IPPP3/443-189/13-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług nabywanych przez Spółkę od podmiotu belgijskiego (pytanie nr 3) - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług nabywanych przez Spółkę od podmiotu belgijskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka"), należąca do Grupy J., prowadzi działalność w zakresie sprzedaży towarów. Spółka planuje dokonanie zmian organizacyjnych mających na celu usprawnienie obiegu i zarządzania fakturami (dokumentami) zakupowymi, procesu regulowania zobowiązań Spółki z tytułu faktur oraz optymalizację ponoszonych w związku z tym kosztów.

Spółka zaangażuje w powyższe procesy dwa wyspecjalizowane podmioty z grupy J.: podmiot z siedzibą w Czechach (dalej: "C."), który zajmie się przetwarzaniem wystawianych na rzecz Spółki faktur (dokumentów) zakupowych, oraz podmiot z siedzibą w Belgii, którego przedmiotem działalności jest m.in. świadczenie szeroko rozumianych usług finansowych dla podmiotów z Grupy (dalej: podmiot Treasury), który zajmie się organizacją procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki, w tym dokonywaniem - w imieniu Spółki - płatności faktur otrzymywanych przez Spółkę na rzecz kontrahentów.

Planowane jest, że system zarządzania płatnościami za faktury wystawione na rzecz Spółki będzie wyglądać następująco:

1. Spółka dokona nabycia towarów/usług, które zostanie udokumentowane fakturą wystawioną przez kontrahenta na rzecz Spółki.

2. Faktury wystawiane przez kontrahentów Spółki będą przesyłane bezpośrednio do skrytki pocztowej zlokalizowanej w Czechach. Skrytka zostanie założona przez Pocztę Czeską wyłącznie dla Spółki, co oznacza, że nazwa Spółki będzie widniała na adresie skrytki. Spółka powiadomi swoich kontrahentów o adresie skrytki pocztowej, na który powinny być wysyłane wszystkie faktury. C. otrzyma od Spółki pełnomocnictwo do podejmowania wszelkich czynności związanych z obsługą skrytki pocztowej, obejmujące również prawo do odbierania w Jej imieniu wszelkiej korespondencji (w tym faktur) do Niej kierowanej. Na podstawie umowy zawartej ze Spółką, C. będzie następnie dokonywać przetwarzania faktur w systemie księgowym Spółki. Po zakończeniu procesu przetwarzania, wszystkie faktury zakupowe będą przesyłane w wersji papierowej do siedziby Spółki w celu ich zarchiwizowania.

3. Ze względu na ograniczenia systemu informatycznego, niektórzy dostawcy będą mieć możliwość umieszczania na fakturze wystawianej na rzecz Spółki wyłącznie dwóch adresów, tj. adresu dostawy towarów/usług oraz adresu skrytki pocztowej założonej dla Spółki. Oznacza to, że w niektórych przypadkach faktury wystawiane na rzecz Spółki mogą nie zawierać adresu jej siedziby. Niemniej jednak, w każdym przypadku faktury te będą wskazywać pełną nazwę Spółki oraz jej właściwy numer VAT.

4. W wyniku powyższego procesu przetwarzania, C. będzie przygotowywał zestawienie faktur wystawionych na rzecz Spółki, za które należy dokonać płatności w danym okresie. C. będzie przekazywać takie zestawienie oraz wszelkie inne niezbędne dane dotyczące płatności do podmiotu Treasury. Na tej podstawie Treasury będzie realizować płatności do kontrahentów Spółki za zakupione przez Spółkę towary/usługi.

5. Po zrealizowaniu płatności, podmiot Treasury będzie przesyłać do Spółki zestawienie zawierające szczegóły, w tym wartość transakcji zrealizowanych w danym okresie. Kwota zrealizowanych płatności będzie obciążała rozliczenia Spółki względem podmiotu Treasury.

Taki sposób rozliczeń ma ograniczyć ponoszenie wysokich opłat i prowizji bankowych oraz kosztów administracyjnych związanych z dokonywaniem rozliczeń handlowych. Celem rozwiązania ma być też automatyzacja procesu rozliczeń z kontrahentami. Wynagrodzenie za usługi świadczone przez podmiot Treasury będzie kalkulowane na podstawie liczby dokonanych przelewów w imieniu Spółki oraz z góry określonej kwoty za przelew.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (w zakresie podatku od towarów i usług):

1. Spółka wnosi o potwierdzenie, iż Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku VAT na podstawie faktury wskazującej w szczególności jej nazwę, adres jej skrytki pocztowej i właściwy numer VAT, ale niezawierającej adresu jej siedziby.

2. Spółka wnosi o potwierdzenie, iż dla potrzeb odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach wystawionych na Spółkę, za moment otrzymania faktury Spółka powinna uznać moment otrzymania faktury przez umocowanego na podstawie pełnomocnictw pełnomocnika Spółki w Czechach (tekst jedn.: podmiot C.).

3. Spółka wnosi o potwierdzenie, iż kompleksowe usługi organizacji procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki, świadczone na jej rzecz przez podmiot Treasury, stanowią usługi zwolnione z opodatkowania VAT.

4. Spółka wnosi o potwierdzenie, iż fakt obciążenia rozliczeń Spółki względem podmiotu Treasury nie stanowi podlegającego opodatkowaniu VAT świadczenia realizowanego przez Spółkę na rzecz tego podmiotu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3. W zakresie pozostałych pytań wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, kompleksowe usługi organizacji procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki, świadczone na jej rzecz przez Treasury, stanowią usługi zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwolnione z VAT zostały usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W opinii Spółki, czynności podejmowane przez podmiot Treasury w ramach kompleksowych usług organizacji procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki, mieszczą się w zakresie usług pośrednictwa w usługach przekazów i transferów pieniężnych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT oraz usług finansowych wskazanych w art. 135 (1) Dyrektywy 2006/112/WE. Na finansowy charakter tych usług wskazuje przede wszystkim fakt, iż ich zasadniczym celem jest pieniężne uregulowanie zobowiązań Spółki wobec jej kontrahentów. Spółka jest zatem zainteresowana tym, aby podmiot Treasury podjął takie czynności, które zapewnią realizację tego celu. Czynności te sprowadzają się zaś do obsługi płatności i przelewów zleconych przez Spółkę. Podmiot Treasury występuje więc w tej transakcji jako instytucja podobna do banku.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, należy uznać, że kompleksowe usługi organizacji procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki mają charakter finansowy, a co za tym idzie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach władz skarbowych, m.in. w interpretacji z dnia 18 listopada 2010 r. wydanej przez Ministra Finansów (sygn. IPPP3/443-758/10-4/KB).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei ust. 2 stanowi, że w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z tym przepisem, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ponadto, w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy stwierdza się, że w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, że w celu usprawnienia obiegu i zarządzania fakturami zakupowymi, procesu regulowania zobowiązań Spółki z tytułu faktur oraz optymalizacji ponoszonych w związku z tym kosztów, nabywać będzie usługi m.in. od podmiotu Treasury z siedzibą w Belgii, który zajmie się organizacją procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki, w tym dokonywaniem - w imieniu Spółki - płatności faktur otrzymywanych przez Spółkę na rzecz kontrahentów.

Zatem w niniejszej sprawie, podmiotem świadczącym powyższe usługi będzie Treasury posiadający siedzibę poza terytorium kraju, natomiast Wnioskodawca, jako nabywca świadczeń, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu tych usług, tj. zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego opodatkowania ich na terytorium Polski.

Przedstawiony we wniosku system zarządzania płatnościami za faktury wystawione na rzecz Spółki będzie wyglądać następująco:

* faktury dokumentujące nabycie przez Spółkę towarów/usług wystawiane przez kontrahentów będą przesyłane do skrytki pocztowej Spółki zlokalizowanej w Czechach;. firma C. z siedzibą w Czechach otrzyma od Spółki pełnomocnictwo obejmujące również prawo do odbierania w Jej imieniu faktur; C. będzie następnie dokonywać przetwarzania faktur w systemie księgowym Spółki, po czym wszystkie faktury zakupowe będą przesyłane w wersji papierowej do siedziby Spółki w celu ich zarchiwizowania;

* w wyniku powyższego procesu przetwarzania, C. będzie przygotowywał zestawienie faktur wystawionych na rzecz Spółki, za które należy dokonać płatności w danym okresie; C. będzie przekazywać takie zestawienie oraz wszelkie inne niezbędne dane dotyczące płatności do podmiotu Tresury; na tej podstawie Treasury będzie realizować płatności do kontrahentów Spółki za zakupione przez Spółkę towary/usługi;

* po zrealizowaniu płatności, podmiot Treasury będzie przesyłać do Spółki zestawienie zawierające szczegóły, w tym wartość transakcji zrealizowanych w danym okresie; kwota zrealizowanych płatności będzie obciążała rozliczenia Spółki względem podmiotu Treasury.

Spółka wskazała, iż powyższy sposób rozliczeń ma ograniczyć ponoszenie wysokich opłat i prowizji bankowych oraz kosztów administracyjnych związanych z dokonywaniem rozliczeń handlowych. Celem rozwiązania ma być też automatyzacja procesu rozliczeń z kontrahentami. Wynagrodzenie za usługi świadczone przez podmiot Treasury będzie kalkulowane na podstawie liczby dokonanych przelewów w imieniu Spółki oraz z góry określonej kwoty za przelew.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi organizacji procesu regulowania zobowiązań handlowych Spółki, świadczone na jej rzecz przez Treasury, stanowią usługi zwolnione z opodatkowania VAT, bowiem czynności podejmowane przez Treasury w ramach tych usług mieszczą się w zakresie usług pośrednictwa w usługach przekazów i transferów pieniężnych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT oraz usług finansowych wskazanych w art. 135 (1) Dyrektywy 2006/112/WE.

Wskazać należy, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. a, b i d Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają:

* transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych,

* udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę,

* transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Dokonując analizy ww. pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE należy podkreślić, iż winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności między państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT. Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą ściśle określonych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zaklasyfikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym, należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet, jeżeli mają charakter czynności bankowych bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze inwestycyjne itp.

W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciami użytymi w art. 41 ust. 1 pkt 40 ustawy, należy posłużyć się ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175 z późn. zm.) oraz ustawą z dnia z dnia 2 listopada 2012 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.) Prawo bankowe.

Posługując się ustawą - Prawo bankowe wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 czynnościami bankowymi są:

wydawanie instrumentu pieniądza elektronicznego;

7. wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

W myśl art. 5 ust. 4 ustawy - Prawo bankowe, działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki, z zastrzeżeniem ust. 5. Zgodnie z art. 5 ust. 5 ww. ustawy - Prawo bankowe, jednostki organizacyjne inne niż banki mogą wykonywać czynności, o których mowa w ust. 1, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Natomiast, zgodnie z art. 6a ust. 1 tej ustawy, bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu, z zastrzeżeniem art. 6d, wykonywanie:

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu 6a, powierzenie przez bank wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a-j, następuje na podstawie umowy agencyjnej.

Na podstawie art. 2 pkt 29 ww. ustawy o usługach płatniczych, przez transakcję płatniczą należy rozumieć zainicjowaną przez płatnika lub odbiorcę wpłatę, transfer lub wypłatę środków pieniężnych.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych, przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na:

Ponadto, w myśl art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy o usługach płatniczych, polecenie zapłaty oznacza usługę płatniczą polegającą na obciążeniu określoną kwotą rachunku płatniczego płatnika na skutek transakcji płatniczej zainicjowanej przez odbiorcę, dokonywanej na podstawie zgody, której płatnik udzielił odbiorcy, dostawcy odbiorcy lub dostawcy płatnika.

Z kolei, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Zgodnie z art. 60 ustawy o usługach płatniczych, świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej wymaga uzyskania zezwolenia KNF. Zezwolenie może być wydane osobie prawnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na jej wniosek.

Zatem, co do zasady, usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych może świadczyć bank oraz jednostki organizacyjne inne niż banki. Natomiast, niektóre czynności mogą być wykonywane przez przedsiębiorców na podstawie umowy agencyjnej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, nie można przyjąć, że podmiot Treasury będzie świadczył na rzecz Spółki jakąkolwiek usługę wymienioną w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, nie będzie bowiem prowadził rachunku Spółki ani przyjmował wkładów w zamian za wypłacone odsetki, nie można też zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługodawca będzie wykonywał transakcje płatnicze, w rozumieniu ww. przepisów ustawy o usługach płatniczych oraz Prawo bankowe. Wskazać należy, że czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40, są zarezerwowane dla banków i jednostek organizacyjnych innych niż banki oraz dla przedsiębiorców, którym bank zlecił wykonywanie tych czynności na podstawie umowy agencyjnej. Z wniosku nie wynika, aby usługodawca był takim podmiotem. W przedmiotowej sprawie, Treasury, w ramach świadczonych usług, wykonuje jedynie w imieniu Spółki czynności związane z regulowaniem zobowiązań, tj. dokonuje płatności za faktury, zlecając dokonanie transakcji płatniczych (przelewów, wpłat) bankom, ale sam takich transakcji nie wykonuje.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że ze zwolnienia korzystają również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w tym artykule.

I w tym przypadku ustawa o podatku od towarów i usług ani akty wykonawcze wydane na jej podstawie nie precyzują pojęcia pośrednictwa. W tym celu odwołać należy się do słownikowego pojęcia pośrednictwa. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei, z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy, przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym, znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy."

Aby uznać daną działalność za pośrednictwo, konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

* wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,

* uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

* prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

* nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

W świetle powyższego, nie można utożsamiać wykonywanych przez Treasury czynności związanych z realizowaniem płatności Spółki na podstawie otrzymanych faktur zakupowych z usługami pośrednictwa w zakresie przekazów i transferów pieniężnych. Zatem, usługi nabywane przez Spółkę nie stanowią usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy i nie będą objęte zwolnieniem na podstawie tego przepisu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych sprawa została rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.