IPPP3/443-1499/11-2/SM - Miejsce świadczenia usługi transportu międzynarodowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczonych usług za usługę transportu pasażerów - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczonych usług za usługę transportu pasażerów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie czarteru jachtów, barek turystycznych, szkoleń żeglarskich oraz organizacji rejsów morskich. Spółka świadczy w zakresie swojej działalności gospodarczej usługę polegającą na odbyciu przez klientów rejsu morskiego jachtem dowodzonym przez sternika (kapitana jachtu), który jest zatrudniony przez Spółkę. Rejs odbywa się na morskim jachcie żaglowym zarówno po wodach przybrzeżnych, jak i pełnomorskich i trwa nie mniej niż jeden dzień. Rejs odbywa się co do zasady pomiędzy dwoma różnymi portami: zaokrętowania i wyokrętowania, choć może zdarzyć się, że rejs rozpocznie i zakończy się w tym samym miejscu (porcie). Trasa rejsu jest określona szczegółowo w umowie z klientem (klientami), przez podanie w szczególności portu zaokrętowania i portu wyokrętowania. W trakcie rejsu klienci mogą wykonywać pewne czynności związane z obsługą, w tym sterowaniem jachtu, jednakże w każdej chwili rejsu jacht jest dowodzony przez kapitana. Spółka nie jest właścicielem jachtów i korzysta z nich na podstawie zawartych umów leasingowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana usługa jest usługą transportu pasażerów, która podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisana usługa stanowi usługę transportu pasażerów, a co za tym idzie jest opodatkowana VAT na zasadach ogólnych. Istotą opisanej usługi jest bowiem przemieszczenie pasażerów jachtu z jednego miejsca (portu zaokrętowania) do innego miejsca (portu wyokrętowania). Transport jest wykonywany przy pomocy jachtu leasingowanego przez Spółkę, a jacht jest dowodzony (kierowany) przez pracownika Spółki - kapitana jachtu, pasażerami są natomiast klienci Spółki odbywający rejs jachtem. W szczególności do tej usługi ma zastosowanie art. 28f ust. 1 ustawy o VAT. Jeśli transport pasażerów ma miejsce na terytorium Polski, usługa podlega opodatkowaniu VAT tylko w tej części, która odbywa się na wodach należących do Polski (w tym wodach przybrzeżnych). Do takiej usługi Spółka może stosować stawkę 8% lub odpowiednio 0% VAT, o ile spełni warunki stosowania stawki 0%. Dowodem potwierdzającym wyświadczenie usługi transportu osób opodatkowanej stawką 0% może być voucher - czyli dokument wystawiony przez Spółkę, który będzie potwierdzał, że został wykonany transport osób i w ramach tego transportu została przekroczona granica Polski (wywóz lub przywóz, albo przewóz osób).

Spółka świadczy na rzecz swoich klientów usługę rejsu na morskim jachcie żaglowym, zarówno po wodach przybrzeżnych, jak i pełnomorskich. W ramach świadczonej usługi, klient odbywa rejs, który trwa nie mniej niż jeden dzień, natomiast trasa rejsu jest określana w umowie przez podanie co najmniej portu zaokrętowania i portu wyokrętowania. Na wyznaczonej uprzednio trasie jachtem dowodzi jachtowy sternik morski lub kapitan jachtowy (kapitan rejsu) zatrudniony przez Spółkę. Pasażer może pod nadzorem kapitana wykonywać co najwyżej pewne czynności związane z obsługą jachtu i sterowaniem jachtu.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę charakter świadczenia, niniejsza usługa stanowi usługę transportu pasażerów, mieszczącą się w grupowania PKWiU 50.10.1 "Transport morski i przybrzeżny pasażerski, włączając żeglugę bliskiego zasięgu". W ocenie Spółki o tym, że opisana usługa stanowi usługę transportu decyduje charakter oraz cel tej usługi. Spółka stoi na stanowisku, że istotą opisanej usługi jest transport, czyli przemieszczenie pasażerów z portu zaokrętowania do docelowego portu wyokrętowania. Pasażerowie są transportowani jachtem, po drodze mają możliwość zobaczyć interesujące miejsca, przybić do portów po drodze do portu docelowego, mogą również doświadczyć wrażeń powodowanych samym rejsem morskim i pobytem na jachcie, tym niemniej te dodatkowe atrakcje nie powinny przesłaniać sensu całej usługi, jakim jest właśnie możliwość przemieszczania się pasażerów. Atrakcyjność samej podróży, czy też atrakcyjność środka transportu, również nie powinny prowadzić do zmiany sensu i istoty usługi. Nie może zaprzeczać wystąpieniu usługi transportu również fakt, że w tym samym porcie miałoby miejsce rozpoczęcie i zakończenie transportu.

O tym, że mamy do czynienia z transportem wodnym (morskim), a nie z innego rodzaju usługą, świadczy również fakt, że pasażerowie nie są uprawnieni do samodzielnego dowodzenia jachtem. Za przewóz osób odpowiada pracownik Spółki (kapitan), który dowodzi jachtem i odpowiada za prawidłowy przebieg całego rejsu. Pasażerowie, w ramach urozmaicenia podróży, mogą wykonywać pewne proste czynności związane z obsługą jachtu, co nie zmienia faktu, że w dalszym ciągu są to tylko pasażerowie jachtu.

Pomocniczo, skoro ustawodawca nie zdefiniował wprost pojęcia "usługi transportowej", można odwołać się również do znaczenia językowego tego pojęcia. Zgodnie z definicjami zawartymi w "Słowniku języka polskiego PWN", słowo "transport" oznacza "przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji", "środki lokomocji służące do przewozu ludzi i ładunków", "ogół środków i działań związanych z przewozem ludzi i ładunków". W tak rozumianej definicji usługi transportu, mieści się usługa Spółki.

Ponadto, starając się określić zakres definicji usługi transportowej można odwołać się do wykładni systemowej poprzez sięgnięcie do treści art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT definiującego usługę transportu międzynarodowego. Zgodnie z niniejszym przepisem, przez usługi transportu rozumie się m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, natomiast warunek międzynarodowego transportu spełniony jest wówczas, gdy transport ma miejsce pomiędzy różnymi krajami. Co więcej, można wskazać także na przepis art. 134a ustawy o VAT, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. Przepis ten reguluje sytuację prawnopodatkową podmiotów świadczących tzw. usługi międzynarodowego przewozu drogowego, polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Okazjonalny przewóz w tym przypadku oznacza także sytuację, gdy przewoźnik przewozi osoby fizyczne po terytorium Polski; fakt, że taki transport nie musi się zakończyć na terytorium Polski czy też, że transport zakończy się w tym samym miejscu, w którym się rozpoczął (np. przewóz osób przez firmę transportową na zlecenie biura podróży na trasie: Berlin - Szczecin Poznań - Warszawa - Kraków - Wrocław - Berlin) nie zmienia charakteru usługi, jako usługi przewozu (transportu) osób. Warto zauważyć, że w przypadku transportu morskiego często występują przypadki, w których transport (podróż) rozpoczyna się w tym samym miejscu, w którym się kończy (tzw. rejsy wycieczkowe). Przyjęcie odmiennej interpretacji, zgodnie z którą transportem jest tylko przewóz pasażerów pomiędzy dwoma różnymi miejscami, oznaczałoby, że przewóz osoby np. taksówką z domu klienta do biura (po zapomniany telefon) i z powrotem musiałby podlegać innemu opodatkowaniu VAT niż przewóz tylko z domu do samego biura. Podobnie korzystanie z komunikacji miejskiej przez pasażera, który rozpoczął transport z pętli i wrócił ostatecznie do tego samego miejsca tym samym środkiem transportu (autobusem lub tramwajem) musiałby również podlegać odmiennemu opodatkowaniu. Oznacza to, że transport należy rozumieć szeroko, to znaczy transport nie zawsze musi polegać na przemieszczeniu z jednego miejsca do innego miejsca, transport może polegać również na przemieszczeniu z jednego miejsca, poprzez inne miejsca i powrót do tego samego miejsca.

Jednakże, oceniając charakter świadczenia należy przede wszystkim uwzględniać istotę wykonywanych czynności i ich ostateczny cel. Tym samym, należy podkreślić, że klient nabywa od Spółki wyłącznie jedną usługę, w ramach której Spółka zobowiązuje się do jednego świadczenia polegającego na przewozie drogą morską pasażerów między portami określonymi w umowie. Istotą usługi świadczonej przez Spółkę jest więc transport pasażerów, czyli przemieszczanie pasażerów. A fakt, czy to przemieszczanie jest z jednego miejsca (portu zaokrętowania) do całkiem innego miejsca (portu wyokrętowania) ma już mniejsze znaczenie, gdyż w tym przypadku chodzi o samą czynność przemieszczania się (podróżowania morskim środkiem transportu).

Na takie specyficzne pojmowanie usługi transportu wskazuje również sam Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2011 r. (IPPP3/443-768/11-4/k.c.), w której Minister Finansów stwierdził, że przewóz uczestników wycieczki do miejsca docelowego i z powrotem, realizowany własnymi autokarami przez świadczącego usługę turystyki stanowi usługę okazjonalnego przewozu, opodatkowaną na zasadach ogólnych. W ocenie Ministra Finansów nie ma znaczenia, że przewóz jest organizowany jako element szerszej usługi turystyki. Kluczowe znaczenie dla kwalifikacji tej usługi jest fakt dokonywania przewozu pasażerów dokonywany w okazjonalny sposób. Minister Finansów wskazał: " (...) Wynika z tego, że pojazd przewozi na danym odcinku tę samą liczbę osób, a z usługi transportu może skorzystać tylko ta osoba, która wykupiła usługę wycieczki autokarowej od Wnioskodawcy. W trakcie takiej wycieczki brak jest miejsc przeznaczonych do wsiadania lub wysiadania pasażerów, od których pobierana jest opłata. Zatem taka usługa nie nosi znamion przewozu regularnego, czego konsekwencją jest uznanie jej za usługę transportu okazjonalnego". Tezy wskazane w tej interpretacji mogą mieć przez analogię zastosowanie do sytuacji Spółki. Nie jest to oczywiście identyczny stan faktyczny, w przypadku Spółki nie ma bowiem szerszej usługi turystyki realizowanej przez Spółkę (transport nie jest organizowany przez Spółkę jako część wycieczki), inny jest również środek transportu (jacht a nie autokar). Tym niemniej, jeżeli przewóz osób do miejsca docelowego wycieczki i z powrotem stanowi transport osób, a nie tylko część składową samej wycieczki, to tym bardziej usługa Spółki będzie stanowiła transport osób, bowiem usługa ta polega właśnie na przewiezieniu wyznaczonej grupy osób, na wyznaczonej trasie, za pomocą jachtu kierowanego przez profesjonalnego sternika Tym samym, świadczona usługa spełnia przesłanki zakwalifikowania jej jako usługi mieszczącej się w grupowaniu PKWiU 50.10.1 "Transport morski i przybrzeżny pasażerski, włączając żeglugę bliskiego zasięgu".

Ponadto, Spółka posiada opinię Urzędu Statystycznego w Łodzi potwierdzającą poprawność klasyfikacji dokonanej przez Spółkę. Zgodnie z opinią Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 9 stycznia 2007 r., usługi organizowania rejsu żeglarskiego trwającego 1-21 dni po wodach morskich jachtem pełnomorskim, z zapewnieniem noclegu, prowadzenia jachtu przez wykwalifikowanego kapitana, przy czym uczestnicy mogą pod nadzorem kapitana wykonywać czynności związane z prowadzeniem jachtu, itp. mieszczą się w grupowaniu PKWiU 61.10.12-00 "Przewozy morskie i przybrzeżne pasażerskie pozostałe".

Opinia ta została wydana na gruncie nieobowiązującego już rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844), zgodnie z którym dla celów podatkowych stosowana była nieaktualna już Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (dalej PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), jednak potwierdza ona, że takie usługi stanowią usługi transportu. Jednocześnie, zgodnie z kluczami przejścia (opracowanymi przez Główny Urząd Statystyczny) pomiędzy PKWiU z 1997 r. a PKWiU z 2004 r. oraz PKWiU z 2004 r. a obowiązującą obecnie PKWiU z 2008 r., klasyfikacja statystyczna wskazana w niniejszej opinii jest odpowiednikiem grupowania PKWiU 2008: 50.10.12.0 - "Transport morski i przybrzeżny pasażerski wycieczkowcami obejmujący transport, zakwaterowanie, wyżywienie i inne usługi".

Tym samym, zarówno zastosowanie opinii statystycznej wydanej przez Urząd Statystyczny w Łodzi na gruncie poprzedniego stanu prawnego, jak zastosowanie obecnie obowiązujących dla celów podatkowych klasyfikacji statystycznych potwierdza stanowisko Spółki, zgodnie z którym oferowana usługa stanowi usługę transportu, opodatkowaną na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy w zakresie swojej działalności gospodarczej usługę polegającą na odbyciu przez klientów rejsu morskiego jachtem dowodzonym przez sternika (kapitana jachtu), który jest zatrudniony przez Spółkę. Rejs odbywa się na morskim jachcie żaglowym zarówno po wodach przybrzeżnych, jak i pełnomorskich, i trwa nie mniej niż jeden dzień. Rejs odbywa się co do zasady pomiędzy dwoma różnymi portami: zaokrętowania i wyokrętowania, choć może zdarzyć się, że rejs rozpocznie i zakończy się w tym samym miejscu (porcie). Trasa rejsu jest określona szczegółowo w umowie z klientem (klientami), przez podanie w szczególności portu zaokrętowania i portu wyokrętowania. W trakcie rejsu klienci mogą wykonywać pewne czynności związane z obsługą w tym sterowaniem jachtu, jednakże w każdej chwili rejsu jacht jest dowodzony przez kapitana. Spółka nie jest właścicielem jachtów i korzysta z nich na podstawie zawartych umów leasingowych.

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania ww. usługi za usługę transportu pasażerów, a co za tym sposobu jej opodatkowania (w kontekście jej miejsca świadczenia). Odnosząc się zatem do powyższej sytuacji należy zwrócić uwagę, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej "usług transportu pasażerów". Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych.

W tym miejscu warto zatem odnieść się do znaczenia językowego ww. pojęcia. Zgodnie z internetowym "Słownikiem języka polskiego" (http://sjp.pwn.pl/) słowo "transport" oznacza "przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji", "środki lokomocji służące do przewozu ludzi i ładunków", "ogół środków i działań związanych z przewozem ludzi i ładunków", "konwojowana grupa ludzi", "ładunek wysłany dokądś", natomiast "przewóz" to "przewiezienie kogoś lub czegoś z jednego miejsca na drugie" czy dawniej "przystań nad rzeką, jeziorem itp."

Należy zauważyć, że usługa opisana przez Spółkę będzie mieścić się w ww. definicji. Zgodzić się trzeba z Wnioskodawcą, iż jej istotą jest transport, czyli przemieszczenie pasażerów z portu zaokrętowania do docelowego portu wyokrętowania. Pasażerowie są transportowani jachtem, po drodze mają możliwość zobaczyć interesujące miejsca, przybić do portów po drodze do portu docelowego, tym niemniej te dodatkowe atrakcje nie powinny przesłaniać sensu całej usługi.

Świadczy o tym również fakt, że pasażerowie nie są uprawnieni do samodzielnego dowodzenia jachtem. Za przewóz osób odpowiada pracownik Spółki (kapitan), który dowodzi jachtem i odpowiada za prawidłowy przebieg całego rejsu. Pasażerowie, w ramach urozmaicenia podróży, mogą wykonywać pewne proste czynności związane z obsługą jachtu, co nie zmienia faktu, że w dalszym ciągu są to tylko pasażerowie jachtu.

Klient nabywa od Spółki wyłącznie jedną usługę, w ramach której Spółka zobowiązuje się do jednego świadczenia polegającego na przewozie drogą morską pasażerów między portami określonymi w umowie. Istotą usługi świadczonej przez Spółkę jest więc transport pasażerów, czyli przemieszczanie pasażerów. A fakt, czy to przemieszczanie jest z jednego miejsca (portu zaokrętowania) do całkiem innego miejsca (portu wyokrętowania) ma już mniejsze znaczenie, gdyż w tym przypadku chodzi o samą czynność przemieszczania się (podróżowania morskim środkiem transportu).

Warto tu zwrócić uwagę, iż Urząd Statystyczny w Łodzi sklasyfikował tak opisane usługi na gruncie nieobowiązującego już rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844) (zgodnie z którym dla celów podatkowych stosowana była nieaktualna już Polska Klasyfikacja Wyrobowi Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.)), jako mieszczące się w grupowaniu PKWiU 61.10.12-00 "Przewozy morskie i przybrzeżne pasażerskie pozostałe". Biorąc zaś pod uwagę klucz powiązań między PKWiU z 1997 r. a PKWiU z 2004 r. oraz PKWiU z 2004 r. a obowiązującą obecnie PKWiU z 2008 r., klasyfikacja statystyczna wskazana w niniejszej opinii jest odpowiednikiem grupowania PKWiU 2008: 50.10.12.0 - "Transport morski i przybrzeżny pasażerski wycieczkowcami obejmujący transport, zakwaterowanie, wyżywienie i inne usługi".

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowa usługa spełnia przesłanki do zakwalifikowania jej do usługi mieszczącej się w grupowaniu PKWiU 50.10.1 "Transport morski i przybrzeżny pasażerski, włączając żeglugę bliskiego zasięgu", opodatkowanej na zasadach określonych w ww. art. 28f ust. 1 ustawy.

Odnośnie natomiast stawki podatku dla przedmiotowych usług należy mieć na uwadze, iż w załączniku nr 3 do ustawy (Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% /na podstawie art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 2013 r./) w poz. 158 wykazano "Transport morski i przybrzeżny pasażerski, włączając żeglugę bliskiego zasięgu" - PKWiU 50.10.1.

Zatem co do zasady, przedmiotowe usługi, świadczone na terytorium Polski (biorąc pod uwagę uregulowania art. 28f ustawy) będą opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%. Należy jednak zauważyć, że ustawodawca przewidział opodatkowanie stawką 0% dla usług transportu międzynarodowego (w myśl przepisów art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy).

Zgodnie natomiast z ust. 3 pkt 2 ww. art. 83, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. (Dz. U. Nr 73, poz. 392), w przypadku świadczenia, środkami transportu morskiego lub lotniczego, usług międzynarodowego transportu osób - miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju.

Uwzględniając powyższe, w przypadku stwierdzenia, iż w zaistniałej sytuacji rejs jachtem pełnomorskim będzie spełniać kryteria do uznania go za usługę transportu międzynarodowego (po spełnieniu warunków wynikających z ww. art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy), miejscem świadczenia tej usługi (zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego) jest terytorium Polski, a co za tym idzie, całość tej usługi będzie opodatkowana na naszym terytorium.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu osób - międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Uwzględniając powyższe, jeżeli wystawiany przez Spółkę voucher będzie spełniać ww. kryteria wynikające z przedmiotowego przepisu - Spółka będzie mogła zastosować do całości świadczonej usługi stawkę 0%.

W przeciwnym przypadku - całość tej usługi będzie podlegać opodatkowaniu stawką 8%.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.