IPPP3/443-1296/11/13-5/S/SM

wydana w wyniku uwzględnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Warszawie z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1342/12 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 14 marca 2013 r.)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1342/12 (data wpływu 14 marca 2013 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2011 r. (złożono osobiście w dniu 26 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opłaty paliwowej w zakresie objęcia ta opłatą estru stanowiącego samoistne paliwo (B100) oraz stawki tej opłaty - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2011 r. został złożony wniosek ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opłaty paliwowej w zakresie objęcia ta opłatą estru stanowiącego samoistne paliwo (B100) oraz stawki tej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P. O. (dalej Spółka") jest producentem m.in. paliw ciekłych.

Na mocy obowiązujących przepisów Spółka jest również zobowiązana do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego (NCW) polegającego na zapewnieniu minimalnego udziału biokomponentów i innych paliw odnawialnych w ogólnej ilości zbywanych przez Spółkę paliw ciekłych i biopaliw ciekłych.

Spółka wprowadza na rynek krajowy m.in. B100 - czyli ester stanowiący samoistne paliwo, tj. produkt rozumiany jako biokomponent w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, oznaczony kodem CN 3824 90 91. W związku z faktem produkcji i wprowadzania wyżej wymienionego produktu (dalej także "Bl00") na rynek (jego sprzedaży poprzez sieć dystrybucyjną) Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego. Zgodnie z obowiązującymi przepisami Spółka odprowadza podatek akcyzowy w należnej wysokości.

W chwili obecnej, tzn. w okresie pomiędzy 1 maja 2011 r. a dniem ewentualnego wejścia w życie zmian do ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym uchwalonych przez Sejm w dniu 16 września 2011 r., Spółka stosuje art. 37h ust. 1 ustawy z 27.10.1994 o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym ("ustawa o autostradach"), wprowadzony w art. 2 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 666) oraz art. 37h ust. 3 pkt 4 ustawy o autostradach wprowadzony w art. 142 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), nieznacznie zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 20 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2009 r. Nr 223, poz. 1776).

W opinii Spółki w polskim porządku prawnym brak jest obowiązującej podstawy prawnej do naliczania takiej opłaty, gdyż nie istnieją przepisy wprowadzające obowiązek podatkowy w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Produkt w postaci estru stanowiącego samoistne paliwo Bl00 nie podlega opłacie paliwowej.W orzecznictwie sądów ugruntowany jest pogląd, że opłata paliwowa jest podatkiem, dodatkiem do podatku akcyzowego (np. wyrok WSA w Lublinie z 2 lipca 2010, sygn. akt I SA/Lu 241/10). W związku z tym, z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, określenie kręgu podmiotów zobowiązanych do jej zapłaty oraz warunków na jakich ta zapłata ma nastąpić, wynikać musi z przepisów o randze ustawowej. Tym samym, jeżeli z przepisów o randze ustawy wyraźnie wynika, że określony produkt nie podlega opodatkowaniu, nie jest uzasadnione dokonywanie interpretacji na niekorzyść podatnika.

Stanowisko Spółki, iż produkt w postaci estru stanowiącego samoistne paliwo B100 nie podlega opłacie paliwowej opiera się na treści art. 37h ustawy o autostradach, zgodnie z którym: "wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, z wyłączeniem biokomponentów w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 oraz z 2007 r. Nr 35, poz. 217), stanowiących samoistne paliwa, wykorzystywanych do napędu pojazdów w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą paliwową". Przepis ten został wprowadzony z dniem 6 lipca 2007 r. ustawą z dnia 11 maja 2007 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 99, poz. 666). Ustalając w tym przepisie zakres obowiązku podatkowego, ustawodawca wyraźnie wyłączył z niego wprowadzanie na rynek określonych rodzajów paliw i gazu - tzw. biokomponentów w rozumieniu odrębnych ustaw.

Zgodnie z ustawą o biokomponentach i biopaliwach ciekłych do biokomponentów zalicza się bioetanol, biometanol, ester, dimetyloeter, czysty olej roślinny oraz węglowodory syntetyczne. Jako że produkt o nazwie B100 jest estrem, czyli biokomponentem w rozumieniu ustawy, na mocy ustawy o autostradach, w okresie pomiędzy 1 maja 2011 r. a dniem ewentualnego wejścia w życie zmian do ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym nie może w stosunku do niego powstać obowiązek podatkowy.

Wyłączenie B100 z opłaty paliwowej wynika ponadto z jednoznacznego brzmienia art. 37h ust. 3 pkt 4 ustawy o autostradach stanowiącego definicję legalną "paliw silnikowych lub gazów", które podlegają opłacie paliwowej. Przepis ten został wprowadzony do ustawy z dniem 1 marca 2009 r., na podstawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym i nieznacznie zmieniony ustawą z dnia 20 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2009 r. Nr 223, poz. 1776). Zgodnie z tym przepisem podlegającymi opłacie paliwowej paliwami silnikowymi są obok benzyn, oleju napędowego i gazu także inne wyroby przeznaczone do użycia oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, z wyłączeniem stanowiących samoistne paliwa biokomponentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Do tej definicji odnoszą się przepisy dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego i określenia podstawy opodatkowania uniemożliwiając ustalenie zakresu opodatkowania w przypadku przyjęcia odmiennego stanowiska co do objęcia B100 obowiązkiem podatkowym w opłacie paliwowej.

Z powyższego wynika zatem, że ustawa o autostradach wyraźnie wyłącza B100 z zakresu wyrobów podlegających opłacie paliwowej.

Tym niemniej Spółce znane jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którym przywołane powyżej przepisy nie mają mocy obowiązującej po dniu 1 maja 2011 r. Dyrektor wywodził taki wniosek z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 666), zgodnie z którym wskazany przepis art. 37h "obowiązuje od dnia ogłoszenia pozytywnej opinii Komisji". Dyrektor stwierdza, że skoro przepis ten obowiązuje od dnia ogłoszenia pozytywnej opinii (a co za tym idzie nie obowiązywał on przed tym dniem), zatem traci on swoją moc wraz z jej wygaśnięciem (tekst jedn.: po dniu, w którym przedmiotowa decyzja straciła swoją ważność). Wbrew literalnej treści ustawy zmieniającej oraz przede wszystkim wbrew nadal obowiązującym przepisom Dyrektor dochodzi do wniosku, że po 1 maja 2011 r. powstaje obowiązek zapłaty opłaty paliwowej z tytułu wprowadzania na rynek krajowy biokomponentów stanowiących samoistne paliwo.

Ustawa, która nadała obecne brzmienie art. 37h ust. 1 ustawy o autostradach i wprowadziła wyłączenie B100 z opłaty paliwowej zastrzegała, że przepis art. 37h ust. 1 w nowym brzmieniu stosuje się od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem. Przepis ten nie zawierał jednak jakiejkolwiek daty granicznej, zatem powinien obowiązywać do momentu jego uchylenia przez parlament. Z Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (§ 52.1) wynika, że "przepis określający termin wygaśnięcia mocy obowiązującej ustawy albo poszczególnych jej przepisów zamieszcza się tylko w przypadku, gdy ustawa albo jej poszczególne przepisy mają obowiązywać w ograniczonym czasie. Można z powyższego wywieźć, że w razie jego braku nie można mówić o ograniczonym czasie obowiązywania przepisów. W ocenie Spółki samo istnienie wiedzy podatnika o ograniczonym czasowo obowiązywaniu Decyzji Komisji Europejskiej nie może automatycznie powodować utraty mocy obowiązującej polskich przepisów o randze ustawowej. Spółka ponownie podkreśla, że ustawodawca w żadnym akcie prawnym nie zastrzegł, że art. 37h ust. 1 ustawy o autostradach obowiązuje jedynie do daty określonej w decyzji Komisji Europejskiej. Niezależnie od tego, ustawa, która nadała obecne brzmienie definicji paliw silnikowych podlegających opłacie paliwowej, tj. ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11) oraz ustawa z dnia 20 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2009 r. Nr 223, poz. 1776) nie zawierają jakichkolwiek dat granicznych w powyższym zakresie. Zatem, od dnia wejścia w życie tych przepisów, definicja paliw silnikowych podlegających opłacie paliwowej nie obejmuje biokomponentów stanowiących samoistne paliwo. Definicja tego typu stanowi definicję legalną, którą umieszcza się m.in. gdy dane określenie jest nieostre, a jest pożądane ograniczenie jego nieostrości (§ 146 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej"). Należy podkreślić, że w tym szczególnym przypadku mamy dodatkowo do czynienia z legalną definicją określającą zakres obowiązku świadczenia daniny publicznej. W świetle przepisów konstytucyjnych nie jest zatem uprawnione rozszerzanie tej definicji ponad jej literalną treść.

O prawidłowości powyższego świadczy okoliczność, że w dniu w dniu 16 września 2011 r. Sejm uchwalił zmiany do ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym. Zmiany te objęły zarówno art. 37h ust. 1 wprowadzający obowiązek publiczny w zakresie opłaty paliwowej, jak i art. 37h ust. 4 wprowadzający definicje paliw silnikowych lub gazów, które tej opłacie podlegają. W ocenie Spółki do momentu wejścia tych przepisów w życie nie można mówić o objęciu B100 opłatą paliwową.

W konsekwencji, po 30 kwietnia 2011 r. B100 nie podlega opłacie paliwowej. W polskim prawie nie ma bowiem podstaw do dokonywania zapłaty opłaty paliwowej od B100.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że również w prawie Unii Europejskiej brak jest przepisu nakładającego obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od B100. Nawet jednak, gdyby prawo europejskie zawierało przepis nakładający opłatę paliwową na B100, nie można by uznać, że taka opłata jest należna, bo jak wyżej wskazano ustawa o autostradach wyraźnie B100 z takiej opłaty wyłącza. Należy mieć w tym względzie na uwadze treść art. 217 Konstytucji, zgodnie z którym nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje tylko w drodze ustawy. Stąd obowiązek zapłaty opłaty paliwowej musi wynikać z polskiej ustawy, a nie może być wywodzony z prawa wspólnotowego.

2.

Zdaniem Spółki B100 jest nie tylko wyraźnie wyłączone z opłaty paliwowej, ale także brak jest w przepisach stawki określającej wysokość opłaty paliwowej od takiego paliwa.

Zgodnie z art. 37m ust. 4 ustawy o autostradach Minister Infrastruktury ogłosił w drodze obwieszczenia z dnia 10 grudnia 2010 r. (M. P. Nr 97, poz. 1133) stawki opłaty paliwowej na rok 2011.

W związku z tym obecnie stawka opłaty paliwowej wynosi:

Zdaniem Spółki żadna z przytoczonych stawek nie odnosi się do biokomponentu stanowiącego samoistne paliwo, jakim jest produkt B100. Stawka z pkt 1 dotyczy benzyn silnikowych o wskazanych kodach CN (2710 11 45 i 2710 11 49), należy wspomnieć, że B100 posiada kod CN 3824 90 91. Stawka z pkt 2 dotyczy oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 41 - brak jest tym samym podstaw do zastosowania stawki z ww. pkt ze względu na rozbieżność kodów CN, mimo że ester jest substytutem oleju napędowego i mógłby co do zasady być używany w takich samych silnikach diesla. Stawka z pkt 3 przypisana jest do gazów oraz innych wyrobów używanych do napędu z wyraźnym wyłączeniem biokomponentów stanowiących samoistne paliwo. Tym samym nie można do B100 stosować się stawki wskazanej w przedmiotowym punkcie. Ponadto, jak już zostało wskazane, przepis art. 37h ust. 3 ustawy o autostradach wprowadzający definicję legalną "paliw silnikowych lub gazów" i wyłączający biokomponenty z zakresu tej regulacji, został wprowadzony bez przepisów intertemporalnych odwołujących się do decyzji Komisji Europejskiej, zatem nie ulega wątpliwości, że przepis ten obowiązuje aż do dnia jego uchylenia. To samo należy odnieść do art. 37m ust. 1 i ust. 4 ustawy o autostradach, które odwołują się do definicji legalnej zawartej w art. 37h ust. 3 ustawy o autostradach.

Mając na uwadze powyższe, mianowicie brak wskazania stawki, to jest elementu zastrzeżonego do regulacji ustawowej na podstawie art. 217 Konstytucji nie można przypisać jej w drodze interpretacji, nawet interpretacji autentycznej.

W związku z tym w okresie pomiędzy 1 maja 2011 r. a dniem ewentualnego wejścia w życie zmian do ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym uchwalonych przez Sejm w dniu 16 września 2011 r., nie istnieje stawka opłaty paliwowej właściwa dla wprowadzania B100 na rynek krajowy.

W wydanej w dniu 15 grudnia 2011 r. interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-1296/11-2/SM tut. Organ nie podzielił stanowiska Spółki i uznał je za nieprawidłowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, odnosząc się do art. 5 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 666) oraz art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (tekst jedn.: z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2571 z późn. zm.) doszedł do wniosku, iż brak obowiązku zapłaty opłaty paliwowej od biokomponentów stanowiących samoistne paliwo mógł mieć zastosowanie jedynie w trakcie obowiązywania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o nie zgłoszeniu zastrzeżeń do notyfikowanego jej programu pomocowego w sprawie N 57/08 "pomoc operacyjna w zakresie biopaliw", opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich 2009/C 247/01 z dnia 15 października 2009 r. Z brzmienia przepisu, iż obowiązuje on od dnia ogłoszenia pozytywnej opinii (a co za tym idzie, nie obowiązywał on przed tym dniem) należy wysnuć wniosek, iż traci on swoją moc wraz z jej wygaśnięciem (tekst jedn.: po dniu, w którym przedmiotowa decyzja straciła swoją ważność).

Uwzględniając powyższe, wprowadzanie na rynek krajowy biokomponentów stanowiących samoistne paliwo nie podlegało opodatkowaniu opłatą paliwową jedynie w okresie od dnia 15 października 2009 r. do dnia 30 kwietnia 2011 r.

Zatem od dnia 1 maja 2011 r. Spółka, jako podatnik podatku akcyzowego jest zobowiązana do zapłaty opłaty paliwowej od estru stanowiącego samoistne paliwo (B100), wprowadzanego na rynek krajowy.

W dniu 14 marca 2012 r. (złożono osobiście w dniu 14 marca 2012 r.) za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 19 grudnia 2012 r. wydał wyrok sygn. akt III SA/Wa 1342/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie spór prowadzony jest na tle art. 37h ust. 1 ustawy o autostradach w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 maja 2011 r. (30 kwietnia wygasła pozytywna decyzja Komisji, o której mowa w art. 5 ustawy zmieniającej z 11 maja 2007 r.) do 18 listopada 2011 r., tj. do dnia wejścia w życie art. 1 pkt 9 ustawy z 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 3 listopada 2011 r., Nr 234, poz. 1387). Zdaniem Sądu, tut. Organ dokonał rozszerzającej, a przez to niedopuszczalnej wykładni art. 5 ustawy zmieniającej z 11 maja 2007 r. Z treści tego przepisu wynika, że przepisy art. 1 i 2 stosuje się od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem. Czyli racjonalny ustawodawca wskazał w tym przepisie okoliczność, która dotyczy pierwszego dnia obowiązywania zwolnienia. Nie zakreślił zaś w żaden sposób terminu likwidacji zwolnienia, czy to wskazując konkretną datę, bądź też okoliczność, za którą można byłoby uznać wygaśnięcie pozytywnej decyzji Komisji. Dokonując wykładni tego przepisu należy w pierwszej kolejności stosować wykładnię językową. Jej uzupełnienie w ramach wykładni celowościowej lub (i) systemowej nie może zaś prowadzić do wniosków contra legem. Przepis art. 5 ustawy zmieniającej z 11 maja 2007 r. nie może zatem stanowić wystarczającej podstawy do podważenia wniosków płynących z wykładni art. 37h ust. 1 ustawy o autostradach w brzmieniu obowiązującym w spornym okresie i wcześniej. Z treści ostatnio powołanego przepisu wynika zaś wprost, że opłacie paliwowej podlega wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, z wyłączeniem biokomponentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199), stanowiących samoistne paliwa, wykorzystanych do napędu pojazdów w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Takim argumentem nie jest zarówno wygaśnięcie z dniem 30 kwietnia 2011 r. pozytywnej decyzji Komisji (N 57/2008 - Polska "Pomoc operacyjna w zakresie biopaliw", Dz. U. UE C2009.247.1), jak i pogląd wyrażony w uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej z 16 września 2011 r.

Takim argumentem nie jest także wskazywana przez tut. Organ zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego (unijnego) nad prawem krajowym i konieczność prowspólnotowej wykładni interpretacji przepisów prawa krajowego, gdyż zasady te nie znajdują wprost zastosowania w realiach niniejszej sprawy. Konsekwencjami naruszenia przez Państwo Członkowskie art. 87 TWE (art. 107 TSUE) nie mogą być wprost obciążani producenci biokomponentów bezspornie korzystający ze zwolnienia od opłaty paliwowej na podstawie art. 37h ust. 1 ustawy o autostradach w czasie (do 30 kwietnia 2011 r.), gdy obowiązywała pozytywna decyzja Komisji (N 57/2008).

W związku z powyższym, Sąd uznał za nieprawidłowe również stanowisko Ministra Finansów odnośnie drugiego pytania skarżącej, dotyczącego stawki opłaty paliwowej (122,82 zł za 1.000 kg gazów i innych wyrobów, o których mowa w art. 37h ust. 3 pkt 4 ustawy o autostradach), gdyż nie sposób prawidłowo stosować stawki opłaty paliwowej dla produktu korzystającego ze zwolnienia od tej opłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1342/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (tekst jedn.: z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2571 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o autostradach płatnych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 18 listopada 2011 r., w którym weszły w życie przepisy ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o krajowym Funduszu Drogowym - Dz. U. z 3 listopada 2011 r. Nr 234, poz. 1387), wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, z wyłączeniem biokomponentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 oraz z 2007 r. Nr 35, poz. 217), stanowiących samoistne paliwa, wykorzystywanych do napędu pojazdów w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą paliwową".

Brzmienie powyższego przepisu zostało nadane art. 2 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 666, zwana dalej ustawą zmieniającą). Zgodnie z art. 5 ww. ustawy zmieniającej, powyższy przepis stosuje się od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem.

Należy zauważyć, że w przypadku decyzji o nie wnoszeniu zastrzeżeń do zgłoszonego środka pomocowego, Komisja Europejska publikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich skrócone zawiadomienie o podjęciu takiej decyzji. Zawiadomienie o nie zgłoszeniu przez Komisję Europejską zastrzeżeń do notyfikowanego jej programu pomocowego w sprawie N 57/08 "pomoc operacyjna w zakresie biopaliw" zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich 2009/C 247/01 z dnia 15 października 2009 r. Przedmiotową datę publikacji należy zatem przyjąć jako dzień ogłoszenia pozytywnej decyzji przez Komisję Europejską w przedmiotowej sprawie.

Zatem od dnia 15 października 2009 r. wprowadzanie na rynek krajowy biokomponentów stanowiących samoistne paliwo nie podlegało opodatkowaniu opłatą paliwową.

Powyższa decyzja wygasła z dniem 30 kwietnia 2011 r.

W dniu 18 listopada 2011 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o krajowym Funduszu Drogowym - Dz. U. z dnia 3 listopada 2011 r. Nr 234, poz. 1387).

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów, w myśl art. 37h ust. 1 ustawy, wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą paliwową". Zgodnie z art. 37h ust. 4 pkt 3 ustawy, paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty: biokomponenty stanowiące samoistne paliwa, spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczone do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.

Analiza powyższych przepisów prowadzi zatem wniosku, iż w okresie od dnia 1 maja 2011 r. (tekst jedn.: po dniu wygaśnięcia pozytywnej opinii Komisji Europejskiej programu pomocowego w sprawie N 57/08 "pomoc operacyjna w zakresie biopaliw") do dnia wejścia w życie ww. przepisów ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o krajowym Funduszu Drogowym (tekst jedn.: do dnia 18 listopada 2011 r.) brak było przepisów, które pozwalałyby na objęcie opłatą paliwową estru (biopaliwa BIO100).

Uwzględniając powyższe, w przedmiotowym okresie Spółka wprowadzając na rynek krajowy ww. produkt nie miała obowiązku zapłaty opłaty.

Stanowisko jest zatem prawidłowe.

Wskazać jednocześnie należy, iż z uwagi na uznanie, że Spółka w sytuacji opisanej we wniosku nie była zobowiązana do zapłaty opłaty paliwowej, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.