IPPP3/443-1572/11-6/SM - Stosowanie norm dopuszczalnych ubytków przez pośredniczący podmiot węglowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w części dotyczącej zastosowania § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 32, poz. 242 z późn. zm.) w przypadku posiadania przez Spółkę statusu pośredniczącego podmiotu węglowego - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podmiotu zobowiązanego do zapłaty akcyzy od ubytków wyrobów węglowych oraz zastosowania § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 32, poz. 242 z późn. zm.) w przypadku posiadania przez Spółkę statusu pośredniczącego podmiotu węglowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 2 stycznia 2012 r. w związku z wejściem w życie znowelizowanych przepisów ustawy akcyzowej, wyroby węglowe zużywane przez Spółkę będą korzystały ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy akcyzowej. Spółka nie podjęła jeszcze w tym zakresie ostatecznej decyzji, tym niemniej możliwe jest, że w roku 2012 r. Spółka uzyska status pośredniczącego podmiotu węglowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy akcyzowej, w brzmieniu od 2 stycznia 2012 r.

W trakcie przemieszczenia wyrobów węglowych, z uwagi na ich właściwości fizykochemiczne (m.in. osypywanie się wyrobów na wagonach kolejowych podczas transportu, osadzanie się w wagonach pozostałości po wyrobach węglowych) mogą powstać ubytki wyrobów węglowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uzyskania przez Spółkę statusu pośredniczącego podmiotu węglowego w stosunku do Spółki ma zastosowanie § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uznaje, iż przepis § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków ma zastosowanie w stosunku do wszystkich podmiotów odpowiadających za ubytki wyrobów węglowych, a najwcześniejszą datą od której należy liczyć termin wskazany w tym przepisie, jest dzień 2 stycznia 2012 r.

Zgodnie z § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków "W przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz".

Spółka stoi na stanowisku, iż momentem rozpoczęcia działalności w zakresie wyrobów akcyzowych jest moment, w którym wyroby węglowe utracą zwolnienie, o którym mowa w art. 163 ustawy akcyzowej, pod warunkiem, że do tego momentu, dany podmiot dokona rejestracji jako pośredniczący podmiot węglowy.

Celem przepisu, o którym mowa powyżej, jest umożliwienie podmiotom, rozpoczynającym działalność w zakresie wyrobów, których ubytki podlegają opodatkowaniu, dokonania niezbędnych wyliczeń, tak aby na ich podstawie Naczelnik Urzędu Celnego mógł wydać decyzję, określającą podmiotowi normy dopuszczalnych ubytków.

Jednak do momentu utraty zwolnienia, tj. do 2 stycznia 2012 r. żadna z czynności opodatkowanych, w tym i ubytki wyrobów węglowych nie podlegała efektywnemu opodatkowaniu, w związku z czym nie istnieje podstawa prawna pozwalająca właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wydać decyzję określającą normy dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych. Wydanie takiej decyzji, jak i złożenie wniosku o jej wydanie, możliwe jest dopiero od wejścia w życie przepisów, dotyczących opodatkowania wyrobów węglowych. Ten moment jest, jak się wydaje, początkiem okresu, w którym podmioty pośredniczące powinny rozpocząć analizę powstających w ich działalności ubytków wyrobów węglowych, tak aby w odpowiednim czasie, z takim wnioskiem wystąpić.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, jako moment rozpoczęcia działalności, o którym mowa w § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków, należy potraktować właśnie moment wejścia w życie znowelizowanej ustawy akcyzowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty:

Pośredniczący podmiot węglowy w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 32, poz. 242 z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem", w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że możliwe jest, że w roku 2012 r. Spółka uzyska status pośredniczącego podmiotu węglowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy akcyzowej, w brzmieniu od 2 stycznia 2012 r. Wątpliwości Spółki dotyczącą stosowania przepisów § 9 ww. rozporządzenia w zaistniałej sytuacji.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, iż datą, od której należy stosować ww. § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków, jest 2 stycznia 2012 r., tj. dzień, który powinien być uważany za datę, w którym pośredniczący podmiot węglowy jako podatnik rozpoczął swą działalność. W związku ze zmianą przepisów, wprowadzających opodatkowanie czynności dotyczących wyrobów węglowych z dniem 2 stycznia 2012 r. należy przyjąć, że od tej daty można mówić o rozpoczęciu działalności gospodarczej przez podatnika jako pośredniczący podmiot węglowy, u którego najwcześniej z tą datą może dojść do powstania ubytków wyrobów węglowych z tytułu wykonywania niektórych czynności. Zatem do czasu ustalenia dla tego podmiotu przez naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków dla wyrobów węglowych (co może nastąpić dopiero od 2 stycznia 2012 r., z uwagi na regulację § 5a ww. rozporządzenia) ubytki te podlegają rozliczeniu w wysokości równej rzeczywistym stratom, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto magazynowanie lub przewóz wyrobów węglowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pierwszego z zadanych we wniosku pytań, tj. "Czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Spółka będzie podmiotem zobowiązanym do zapłaty akcyzy od ubytków wyrobów węglowych powstałych w trakcie transportu..." wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.