IPPP3/443-1427/11-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania obciążania zleceniodawcy kosztami pracowniczymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania obciążania zleceniodawcy kosztami pracowniczymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza w najbliższym czasie poszerzyć zakres swojej działalności m.in. o świadczenie usług związanych z zarządzaniem obiektami biurowymi, centrami handlowo-usługowymi, powierzchniami handlu detalicznego i hurtowego położonymi na terytorium całej polski. W tym celu Wnioskodawca planuje zawarcie ze swoimi kontrahentami stosownych umów zwanych umowami o prowadzenie spraw Spółki, których przedmiotem będzie współdziałanie w zarządzaniu wybranymi obiektami, a także powierzchniami handlowymi, biurowymi i usługowymi.

Zgodnie z projektem umowy Wnioskodawca będzie świadczył m.in. następujące usługi:

* centralne zadania administracyjne wypełniane przez Wnioskodawcę ze swojej siedziby, w szczególności:

o dalsze rozwijanie koncepcji wynajmu, wynajem na rzecz następnych najemców, sporządzanie umów najmu, optymalizacja struktury najemców, działania wspierające związane z objęciem i opuszczeniem powierzchni najmu przez najemców,

o budżetowanie kosztów eksploatacyjnych,

o rachunkowość, w szczególności prowadzenie ksiąg, przygotowywanie i sporządzanie rocznego sprawozdania finansowego, sporządzanie planu rocznego wraz z porównaniem planu stanu rzeczywistego za mijający rok obrotowy, współdziałanie w sporządzaniu analiz rentowności w celach finansowania, prowadzenie akt najemców i korespondencji z najemcami, prowadzenie bieżącej statystyki powierzchni najmu, określanie wysokości, pobieranie czynszów i zaliczek na poczet kosztów eksploatacyjnych, naliczanie czynszów, wraz z dochodzeniem i egzekwowaniem ich podwyżek;

o spraw umów, w szczególności zawieranie, dokonywanie zmian, przedłużanie, rozwiązywanie i wypowiadanie oraz rozwiązywanie wszelkich dotyczących obiektu umów najmu, umów o oddanie do używania, umów zezwalających oraz umów im podobnych, wszystkich umów o konserwację, utrzymanie czystości, ochronę oraz innych umów o świadczenie usług;

o obsługa prawna, w szczególności przejęcie obsługi prawnej w odniesieniu do zadań powierzonych jej przedmiotową umową. W celu dochodzenia spraw przed sądem oraz w celu prowadzenia egzekucji Wnioskodawca będzie udzielał zleceń adwokatom/radcom prawnym w imieniu zleceniodawcy;

o ubezpieczenia, w szczególności zawieranie, dokonywanie zmian, przedłużanie i wypowiadanie i wypowiadanie oraz nadzorowanie wszelkich umów ubezpieczeniowych związanych z obiektami;

o zarządzanie personelem, w szczególności zatrudnianie i utrzymywanie personelu potrzebnego do zarządzania obiektem;

* zadania lokalnej administracji wypełniane w danym obiekcie, w szczególności:

o współpraca z administracją centralną i udział w jej zadaniach;

o przydzielanie zdań i kontrolowanie zatrudnionego w obiekcie personelu;

o utrzymywanie przez dyrektora obiektu kontraktów z urzędami, organizacjami i prasą oraz prowadzenie ogólnych działań mających na celu kreowanie pozytywnego wizerunku obiektu;

* projekt techniczny i świadczenia architektoniczne, w szczególności świadczenia polegające na projektowaniu, organizacji przetargów, udzielaniu zleceń, nadzorze wykonawczym, przeprowadzaniu rozliczeń i nadzorowaniu usuwania wad wraz z dochodzeniem roszczeń z tytułu rękojmi;

* prace budowlane najemcy, w szczególności umieszczanie reklam świetlnych, udzielanie zgody w imieniu zleceniodawcy na dokonywanie przez najemców zmian instalacji okien wystawowych i urządzeń wejściowych, umieszczania reklam świetlnych oraz dokonywanie innych zmian budowlanych.

Zgodnie z projektem przykładowej umowy o prowadzenie spraw spółki Wnioskodawca z tytułu świadczenia wyżej wymienionych usług wykonywanych ze swojej siedziby lub lokalnie z obiektu będącego przedmiotem współzarządzania będzie otrzymywać - począwszy od dnia przypadającego na dwa tygodnie przed otwarciem danego obiektu - roczne wynagrodzenie w wysokości określonego% czynszów rocznych i innych opłat, generowanych przez dany obiekt. W szczególności będą to czynsze i inne wpłaty z tytułu korzystania (bez kosztów ogrzewania i klimatyzacji względnie wentylacji i kosztów eksploatacyjnych oraz bez podatku VAT) należne w danym roku zgodnie z zawartymi umowami najmu i innymi umowami oraz płatności (bez podatku VAT), do uiszczenia których zobowiązani są najemcy i inne osoby uprawnione do korzystania na podstawie zawartego porozumienia w związku z przedwczesnym rozwiązaniem umowy, niezależnie od tego na jaki cel środki te będą przeznaczone.

Ponadto, stosownie do postanowień projektu przykładowej umowy, Wnioskodawca zamierza obciążać zleceniodawcę kosztami personelu - w tym sekretariatu oraz personelu technicznego (technicy, kierownika ds. technicznych i jego zastępca) - zatrudnionego na miejscu w danym obiekcie w celu realizacji wyżej wymienionych zadań administracji lokalowej. Regulacja ta nie dotyczy dyrektora obiektu. Wymienione powyżej koszty personalne obejmują wyłącznie koszty wynikające z listy płac oraz deklaracji rozliczeniowych ZUS DRA takie jak wynagrodzenia zasadnicze, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, premie pracownicze, dodatkowe bonusy i świadczenia na rzecz pracowników traktowane jako składnik wynagrodzenia pracowników (dalej jako: koszty pracownicze). Kontrahenci Wnioskodawcy nie zatrudniają żadnych pracowników. Wnioskodawca z tytułu obciążenia zleceniodawcy kosztami personelu nie będzie osiągał zysku, tzn. nie będzie doliczana marża do tego rodzaju obciążenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym powyżej zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca chcąc obciążać zleceniodawcę kosztami pracowniczymi będzie postępował prawidłowo wystawiając notę księgową?

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług (...) rozumie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie do postanowień projektu przykładowej umowy Wnioskodawca będzie obciążał zleceniodawcę kosztami pracowniczymi, dotyczącymi pracowników zatrudnionych w poszczególnych obiektach w celu wykonywania zadań administracji na miejscu. Wnioskodawca będzie dokonywał obciążenia przedmiotowymi kosztami na podstawie list płac oraz dokumentów rozliczeniowych ZUS DRA tj. dokumentów innych niż faktura VAT, a zatem dokumentów, które w obiegu gospodarczym funkcjonują poza systemem podatku VAT. Z uwagi na fakt, iż zleceniodawca nie zatrudnia pracowników, obciążanie go kosztami pracowniczymi na podstawie noty stanowi jedynie przypisanie mu kosztów pracowniczych poniesionych z tytułu "oddelegowania" pracowników.

Kwoty, którymi zleceniodawca zostanie obciążony będą wynikały ze stosunku pracy istniejącego pomiędzy Wnioskodawcą występującego w charakterze pracodawcy a pracownikiem. Do kosztów tych nie będzie doliczana żadna marża. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy obciążenie kosztami w przedstawionym zdarzeniu przyszłym bez doliczania jakiejkolwiek marży nie będzie następowało w ramach świadczenia mającego, charakter usługi. Będzie wyłącznie świadczeniem pieniężnym w postaci zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z wyświadczeniem przez niego określonej usługi na rzecz zleceniodawcy.

Stosunek pracy jaki ma istnieć między Wnioskodawcą a osobami zatrudnionymi do wykonywania zadań z zakresu lokalnej administracji (określonych w projekcie przykładowej umowy) nie będzie stanowił stosunku zobowiązaniowego, na podstawie którego dojdzie do realizacji jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W takiej sytuacji zwrot tych kosztów nie będzie stanowił czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT.

Takie stanowisko prezentuje także Izba Skarbowa w Gdańsku w informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 23 sierpnia 2004 r. Zgodnie z tym poglądem "ze świadczeniem usługi, w rozumieniu art. 8 ww. ustawy, będziemy mieli do czynienia w przypadku istnienia stosunku zobowiązaniowego pomiędzy podatnikiem a firmą która zobowiązała się do zwrotu kosztów delegacji pracownika. Zobowiązanie kontrahenta podatnika nie dotyczy świadczenia mającego charakter usługi, lecz świadczenia pieniężnego w postaci zwrotu kosztów delegacji pracownika. Stwierdzić zatem należy, iż kontrahent podatnika nie otrzymał jakiejkolwiek korzyści dokonując na rzecz podatnika zwrotu kosztów delegacji pracowników uczestniczących w szkoleniu. Wobec powyższego czynność ta nie stanowi świadczenia usług i będzie dokumentowana notą księgową".

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe obciążenie kosztami pracowniczymi na podstawie umowy o prowadzenie spraw Spółki bez doliczania jakiejkolwiek marży nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. To, iż samo obciążenie uregulowane jest w umowie o świadczenie usług, tj. oprowadzenie spraw Spółki, jaką Wnioskodawca zamierza zawierać ze swoimi kontrahentami nie zmienia faktu, iż nie mamy tu do czynienia ze świadczeniem usług.

Tym samym w przedmiotowym stanie faktycznym nie można mówić o świadczeniu kompleksowym. Za kompleksowością świadczenia nie może bowiem przemawiać fakt, iż zarówno usługi związane z zarządzaniem obiektami jak i regulacja dotycząca obciążania zleceniodawcę kosztami pracowniczymi zostaną uregulowane w jednej umowie.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z art. 79 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem nie dojdzie do świadczenia jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nie jest możliwe obciążanie zleceniodawcy kosztami wynikającymi ze stosunku pracy na podstawie faktury VAT. W ocenie Wnioskodawcy obciążenie zleceniodawcy kosztami pracowniczymi powinno zostać udokumentowane notą księgową. W przedmiotowym stanie faktycznym mamy bowiem do czynienia wyłącznie z przypisaniem zleceniodawcy kosztów pracowniczych poniesionych z tytułu "oddelegowania" pracowników, a nie ze świadczeniem usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dokonując analizy powołanych przepisów należy zauważyć, że aby dana czynność nosiła znamiona dostawy towarów - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - musi nastąpić przeniesienie przez dostawcę na rzecz nabywcy, prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Niniejsze oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie konkretnego odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Zwrócić również należy uwagę, iż w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy, stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29 ust. 1 ustawy, kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia usługi. Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, opłaty i podobne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Podstawa opodatkowania obejmuje ponadto, dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę lub klienta. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania.

Natomiast stosownie do art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Z przytoczonej wyżej regulacji art. 79 lit. c Dyrektywy Rady wynika, iż wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają wyłącznie kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza poszerzyć zakres swojej działalności m.in. o świadczenie usług związanych z zarządzaniem obiektami biurowymi, centrami handlowo-usługowymi, powierzchniami handlu detalicznego i hurtowego położonymi na terytorium całej polski. W tym celu Wnioskodawca planuje zawarcie ze swoimi kontrahentami stosownych umów zwanych umowami o prowadzenie spraw Spółki, których przedmiotem będzie współdziałanie w zarządzaniu wybranymi obiektami, a także powierzchniami handlowymi, biurowymi i usługowymi. Zgodnie z projektem przykładowej umowy o prowadzenie spraw spółki Wnioskodawca z tytułu świadczenia wymienionych w niej usług wykonywanych ze swojej siedziby lub lokalnie z obiektu będącego przedmiotem współzarządzania będzie otrzymywać - począwszy od dnia przypadającego na dwa tygodnie przed otwarciem danego obiektu - roczne wynagrodzenie w wysokości określonego% czynszów rocznych i innych opłat, generowanych przez dany obiekt. W szczególności będą to czynsze i inne wpłaty z tytułu korzystania (bez kosztów ogrzewania i klimatyzacji względnie wentylacji i kosztów eksploatacyjnych oraz bez podatku VAT) należne w danym roku zgodnie z zawartymi umowami najmu i innymi umowami oraz płatności (bez podatku VAT), do uiszczenia których zobowiązani są najemcy i inne osoby uprawnione do korzystania na podstawie zawartego porozumienia w związku z przedwczesnym rozwiązaniem umowy, niezależnie od tego na jaki cel środki te będą przeznaczone.

Ponadto, stosownie do postanowień projektu przykładowej umowy, Wnioskodawca zamierza obciążać zleceniodawcę kosztami personelu - w tym sekretariatu oraz personelu technicznego (technicy, kierownika ds. technicznych i jego zastępca) - zatrudnionego na miejscu w danym obiekcie w celu realizacji wyżej wymienionych zadań administracji lokalowej. Regulacja ta nie dotyczy dyrektora obiektu. Wymienione powyżej koszty personalne obejmują wyłącznie koszty wynikające z listy płac oraz deklaracji rozliczeniowych ZUS DRA takie jak wynagrodzenia zasadnicze, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, premie pracownicze, dodatkowe bonusy i świadczenia na rzecz pracowników traktowane jako składnik wynagrodzenia pracowników (dalej jako: koszty pracownicze). Kontrahenci Wnioskodawcy nie zatrudniają żadnych pracowników. Wnioskodawca z tytułu obciążenia zleceniodawcy kosztami personelu nie będzie osiągał zysku, tzn. nie będzie doliczana marża do tego rodzaju obciążenia.

Należy wskazać, iż w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują w sposób szczegółowy jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania, posłużenie się jednak sformułowaniem "całość świadczenia należnego od nabywcy" oznacza, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów lub ze świadczeniem usługi zasadniczej, którymi w efekcie obciążony jest nabywca świadczenia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej opisu sprawy, wskazać należy, iż koszty pracownicze pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umów jakie Wnioskodawca planuje zawierać. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Niniejsze koszty należy traktować jako element składowy usługi zasadniczej jaką jest prowadzenie spraw Spółki - współdziałanie w zarządzaniu wybranymi obiektami, a także powierzchniami handlowymi, biurowymi i usługowymi. Przy tym kwota kosztów pracowniczych jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usług. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całości, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Tak więc w przedmiotowym przypadku koszty pracownicze, którymi Wnioskodawca obciąża Spółkę, powinny być elementem podstawy opodatkowania usługi i to niezależnie od tego, czy stanowią element kalkulacyjny wchodzący w skład umówionej przez strony należności za usługę, czy też umowa stron wyodrębnia koszty pracownicze w oddzielnych kwotach.

Konsekwencją powyższego jest włączenie wskazanych przez Wnioskodawcę kosztów pracowniczych do podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi prowadzenia spraw Spółki - współdziałania w zarządzaniu wybranymi obiektami, a także powierzchniami handlowymi, biurowymi i usługowymi, co winno być udokumentowane wystawieniem faktury VAT, przy zastosowaniu stawki podatku odpowiadającej świadczonej usłudze prowadzenia spraw Spółki - współdziałania w zarządzaniu wybranymi obiektami, a także powierzchniami handlowymi, biurowymi i usługowymi.

Natomiast odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę decyzji z dnia 23 sierpnia 2004 r. wskazać należy, iż niniejsza decyzja rozstrzyga w innym stanie faktycznym. Decyzja ta odnosi się do sytuacji, w której podatnik obciąża kontrahenta kosztami delegacji pracownika uczestniczącego w szkoleniu zorganizowanym przez kontrahenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.