IPPP3/443-128/09-2/MM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-128/09-2/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 20 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 7% stawką podatku VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z nieodłącznym prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego będącego częścią wspólną nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 7% stawką podatku VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z nieodłącznym prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego będącego częścią wspólną nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest developerem. Przedmiotem jej działalności jest sprzedaż mieszkań, lokali usługowych w budynkach wchodzących w skład nowobudowanych osiedli mieszkaniowych. Spółka zamierza wybudować budynek mieszkalny, w którego części podziemnej będzie znajdowała się wielostanowiskowa hala garażowa z przeznaczeniem na miejsca postojowe dla samochodów właścicieli lokali. Hala garażowa będzie stanowiła integralną część budynku mieszkalnego i nie będzie, w myśl przepisów prawa budowlanego, odrębnym obiektem budowlanym. Tak usytuowana hala garażowa będzie należała do części wspólnych budynku, a znajdujące się w niej miejsca postojowe będą przypisane do poszczególnych lokali mieszkalnych (nastąpi, na zasadzie quoad usum, podział do korzystania z podziemnej części budynku w taki sposób, że każdorazowy właściciel konkretnego lokalu mieszkalnego będzie miał prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego oznaczonego konkretnym numerem).

Tak określone miejsce postojowe nie może zostać samodzielnym lokalem (nie spełnia kryteriów określonych w art. 2. ust. 2 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z 2004 r. Nr 141, poz. 1492) ani pomieszczeniem przynależnym takim jak na przykład garaż (nie spełnia warunków określonych w § 102 Rozporządzenia Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690).

W opisywanym przypadku przedmiotem czynności cywilnoprawnej jaką jest umowa sprzedaży będzie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych całej nieruchomości, w ramach którego właściciel będzie miał prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego. W związku z tym nie będzie możliwości sprzedaży lokalu mieszkalnego bez przypisanego miejsca postojowego ani sprzedaży miejsca postojowego bez odpowiadającego lokalu mieszkalnego. Czynność ta objęta będzie jednym aktem notarialnym oraz dla lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego jako udziału w częściach wspólnych budynku mieszkalnego będzie założona jedna księga wieczysta, bez możliwości rozbicia na dwie niezależne od siebie nieruchomości.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do wyodrębnienia pomieszczenia garażowego zawierającego miejsca postojowe jako odrębnego lokalu użytkowego, zostanie on potraktowany jako współwłasność nieruchomości wspólnej. Dodatkowo podkreślić należy, że współwłasność nieruchomości wspólnej ma charakter przymusowy tzn. nie można żądać zniesienia współwłasności dopóki trwać będzie odrębna własność lokali (art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z nieodłącznym prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego będącego częścią wspólną nieruchomości podlega jednej stawce VAT odpowiedniej dla dostawy lokalu mieszkalnego (w wysokości 7%).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z nieodłącznym prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego będącego częścią wspólną nieruchomości podlega jednej stawce podatku VAT, ponieważ stanowisko parkingowe nie stanowi odrębnego od mieszkania przedmiotu własności i jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Według art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej "ustawa o VAT") stawkę podatku, w wysokości 7% VAT stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W myśl postanowień art. 41 ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m 2;

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m 2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast zgodnie z treścią obowiązującego od 1 stycznia 2008 r. § 5 ust. 1a pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm. - dalej Rozporządzenie) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie, w jakim, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż lokali mieszkalnych w przedstawionym stanie faktycznym będzie objęta opodatkowaniem VAT według stawki 7%.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo nieodłącznie związane z własnością lokalu.

Miejsce parkingowe, o którym pisze Spółka urządzone jest na powierzchni stanowiącej część wspólną nieruchomości. Nabywca własności lokalu z mocy prawa nabywa taki ułamkowy udział w nieruchomości wspólnej. Właściciel lokalu mieszkalnego ma prawo do wyłącznego korzystania z określonego fragmentu powierzchni wspólnej, np. wyodrębnionej liniami części przeznaczonej do parkowania samochodu. Kluczowym jest fakt, iż Spółka nie może sprzedać takiego miejsca postojowego bez sprzedaży lokalu mieszkalnego jak również nie może sprzedać lokalu mieszkalnego bez udziału w nieruchomości wspólnej, której częścią jest miejsce postojowe.

Zdaniem Spółki z uwagi na fakt, iż prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie ma samodzielnego bytu prawnego i jest nierozerwalnie związane z własnością lokalu mieszkalnego nie ma podstaw do sztucznego podziału przedmiotu sprzedaży w celu opodatkowania go dwiema różnymi stawkami podatku od towarów i usług, a co za tym idzie dostawa lokalu mieszkalnego wraz z przypisanym do niego prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego będzie opodatkowana jedną stawką VAT właściwą dla opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego. Na uwagę zasługuje także fakt, że kwestia opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych była przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyrokach z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. Akt l FSK 2480/04 oraz I FSK 103/2005 stanął na stanowisku, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego. Uzasadniając powyższe NSA wskazał, że przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego nie jest garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni znajdującego się w części podziemnej.

W konkretnym przypadku nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią odrębnych lokali użytkowych. Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Wspomniane wyżej stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie również w wyrokach WSA w Warszawie III SA/Wa 1915/08 oraz III SA/Wa 1052/07 jak również wyroku WSA w Poznaniu I SA/Po 1206/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Art. 41 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z ust. 12 wskazanego artykułu, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, na mocy art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m 2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m 2.

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Mocą § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1.

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,

2.

obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

* w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Definiując pojęcie "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymienił przykładowo: "piwnicę, strych, komórkę, garaż".

Przedstawiona analiza przepisów ustawy o własności lokali nie może jednak prowadzić do wniosku, że pomieszczenia przynależne nigdy nie stanowią części obiektu budownictwa mieszkaniowego, albo że jest to pojęcie równoznaczne z wyrażeniem: "lokal użytkowy". Na takie stwierdzenie nie pozwala literalne brzmienie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, który:

* po pierwsze - nie wskazuje, że zawsze pomieszczenia przynależne mają być położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem,

* po drugie wymienia w tej samej kategorii co garaż odmienne funkcjonalnie pomieszczenia np. strych, piwnicę, czy komórkę.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w PKOB oraz w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść - pomocniczo i posiłkowo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia przez mieszkanie rozumie się zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego, natomiast pomieszczeniem mieszkalnym są pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego (§ 9 pkt 10).

Z kolei lokal użytkowy został zdefiniowany jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym, natomiast pomieszczenie techniczne zostało określone jako pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku oraz pomieszczenie gospodarcze, przez które należy rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 9 pkt 12 i 13).

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Zatem w świetle powyższych uregulowań, należy stwierdzić, iż wydzielone miejsce postojowe w hali garażowej usytuowane pod budynkiem mieszkalnym nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Może ono przynależeć do lokalu ale nie zmienia to jego funkcji.

Pojedyncze miejsce parkingowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część większego pomieszczenia nie może stanowić pomieszczenia przynależnego, o którym mowa powyżej. Pomieszczeniem tym jest hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce parkingowe stanowi ułamkową część pomieszczenia przynależnego. Ponadto należy wskazać, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe. Natomiast sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką w wysokości 7%, na co wskazują w/cyt. przepisy. Zatem sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%. Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż sprzedaż przedmiotowego miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności nieruchomości wspólnej będzie dokonywana tylko wraz z lokalem mieszkalnym.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że przedmiotem dokonywanej przez Podatnika sprzedaży będą lokale mieszkalne, lokale usługowe w budynkach wchodzących w skład nowobudowanych osiedli mieszkaniowych. W skład ww. lokali mieszkalnych będzie wchodzić udział we współwłasności nieruchomości wspólnej w postaci stanowisk postojowych, stanowiących część wielostanowiskowej hali garażowej, wydzielonych w celu użytkowania przez poszczególnych właścicieli miejsc postojowych usytuowanych pod budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawca wskazał, iż miejsca postojowe stanowiące część hali garażowej nie będą przedmiotem oddzielnego obrotu, ale będą sprzedawane w momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego; będą więc stanowić jedną dostawę towarów. Jedna dostawa towarów co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Zatem fakt, iż miejsca postojowe i lokale mieszkalne stanowić będą jeden przedmiot dostawy pozostaje bez wpływu na właściwe zastosowanie stawki podatku od towarów i usług. Sprzedaż miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności wspólnej podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Pomieszczenia przynależne (a więc związane z danym budynkiem) ale nie pełniące funkcji związanej z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, są zupełnie czymś innym niż pomieszczenia pomocnicze. W konkretnym przypadku, przedstawionym we wniosku, następuje dostawa ułamkowej części pomieszczenia przynależnego, które to pomieszczenie przynależne jednak jako całość nie służy do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych a do zaspokajania "innych potrzeb" osób korzystających z "samodzielnego lokalu mieszkalnego". Cała podziemna hala garażowa, na którą składają się poszczególne miejsca parkingowe stanowi część użytkową budynku. Dostawa miejsc parkingowych w wielostanowiskowej hali garażowej znajdujących się w dolnej części obiektów budownictwa mieszkaniowego, stanowiąca jedną powierzchnię (przy zastosowaniu różnych form prawnych m.in. poprzez sprzedaż ułamkowej części płyty garażowej ze wskazaniem miejsca parkowania) podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, mamy do czynienia z dwoma odrębnymi przedmiotami transakcji: lokalem mieszkalnym, którego dostawa opodatkowana jest 7% stawką podatku oraz miejscem postojowym, będącego częścią wielostanowiskowej podziemnej hali garażowej, które nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego), a którego dostawa jest opodatkowana 22% stawką podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, które odwołuje się do przepisów cywilnoprawnych, może być trafne na gruncie prawa cywilnego, nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia z punktu widzenia podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nadmienia, że powołane we wniosku wyroki polskich sądów administracyjnych dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Jest to zgodne także z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl