IPPP3/443-137/10-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku na biogaz o kodzie CN 2711 29 00 zużywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku na biogaz o kodzie CN 2711 29 00 zużywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-137/10-2/KB z dnia 19 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo od kilku lat produkuje energię elektryczną i ciepło. Do napędu generatorów używane są silniki spalinowe, napędzane biogazem (kod CN 2711 29 00), pozyskiwanym ze składowiska odpadów komunalnych. Od dnia 1 marca 2009 r. Przedsiębiorstwo składa do UC deklaracje dla podatku akcyzowego i opłaca podatek akcyzowy według stawki 100,00 zł za 1000 kg zużytego biogazu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma obowiązek płacenia podatku akcyzowego za biogaz (gaz składowiskowy) zużywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła według stawki innej niż zerowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. b), tiret pierwsze ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, od gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych, wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe, określone w odrębnych przepisach, stawka akcyzy dla biogazu bez względu na kod CN wynosi 0 zł.

Natomiast zgodnie z art. 164 ust. 2 ww. ustawy, przepisy art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. b) stosuje się od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem.

Z uwagi na brak powyższej opinii oraz na to, że nie został w Spółce zarejestrowany skład podatkowy, Spółka nie jest upoważniona do zastosowania stawki 0 zł dla biogazu.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna stosować stawkę akcyzy w wysokości 100 zł za 1000 kg od biogazu zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12a, tiret drugie ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) o podatku akcyzowym, dalej zwanej ustawą, stawka akcyzy dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych wynosi dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:

* skroplonych - 695,00 zł/1.000 kilogramów,

* w stanie gazowym - 100,00 zł/1.000 kilogramów.

Stosownie zaś do art. 89 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych stawka akcyzy wynosi 1,18 zł/1 gigadżul (GJ).

Jednakże na mocy przepisów art. 163 ust. 2 ww. ustawy w okresie do dnia 31 października 2013 r. albo do czasu, gdy udział gazu ziemnego w konsumpcji energii na terytorium kraju osiągnie 25% zwalnia się od akcyzy gaz ziemny (mokry) o kodach CN 2711 11 00 oraz 2711 21 00, przeznaczony do celów opałowych. Jednakże w momencie, gdy udział gazu ziemnego w konsumpcji energii osiągnie 20%, do dnia 31 października 2013 r. stosuje się stawkę akcyzy stanowiącą 50% stawki określonej w art. 89 ust. 1 pkt 13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", informację o osiągnięciu poziomu udziału gazu ziemnego, o którym mowa w zdaniu pierwszym.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, do czasu obowiązywania zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, zwalnia się od akcyzy pozostałe węglowodory gazowe o kodzie CN 2711 29 00, przeznaczone do celów opałowych.

Ponadto, zgodnie z art. 164 ust. 1 ustawy do dnia 31 października 2013 r. zamiast stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a) tiret drugie, do wyrobów akcyzowych określonych w tym przepisie stosuje się zerową stawkę akcyzy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka produkuje energię elektryczną i ciepło. Do napędu generatorów używane są silniki spalinowe, napędzane biogazem (kod CN 2711 29 00), pozyskiwanym ze składowiska odpadów komunalnych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż w obecnym stanie prawnym biogaz o kodzie CN 2711 29 00, przeznaczony do celów opałowych, na mocy art. 163 ust. 3 ustawy objęty jest zwolnieniem od podatku akcyzowego. Natomiast ww. biogaz wykorzystywany do napędu silników spalinowych w celu produkcji energii elektrycznej na mocy art. 164 ust. 1 ustawy objęty jest zerową stawką podatku akcyzowego. A zatem na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku akcyzowego z tytułu zużycia biogazu do produkcji energii elektrycznej i ciepła według stawki innej niż zerowa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.