a nie rozporządzania nią w sensie prawnym, istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin "własność ekonomiczna" #727; tak w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien). Własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów.

Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, jednakże przeniesienie posiadania rzeczy na nabywcę w każdy dozwolony prawem sposób w powiązaniu z intencją stron czynności uprawnia do przyjęcia, że miało miejsce "przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel".

W przywoływanym już orzeczeniu C-320/88 ETS wyraźnie stwierdził że "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Podobnie interpretują to pojęcie sądy polskie. Przykładowo, NSA, w wyroku z dnia 28 maja 2010 r. (I FSK 963/09) zauważył, że "przez dostawę towarów w VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Gdy sytuacja nabywcy jest porównywalna z pozycją właściciela, to nie jest istotne, czy jego prawo zostało nabyte według norm prawa cywilnego". Zwrotu "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" również nie można rozumieć do końca w sposób dosłowny.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, zauważyć w pierwszej kolejności należy, że zgodnie z prawem polskim posiadanie może zostać przeniesione m.in. przez "fizyczne" wydanie rzeczy. Skoro umowa sprzedaży uznana jest za zawartą z chwilą potwierdzenia zamówienia i towarzyszącego temu potwierdzeniu wystawieniu faktury, przyjąć należy, że z tym samym momentem następuje przeniesienie na nabywcę posiadania, zwłaszcza, że tego samego dnia wydawany jest na rzecz Kupującego towar z magazynu wnioskodawcy. Pomimo, że towar dotrze do nabywcy w terminie późniejszym to wydanie towaru z magazynu wnioskodawcy należy uznać jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zwłaszcza, że z umowy jednoznacznie wynika, że od tej chwili Kupujący ma prawo rzeczą dysponować. Dodatkowo wskazać należy, ze zgodnie z zasadą autonomii woli stron, nic nie stoi na przeszkodzie aby to same strony zdefiniowały moment "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". Postanowienie takiej treści zostanie wprowadzone do Umów handlowych wiążących Podatnika z Kupującymi.

Od 1 stycznia 2014 r. wystawienie faktury w przypadku dostawy towarów nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli jednak wnioskodawca wystawi fakturę w tym samym dniu co wydanie towarów kupującemu lub przewoźnikowi lub załadowanie na środek transportu wnioskodawcy to obowiązek podatkowy powstanie z dniem wystawienia faktury, zwłaszcza, że strony zdecydowały się umownie określić moment przejścia prawa do dysponowania towarem jak właściciel i określić go na moment wystawienia faktury.

Zatem z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej zawarcie umowy sprzedaży, czemu towarzyszy przejście na Kupującego prawa do dysponowania towarem jak właściciel, następuje "dokonanie dostawy towarów", a co za tym idzie powstanie dla tej czynności obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 1 Ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.

Przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel na nabywcę będzie następowało wraz z wydaniem towaru kupującemu lub przewoźnikowi albo załadowania na środek transportu wnioskodawcy. W tym miejscu zauważyć należy, iż z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W związku z powyższym, odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca i jednocześnie dany towar przekaże kupującemu, przewoźnikowi lub załaduje na własny środek transportu, który towar ten dostarczy odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca, to w momencie wydania towaru z magazynu dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji, w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dokonuje dostawy wyrobów cukierniczych, których jest producentem. Nabywcami wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę są kupujący mający siedzibę w Polsce, w innych państwach UE oraz w państwach nienależących do UE, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobów na podstawie wzajemnych uzgodnień handlowych z kontrahentami ("Kupujący") w zakresie cen i upustów, zasad sprzedaży produktów i towarów Wnioskodawcy, organizowania transportu, warunków składania zamówień i odbiorów towarów itp. Podatnik planuje wprowadzić do Umów handlowych zawieranych z Kupującymi, postanowienia dotyczące zasad sprzedaży wyrobów Podatnika. Umowy przewidywać będą, że po złożeniu przez Kupującego zaakceptowanego przez Wnioskodawcę zamówienia, wystawiana będzie faktura, dostarczana Kupującemu, także w formie elektronicznej, i z tym momentem nastąpi przeniesienie na Kupującego prawa do dysponowania wyrobami jak właściciel. Kupujący będzie mógł w każdej chwili odebrać zakupione wyroby z magazynu Wnioskodawcy. Wyroby nabyte przez Kupującego na podstawie zamówienia potwierdzonego fakturą mogą zostać wydane z magazynu bezpośrednio Kupującemu bądź przewoźnikowi tzn. odbioru dokonywał będzie Kupujący własnym środkiem transportu lub zleconym firmie transportowej albo organizacją transportu oraz transportem będzie zajmował się sam Wnioskodawca. Wnioskodawca w obrocie gospodarczym do sprzedaży wyrobów stosuje postanowienia Incoterms, głównie EXW i FCA. Z uwagi na to że mogą wystąpić sytuacje, gdy towar zostanie wydany przewoźnikowi lub załadowany na środek transportu Wnioskodawcy ostatniego dnia miesiąca i w tym dniu zostanie wystawiona faktura lecz towar dotrze do Kupującego lub do miejsca przez niego wskazanego już w miesiącu następnym, to wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego w takich przypadkach.

Reguły Incoterms 2010 (International Commercial Terms) lub Międzynarodowe Reguły Handlu są zbiorem międzynarodowych reguł określających warunki sprzedaży. Reguły te dzielą koszty i odpowiedzialność pomiędzy nabywcę i sprzedawcę oraz odzwierciedlają rodzaj uzgodnionego transportu. Przewidują posługiwanie się m.in. regułą FCA ("dostarczony do przewoźnika") oraz regułą EXW (z zakładu).

Zgodnie z regułą FCA za moment dostarczenia towaru uznaje się chwilę, w której zostanie on przekazany fizycznie (po zakończeniu załadunku) pod opiekę kuriera lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego.

Reguła EXW (Ex Works) oznacza, że dostawa zostaje uznana za dokonaną w momencie postawienia towarów do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W analizowanej sytuacji, wystawienie faktury i jednoczesne wydanie towaru Kupującemu powoduje utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Wnioskodawcę (Sprzedawcę). Tym samym, "dokonanie dostawy" następuje w momencie wydania towarów Nabywcy. W myśl art. 19a ust. 1 ustawy wywołuje to powstanie obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów.

Zatem w sytuacji, kiedy Wnioskodawca wystawia fakturę w ostatnim dniu miesiąca i jednocześnie wydaje towar Kupującemu lub przewoźnikowi albo gdy towar ten zostanie załadowany na środek transportu Wnioskodawcy to pomimo tego że towar dotrze do Kupującego w miesiącu następnym to obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wydania towaru, gdyż jak wynika z zawartej umowy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przejdzie na Kupującego w momencie wydania towaru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.