IPPP3/443-190/10-2/KB - Opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów marki X. oraz części zamiennych i akcesoriów do tych samochodów. Całość sprzedaży Spółki w przedmiotowym zakresie podlega opodatkowaniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa nowe samochody bezpośrednio od ich producenta - spółki X. (dalej: Producent). Nabywane przez Spółkę samochody sprzedawane są następnie ostatecznym klientom m.in. poprzez sieć Dealerów na terytorium Polski.

Nabywane i odsprzedawane przez Spółkę samochody marki X. objęte są gwarancją. Przy czym, wynagrodzenie za udzielenie gwarancji zawarte jest zawsze w cenie sprzedaży samochodu objętego gwarancją. W przypadku wystąpienia usterki lub wady samochodu, nabywca nie ponosi więc w okresie gwarancji żadnych kosztów ich usunięcia. Wartość świadczeń objętych gwarancją podlega zatem opodatkowaniu VAT w cenie sprzedaży samochodów.

Stosownie do postanowień umów zawieranych przez Spółkę z Dealerami oraz Autoryzowanymi Stacjami Obsługi (dalej; "Stacje Obsługi"), to Spółka pełni obowiązki gwaranta wobec ostatecznych nabywców samochodów na rynku polskim (tekst jedn. Spółka ponosi odpowiedzialność z tytułu gwarancji w odniesieniu do samochodów sprzedawanych przez Dealerów). Jako gwarant, Spółka wskazywana jest również na książeczkach gwarancyjnych dla samochodów marki X., które wydawane są ostatecznym nabywcom samochodów. Ewentualne naprawy gwarancyjne mające na celu usunięcie wad oraz usterek w samochodach marki X. objętych warunkami gwarancji, dokonywane są w imieniu Spółki przez Stacje Obsługi, które w przypadku wykonania napraw gwarancyjnych obciążają Spółkę kosztami ich wykonania (Spółka zleca wykonanie napraw gwarancyjnych w jej imieniu Stacjom Obsługi).

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej przez Spółkę z X., poniesione przez Spółkę na rzecz Stacji Obsługi koszty napraw gwarancyjnych są następnie rekompensowane Spółce przez X.

Stosownie do powyższej umowy zawartej pomiędzy Spółką a X., X. udziela gwarancji na samochody marki X., tym niemniej to Spółka zobowiązana jest do ponoszenia całkowitej odpowiedzialności w zakresie realizacji czynności gwarancyjnych przez centra serwisowe oraz zobowiązana jest również m.in. do rozwijania i utrzymywania sieci autoryzowanych centrów serwisowych posiadających odpowiednie wyposażenie i zatrudniających wykwalifikowanych pracowników do wykonywania obowiązków gwarancyjnych, oraz do nadzorowania tych centrów serwisowych w zakresie wykonywania usług napraw gwarancyjnych.

Mając na uwadze powyższe, sposób rozliczenia kosztów napraw gwarancyjnych samochodów marki X. wygląda następująco:

* Spółka zwraca Stacjom Obsługi koszty wykonanych napraw gwarancyjnych na rzecz ostatecznych nabywców samochodów (gdzie Spółka występuje jako gwarant w stosunku do ostatecznych klientów);

* X. rekompensuje Spółce kwoty stanowiące równowartość wydatków poniesionych przez Spółkę na naprawy gwarancyjne wykonane przez Stacji Obsługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2009 r., jak i od dnia 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Spółkę od X. kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do samochodów marki X. pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (tekst jedn. nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce).

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed, jak i po dniu 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Spółkę od X. kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do samochodów marki X. pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (tekst jedn. nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają:

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym. również:

Mając na uwadze powyższe, Spółka pragnie wskazać, że art. 5 ustawy o VAT zawiera wyczerpujące wyliczenie wszelkich zdarzeń, które mogą być objęte zakresem opodatkowania VAT w Polsce (numerus clausus). Oznacza to, że jedynie czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT mogą podlegać opodatkowaniu VAT, a czynności niewymienione w tej regulacji prawnej pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

Odnosząc powyższe do zagadnienia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w ocenie Spółki, uzasadnione jest odwołanie się również do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej; "k.c.") dotyczących odpowiedzialności sprzedawcy wobec nabywcy w razie wystąpienia wad fizycznych rzeczy.

W myśl art. 556 § 1 k.c., sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie natomiast do art. 577 § 1 k.c., w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Jak wynika z powyższego, przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji jakości (w przypadku jej przyznania nabywcy) bądź rękojmi są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowią element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia sprzedawcy obowiązanego do rękojmi bądź gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji bądź rękojmi stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu rękojmi bądź udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy niezakłóconego korzystania z rzeczy sprzedanej w przypadku, gdy rzecz ta okaże się wadliwa. Świadczenia te nie mogą być więc traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane na rzecz nabywcy rzeczy w oderwaniu od transakcji sprzedaży rzeczy.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, sprzedawane przez Spółkę samochody marki X. objęte są gwarancją jakości. Przy czym, stosowany sposób realizacji zobowiązań z tytułu gwarancji wobec ostatecznych nabywców samochodów polega na tym, że faktyczne wykonanie napraw gwarancyjnych samochodów powierzone zostało Stacjom Obsługi, które po ich wykonaniu w imieniu Spółki obciążają kosztami ich realizacji Spółkę, która następnie występuje o ich zwrot do X. (producenta samochodów).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz charakter prawny zobowiązań gwarancyjnych i zakres przedmiotowy ustawy o VAT, w ocenie Spółki, nie ma zatem żadnych podstaw do tego, aby zwrot kosztów napraw gwarancyjnych dokonywany przez X. na rzecz Spółki traktować jako jedno ze zdarzeń objętych zakresem opodatkowania VAT, które zostały wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie ulega wątpliwości, iż rozliczenia z X. z tytułu realizacji przez Spółkę zobowiązań gwarancyjnych, nie spełniają definicji czynności opodatkowanych, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 2 - 5 ustawy o VAT. Zdaniem Spółki, rozliczenia te nie mogą być również uznane za formę odpłatnej dostawy towarów bądź odpłatnego świadczenia usług. W konsekwencji zwrot kosztów napraw gwarancyjnych dokonywany na rzecz Spółki przez X. powinien być uznany za pozostający poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce.

Należy bowiem podkreślić, że co prawda, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, to jednak z cywilistycznej istoty pojęcia "świadczenia" wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia. Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2008 r. znak IBPP3/443-621/08/IK). Określone zdarzenie nie może być również uznane za świadczenie usług dla celów opodatkowania VAT w przypadku niemożliwości ustalenia konsumenta danej usługi, a więc podmiotu będącego beneficjentem określonej usługi.

W sytuacji więc, gdy którakolwiek z wyżej wymienionych przesłanek nie jest spełniona, określone zdarzenie nie może być traktowane jako usługa w rozumieniu ustawy o VAT i w rezultacie nie może ono podlegać opodatkowaniu VAT. W definicji świadczenia usług za wynagrodzeniem, w szczególności nie mieszczą się zatem czynności, w ramach których jedna ze stron nie uzyskuje świadczenie wzajemnego. Podatek VAT jest bowiem z założenia podatkiem nakładanym na konsumpcję towarów i usług, co oznaczą iż zakresem jego opodatkowania mogą być objęte tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, X. uznając Spółkę określoną kwotą w związku z dokonanymi naprawami gwarancyjnymi samochodów marki X., nie osiąga z tego tytułu żadnych korzyści - nie może być więc uznany za beneficjenta jakichkolwiek działań organizowanych przez Spółkę w celu usunięcia wad oraz usterek samochodów marki X. W szczególności, w opinii Spółki, nie można uznać, iż wykonuje ona zobowiązania gwarancyjne za lub w imieniu i na rzecz X., skoro zgodnie z postanowieniami umów zawieranych przez Spółkę z dealerami oraz Stacjami Obsługi, jak i w świetle postanowień książeczek gwarancyjnych wydawanych ostatecznym nabywcom samochodów marki X., to Spółka pełni funkcję gwaranta w odniesieniu do tychże samochodów produkowanych przez X., a sprzedawanych ostatecznym nabywcom w Polsce (naprawy gwarancyjne wykonywane są więc przez Stacje Obsługi w imieniu Spółki a nie w imieniu X.). Co więcej, w świetle postanowień umowy zawartej pomiędzy Spółką a X., również X. zobowiązuje Spółkę do ponoszenia całkowitej odpowiedzialności w zakresie realizacji czynności gwarancyjnych przez Stacje Obsługi.

Mając na uwadze powyższe oraz regulacje k.c. w zakresie rękojmi oraz gwarancji jakości przy sprzedaży, zgodnie z którymi odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi powstaje z mocy prawa, a odpowiedzialność z tytułu gwarancji powstaje na podstawie czynności prawnej (zastrzeżenia dodatkowego do umowy sprzedaży) i wymaga dla swej ważności wręczenia nabywcy dokumentu gwarancyjnego, w ocenie Spółki uzasadnione jest twierdzenie, że w stosowanej strukturze sprzedaży samochodów marki X. na rynku polskim występują dwa niezależne od siebie stosunki prawne o charakterze gwarancyjnym tj. stosunek pomiędzy X. a Spółką, którego treścią jest odpowiedzialność X. z tytułu rękojmi wobec Spółki w stosunku do nabywanych przez Spółkę samochodów od X. oraz stosunek gwarancyjny pomiędzy Spółką a ostatecznym nabywcą samochodów marki X. oparty na warunkach gwarancyjnych określonych w książeczce gwarancyjnej wydawanej temu nabywcy. W konsekwencji należy przyjąć, że Spółka nie świadczy żadnych usług na rzecz X. (producenta), lecz, jako gwarant, wykonuje we własnym imieniu ciążące bezpośrednio na niej obowiązki gwarancyjne wobec ostatecznych nabywców samochodów, których koszt jest następnie jej rekompensowany przez X.

W związku z powyższym należy uznać, iż Spółka nie świadczy usług na rzecz X., bowiem świadczy ona usługi gwarancyjne we własnym imieniu, a następnie jedynie odzyskuje, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę sprzedawanych samochodów.

Z uwagi więc na fakt istnienia stosunku gwarancyjnego dotyczącego tych samych samochodów zarówno pomiędzy X. i Spółką jak i Spółką oraz ostatecznym nabywcą samochodów, otrzymywane środki przez Spółkę od X. powinny być traktowane nie jako wynagrodzenie za usługę, lecz jako zwrot kosztów poniesionych przez Spółkę na naprawy gwarancyjne samochodów (realizacja zobowiązań z tytułu rękojmi przez X. wobec Spółki).

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, iż realizacja zobowiązań gwarancyjnych, zarówno w formie napraw gwarancyjnych wadliwych samochodów, jak i rekompensaty wydatków na te naprawy, stanowi samoistne (tekst jedn. niezwiązane z transakcją sprzedaży) świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT.

Reasumując, w ocenie Spółki, zarówno w stanie prawnym obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2009 r., jak i po dniu 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Spółkę od X. kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do samochodów marki X., jako niestanowiące wynagrodzenia za świadczenie żadnych usług na rzecz X., pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (tekst jedn. nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce). W przedmiotowym przypadku nie dochodzi bowiem do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz X. przez Spółkę, a otrzymywane środki stanowią jedynie jednostronny ekwiwalentem pieniężny wypłacany Spółce przez producenta w związku z wadliwością jego produktów.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, w związku z faktem, że otrzymywanie przedmiotowych środków nie jest objęte zakresem opodatkowania polskim VAT, nie jest ona zobowiązana do dokumentowania ich otrzymywania za pomocą faktur VAT (wystarczające jest wystawienie noty księgowej).

Na potwierdzenie powyższego, Spółka pragnie wskazać, że analogiczne stanowisko w przedmiotowym zakresie prezentowane jest szeroko przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych dla innych podatników

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Stosownie do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów marki X. oraz części zamiennych i akcesoriów do tych samochodów. Całość sprzedaży Spółki w przedmiotowym zakresie podlega opodatkowaniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa nowe samochody bezpośrednio od ich producenta. Nabywane przez Spółkę samochody sprzedawane są następnie ostatecznym klientom m.in. poprzez sieć Dealerów i są objęte gwarancją. Przy czym, wynagrodzenie za udzielenie gwarancji zawarte jest zawsze w cenie sprzedaży samochodu objętego gwarancją. W przypadku wystąpienia usterki lub wady samochodu, nabywca nie ponosi więc w okresie gwarancji żadnych kosztów ich usunięcia. Wartość świadczeń objętych gwarancją podlega zatem opodatkowaniu VAT w cenie sprzedaży samochodów.

Stosownie do postanowień umów zawieranych przez Spółkę z Dealerami oraz Autoryzowanymi Stacjami Obsługi (dalej; "Stacje Obsługi"), to Spółka pełni obowiązki gwaranta wobec ostatecznych nabywców samochodów na rynku polskim (tekst jedn. Spółka ponosi odpowiedzialność z tytułu gwarancji w odniesieniu do samochodów sprzedawanych przez Dealerów). Jako gwarant, Spółka wskazywana jest również na książeczkach gwarancyjnych, które wydawane są ostatecznym nabywcom samochodów. Ewentualne naprawy gwarancyjne mające na celu usunięcie wad oraz usterek w samochodach objętych warunkami gwarancji, dokonywane są w imieniu Spółki przez Stacje Obsługi, które w przypadku wykonania napraw gwarancyjnych obciążają Spółkę kosztami ich wykonania (Spółka zleca wykonanie napraw gwarancyjnych w jej imieniu Stacjom Obsługi).

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej przez Spółkę z Producentem, poniesione przez Spółkę na rzecz Stacji Obsługi koszty napraw gwarancyjnych są następnie rekompensowane Spółce przez Producenta.

Stosownie do powyższej umowy zawartej pomiędzy Spółką a Producentem, Producent udziela gwarancji na przedmiotowe samochody, tym niemniej to Spółka zobowiązana jest do ponoszenia całkowitej odpowiedzialności w zakresie realizacji czynności gwarancyjnych przez centra serwisowe oraz zobowiązana jest również m.in. do rozwijania i utrzymywania sieci autoryzowanych centrów serwisowych posiadających odpowiednie wyposażenie i zatrudniających wykwalifikowanych pracowników do wykonywania obowiązków gwarancyjnych, oraz do nadzorowania tych centrów serwisowych w zakresie wykonywania usług napraw gwarancyjnych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Producenta, bowiem świadczy on usługi gwarancyjne we własnym imieniu, a następnie jedynie odzyskuje, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę towarów. Tym samym otrzymywanie takiej rekompensaty w ramach rozliczenia pomiędzy Producentem i Wnioskodawcą z tytułu napraw gwarancyjnych, które nie spełnia definicji czynności opodatkowanych, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zarówno w stanie prawnym przed, jak i po dniu 1 stycznia 2010 r.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.