IPPP3/443-139/11-4/MPe - Skutki podatkowe eksportu towarów przez podmiot z siedzibą w Niemczech, zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce, z terytorium RP do odbiorcy spoza Wspólnoty Europejskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) uzupełnione w dniu 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 23 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług dotyczącej eksportu towarów jest:

* prawidłowe - w zakresie rozpoznania przez Wnioskodawcę eksportu bezpośredniego,

* nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku wystawienia faktury VAT jako polski podatnik podatku VAT oraz wykazania tej transakcji w deklaracji podatkowej i ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT.

W dniu 31 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 23 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi dowozu dzieci i młodzieży w ramach zleconego zadania publicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Wnioskodawca, Spółka) z siedzibą na terytorium Niemiec jest zarejestrowana dla celów podatku VAT na terytorium Polski. Spółka dokonała zakupu towaru od podmiotu polskiego (dalej: dostawca towaru). Towar ten został następnie sprzedany na rzecz ostatecznego klienta z siedzibą poza terytorium Wspólnoty. Jednocześnie towar będący przedmiotem transakcji został przewieziony bezpośrednio z Polski na terytorium państwa trzeciego. Spółka dokonała eksportu towaru tj. w szczególności zgłosiła w polskim urzędzie celnym towar do odprawy (za pośrednictwem agencji celnej) oraz wystąpiła jako eksporter na dokumentach celnych związanych z eksportem. Dostawca towaru wystawił fakturę VAT na spółkę ze stawką zerową oraz wskazał jej niemiecki numer identyfikacji podatkowej, rozpoznając u siebie eksport pośredni. Wnioskodawca planuje dokonywać podobnych transakcji w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Na gruncie art. 2 ust. 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Mając na uwadze powyższe regulacje wspólnotowe w zakresie eksportu można uznać, że podmiot może rozpocząć procedurę eksportu w dogodnym dla siebie państwie członkowskim.

Eksport towarów po spełnieniu określonych warunków nie podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na terytorium żadnego z państw członkowskich. Państwa członkowskie zostały zobligowane do wprowadzenia w swoim ustawodawstwie zwolnienia, o którym mowa w art. 146 Dyrektywy 2006/112.

Podmiot zidentyfikowany do celów podatku od wartości dodanej zarówno na terytorium Niemiec jak i Polski ma prawo wyboru pod jakim numerem identyfikacji chce występować, a tym samym czy w danej transakcji chce uczestniczyć jako podatnik polski czy też niemiecki.

Zdaniem podatnika, w przypadku eksportu taki wybór jest dozwolony, ponieważ transakcja eksportowa zostanie wykazana przez podmiot polski jako eksport pośredni.

Tym samym Spółka stoi na stanowisku, iż w niniejszym stanie faktycznym nie miała obowiązku występowania jako polski podatnik VAT, co za tym idzie nie była zobowiązana do wystawiania faktury VAT podając na niej NIP nadany Spółce przez polski urząd skarbowy.

Ad. 2

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. W sytuacji, gdy eksporter lub podmiot działający na jego rzecz dokonuje wywozu towarów i na niego są wystawione dokumenty celne wówczas mamy do czynienia z eksportem bezpośrednim. Eksport pośredni ma miejsce w sytuacji, gdy towar jest wywożony przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub przez podmiot działający na jego rzecz.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż towaru przez podmiot polski na rzecz spółki stanowi eksport pośredni. Wynika to z faktu, iż Wnioskodawca występuje wobec podmiotu polskiego w relacji nabywcy, nie posiada on również na terytorium Polski siedziby. Sam fakt rejestracji do celów VAT nie przesądza o posiadaniu przez spółkę siedziby na terytorium kraju.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, z uwagi na fakt, iż nie miał obowiązku występowania w niniejszej transakcji jako polski podatnik VAT nie wykazuje tej transakcji jako eksport w deklaracji podatkowej składanej do polskiego urzędu skarbowego, jak również nie ujmuje jej w ewidencji prowadzonej dla celów polskiego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie rozpoznania przez Wnioskodawcę eksportu bezpośredniego,

* nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku wystawienia faktury VAT jako polski podatnik podatku VAT oraz wykazania tej transakcji w deklaracji podatkowej i ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega eksport towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Jak wynika z powyższego, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar:

* jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub

* gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,

* następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Tut. Organ wyjaśnia, iż zgodnie z art. 146 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), państwa członkowskie zwalniają transakcję dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Jednakże należy mieć na uwadze także postanowienia art. 131 Dyrektywy, odnoszące się również do zwolnień w eksporcie znajdujących się w rozdziale 6. W myśl tych przepisów, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Przepisy Dyrektywy przyznają zatem krajom Wspólnoty pewną swobodę w kształtowaniu tych zwolnień poprzez wprowadzenie odpowiednich środków i procedur administracyjnych ukierunkowanych na osiągnięcie wymienionych celów.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Zgodnie z przepisem ust. 4 cytowanego artykułu, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b), jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (ust. 11 ww. artykułu).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku wynika, że Wnioskodawca posiadający siedzibę na terytorium Niemiec jest zarejestrowany dla celów podatku VAT na terytorium Polski. Wnioskodawca dokonał zakupu towaru od podmiotu polskiego a następnie towar ten sprzedał na rzecz ostatecznego klienta z siedzibą poza terytorium Wspólnoty. Jednocześnie towar będący przedmiotem transakcji został przewieziony bezpośrednio z Polski na terytorium państwa trzeciego. Wnioskodawca dokonał eksportu towaru, zgłosił w polskim urzędzie celnym towar do odprawy (za pośrednictwem agencji celnej) oraz wystąpił jako eksporter na dokumentach celnych związanych z eksportem. Dostawca towaru wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT z 0% stawką podatku oraz wskazał jej niemiecki numer identyfikacji podatkowej, rozpoznając u siebie eksport pośredni. Wnioskodawca planuje dokonywać podobnych transakcji w przyszłości.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonał transakcji dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz podmiotu spoza UE. W ramach omawianej transakcji Wnioskodawca zgłosił w polskim urzędzie celnym towar do odprawy (za pośrednictwem agencji celnej) oraz wystąpił jako eksporter na dokumentach celnych związanych z eksportem.

W związku z powyższym, ww. transakcję należy uznać za eksport bezpośredni towarów, gdyż wywóz towarów nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty a Wnioskodawca dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące kwestii rozpoznania przez Wnioskodawcę eksportu bezpośredniego należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9 (zwolnień podmiotowych), nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników mniemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Artykuł 99 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej (art. 109 ust. 3 ustawy).

Jak wskazano w niniejszej interpretacji Wnioskodawca dokonał z terytorium kraju eksportu towarów, który stosownie do ww. art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy podlega opodatkowaniu. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca winien wystąpić jako polski podatnik VAT, a co za tym idzie wystawić na rzecz nabywcy stosowną fakturę VAT, ująć ją w stosownej ewidencji i wykazać w deklaracji podatkowej sporządzanej dla celów podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące kwestii braku obowiązku wystawienia faktury VAT jako polski podatnik podatku VAT oraz wykazania tej transakcji w deklaracji podatkowej i ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.