IPPP3/443-181/14-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 marca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży węgla typu ekogroszek jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej składania zerowych deklaracji podatkowych,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej ewidencji wyrobów węglowych.

W dniu 9 kwietnia 2014 r. wpłynął przesłany zgodnie z właściwością do tut. Organu przez Naczelnika Urzędu Celnego II w Warszawie ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży węgla typu ekogroszek.

Wniosek uzupełniony został w dniu 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży paliw i innych wyrobów w kilku punktach powiatu. Wnioskodawca zamierza rozpocząć sprzedaż węgla wyłącznie typu ekogroszek pakowanego w worki o wadze 25 kg każdy, odbiorom finalnym wyczerpującym znamiona art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy (zwolnienie od czynności podlegających opodatkowaniu). W dniu 11 grudnia 2013 r. Wnioskodawca uzyskał potwierdzenie powiadomienia rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy.

Sprzedaż węgla prowadzona będzie wyłącznie w workach po 20 kg lub 25 kg. W ilości do 200 kg odbiorcy końcowemu poprzez wystawienie paragonu lub na żądanie klienta wystawienie faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych nabywcy finalnemu zwolnionemu z podatku akcyzowego (sprzedaż gospodarstwu domowemu na cele opałowe w ilości do 200 kg, co wyczerpuje znamiona art. 31a ust. 1 pkt 3) ma zastosowanie art. 21a ust. 3 ustawy.

2. Art. 91a określa sposób prowadzenia ewidencji i dane jakie musi zawierać. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi uzyskanie danych z art. 91a ust. 1 pkt 3 ustawy. W przypadku sprzedaży ewidencjonowanej paragonem - czy należy pobierać jakieś oświadczenie zawierające dane nabywcy - może są wzory takich oświadczeń.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy takim sposobie sprzedaży nie ma potrzeby składania naczelnikowi urzędu celnego zerowych deklaracji podatkowych.

Ad. 2

Przy sprzedaży do 200 kg i wyłącznie na cele i nabywcom zwolnionym z podatku akcyzowego należy ewidencjonować zakup węgla i sprzedaż - ilość kg oraz ilość wystawionych paragonów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej składania zerowych deklaracji podatkowych oraz nieprawidłowe w części dotyczącej ewidencji wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy. Zaś w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym wskazuje, że uzyskał potwierdzenie powiadomienia rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy i zamierza rozpocząć sprzedaż węgla wyłącznie typu ekogroszek pakowanego w worki o wadze 25 kg każdy odbiorom finalnym wyczerpującym znamiona art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy (zwolnienie od czynności podlegających opodatkowaniu). Sprzedaż węgla prowadzona będzie wyłącznie w workach po 20 kg lub 25 kg. W ilości do 200 kg odbiorcy końcowemu poprzez wystawienie paragonu lub na żądanie klienta wystawienie faktury.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii czy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych nabywcy finalnemu zwolnionemu z podatku akcyzowego (sprzedaż gospodarstwu domowemu na cele opałowe w ilości do 200 kg co wyczerpuje znamiona art. 31a ust. 1 pkt 3) ma zastosowanie art. 21a ust. 3 ustawy.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że zgodnie z art. 21a ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3.

Przy czym w myśl art. 21a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy.

Z wyżej cytowanych przepisów wprost wynika, że podmiot dokonujący czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy nie jest zobowiązany do przygotowywania i składania właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zerowych deklaracji podatkowych według ustalonego wzoru.

Zatem w przypadku gdy Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży jedynie wyrobów węglowych objętych zwolnieniem art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy będzie miał zastosowanie art. 21a ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych oraz uzyskiwania danych, o których mowa w art. 91a ust. 1 pkt 3 ustawy.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

Równocześnie zgodnie z uregulowaniem art. 91a ust. 4 ustawy ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, dokument dostawy i inne dokumenty, o których mowa w art. 31a ust. 3, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokumenty zostały wystawione.

Z kolei na podstawie art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Jednocześnie zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 1108), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie dokumentu dostawy, dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy sprzedający wyroby węglowe zwolnione od akcyzy, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, zwane dalej "wyrobami węglowymi zwolnionymi", w przypadku sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych zwolnionych finalnemu nabywcy węglowemu, gdy nie została wystawiona faktura lub faktura korygująca.

Natomiast w myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1108), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie niektórych zwolnień, w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 91a ust. 1 ustawy ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu ma zawierać m.in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego wyroby węglowe zostały sprzedane. Zatem w ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy należy wykazywać wyłącznie sprzedaż wyrobów węglowych, która została udokumentowana dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy. Tym samym do przedmiotowej ewidencji nie wpisuje się wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo tzw. sprzedaży paragonowej, do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy zgodnie z § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień.

Zatem Wnioskodawca ewidencjonowanej paragonem sprzedaży wyrobów węglowych objętych zwolnieniem wynikającym z art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo nie powinien wykazywać w ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy. W konsekwencji, w takim przypadku, Wnioskodawca nie musi pozyskiwać danych określonych w art. 91a ust. 1 pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.