IPPP3/443-156/09-3/CS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania sprzedaży wyrobów przeznaczonych do celów opałowych oraz - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania sprzedaży wyrobów przeznaczonych do celów opałowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż paliw, w tym oleju napędowego przeznaczonego na cele grzewcze, na terenie całego kraju. W momencie wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, Spółka jako Sprzedawca między innymi wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, określonych w art. 89 ust. 1 pkt 9, 10 i 15, będzie zobowiązana w przypadku sprzedaży osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych, uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3.

Przepis art. 89 ust. 5 pkt 1 ustawy stanowi, iż sprzedawca wyrobów akcyzowych jest obowiązany do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych, uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca wyrobów akcyzowych wskazany w art. 89 ust. 5 pkt 1 przywołanej ustawy, nabywający te wyroby zarówno do własnych celów opałowych, jak też do dalszej sprzedaży z przeznaczeniem do celów opałowych, musi w oświadczeniu składanym sprzedawcy wskazać, jaka ilość wyrobów określonego rodzaju nabywana jest z przeznaczeniem do celów opałowych, a jaka będzie sprzedana z przeznaczeniem do celów opałowych, uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca wyrobów akcyzowych wskazany w art. 89 ust. 5 pkt 1 przywołanej ustawy, może określić przeznaczenie tych wyrobów już w momencie zakupu wybierając jedną z możliwości wskazanych przez sformułowaną w przepisie alternatywę nierozłączną.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, nabywca wyrobów akcyzowych wskazany w art. 89 ust. 5 pkt 1 przywołanej ustawy, nabywający wyroby z przeznaczeniem zarówno do celów opałowych jak i do dalszej sprzedaży, może złożyć sprzedawcy dwa oświadczenia, z których w jednym ujęte zostać powinny nabywane wyroby przeznaczone do celów opałowych, w drugim - wyroby przeznaczone do dalszej sprzedaży z przeznaczeniem do celów opałowych. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na dotychczasowe rozwiązania w przepisach, jak również praktykę możliwe jest uzyskanie od nabywcy jednego oświadczenia, w którym wskazane będzie jedynie, że ilość nabywanego wyrobu zostanie przeznaczona do celów opałowych lub do dalszej sprzedaży z przeznaczeniem na cele opałowe.

Ad. 5

Przepis art. 89 ust. 6 pkt 5 oraz art. 89 ust. 8 pkt 6 ustawy wskazują, że oświadczenie nabywcy wyrobów akcyzowych składane Sprzedającemu muszą zostać czytelnie podpisane. Zdaniem Wnioskodawcy przez czytelny podpis należy rozumieć podpis składający się z imienia i nazwiska jak również podpis złożony w sposób przyjęty dla nabywcy (to jest nie składający się z pełnego imienia i nazwiska) wraz z przybiciem pieczątki imiennej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 89 ust. 5 pkt 1 ustawy - sprzedawca wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15, jest obowiązany w przypadku sprzedaży osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych, uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15.

W myśl art. 89 ust. 6 - oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 7, powinno być dołączone do kopii faktury oraz powinno zawierać:

Uwzględniając powyższe, w sytuacji gdy nabywane wyroby akcyzowe wskazane w art. 89 ust. 1 pkt 9, 10 i 15 będą wykorzystywane do własnych celów opałowych, jak i ich dalszej odsprzedaży, nabywca ma obowiązek dokonania określenia ilości tych wyrobów. Może to uczynić przez złożenie dwóch odrębnych oświadczeń, w których jedno będzie odnosić się do wyrobów przeznaczonych do celów opałowych, a drugie do wyrobów podlegających dalszej odsprzedaży i w każdym z tych oświadczeń określić ilości wyrobów przeznaczonych do tych celów. Może także złożyć jedno oświadczenie, z którego jednak ma wynikać, jaka ilość jest przeznaczona (odrębnie) do każdego z tych celów. Z uwagi na powyższe nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, że nabywca w złożonym jednym oświadczeniu wskaże jedynie, że ilość nabywanego wyrobu akcyzowego zostanie przeznaczona do celów opałowych lub do dalszej sprzedaży z przeznaczeniem na cele opałowe (tekst jedn.: bez wyraźnego rozgraniczenia ilości tych wyrobów do każdego z celów).

Ad. 5.

W myśl art. 89 ust. 6 pkt 5 ustawy - oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 7, powinno być dołączone do kopii faktury oraz powinno zawierać czytelny podpis składającego oświadczenie.

Zgodnie z art. 89 ust. 8 pkt 6 - oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, powinno zawierać datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis składającego oświadczenie.

Pojęcie czytelny podpis nie jest pojęciem, które posiadałoby jakąś definicję prawną. Jego istota wynika z celu, któremu ma służyć, czyli identyfikacji osoby, która go złożyła. Zatem za czytelny podpis składającego oświadczenie można uznać napisany znak graficzny określonej osoby, co oznacza, że powinien on wskazywać tę osobę, a więc przedstawiać nie tylko jej charakter pisma, ale i dane, które ją indywidualizują. Należą do nich, między innymi, imię i nazwisko, przy czym funkcję indywidualizującą pełni przede wszystkim nazwisko.

Jeżeli chodzi o podpisy składane w stosunkach urzędowych, zwłaszcza na pismach mających charakter czynności prawnej, przyjmuje się powszechnie, że podpis oznacza imię i nazwisko lub co najmniej nazwisko podpisującego. Przeświadczenie takie utrwaliło się w społeczeństwie ze względu na funkcję nazwiska, która polega na ustaleniu tożsamości osoby fizycznej.

W braku wyraźnego ustanowienia terminologicznego użyte w ustawie wyrazy rozumie się w takim znaczeniu, w jakim są one powszechnie i stale używane w mowie potocznej. Są zatem argumenty na rzecz tezy, że podpis w rozumieniu ustawy powinien obejmować co najmniej nazwisko podpisującego.

Przyjmując, że podpis osoby składającej oświadczenie może być wykonany w sposób nie dający się odczytać, trzeba rozważyć, czy oznacza to, że może on przybrać dowolną postać pisanego znaku ręcznego, i czy tym samym podpisem są również parafy, skrót podpisu lub inicjały. Jeżeli chodzi o zakres użytych pojęć, nie budzi wątpliwości, że inicjały to początkowe litery imienia i nazwiska. Parafa oznacza "skrót podpisu zwykle urzędowego; inicjały podpisującego dokument, list" (por. Słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 1978, t. 2, s. 601).

Jak wcześniej wspomniano, podpis osoby składającej oświadczenie musi obejmować co najmniej nazwisko. Z wymagania tego wynika, że nie chodzi o dowolną postać pisanego znaku ręcznego, lecz o napisane nazwisko. Wymaganie podpisania nazwiskiem to - innymi słowy - wymaganie napisania swojego nazwiska. Istotne jest to, by napisany znak ręczny - przy całej tolerancji co do kształtu własnoręcznego podpisu - stwarzał w stosunku do osób trzecich pewność, że podpisujący chciał podpisać się pełnym swoim nazwiskiem oraz że uczynił to w formie, jakiej przy podpisywaniu dokumentów stale używa. Takiej pewności nie stwarzają same inicjały, czyli parafa, toteż nie mogą być one uznane za podpis osoby składającej oświadczenie. Immanentną cechą podpisu jest własnoręczność. Cecha ta umożliwia funkcję identyfikacyjną, gdyż tylko własnoręczny podpis, który zawiera w sobie osobiste cechy charakteru pisma podpisującego (ukształtowanie liter, ich łączenie itp.), pozwala na stwierdzenie - za pomocą graficznej ekspertyzy pisma - że jest on autentyczny.

W związku z powyższym, podpisem jest wyłącznie znak napisany, który w sposób czytelny wskazuje nazwisko osoby podpisującej. Pieczęć imienna osoby składającej podpis, może pełnić jedynie funkcję uzupełniającą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).