IPPP3/443-143/10-4/IB - Właściwość organu podatkowego dla celów podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.) uzupełnionego w dniu 23 marca 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 18 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opłacania podatku VAT oraz zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania Numeru Identyfikacji Podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 23 marca 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 18 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opłacania podatku VAT oraz zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania Numeru Identyfikacji Podatkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lutym 2010 r. Wnioskodawca stanie się właścicielem nieruchomości położonej w C. / zakup od jego matki, która jest właścicielem tej nieruchomości. W nieruchomości tej wynajmowane są lokale mieszkalne i użytkowe. Obrót z lokali użytkowych przypadający na udział Wnioskodawcy przekroczy w okresie marzec - grudzień 2010 r. kwotę 100.000 zł.

Ze względu na obroty Wnioskodawca stanie się płatnikiem podatku VAT. Jako osoba mająca stałe miejsce zamieszkania poza terytorium Polski nie może wybrać zwolnienia z VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT powinien odprowadzać w Urzędzie Skarbowym w C. właściwym dla miejsca położenia nieruchomości, z której będzie otrzymywał dochody z najmu. O nadanie nr NIP winien wystąpić do Urzędu Skarbowego w C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady powstania powszechnego obowiązku ewidencyjnego dla celów podatkowych, w którego zakres wchodzi w szczególności obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego składanego w celu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej, reguluje ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numer identyfikacji podatkowej, zwany dalej NIP. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż ww. wymienione, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP.

Według art. 5 ust. 1 ustawy o NIP zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę i rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Artykuł 4 pkt 1 ustawy o NIP wyraźnie stwierdza, że dla podatników podatku od towarów i usług nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku właściwym urzędem skarbowym w sprawach realizacji obowiązku identyfikacyjnego jest urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powyższym, każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Zgłoszenie to dokonywane jest tylko jeden raz bez względu na formę opodatkowania, liczbę i rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Podatnicy podatku od towarów i usług, którzy nie korzystają ze zwolnienia dokonują zgłoszenia w urzędzie skarbowym właściwym miejscowo w sprawach tego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy, właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Jednakże w myśl art. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy o VAT zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz podatników niemających siedziby, lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca opisał, iż w lutym 2010 r. stanie się właścicielem nieruchomości położonej w C., gdzie wynajmowane są lokale mieszkalne i użytkowe. Ponadto ze względu na obroty stanie się podatnikiem podatku VAT, a jako osoba mająca stałe miejsce zamieszkania poza terytorium Polski nie może wybrać zwolnienia z VAT.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego i przytoczonych przepisów wynika, iż Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Treść przytoczonych wyżej art. 113 ust. 1 i ust. 13 pkt 3 ustawy oznacza bowiem, że podatnicy nieposiadający siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium RP, niezależnie od wielkości osiągniętych obrotów, są podatnikami podatku VAT, których czynności (dostawa towarów bądź świadczenie usług na terytorium kraju) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, z chwilą dokonania pierwszej czynności.

Określając właściwość organu podatkowego w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 3 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym właściwym organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce wykonywania czynności, czyli w tym przypadku miejsce położenia nieruchomości, z której Wnioskodawca czerpie dochody z tytułu najmu. Organ ten również będzie właściwy dla przyjęcia zgłoszenia identyfikacyjnego na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy o NIP.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.