IPPP3/443-217/08-4/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania stawki w wysokości 7% od całości planowanej dostawy-jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki w wysokości 7% od całości planowanej dostawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka X Sp. z o.o. jest developerem. Spółka zamierza zrealizować projekt polegający na wybudowaniu na gruncie, którego jest właścicielem, budynków mieszkalnych. W budynkach mieszkalnych będą się mieścić m.in. lokale mieszkalne, pomieszczenia gospodarcze a także podziemne parkingi przeznaczone dla wyłącznego użytku przyszłych lokatorów. Kupujący nabędą prawo własności lokalu, jak również udział we współwłasności parkingu z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca parkingowego na parkingu oznaczonego numerem oraz odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z pomieszczenia gospodarczego oznaczonego numerem. Zgodnie z umową sprzedaży lokali mieszkalnych kupujący nie będzie miał prawa do innych miejsc parkingowych oraz pomieszczeń gospodarczych. Miejsce lub miejsca parkingowe jak i pomieszczenie lub pomieszczenia gospodarcze zostaną nabyte wraz z danym lokalem mieszkalnym. Prawo własności lokalu, prawo współwłasności parkingu z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego oraz prawo do korzystania z pomieszczenia gospodarczego zostaną objęte jedną księgą wieczystą oraz przeniesione jednym aktem notarialnym. Kupujący, bez dokonania wydzielenia miejsca postojowego czy pomieszczenia gospodarczego z własności lokalu mieszkalnego, nie będzie mógł sprzedać lokalu mieszkalnego bez prawa współwłasności parkingu z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego oraz prawa do korzystania z pomieszczenia gospodarczego.

W odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-217/08-2/RK z dnia 14 stycznia 2009 r. Strona Wskazała, iż wymienione we wniosku pomieszczenia gospodarcze to komórki lokatorskie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca parkingowego znajdującego się w podziemiu budynku mieszkalnego oraz prawa do korzystania z pomieszczenia gospodarczego, które są integralnie związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu stawką 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Na podstawie art. 41 ust. 2 oraz ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm, dalej: ustawa o VAT) oraz § 1 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 31 grudnia 2007 r.) dostawa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowana jest wg stawki 7%. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 z zastrzeżeniem ust. 12b dotyczącego limitów powierzchniowych. Pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Limity powierzchniowe zgodnie z ww. rozporządzeniem nie mają zastosowania do końca 2010 r.. Na podstawie decyzji podjętej przez ministrów finansów UE na początku grudnia ubiegłego roku stawka 7% może być stosowana do końca roku 2010.

Zdaniem Strony zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego oraz prawa do wyłącznego korzystania z pomieszczenia gospodarczego wraz z prawem własności lokalu jako sprzedaż pomieszczeń przynależnych do lokalu powinna być opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 7%, ponieważ sprzedaż tych praw jest integralnie związana ze sprzedażą lokali mieszkalnych.

Stanowisko takie znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt. I SA/Po 1206/07 uznał, iż w sytuacji gdy przedmiotem umowy sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z przypisanym mu miejscem parkingowym, określonym jako udział w częściach wspólnych całej nieruchomości, a co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej w obiekcie budowlanym wykorzystywana jest do celów mieszkalnych zgodnie z definicją budynku mieszkalnego zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, to" (...) sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku od VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego, tj. stawce 7%". Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 sygn. akt FSK 2480/04. NSA orzekł, że w przypadku gdy przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni znajdującego się w części podziemnej budynku, które nie jest wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku i przez to nie stanowi samodzielnego lokalu użytkowego, i które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego, tj. gdy nie ma możliwości nabycia i zbycia lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych w danym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego (...). Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych/ możliwość zastosowania różnych stawek podatku skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Analogicznie do opodatkowania sprzedaży prawa do korzystania z miejsc postojowych wraz z lokalem mieszkalnym odniósł się NSA w wyrokach z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt. I FSK 103/05 oraz z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt FSK 2581/04 a także WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt. III SA/Wa 1052/07.

Ponadto WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt. lII SAlWa 368/08 orzekając o stawce opodatkowania miejsca postojowego przynależnego do lokalu mieszkalnego posłużył się pojęciem pomieszczenia przynależnego zdefiniowanego w art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm., dalej: u.w.l.). Zgodnie z tą definicją pomieszczenia przynależne to między innymi garaże, piwnice, strychy, komórki. Według WSA "za takie pomieszczenie przynależne można również uznać miejsce parkingowe położone w podziemnym garażu, jeśli nawet bezpośrednio nie przylega do lokalu mieszkalnego, jest położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono lokal. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być w świetle powołanych przez organ przepisów u.w.l, jak również przepisów kodeksu cywilnego (art. 50 i art. 47 1) przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali. Należało zatem przyjąć, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca parkingowego, znajdującego się w danym budynku podlega jednej stawce podatku od towarów i usług".

Również w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. akt. III SAlWa 202/07 WSA w Warszawie powołał się na definicję pomieszczenia przynależnego. Sąd orzekł, że "w przypadku zatem ustanowienia lokalu mieszkalnego jako odrębnej nieruchomości i przypisaniu do niego garażu w charakterze pomieszczenia przynależnego, los prawny takiego garażu będzie ściśle związany z tym lokalem. (...) Jego "nabycie" (jak i zbycie") będzie jedynie konsekwencją nabycia (zbycia) lokalu mieszkalnego. W konsekwencji garaż, który jest pomieszczeniem przynależnym w rozumieniu art. 2 ust. 4 u.w.l. do lokalu mieszkalnego o własnościowym statusie prawnym, podlega - jako w sensie prawnym nieodłączna jego część (część składowa) - tym samym regułom opodatkowania podatkiem VAT, co ten lokal mieszkalny. Sąd dodał: sama więc okoliczność wykazania przez developera w fakturze VAT odrębnych wartości sprzedaży lokalu mieszkalnego i garażu (...) nie może przesądzać, że przedmiotem sprzedaży były dwa towary." Podobne stanowisko dotyczące opodatkowania sprzedaży prawa do korzystania z miejsc parkingowych, która jest integralnie związana ze sprzedażą lokalu mieszkalnego zajmują także organy podatkowe. Przykładowo Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 23 maja 2005 r. Nr PV/443- 181/IV/2005/JW uznał, że w przypadku gdy prawo do korzystania z miejsca parkingowego nie jest przedmiotem odrębnej sprzedaży, tj. gdy uzyskanie tego prawa przez nabywcę jest następstwem sprzedaży lokalu, a zmiana prawa do korzystania z określonego miejsca parkingowego może wynikać jedynie ze zmiany właściciela lokalu, to "sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem ułamkowym w części wspólnej (w tym miejsce postojowe w hali garażowej) będzie podlegało na mocy przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT (przyp. Strony: w obecnym stanie prawnym na mocy art. 41 ust. 12 ustawy o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 7%, natomiast wartość prawa do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego nie będzie wykazywana jako odrębny obrót w wystawianych przez podatnika fakturach."

Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 12 września 2006 r. Nr 1401/VR/4407-14/63/06/KT. Mając na uwadze powyżej przytoczone orzecznictwo sądów administracyjnych oraz interpretacje organów podatkowych, zdaniem Strony, w przypadku gdy wraz ze sprzedażą prawa do lokalu mieszkalnego sprzedawane jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, nie zaś garaż czy samo miejsce postojowe, oraz gdy nie ma możliwości nabycia lub sprzedaży samego prawa do korzystania z miejsca postojowego zastosowanie będzie mieć jedna stawka podatku VAT właściwa dla lokalu mieszkalnego, czyli stawka 7%. Zdaniem Spółki analogicznie powinno być opodatkowane prawo do korzystania z pomieszczenia gospodarczego na zasadzie wyłączności, jako że według definicji u.w.l. stanowi ono pomieszczenie przynależne do lokalu mieszkalnego i zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym jest ono integralnie związane z zakupem lokalu mieszkalnego, nie można bowiem sprzedać lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z pomieszczenia gospodarczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę - w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Obiektami budownictwa mieszkaniowego, według definicji zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl art. 41 ust. 12a rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Ust. 12b artykułu 41 ustawy o VAT stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się: 1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2; 2) lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 133) w § 6 ust. 2 pkt 2 dokonano rozszerzenia zastosowania stawki podatku VAT w wys. 7% do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż ustawodawca zdecydowanie wyłączył z opodatkowania stawką podatku w wysokości 7% dostawę lokali użytkowych, co tym samym oznacza, że stawką preferencyjną objęte są lokale o charakterze mieszkalnym usytuowane w budynkach budownictwa mieszkaniowego.

Z przedstawionego przez Stronę zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem planowanej dostawy będzie prawo własności lokalu mieszkalnego, jak i również udział we współwłasności parkingu z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca parkingowego na parkingu oznaczonego numerem oraz odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z pomieszczenia gospodarczego oznaczonego numerem tj. komórki lokatorskiej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego. W celu zdefiniowania pojęcia "lokal użytkowy" należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Wg art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* po pierwsze - pojęciem "pomieszczenia pomocniczego", czyli takiego pomieszczenia, które wraz z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi": "służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych", w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych "pomieszczeń" z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi", który polega na wykorzystywaniu całej tej "przestrzeni" bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi oraz

* po drugie - pojęciem "pomieszczenia przynależnego", które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego". W tym kontekście ustawodawca wymienia przykładowo - "piwnicę, strych, komórkę, garaż".

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść - pomocniczo i posiłkowo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Zgodnie z objaśnieniami do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki dzieli się na budynki mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Jednocześnie PKOB wyjaśnia, iż część "mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanym, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast pomieszczenie gospodarcze zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, to pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Opierając się na powyższych definicjach, a także na nie cytowanej definicji pomieszczenia technicznego (§ 3 pkt 12 i 13 ww. rozporządzenia), należy stwierdzić, iż garaż jest lokalem użytkowym nie spełniającym funkcji mieszkalnych.

Nadmienić należy, że ustawodawca w cytowanym wyżej rozporządzeniu Ministra Infrastruktury poświęcił garażom Rozdział 10 Działu III, natomiast pomieszczeniom technicznym i gospodarczym Rozdział 8 tego działu. W rozdziale 8 zostały przewidziane warunki techniczne jakie powinny spełniać pomieszczenia techniczne i gospodarcze, zaś w Rozdziale 10 warunki techniczne jakim powinny odpowiadać garaże. Takie rozróżnienie przez ustawodawcę wskazuje, iż garaż nie mieści się w definicji pomieszczenia technicznego ani pomieszczenia gospodarczego, lecz lokalu użytkowego, o którym mowa w § 3 pkt 14 tego rozporządzenia.

Na podstawie uregulowań zawartych we wskazanym wyżej rozporządzeniu można stwierdzić, że parking usytuowany w podziemnej kondygnacji budynku, obejmujący miejsca postojowe, jest lokalem użytkowym. Natomiast komórki lokatorskie, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Analiza ww. przepisów prowadzi jednoznacznie do wniosku, iż ani parking pod budynkiem, ani jego część w postaci pojedynczych miejsc parkingowych nie stanowią lokalu mieszkalnego (części mieszkaniowej budynku mieszkalnego) ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Pojedyncze miejsce parkingowe jest częścią ułamkową garażu, a więc jest częścią ułamkową pomieszczenia przynależnego.

Zatem, miejsce postojowe nie stanowi lokalu mieszkalnego (części mieszkaniowej budynku mieszkalnego), ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych, lecz z uwagi na swój charakter użytkowy należy je uznać za część ułamkową lokalu użytkowego, jakim jest podziemny parking.

W świetle przytoczonych przepisów prawa należy stwierdzić, że dostawa miejsca postojowego (prawa do korzystania z tego miejsca) nie korzysta ze stawki podatku w wysokości 7% pomimo, iż tak jak wskazuje Strona miejsca parkingowe zostaną nabyte wraz z danym lokalem mieszkalnym, a prawo własności lokalu, prawo współwłasności parkingu z prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego oraz prawo do korzystania z pomieszczenia gospodarczego zostaną objęte jedną księgą wieczystą oraz przeniesione jednym aktem notarialnym. Bowiem tak jak wskazano w niniejszej interpretacji ustawodawca wyraźnie wskazał że stawką preferencyjną objęte są lokale o charakterze mieszkalnym.

Zatem dostawa przedmiotowego prawa do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca parkingowego znajdującego się w podziemiu budynku mieszkalnego będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, natomiast dostawa lokalu mieszkalnego wraz z przynależną komórką lokatorską stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT będzie korzystała z preferencyjnej stawki w wysokości 7%.

Obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania zapisu art. 41 ust. 12 - 12c ustawy o VAT, czy w § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki zapadły w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.