IPPP3/443-219/14-2/KC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-219/14-2/KC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania po stronie Wnioskodawcy obowiązku rozliczenia importu usług z tytułu nabycia usługi od zagranicznego podmiotu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania po stronie Wnioskodawcy obowiązku rozliczenia importu usług z tytułu nabycia usługi od zagranicznego podmiotu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

P. (P.) realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, które zostały określone dla niej w programach rozwoju gospodarki, w szczególności w zakresie wspierania:

1.

przedsiębiorców, w szczególności mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców oraz osób zamierzających podjąć działalność gospodarczą;

2.

eksportu;

3.

rozwoju regionalnego;

4.

działalności innowacyjnej w rozumieniu przepisów o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej;

5.

tworzenia nowych miejsc pracy, przeciwdziałania bezrobociu i rozwoju zasobów ludzkich;

6.

rozwoju potencjału adaptacyjnego przedsiębiorców.

Agencja uczestniczy w realizacji programów operacyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 oraz z 2007 r. Nr 140, poz. 984) jako instytucja wdrażająca (instytucja pośrednicząca II stopnia) albo pośrednicząca, udzielająca pomocy finansowej beneficjentom określonym w art. 6b ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu P. lub jako beneficjent. Agencja nie podejmuje działań, których celem jest osiągnięcie zysku.

Zadania realizowane przez P. są finansowane z dotacji otrzymywanych na podstawie umów zawartych z ministerstwem lub ze środków pozyskanych z Komisji Europejskiej bądź środków otrzymanych na podstawie zawartych umów międzynarodowych.

P. na podstawie umowy o dotację zawartej w 2014 r., będzie wykonywała zadania z zakresu organizacji wystawy EXPO 2015 w Mediolanie w Republice Włoskiej. Wystawa EXPO to największe i najbardziej prestiżowe wydarzenie promocyjne na świecie.

Ze względu na swój prestiżowy charakter, zasięg geograficzny (spodziewane uczestnictwo ok. 130 krajów), długość trwania (kilka miesięcy okresu wystawienniczego) oraz popularność imprezy, jest najbardziej skuteczną, pozwalającą na osiągnięcie znacznego efektu promocyjnego - informacyjnego dotyczącego Polski oraz jej gospodarki. Działania realizowane będą tak, aby zbudować pozytywny wizerunek Polski, jako kraju atrakcyjnego gospodarczo, miejsca do nawiązywania wartościowych kontaktów handlowych oraz lokowania inwestycji.

W ramach wykonywanych działań P. będzie ponosiła wydatki na zakup m.in.:

* wykonanie projektu budowlanego Pawilonu Polski wraz z zagospodarowaniem terenu przyległego,

* wybudowanie Pawilonu Polski do etapu stanu surowego zamkniętego oraz nadzór budowlany,

* wyposażenie Pawilonu Polski "pod klucz" wraz z ekspozycją wewnętrzną (w tym wyposażeniem technicznym umożliwiającym realizacje scenariusza ekspozycji), wynajem niezbędnego sprzętu i infrastruktury ICT, zagospodarowanie terenu przyległego oraz demontaż pawilonu oraz ekspozycji z terenu przyległego po zakończeniu Wystawy Światowej EXPO 2015,

* ubezpieczenie Pawilonu Polski i pracowników,

* opracowania i realizacji programu promocji polskiej gospodarki,

* opracowanie i koordynacja programu regionalnego, w tym współpracy z regionami

* opracowania i realizacji działań komunikacyjnych w Internecie,

* zaprojektowanie i produkcja strojów obsługi polskiej ekspozycji,

* transport materiałów informacyjnych i promocyjnych,

* tłumaczenia.

Wykonawcami wyżej wymienionych usług mogą być podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP (Wykonawcy nie będący polskimi podatnikami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wykonywanymi działaniami można uznać, iż P. nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy: "Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, / wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych," i co się z tym wiąże nie będzie zobowiązana do naliczenia oraz odprowadzenia należnego podatku za zakup usług od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP.

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem P., występując jako organizator wystawy EXPO 2015 w Mediolanie nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Zgodnie z zapisami art. 15 ust. 6 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. Konsekwentnie P. nie będzie miała obowiązku rozliczenia VAT z tytułu importu usług nabywanych od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja powyższa, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, które zostały określone dla niej w programach rozwoju gospodarki, w szczególności w zakresie wspierania przedsiębiorców i przedsiębiorczości. Wnioskodawca uczestniczy w realizacji programów operacyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 oraz z 2007 r. Nr 140, poz. 984) jako instytucja wdrażająca (instytucja pośrednicząca II stopnia) albo pośrednicząca, udzielająca pomocy finansowej beneficjentom określonym w art. 6b ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu P. lub jako beneficjent. Wnioskodawca nie podejmuje działań, których celem jest osiągnięcie zysku. Zadania realizowane przez Wnioskodawcę są finansowane z dotacji otrzymywanych na podstawie umów zawartych z ministerstwem lub ze środków pozyskanych z Komisji Europejskiej bądź środków otrzymanych na podstawie zawartych umów międzynarodowych.

Wnioskodawca na podstawie umowy o dotację zawartej w 2014 r., będzie wykonywał zadania z zakresu organizacji wystawy EXPO 2015 w Mediolanie w Republice Włoskiej. Wystawa EXPO to największe i najbardziej prestiżowe wydarzenie promocyjne na świecie. Działania Wnioskodawcy realizowane będą tak, aby zbudować pozytywny wizerunek Polski, jako kraju atrakcyjnego gospodarczo, miejsca do nawiązywania wartościowych kontaktów handlowych oraz lokowania inwestycji. W ramach wykonywanych działań Wnioskodawca będzie ponosił wydatki związane z organizacja i przygotowaniem Pawilonu polskiego na wystawie. Usługi te mogą być nabywane od podmiotów nieposiadających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania czy w związku z wykonywanymi działaniami związanymi z organizacją wystawy EXPO 2015 nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy a tym samym nie będzie zobowiązany do naliczenia oraz odprowadzenia należnego podatku za zakup usług od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP.

Wnioskodawca, jako agencja rządowa, powstała na mocy art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu P. (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275 z późn. zm.), jest państwową osobą prawną, która, zgodnie z art. 2 tejże ustawy podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.

W art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników. Oznacza to, że organ władzy publicznej nie będzie podatnikiem w zakresie swojej działalności podstawowej (takiej jak np. czynności urzędowe). Zatem w sytuacji wykonywania przez Wnioskodawcę, czynności w ramach przypisanych specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie czynności urzędowych, następuje wyłączenie z grona podatników, które nie skutkuje jednoczesnym naruszeniem zasad konkurencji.

Jednakże, w świetle unormowań prawa unijnego i bogatego orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy, są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że " działalność prowadzona jako w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych."

Wykonywanie transakcji w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkuje uznaniem organów publicznych za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Taki organ władzy publicznej będzie traktowany tak samo jak każdy inny podmiot w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, wykraczających poza zadania nałożone odrębnymi przepisami.

Usługi i towary nabywane przez Wnioskodawce w ramach organizacji wystawy EXPO 2015 r. w Mediolanie obejmują szereg transakcji, które dotyczą m.in. zakupu projektu budowlanego pawilonu, wyposażenie tego pawilonu, ubezpieczenie czy usługi tłumaczenia. Zatem zakupy te wykonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych a tym samym Wnioskodawca w obrocie prawnym zachowuje się jak podmiot prywatny, tj. przedsiębiorca.

Ponadto, definicja podatnika sformułowana dla potrzeb ustalanie miejsca świadczenia usług, zawarta w art. 28a ustawy jest bardzo szeroka.

I tak, (...):

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, nie zawsze będący podatnikiem podatku od wartości dodanej. Definicja ta obejmuje także organy władzy publicznej lub inne podmioty prawa publicznego, jak również pozostałe osoby prawne nieprowadzące działalności gospodarczej, jeśli zostały one zidentyfikowane lub były zobowiązane do zidentyfikowania się na terytorium Unii Europejskiej dla potrzeb VAT.

Skoro Wnioskodawca nabywa usługi związanych z organizacją wystawy, od zagranicznych podmiotów nieposiadających siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, należy również przywołać art. 28b ust. 1 ustawy, który stwierdza, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W odniesieniu do powyższych zapisów, miejscem opodatkowania ww. usług, nabywanych przez Wnioskodawcę w ramach przygotowań do organizacji wystawy, będzie terytorium Polski.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia definicję podatnika określoną w powołanym art. 28a ustawy. Zatem, biorąc pod uwagę regulacje art. 15 ust. 6 oraz art. 28a ustawy, w kontekście zapisu art. 13 Dyrektywy, uznać należy Wnioskodawcę za podatnika z tytułu nabywania usług związanych z organizacją wystawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako organ władzy publicznej, który wypełnia zadania statutowe nałożone odrębną ustawą, dokonując zakupu usług związanych z organizacją wystawy EXPO 2015 r. od podmiotów zagranicznych nieposiadających siedziby działalności gospodarczej w Polsce, występuje w odniesieniu do wskazanych działań w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawca zobowiązany jest do rozpoznania w Polsce z tytułu przedmiotowych nabyć, importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl