IPPP3/443-1360/11-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za sprzedaż i opodatkowania kradzieży towaru - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za sprzedaż i opodatkowania kradzieży towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu. W 2010 r. Zainteresowany stwierdził, że jeden z pracowników dokonał kradzieży towarów handlowych. Aby ukryć fakt kradzieży, pracownik ten wystawił faktury w imieniu firmy na skradziony przez niego towar. Faktury zostały wystawione częściowo na firmy nie istniejące, częściowo na firmy istniejące, z którymi Wnioskodawca współpracuje. Ponieważ brak było wpłat za wystawione faktury Wnioskodawca rozpoczął wysyłanie ponagleń w sprawie zapłaty. W efekcie Wnioskodawca uzyskał, że w rzeczywistości do sprzedaży nie doszło. Firmy nie otrzymały ani towaru ani faktur. Towar został przywłaszczony przez pracownika. Wnioskodawca zgłosił sprawę do prokuratury, która prowadzi aktualnie postępowanie karne w tej sprawie w stosunku do pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nie doszło do sprzedaży towarów, nie powstał obowiązek w podatku VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo do skorygowania naliczonego i odprowadzonego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. Przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, co do zasady, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 6 ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę VAT w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2010 r. Zainteresowany stwierdził, że jeden z pracowników dokonał kradzieży towarów handlowych. Aby ukryć fakt kradzieży, pracownik ten wystawił faktury w imieniu firmy na skradziony przez niego towar. Faktury zostały wystawione częściowo na firmy nie istniejące, częściowo na firmy istniejące, z którymi Wnioskodawca współpracuje. Ponieważ brak było wpłat za wystawione faktury Wnioskodawca rozpoczął wysyłanie ponagleń w sprawie zapłaty. W efekcie Wnioskodawca uzyskał informacje, że w rzeczywistości do sprzedaży nie doszło. Firmy nie otrzymały ani towaru ani faktur. Towar został przywłaszczony przez pracownika. Wnioskodawca zgłosił sprawę do prokuratury, która prowadzi aktualnie postępowanie karne w tej sprawie w stosunku do pracownika.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz analizę przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji nie wystąpiła sprzedaż w rozumieniu art. 2 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług, którą jest między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W konsekwencji, należy uznać, iż wystawione przez pracownika dokumenty nie są fakturami, gdyż jak wynika z przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, faktura w szczególności stwierdza dokonanie sprzedaży. Skoro bowiem sfałszowane przez pracownika "faktury" nie dokumentują sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę, tym samym nie generują obrotu po stronie Wnioskodawcy, a co za tym idzie nie powinny być uwzględnione w rozliczeniu podatkowym z tytułu podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przedstawionej sytuacji nie doszło do sprzedaży, a zatem Wnioskodawca ma prawo skorygować odprowadzony wcześniej podatek VAT należny wynikający ze sfałszowanych dokumentów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.