IPPP3/443-1290/11-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na infrastrukturę towarzyszącą oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury na rzecz Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na infrastrukturę towarzyszącą oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury na rzecz Gminy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka buduje centra handlowo-usługowe. Budowa i otwieranie kolejnych centrów była i jest dla Spółki podstawowym źródłem osiąganych przez nią przychodów oraz prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, bowiem każde nowe centrum handlowo-usługowe stanowi nowe miejsce prowadzenia sprzedaży detalicznej, a także zapewnia przestrzeń przeznaczoną do wynajmu.

W związku z poszczególnymi inwestycjami Spółka zobowiązywana jest przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi, tj. przez samorząd miasta lub gminy m.in. do budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji układu drogowego i towarzyszącego mu systemu infrastruktury technicznej związanych z budową danego centrum handlowo-usługowego. Obowiązek ten wynika z art. 16 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115), który nakłada na podmioty będące inwestorami inwestycji niedrogowej (tutaj: centrum handlowo-usługowe) obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych związanych z taką inwestycją. Przy czym, zgodnie z art. 4 pkt 2 tej ustawy określenie droga oznacza budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.

Realizacja wymienionych prac jest warunkiem koniecznym uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę centrum handlowo-usługowego. Spółka zawiera w tym zakresie stosowną umowę z samorządem miasta lub gminy dotyczącą warunków realizacji inwestycji polegającej na budowie centrum handlowo-usługowego.

Oprócz prawnego zobowiązania do dokonania stosownych prac w zakresie budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji Infrastruktury konieczność wykonywania takich prac jest również istotna dla umożliwienia eksploatacji centrum handlowo-usługowego. Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury komunikacyjnej, w tym m.in. dróg dojazdowych, jest niezbędnym warunkiem budowy oraz prawidłowego funkcjonowania centrum handlowo-usługowego. Ponieważ teren przeznaczony pod inwestycję nie posiada najczęściej odpowiedniego połączenia z infrastrukturą dróg publicznych, w celu umożliwienia dojazdu przyszłym klientom oraz dostawcom centrum handlowo-usługowego, w praktyce Spółka jest zmuszona do poniesienia nakładów inwestycyjnych związanych z rozbudową Infrastruktury łączącej budowany obiekt handlowy z okolicznym układem komunikacyjnym.

Spółka budując odpowiedni układ drogowy z infrastrukturą towarzyszącą dąży zatem do zapewnienia sobie możliwości wykonywania w przyszłości czynności podlegających opodatkowaniu VAT w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni handlowo-usługowej. Istnienie odpowiedniego dojazdu do obiektu handlowego przekłada się zatem wprost na możliwość wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Odmowa budowy przez Spółkę Infrastruktury uniemożliwiłaby realizację inwestycji w zakresie budowy centrum handlowo-usługowego oraz wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Wyżej opisana Infrastruktura jest budowana na gruncie należącym do Gminy lub Skarbu Państwa. Po zakończeniu prac inwestycyjnych obejmujących budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury związanej z budową centrum handlowo-usługowego Spółka zobowiązana jest do jej nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej).

W odniesieniu do przedstawionego powyżej stanu faktycznego Spółka otrzymała w dniu 15 czerwca 2011 r. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaną przez tut. Organ 13 czerwca 2011 r. (sygn. IPPP1/443-576/11-5/AW), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie:

Celem złożenia niniejszego wniosku jest potwierdzenie, iż zmiany przepisów ustawy o VAT, które weszły w życie od 1 kwietnia 2011 r. w zakresie brzmienia art. 8 ust. 2 pozostają bez wpływu zarówno na prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na infrastrukturę (czyli układ drogowy wraz z infrastrukturą techniczną) związaną z budowanymi przez Spółkę centrami handlowo-usługowymi, która jest przekazywana nieodpłatnie na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi jak i na brak obowiązku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania Infrastruktury budowanej na gruncie niebędącym własnością Spółki na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury, która jest związana z budowanymi przez Spółkę centrami handlowo-usługowymi. Przedmiotowe wydatki zostają bowiem poniesione w celu wykonywania przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu VAT, tj. sprzedaży towarów oraz wynajmu powierzchni handlowo-usługowej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powyższy przepis, zezwalając na obniżenie podatku należnego o podatek naliczony odzwierciedla podstawową zasadę konstrukcyjną podatku VAT, jaką jest zasada neutralności VAT dla podmiotów gospodarczych (za wyjątkiem sytuacji gdy występują oni w obrocie w roli konsumentów). Zasada ta oznacza, że podatek naliczony w związku z nabywaniem towarów i usług nie powinien stanowić dla podatnika faktycznego obciążenia.

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, podatek musi być neutralny dla podatników. Powinien on zatem stanowić obciążenie wyłącznie dla konsumenta końcowego.

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego istnieje niezależnie od tego czy związek pomiędzy dokonywanymi przez podatnika zakupami a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi ma charakter bezpośredni, czy też pośredni - taki jak w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę.

Pogląd taki wyraził Europejski Trybunał Sprawiedliwości przykładowo w wyroku z 8 czerwca 2000 r. potwierdzając istnienie prawa do odliczenia nawet wówczas, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a czynnością opodatkowaną (sprawa Midland Bank plc, sygn. C-98/98).

Wykładnia przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT potwierdzająca prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji istnienia związku pośredniego pomiędzy podatkiem naliczonym a wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi jest akceptowana przez polskie organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za słuszne stanowisko wyrażone przez podatnika, że związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do produkcji) pośredni (np. koszty administracyjne) jak również dotyczyć takich czynności. które mimo że nie podlegają opodatkowaniu są potrzebne funkcjonowaniu podatnika" (pismo z 7 września 2009 r. sygn. IPPP3/443-641/09-2/MPe). Podobne wnioski wynikają z wyroku WSA w Warszawie z 13 lipca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3537/06.

W ramach przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie jest konsumentem finalnym towarów i usług nabywanych na potrzeby budowy rozbudowy, przebudowy czy modernizacji Infrastruktury. Spółka wykonuje prace dotyczące Infrastruktury wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Powyższe stwierdzenie jest w pełni uzasadnione, gdyż Spółka wykonuje prace dotyczące budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji infrastruktury dążąc do realizacji następujących celów:

W konsekwencji mając na uwadze, że budowane przez Spółkę centra handlowo-usługowe będą wykorzystywane przez Nią dla prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, wydatki ponoszone na budowę Infrastruktury należy uznać za ściśle związane z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni handlowo-usługowej. Wszystkie wydatki na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury związanej z budową centrów handlowo-usługowych dotyczą więc wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

A zatem, ponieważ w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT są spełnione, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dokumentujących wydatki na Infrastrukturę przekazywanej Gminie lub innemu Zarządcy Drogi.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka jest zdania, że nieodpłatne przekazanie Infrastruktury na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej), które nie wywołuje skutków na gruncie przepisów o podatku VAT, nie ma również wpływu na przysługujące jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących budowy Infrastruktury. Wniosek ten jest uzasadniony tym, że budowa rozbudowa, przebudowa lub modernizacja Infrastruktury pozostaje w ścisłym związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, gdyż są to wydatki konieczne do wybudowania centrum handlowo-usługowego, w którym wykonywana będzie działalność podlegająca opodatkowania VAT. Zatem dotyczą one wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

Takie stanowisko zostało podzielone m.in. w dwóch wyrokach WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3537/06 i III SA/Wa 3630/06. W pierwszym z powołanych wyroków Sąd orzekł: "to, że czynność nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem nie podlega VAT, nie oznacza, że podatnik nie może odliczyć VAT naliczonego przy zakupach z tym związanych.

Jeśli bowiem generalnie przekazanie ma związek z działalnością przedsiębiorstwa opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, nie ma podstawy, by ograniczać prawo do odliczenia VAT przy zakupach, które służą tej działalności". Z kolei teza drugiego z wyroków brzmi następująco: "Inwestycja w infrastrukturze (rondo) związana z budową Centrum handlowego stanowi nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz gminy. Jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT, ale podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, ponieważ realizacja inwestycji pozostaje w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem".

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego w niniejszym wniosku zostało wyrażone przykładowo w wydanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 października 2009 r., ILPP1/443-961/09-4/MT, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 września 2009 r., IPPP3/443-641/09-2/MPe, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 21 marca 2008 r. sygn. IPPP1-443-112/08-2/IZ.

Ad. 2

Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ budowa, rozbudowa, przebudowa lub modernizacja Infrastruktury pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Prace te są bowiem nierozerwalnie związane z budową przez Spółkę centrum handlowo-usługowego, a zatem dotyczą wyłącznie czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT pod pojęciem towarów" należy rozumieć rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Zaklasyfikowanie danej transakcji jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT wymaga zatem wykazania, że jej przedmiotem jest towar w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Zgodnie z zasadą prawa cywilnego wyrażoną w art. 48 oraz 191 Kodeksu cywilnego określaną paremią "superficies solo cedit" nakłady trwale związane z gruntem i wybudowane na gruncie stanowiącym własność osoby trzeciej (z pewnymi wyjątkami, które nie mają jednak znaczenia w przedmiotowej sprawie) stanowią część składową gruntu. Ze względu na brak odrębności prawnej część składowa jest jedynie elementem rzeczy i stanowi własność właściciela samego gruntu. Zgodnie bowiem z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Podsumowując, część składowa nie ma odrębności prawnej, nie jest odrębną rzeczą w rozumieniu cywilnoprawnym i nie może być - co do zasady - przedmiotem odrębnej własności. Właścicielem części składowej jest każdorazowo właściciel rzeczy, do której dane nakłady zostały przyłączone tworząc jej część składową.

W konsekwencji budowa Infrastruktury na gruncie nienależącym do Spółki, a następnie przekazanie jej na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi, nie stanowi (nieodpłatnej) dostawy towarów. W tym przypadku nie można bowiem mówić o dostawie towarów z tego względu, że Spółka nie jest właścicielem ani użytkownikiem wieczystym gruntów, na których realizowane są prace dotyczące Infrastruktury. Ponieważ przekazywana Infrastruktura już od chwili rozpoczęcia prac powstaje na gruncie stanowiącym własność osoby trzeciej (Gminy lub Skarbu Państwa), stanowi ona bezpośrednio własność właściciela lub użytkownika wieczystego samego gruntu, a nie Spółki. Tym samym przekazanie Infrastruktury przez Spółkę nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT.

Skoro przekazanie przez Spółkę Infrastruktury na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów należy rozważyć, czy stanowi ono świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisami art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W praktyce rozliczenie nakładów poniesionych na cudzym gruncie z właścicielem gruntów traktowane jest jako świadczenie usług (zasadność takiej klasyfikacji jest potwierdzana przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 września 2009 r., IPPP3/443-641/09-2/MPe).

Warunkiem objęcia zakresem opodatkowania VAT świadczenia usług jest - co do zasady - ich odpłatność. Wyjątkiem od tej zasady jest jednak art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

W powołanym przepisie ustawodawca przyjął zatem fikcję prawną uznając, że nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 jest zrównane z odpłatnym świadczeniem usług. Ponieważ przekazanie Infrastruktury, o którym mowa w niniejszym wniosku niewątpliwie nie stanowi użycia towarów, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 (regulacja ta odnosi się bowiem do nieodpłatnego użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - a zatem należących do majątku podatnika - co rzecz jasna nie ma miejsca w omawianym przypadku, co więcej konstrukcja przepisu zakłada, że używany towar pozostaje elementem majątku podatnika) w związku z tym rozważyć należy jedynie to czy przekazanie to spełnia przesłanki opodatkowania określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że nieodpłatne świadczenie usług uznaje się za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług a przez to za czynność podlegającą opodatkowaniu, jedynie w razie zaistnienia jednej z dwóch poniższych przesłanek:

(i) dochodzi do nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste wymienionych w omawianej regulacji osób, lub

(ii) dochodzi do nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przekazanie przez Spółkę Infrastruktury na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi nie jest dokonywane na cele osobiste żadnej z osób wymienionych w art. 8 ust. 2 pkt 2.

Przekazanie to nie może być także uznane za dokonane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W ocenie Spółki realizacja przez Nią inwestycji w zakresie Infrastruktury jest związana z prowadzonym przez Nią działalnością gospodarczą w sposób bezpośredni i ścisły. Co więcej z punktu widzenia Spółki, jedynym powodem i celem realizowania tej inwestycji jest właśnie jej związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Przede wszystkim bowiem obowiązek wykonania Infrastruktury jest warunkiem koniecznym uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę centrum handlowo-usługowego, umożliwiających budowę danego centrum handlowo-usługowego, a w konsekwencji prowadzenie w nim przez Spółkę działalności opodatkowanej. Obowiązek ten wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115), który nakłada na podmioty będące inwestorami inwestycji niedrogowej (tutaj: centrum handlowo-usługowe) obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych związanych z taką inwestycją. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. Umowa z Gminą lub innym Zarządcą Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej) zobowiązuje jednocześnie Spółkę do przekazania niedopłatnie nakładów poniesionych na budowę Infrastruktury. Drogi publiczne stanowią bowiem z mocy prawa (art. 2a ustawy o drogach publicznych) własność odpowiednich organów administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego (w zależności od kategorii drogi).

Co więcej, konieczność budowy Infrastruktury jest kluczowa dla umożliwienia sprawnej eksploatacji centrum handlowo-usługowego. Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury komunikacyjnej, w tym m.in. dróg dojazdowych, jest niezbędnym warunkiem budowy oraz prawidłowego funkcjonowania centrum handlowo-usługowego. Ponieważ teren przeznaczony pod inwestycję nie posiada najczęściej odpowiedniego połączenia z infrastrukturą dróg publicznych, w celu umożliwienia dojazdu przyszłym klientom oraz dostawcom centrum handlowo-usługowego, Spółka jest zmuszona do poniesienia nakładów inwestycyjnych związanych z rozbudową Infrastruktury łączącej budowany obiekt handlowy z okolicznym układem komunikacyjnym.

Spółka budując odpowiednią Infrastrukturę dąży zatem do zapewnienia możliwości wykonywania w przyszłości czynności podlegających opodatkowaniu VAT, tj. prowadzenia działalności w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni handlowo-usługowej Istnienie odpowiedniego dojazdu do obiektu handlowego przekłada się zatem wprost na możliwość wykonywania tej działalności. Niewykonanie przez Spółkę Infrastruktury uniemożliwiałoby realizację centrum handlowo-usługowego.

W konsekwencji, Spółka uważa, że wszystkie wydatki na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury związane z budową centrum handlowo-usługowych dotyczą więc wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

Należy zatem uznać, że pomiędzy świadczeniem realizowanym przez Spółkę na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Dróg (tj. nieodpłatnym przekazaniem Infrastruktury), a prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą istnieje ścisły i bezpośredni związek.

Po pierwsze, niewykonanie i nieprzekazanie przez Spółkę Infrastruktury uniemożliwiłoby prowadzenie przez nią działalności gospodarczej ze względu na prawny brak możliwości wybudowania nowego centrum handlowo-usługowego (realizacja wymienionych prac jest warunkiem koniecznym uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę centrum handlowo-usługowego). Po wtóre, nawet wybudowanie centrum, ale bez zapewnienia odpowiedniej Infrastruktury umożliwiającej bezpieczny dojazd do centrum handlowo-usługowego, nie pozwoliłoby na wykonywanie przez Spółkę działalności handlowej i w zakresie wynajmu, a w rezultacie na wykonywanie przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji powołany wyżej warunek świadczenia usług nieodpłatnie dla celów innych niż związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą nie jest w analizowanej sprawie spełniony. Należy podkreślić, że określone w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT sytuacje, kiedy usługi świadczone nieodpłatnie są zrównane z czynnościami odpłatnymi i - przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków - podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowią wyjątek od zasady wynikającej z art. 5 ustawy o VAT, co oznacza, że ich zastosowanie jest dopuszczalne jedynie w przypadkach wyraźnie w ustawie wymienionych. Interpretacja tych wyjątków nie może być bowiem dokonywana rozszerzająco (podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 lipca 2007 r., sygn. III SA/Wa 3630/06).

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z brzmieniem art. 8 ust. 2, nieodpłatne przekazanie Infrastruktury, o którym mowa w niniejszym wniosku, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 29 października 2009 r., ILPP1/443-961/09-5/MT, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 września 2009 r., IPPP3/443-641/09-2/MPe, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 15 czerwca 2009 r., ILPP1/443-398/09-4/KG).

Zdaniem Spółki, choć cytowane powyżej wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje indywidualne Ministra Finansów zostały wydane w stanie prawnym obowiązującym przed 1 kwietnia 20111 to jednak ze względu na bardzo zbliżone a wręcz niemal identyczne brzmienie powołanych przepisów w kształcie obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. zachowują one swoją aktualność, a przytoczone w nich argumenty wskazują na poprawność stanowiska Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz wydania interpretacji dla przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.