IPPP3/443-219/08-4/KT - Odliczenie VAT od zakupu paliwa do autobusu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 lutego 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-219/08-4/KT Odliczenie VAT od zakupu paliwa do autobusu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2009 r. (data wpływu 17 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2009 r. (data wpływu 17 lutego 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IPPP3/443-219/08-2/KT z dnia 10 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma zajmuje się wynajmem samochodów wraz z kierowcą. Na potrzeby prowadzonej działalności zakupiła dwa autobusy, a kolejny wzięła w leasing. W pojazdach tych zostały usunięte wszystkie siedzenia (z wyjątkiem fotela kierowcy). Od środkowych drzwi autobusu do jego koła tak zabudowano wnętrze, że powstała garderoba wyposażona w szafki, metalową rurkę na wieszaki (służy ona do zawieszania ubrań dla aktorów), pralkę, zlew. Znajduje się tam również klimatyzator.

Od wejścia środkowymi drzwiami do autobusu znajduje się przedpokój łączący tył autobusu z przodem. Jest to miejsce, gdzie pod oknem zamontowano siedzenie, tak, aby można było poczekać w kolejce do charakteryzacji. Od drzwi środkowych do przodu autobusu znajduje się pomieszczenia do charakteryzacji, na które składają się trzy stanowiska make up-u (czyli lustro wraz z fotelem), stanowisko do mycia głowy (fotel i zlew). Oprócz tego szafki, szuflady na materiały fryzjerskie i do charakteryzacji. Autobusy pod względem elektrycznym tak dostosowano, aby można było podłączyć do gniazdka suszarki do włosów, żelazko itp.

Kabina kierowcy oddzielona jest od reszty autobusu trwałą ścianą grodziową. Kierowca ma w niej miejsce na spanie.

Pod autobusami w miejscu luków bagażowych znajdują się 500-l. zbiorniki z wodą wraz z hydroforem. Woda wykorzystywana jest na potrzeby charakteryzacji, np. zmywanie farby z włosów u aktorki.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że dopuszczalna masa całkowita opisanych autobusów przekracza 3,5 tony, ponieważ wynosi 16 ton. Na potwierdzenie powyższego załączono kserokopie dowodów rejestracyjnych.

Przedmiotowe pojazdy są przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez okres dłuższy niż sześć miesięcy, ponieważ okres ich użytkowania jest uzależniony od czasu trwania danej produkcji filmowej. W praktyce wygląda to tak, że jedna produkcja się kończy, a druga zaczyna i tak też zawierane są umowy wynajmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przysługuje mi prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu paliw silnikowych do opisanych autobusów.

Zdaniem Wnioskodawcy - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że od zakupu paliwa do autobusów opisanych we wniosku może odliczyć VAT, ponieważ spełniają one wymogi definicji pojazdów specjalnych wg ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 1997 r. Nr 98, poz. 602 z późn. zm.), która za pojazd specjalny uważa pojazd samochodowy (...) przeznaczony do wykonywania specjalnej funkcji. W tym przypadku autobusy pełnią funkcję garderoby i charakteryzacji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia (wymontowania siedzeń) lub posiadania specjalnego wyposażenia (stanowiska do make up-u, mycia głowy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

*

z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli takich, które generują podatek należny. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Ponadto w art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., ustawodawca zawarł ograniczenie prawa do odliczenia podatku. Przepis ten stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem autobusów wraz z kierowcą. Pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem wydatki poniesione przez podatnika na zakup paliw silnikowych do autobusów są niewątpliwie związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Dopuszczalna masa całkowita przedmiotowych pojazdów przekracza 3,5 tony, zatem ograniczenie dotyczące odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, nie będzie miało w tym przypadku zastosowania.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje, na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących powyższe wydatki, o ile nie występują przesłanki ograniczające to prawo, wynikające z powołanego wyżej art. 88 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 Nr 209, poz. 1320), z dniem 1 grudnia 2008 r. przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 stracił moc obowiązującą. Zatem od dnia 1 grudnia 2008 r., aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl