IPPP3/443-166/10-4/JK - Prawidłowość rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia i eksportu w przypadku przemieszczania na terytorium kraju towarów objętych procedurą tranzytu w celu ich uszlachetniania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 19 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-166/10-2/JK z dnia 30 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu przemieszczania własnych towarów objętych procedurą tranzytu na terytorium kraju w celu ich uszlachetnienia oraz rozpoznania eksportu jest:

W dniu 19 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu przemieszczania własnych towarów objętych procedurą tranzytu na terytorium kraju w celu ich uszlachetnienia oraz rozpoznania eksportu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IPPP3/443-166/10-2/JK z dnia 30 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem posiadającym siedzibę w Niemczech zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce i w Niemczech. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje transakcji według następującego schematu:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się także przemieszczenie towarów należących do podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Przekładając opisany powyżej przepis prawa na stan faktyczny zaistniały w działalności Spółki, należy zauważyć, iż żaden z wymienionych powyżej warunków nie został spełniony. Wynika to, stąd iż Spółka nabyła towary od kontrahentów mających siedzibę poza Unią Europejską i stamtąd je też transportowała do Polski. Towary więc nie zostały na terytorium Unii Europejskiej wytworzone, wydobyte, nabyte, nabyte wewnątrzwspólnotowo, czy też zaimportowane. Oznacza to, iż Spółka nie ma obowiązku rozpoznania w deklaracjach VAT oraz informacjach podsumowujących wewnątrzwspólnotowego nabycia tych towarów w Polsce. Spółka jednocześnie zaznacza, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Indywidualnej Ministra Finansów nr IPPP1-443-306/07-4/IZ z dnia 19 grudnia 2007 r. oraz nr IPPP2/443-1120/08-2/IK z 13 października 2008 r. W myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Na podstawie art. 41 ust. 4 i ust. 6 ustawy o VAT, w eksporcie towarów stawkę podatku 0 % stosuje się pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W opisanym powyżej stanie faktycznym towary niewspólnotowe są przywożone do Polski w procedurze tranzytu. Następnie procedura tranzytu jest zastępowana kolejną procedurą celną - uszlachetnianiem czynnym w systemie zawieszeń. Jak wynika z obowiązujących w tym zakresie przepisów celnych (tj. art. 114-129 Rozporządzenia Rady Nr 2913/92 z 12 października 1992 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 19 października 1992 r., dalej: WKC), towary przeznaczone do uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń nie są obciążane należnościami przywozowymi, jak też nie stosuje się wobec nich środków polityki handlowej. Oznacza to, że na czas pozostawania towarów na obszarze celnym Wspólnoty w celu poddania ich procesom uszlachetniania, zarówno należności przywozowe, jak i środki polityki handlowej są zawieszone. Należności przywozowe uiszcza się dopiero wtedy, gdy wobec towarów (w postaci produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym) powstanie dług celny, np. towary te zostaną dopuszczone do obrotu. Procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń kończy się, gdy produkty kompensacyjne lub towary w stanie niezmienionym zostają powrotnie wywiezione lub otrzymują nowe dopuszczalne przeznaczenie celne (np. objęcie towaru procedurą celną dopuszczenia do obrotu). Zważywszy, iż po zakończeniu procesu uszlachetnienia czynnego, produkty kompensacyjne powstałe po uszlachetnieniu są na zlecenie Spółki transportowane i sprzedawane do odbiorców mających siedzibę poza Unią Europejską należy uznać, że transport towarów mających status niewspólnotowy po wykonanej usłudze rozpoczyna się w Polsce. Oznacza to, iż co do zasady należałoby stosować do ich sprzedaży przepisy polskiej ustawy o VAT. Ponieważ towary są wywożone poza granicę Unii Europejskiej należałoby stosować przepisy dotyczące opodatkowania VAT eksportu towarów. Jednym z warunków koniecznych do wypełnienia definicji eksportu towarów, zawartej w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przytoczonej powyżej, jest dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju. W opisanym stanie faktycznym bez wątpienia dochodzi do wywozu towarów. Jest on jednak dokonywany przez kontrahenta Spółki na jej rzecz, w ramach zakończenia procedury uszlachetniania czynnego i nadania towarom przeznaczenia celnego powrotnego wywozu. Dodatkowo, z uwagi na fakt, iż to kontrahent Spółki otrzymuje pozwolenie na procedurę celną uszlachetniania czynnego, jest on uwidoczniony na dokumentach celnych potwierdzających powrotny wywóz towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z przepisami prawa celnego powrotny wywóz towarów nie jest tożsamy z wywozem towarów tj. eksportem. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 15 i 16 WKC, należy odróżnić przeznaczenie celne towarów od procedury celnej. I tak przeznaczenie celne oznacza:

Natomiast "procedura celna" oznacza:

W konsekwencji wywóz towarów jest procedurą celną a powrotny wywóz towarów po uszlachetnieniu czynnym jest przeznaczeniem celnym. Stąd w ocenie Spółki powstały wątpliwości czy dokonywany przez nią wywóz towarów jest wywozem z którym przepisy ustawy o VAT wiążą prawo do zastosowania stawki VAT 0 %. Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt a) i b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej zwolnieniu w eksporcie podlegają:

Z przepisów tych w ocenie Spółki wynika jednoznacznie, iż warunkiem uznania transakcji eksportowej za zwolnioną z VAT, a w świetle przepisów polskiej ustawy o VAT za podlegającą opodatkowaniu jest dokonanie transportu lub wysłanie towarów poza terytorium Wspólnoty. Oznacza to, iż rodzaj przeznaczenia celnego nie powinien mieć wpływu na uznanie czy dana transakcja stanowi eksport w rozumieniu przepisów prawa celnego czy też nie. W ustawie o VAT nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 4 i 6 ustawy o VAT należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Podatnik powinien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej. Podsumowując zatem, zdaniem Spółki, posiadanie przez nią elektronicznych dokumentów potwierdzających, iż jej kontrahent w prawidłowy sposób zakończył stosowanie procedury uszlachetnienia czynnego oraz dokonał powrotnego wywozu towarów w wyniku dokonanej przez nią sprzedaży towarów do ostatecznego kontrahenta, powinno ją uprawniać do zastosowania stawki 0 % z tytułu eksportu towarów. Natomiast w przypadkach dostaw towarów, które były dokonane przed wprowadzeniem systemu Elektronicznej Kontroli Eksportu (ECS) tj. przed 31 sierpnia 2007 r. Spółka powinna otrzymać od kontrahenta analogicznie dokumenty w wersji papierowej potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez uprawione do tego organy. Jednocześnie, zdaniem Spółki, w tym miejscu należy również powołać interpretacje indywidualne, jakie zapadły w podobnych do opisanego przez Spółkę stanach faktycznych. Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-584/09/DC z 20 października 2009 r., wydaną w analogicznym przypadku transakcja wykonywana przez Spółkę w ogóle nie podlega opodatkowaniu VAT. Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w tym wyjaśnieniu jeśli uznaje się, że nie wystąpiło opodatkowanie towaru przy nabyciu a następnie uznaje się za opodatkowane jego zbycie, w przypadku gdy obrotu dokonuje ten sam podatnik, dochodzi do naruszenia zasady neutralności opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Natomiast w myśl art. 2 pkt 7 ww. ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), w myśl którego "import towarów" oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu. Poza czynnością, o której mowa w akapicie pierwszym, za import towarów uznaje się wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów znajdujących się w swobodnym obrocie pochodzących z terytorium trzeciego stanowiącego część terytorium celnego Wspólnoty.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Co do zasady, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego - art. 19 ust. 7 ww. ustawy o VAT. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 9, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat. Wskazane w tym przepisie opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze są to pozataryfowe środki polityki celnej, które mimo że nie są cłami pełnią podobną funkcję.

Ustawodawca w celu określenia miejsca dokonania importu towarów w sytuacji gdy importowane towary objęte zostały ww. procedurami, z którymi nie wiąże się powstanie długu celnego, wprowadził szczegółowe uregulowania. Zgodnie bowiem z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju. Jednocześnie w art. 44 pkt 3 tej ustawy postanowiono, że w takich przypadkach zwalnia się od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie tych towarów, gdyż w momencie kiedy na terytorium Polski przestanie obowiązywać m.in. procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, nastąpi opodatkowanie tych towarów z tytułu importu. Tym samym ww. przepisami wykluczono, aby opodatkowanie z tytułu importu towarów poprzedzało opodatkowanie z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W takim przypadku mamy do czynienia z importem tych towarów, podlegającym opodatkowaniu w momencie gdy dług celny powstanie na terytorium Polski, tj. gdy towary te przestaną podlegać tej procedurze na terytorium Polski.

Zgodnie z opisanym we wniosku zaistniałym stanem faktycznym Spółka nabywa towary poza granicami Unii Europejskiej, które nie są dopuszczane do obrotu w Unii Europejskiej. Towary zakupione od kontrahentów spoza Unii Europejskiej są obejmowane na terenie Niemiec lub Holandii procedurą tranzytową na podstawie dokumentu T1. Towary będące w tranzycie są transportowane do Polski, do kontrahenta Spółki, który zamienia procedurę tranzytu T1 na procedurę uszlachetnienia czynnego i na tym towarze wykonuje usługę uszlachetniania czynnego. Po wykonaniu usługi na rzecz Spółki, kontrahent zamyka procedurę uszlachetniania czynnego i obejmuje towary powstałe po uszlachetnieniu czynnym (produkty kompensacyjne) procedurą powrotnego wywozu towarów poza Unię Europejską. Przy czym przedmiotowe towary są wywożone z Polski przez kontrahenta Spółki razem z fakturą sprzedaży tych towarów przez Spółkę na rzecz jej ostatecznych odbiorców, którzy posiadają siedzibę poza Unią Europejską.

W świetle powyższego, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa regulujące podatek od towarów i usług stwierdzić należy, iż przemieszczenie towarów objętych procedurą tranzytu z Niemiec lub Holandii do Polski nie powinno być przez Spółkę traktowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów opodatkowane na terytorium kraju podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z cytowanym wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, żeby uznać przemieszczenie towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, nie wystarczy, aby towary te należały do podatnika i były przemieszczane, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju. Towary te muszą być przez Spółkę na terytorium innego państwa czyli Niemiec, w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane. Natomiast w przedmiotowej sprawie takie okoliczności nie zachodzą. W miejscu tym należy również zauważyć, iż jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, nabyte przez Wnioskodawcę towary objęte procedurą tranzytu, po ich przemieszczeniu na terytorium kraju zostają objęte procedurą uszlachetniania czynnego a następnie towary powstałe po uszlachetnieniu czynnym (produkty kompensacyjne) procedurą powrotnego wywozu. Zatem względem towarów nabytych i następnie sprzedanych przez Wnioskodawcę nie powstaje dług celny. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie wystąpi również import towarów - art. 36 ust. 1 ustawy o VAT. W analizowanym przypadku Spółka wskazuje, iż to kontrahent Spółki figuruje na wszystkich dokumentach związanych zarówno z procedurą uszlachetniania czynnego, jak i późniejszym powrotnym wywozem produktów kompensacyjnych z terytorium kraju. W konsekwencji, dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty takie jak papierowy SAD-3 lub komunikat elektroniczny IE-599 w polu "nadawca/eksporter" zawierają dane kontrahenta Spółki, wykonującego usługę uszlachetniania.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ww. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Przy czym stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 i ust. 6 ww. ustawy w eksporcie towarów, o których mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) stawka podatku wynosi 0 %. Powyższą stawkę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Z powyższego wynika, że jednym z warunków koniecznych do wypełnienia definicji eksportu towarów, zawartej w ww. art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jest dokonanie wywozu z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy za terytorium kraju uznaje się natomiast terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jeśli chodzi natomiast o pojęcie dokonania wywozu określonego w przepisach celnych, należy rozumieć je jako objęcie odpowiednią procedurą celną, stosowaną przy eksporcie towarów poza terytorium Wspólnoty - tj. procedura wywozu. Pojęcie wywozu towarów nie może być bowiem interpretowane tylko jako fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Wspólnoty. Zgodnie z art. 4 pkt 15 i 16 Wspólnotowego Kodeksu Celnego "przeznaczenie celne towaru" oznacza:

Natomiast "procedura celna" oznacza:

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie nadanie towarowi przeznaczenia celnego w postaci powrotnego wywozu poza obszar celny Wspólnoty w związku z zakończeniem procedury celnej uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń nie jest równoznaczne z objęciem towaru procedurą wywozu. Z wniosku wynika, iż po wykonaniu usługi uszlachetniania czynnego na towarze przez kontrahenta polskiego lecz przed dokonaniem jego wywozu z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty Wnioskodawca dokonał jego sprzedaży o czym jednoznacznie świadczy fakt wystawienia faktury sprzedaży tych towarów przez Spółkę na rzecz jej ostatecznych odbiorców posiadających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej. Wywozu z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty dokonuje kontrahent Spółki, który figuruje na wszystkich dokumentach związanych zarówno z procedurą uszlachetniania czynnego, jak i późniejszym powrotnym wywozem produktów kompensacyjnych z terytorium kraju. Tak więc dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty takie jak papierowy SAD-3 lub komunikat elektroniczny IE-599 w polu "nadawca/eksporter" zawierają dane kontrahenta Spółki. Tym samym Spółka nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. W przedmiotowej sprawie nie można zatem uznać, że Zainteresowany ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0 % z tytułu eksportu towarów. Ponadto, z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, iż miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zatem, w przedmiotowym przypadku transakcję dostawy towarów powstałych po uszlachetnianiu czynnym (produktów kompensacyjnych) na rzecz kontrahentów spoza unii Europejskiej należy uznać - zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem w tym stanie faktycznym na terytorium Polski. Oznacza to, że realizacja transakcji spowoduje obowiązek naliczenia podatku VAT według zasad i stawek obowiązujących w Polsce. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów na terytorium kraju, a więc czynnością wykazaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla sprzedawanych towarów.

Ponadto zauważyć należy również, iż zgodnie z art. 161 ust. 1 zdanie pierwsze i ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Natomiast zgodnie z art. 114 ust. 1a Wspólnotowego Kodeksu Celnego, bez uszczerbku dla art. 115 procedura uszlachetniania czynnego pozwala na poddanie na obszarze celnym Wspólnoty jednemu lub większej liczbie procesów uszlachetniania towarów niewspólnotowych przeznaczonych do powrotnego wywozu poza obszar celny Wspólnoty w postaci produktów kompensacyjnych, bez obciążania tych towarów należnościami celnymi przywozowymi ani stosowania wobec nich środków polityki handlowej. Mimo, że zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o VAT, wprowadzenie, w przedmiotowej sytuacji, towarów na terytorium kraju w procedurze tranzytu w systemie zawieszeń, nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w kraju to jednak sprzedaż tych towarów po zakończeniu procedury uszlachetniania czynnego ale przed ich wywozem z terytorium kraju podlega opodatkowaniu jako czynność wykazana w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ze względu na to, iż dokumenty eksportowe są wystawione nie na Wnioskodawcę czyli podmiot dokonujący dostaw, o których mowa w art. 7 ustawy a na kontrahenta Spółki wykonującego usługi uszlachetniania sprzedaż podlega opodatkowaniu stawką krajową.

Reasumując, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść przywołanych przepisów stwierdzić należy, iż przemieszczenie własnych towarów objętych procedurą tranzytu T1 w Niemczech lub Holandii do Polski, w celu poddania ich procedurze uszlachetniania czynnego nie będzie stanowiło dla Spółki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jednocześnie sprzedaż produktów kompensacyjnych do ostatecznego odbiorcy spoza Unii Europejskiej winna być rozpoznana jako sprzedaż krajowa ze stawką właściwą dla sprzedawanych towarów.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Zainteresowanego interpretacje indywidualne prawa podatkowego są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.