IPPP3/443-1378/11-4/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) uzupełnione w dniu 12 grudnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 29 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla dostawy paliwa na rzecz przewoźników lotniczych mających siedzibę na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 12 grudnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 29 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla dostawy paliwa na rzecz przewoźników lotniczych mających siedzibę na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 1 kwietnia 2011 r. dokonuje dostawy paliwa lotniczego na rzecz przewoźników lotniczych mających siedzibę na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki (dalej także w skrócie jako: "USA"). Przewoźnicy amerykańscy wykonują przewozy w transporcie międzynarodowym, w ramach których miejscem startu albo miejscem lądowania jest port lotniczy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, gdzie dokonywana jest dostawa paliwa lotniczego. Jednocześnie, przewoźnicy amerykańscy nie przekazują Wnioskodawcy dokumentów wystawionych przez właściwe organy administracji skarbowej bądź lotniczej USA potwierdzających, że są oni przewoźnikami wykonującymi głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do dostawy paliwa dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz przewoźników mających siedzibę w USA jest stosowana stawka 0% VAT bez prowadzenia żadnej dokumentacji poza potwierdzeniem miejsca siedziby przewoźnika, ponieważ umowa o transporcie lotniczym z USA stanowi, że na zasadzie wzajemności w odniesieniu do dostawy paliwa lotniczego na rzecz przewoźnika mającego siedzibę w USA będzie stosowane zwolnienie od opłat i należności celnych i podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; dalej powoływanej jako Ordynacja podatkowa lub w skrócie "O.p."), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z kolei, stosownie do art. 3 pkt 2 O.p., przepisy prawa podatkowego to m.in. przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej.

Umowa o transporcie lotniczym pomiędzy Stanami Zjednoczonymi oraz Wspólnotą Europejską i państwami członkowskimi Unii Europejskiej w art. 11 odnosi się do należności i opłat podatkowych i celnych. Umowa ta została ratyfikowana przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej w dniu 11 czerwca 2008 r. Jest to zatem ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską inna umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, o której mowa w art. 3 pkt 2 O.p., a zatem jej postanowienia również mogą być interpretowane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Jednocześnie, umowa o transporcie lotniczym wiąże obecnie Wspólnotę Europejską, pomimo braku jej ratyfikowania przez wszystkie strony umowy. Na podstawie art. 1 ust. 3 decyzji Rady Unii Europejskiej i przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej zebranych w Radzie z dnia 25 kwietnia 2007 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Umowy o transporcie lotniczym między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, z drugiej strony (2007/339/WE) (Dz. U. UE L Nr 134, poz. 1), do czasu wejścia w życie umowa jest stosowana tymczasowo przez Wspólnotę i jej państwa członkowskie od dnia 30 marca 2008 r. zgodnie z prawem krajowym. Podkreślenia wymaga, że stosownie do art. 216 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana Dz. U. UE C Nr 83, s. 47), umowy zawarte przez Unię wiążą zarówno instytucje Unii, jak też państwa członkowskie.

Przedmiotowa umowa jest umową mieszaną zawartą zarówno przez Wspólnotę Europejską, jak też państwa członkowskie Unii Europejskiej z jednej strony. Stanowi zatem, z jednej strony - umowę międzynarodową ratyfikowaną przez Rzeczpospolitą Polską, z drugiej zaś - prawo wspólnotowe jako umowa międzynarodowa zawarta przez Wspólnotę Europejską.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy o transporcie lotniczym, statki powietrzne eksploatowane w międzynarodowych przewozach lotniczych przez przedsiębiorstwa lotnicze jednej strony, a także ich normalne wyposażenie, urządzenia naziemne, paliwa, smary, zapasy techniczne podlegające zużyciu, części zamienne (w tym silniki), zapasy pokładowe (obejmujące między innymi żywność, napoje i alkohol, tytoń i inne produkty przeznaczone do sprzedaży pasażerom lub do wykorzystania przez nich, w ograniczonych ilościach, podczas lotu) oraz inne artykuły przeznaczone do wykorzystywania lub wykorzystywane wyłącznie w związku z eksploatacją lub obsługą statków powietrznych eksploatowanych w międzynarodowych przewozach lotniczych są zwolnione, na zasadzie wzajemności, przy przylocie na terytorium drugiej strony z wszelkich ograniczeń przywozowych, podatków majątkowych i kapitałowych, opłat celnych, podatków akcyzowych oraz innych podobnych opłat i należności, które są: a) nakładane przez organy krajowe lub Wspólnotę Europejską; oraz b) nie są związane z kosztem świadczonych usług, pod warunkiem że wymienione wyposażenie i zapasy pozostają na pokładzie tych statków powietrznych. Art. 11 ust. 2 pkt c) umowy o transporcie lotniczym stanowi, iż na zasadzie wzajemności, od podatków, opłat, ceł i należności wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, z wyjątkiem opłat związanych z kosztem świadczonych usług, są również zwolnione paliwo, smary i zapasy techniczne podlegające zużyciu, przywiezione lub dostarczone na terytorium jednej ze stron, w celu użycia przez statki powietrzne eksploatowane w międzynarodowych przewozach lotniczych przez przedsiębiorstwo lotnicze drugiej strony, nawet jeżeli zapasy te mają zostać użyte w części podróży odbywającej się nad terytorium strony, na którym zostały one zabrane na pokład.

Powyższe postanowienia umowy międzynarodowej bezpośrednio dotyczą stanu faktycznego zaprezentowanego przez Wnioskodawcę.

Umowa o transporcie lotniczym nakazuje zwolnienie od wszelkich opłat i należności o charakterze celnym i podatkowym w przypadku dostawy paliwa lotniczego do statków powietrznych eksploatowanych w międzynarodowych przewozach lotniczych przez przedsiębiorstwo lotnicze drugiej umawiającej się strony. W aspekcie wzajemności, należy podkreślić, że strona amerykańska przestrzega zobowiązań umownych i polscy przewoźnicy na terenie USA są zwolnieni od amerykańskiego podatku na paliwa lotnicze (sales tax). Zasada wzajemności nakazuje zatem analogiczne traktowanie przewoźników amerykańskich na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, co winno być rozumiane jako zastosowanie do dostawy paliwa lotniczego na ich rzecz stawki 0% VAT bez konieczności przedstawiania dalszej dokumentacji przez przewoźników amerykańskich.

Z umowy o transporcie lotniczym wynika zatem, że w odniesieniu do przewoźników amerykańskich brak jest obowiązku prowadzenia jakiejkolwiek szczególnej dokumentacji, ponieważ na podstawie umowy międzynarodowej zobowiązano się do stosowania zasady wzajemności i wzajemnego zwalniania z opłat i należności celnych i podatkowych.

Wobec powyższego, wystarczającą przesłanką do zastosowania stawki 0% VAT jest okoliczność, że dostawa jest dokonywana na rzecz przewoźnika amerykańskiego (tj. mającego siedzibę na terytorium drugiej umawiającej się strony) i nie istnieje wymóg prowadzenia żadnej dodatkowej dokumentacji w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca dokonuje dostawy paliwa lotniczego na rzecz przewoźników lotniczych mających siedzibę na terenie USA. Przewoźnicy amerykańscy wykonują przewozy w transporcie międzynarodowym, w ramach których miejscem startu lub lądowania jest port lotniczy na terenie Polski, gdzie dokonywana jest dostawa paliwa lotniczego. Jednocześnie, przewoźnicy amerykańscy nie przekazują Wnioskodawcy dokumentów wystawionych przez właściwe organy administracji skarbowej bądź lotniczej USA potwierdzających, że są oni przewoźnikami wykonującymi głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości zajętego przez Spółkę stanowiska, zgodnie z którym do dostawy paliwa dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz przewoźników mających siedzibę w USA jest stosowana stawka 0% bez prowadzenia żadnej dokumentacji poza potwierdzeniem miejsca siedziby przewoźnika, ponieważ umowa o transporcie lotniczym z USA stanowi, że na zasadzie wzajemności w odniesieniu do dostawy paliwa lotniczego na rzecz przewoźnika mającego siedzibę w USA będzie stosowane zwolnienie od opłat i należności celnych i podatkowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z art. 1 ust. 3 Decyzji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej zebranych w Radzie z dnia 25 kwietnia 2007 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Umowy o transporcie lotniczym między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, z drugiej strony (2007/339/WE) (Dz. U. UE L Nr 134, poz. 1), do czasu wejścia w życie umowa jest stosowana tymczasowo przez Wspólnotę i jej państwa członkowskie od dnia 30 marca 2008 r. zgodnie z prawem krajowym.

Zgodnie z obowiązującym prawem krajowym w zakresie podatku od towarów i usług stawkę podatku w wysokości 0%, stosownie do dyspozycji art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy, stosuje się do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Jednakże warunkiem zastosowania przez podatnika stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym jest prowadzenie przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 7-18 i 20-22 ustawy zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie (art. 83 ust. 2 ustawy).

Zatem wymóg przedstawienia dokumentów potwierdzających wykonanie głównie przewozów międzynarodowych (np. koncesja lub odpowiedni akt właściwego organu państwa siedziby przewoźnika uprawniający do wykonywania międzynarodowych przewozów lotniczych) jest zgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Wymóg przedstawienia dokumentów potwierdzających wykonywanie przez danego przewoźnika głównie przewozów międzynarodowych nie jest sprzeczny z postanowieniami Umowy o transporcie lotniczym (Dz. U. UE L z 2007 r. Nr 134, poz. 4), na którą powołuje się Wnioskodawca, a której stronami są Stany Zjednoczone Ameryki oraz państwa członkowskie Unii Europejskiej, w szczególności z art. 11 ww. umowy, z którego wynikają zwolnienia od podatku. Wskazać w tym miejscu należy, że przedłożenie przez zagranicznych przewoźników lotniczych dokumentów, o których mowa powyżej, nie jest praktycznie żadnym obciążeniem dla podmiotu, gdyż są to dokumenty, które podmiot ten posiada.

Zgodnie z art. 2 ww. umowy każda strona stwarza przedsiębiorstwom lotniczym obu stron równe i sprawiedliwe warunki umożliwiające konkurencję w wykonywaniu międzynarodowego przewozu lotniczego na podstawie niniejszej umowy.

Należy zauważyć, iż obowiązek przedłożenia stosownych dokumentów dotyczy wszystkich przewoźników lotniczych niezależnie od tego w jakim kraju posiadają siedzibę.

Na mocy art. 83 ust. 1a ustawy przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się przewoźników lotniczych, u których udział:

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego ogłasza do dnia 31 marca danego roku podatkowego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, na okres od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego, na podstawie danych uzyskanych od przewoźników lotniczych (art. 83 ust. 1c ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 83 ust. 1f ustawy przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, uznanych w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów prawa, w szczególności art. 83 ust. 2 ustawy, dokumentację potwierdzającą wykonywanie przez danego przewoźnika głównie przewozów międzynarodowych muszą przedstawiać zarówno przewoźnicy lotniczy z państw członkowskich UE jak i przewoźnicy z państw trzecich. Polscy przewoźnicy lotniczy muszą być wpisani na stosowaną listę, aby móc nabywać towary i usługi ze stawką 0%. Natomiast przewoźnicy, którzy nieposiadają siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski mogą być wpisani na analogiczną, jak publikowana w Polsce, listę przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, na której dany przewoźnik jest umieszczony, a w przypadku państw, w których nie ma takiej listy dokumentem tym może być np. koncesja lub odpowiedni akt właściwego organu państwa siedziby przewoźnika uprawniający do wykonywania międzynarodowych przewozów lotniczych.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, iż odstąpienie od wymogu przedstawienia stosownych dokumentów przez przewoźników ze Stanów Zjednoczonych oznaczałoby nierówne traktowanie przewoźników lotniczych. Przewoźnicy ze Stanów Zjednoczonych byliby lepiej traktowani niż przewoźnicy z innych państw, w tym również z Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, stosownie do którego wystarczającą przesłanką do zastosowania stawki 0% jest okoliczność, że dostawa jest dokonywana na rzecz przewoźnika amerykańskiego (tj. mającego siedzibę na terytorium drugiej umawiającej się strony) i nie istnieje wymóg prowadzenia żadnej dodatkowej dokumentacji w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.