IPPP3/443-137/13-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania importowanego wyrobu o kodzie 2907 19 90 - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania importowanego wyrobu o kodzie 2907 19 90.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się m.in. produkcją preparatów przeciwutleniających dla przemysłu paszowego oraz czasami dystrybucją importowanych surowców. Jednym ze stosowanych przez Wnioskodawcę surowców jest dodatek chemiczny BHT (CAS; 97123-41-6). Wnioskodawca dostał zamówienie od klienta w Polsce na import tego surowca sklasyfikowanego przez niemieckiego producenta pod numerem CN 2907 19 90. W tym wypadku Wnioskodawca ma być dystrybutorem, który jedynie dostarcza ww. produkt do składu podatkowego. Wnioskodawca ma wiedzę, że w składzie podatkowym dochodzi do przetworzenia surowca i wytworzenia komponentu do paliwa, który dalej jest sprzedawany do finalnego odbiorcy. Jednak w tym procesie Wnioskodawca zupełnie już nie uczestniczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty akcyzy za dystrybuowany produkt, w przypadku gdy odbiorca stosuje go jako surowiec w komponencie do paliw.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Surowiec, który Wnioskodawca chce importować ma różnorakie zastosowania. Nie oferuje go jako dodatek do paliw, lecz jako substancję chemiczną. Dopiero odbiorca Wnioskodawcy stosuje go jako składnik mieszanki będącej komponentem do paliw. Wnioskodawca nie spotkał się dotąd z koniecznością uiszczenia akcyzy za ten produkt. Stąd, wedle swojej wiedzy, Wnioskodawca sądzi, iż dystrybuowany surowiec nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Natomiast biokomponentami, w myśl art. 86 ust. 4 ustawy, są biokomponenty w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dostał zamówienie od klienta w Polsce na import surowca sklasyfikowanego przez niemieckiego producenta pod numerem CN 2907 19 90. W tym wypadku Wnioskodawca ma być dystrybutorem, który jedynie dostarcza ww. produkt do składu podatkowego. Wnioskodawca ma wiedzę, że w składzie podatkowym dochodzi do przetworzenia surowca i wytworzenia komponentu do paliwa, który dalej jest sprzedawany do finalnego odbiorcy. Jednak w tym procesie Wnioskodawca zupełnie już nie uczestniczy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że surowiec, który chce importować ma różnorakie zastosowania. Nie oferuje go jako dodatek do paliw, lecz jako substancję chemiczną. Dopiero odbiorca Wnioskodawcy stosuje go jako składnik mieszanki będącej komponentem do paliw.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem akcyzowym importowanych wyrobów.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przedmiotowy wyrób o kodzie CN 2907 19 90 nie będzie podlegał przez Wnioskodawcę opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca importuje przedmiotowy wyrób nieakcyzowy, a następnie sprzedaje go jedynie jako surowiec służący innemu podmiotowi do wytworzenia komponentu do paliw. Zatem nie można przyjąć, że Wnioskodawca decyduje o bezpośrednim przeznaczeniu takiego wyrobu do celów opałowych bądź napędowych. O takim przeznaczeniu decyduje bowiem dopiero producent komponentów.

Reasumując, Wnioskodawca importując przedmiotowy wyrób o kodzie CN 2907 19 90 i dostarczając go w tej postaci producentowi komponentu do paliw, nie jest zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.