IPPP3/443-1235/09-2/KG - Udokumentowanie wypłaconego rabatu uczestnikowi akcji promocyjnej i zmniejszenie podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 23 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wypłaconego rabatu oraz zmniejszenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wypłaconego rabatu oraz zmniejszenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozprowadza produkty firmy I. poprzez swoich Dystrybutorów. Nabywcami Dystrybutorów są sklepy, które prowadzą dalszą sprzedaż produktów. Wnioskodawca chce zorganizować akcję promocyjną sprzedawanych produktów firmy l. Akcja ma polegać na tym, że każdemu podmiotowi zwanemu dalej Uczestnikiem, który nabędzie produkty firmy I. od wskazanych Dystrybutorów i udokumentuje ten fakt, a także będzie przestrzegał cen minimalnych określonych w regulaminie przy dalszej sprzedaży, zostanie przyznany rabat zmniejszający cenę nabycia od Dystrybutora o x %. Na podstawie faktur zakupu towarów przez Uczestników, wystawionych przez Dystrybutorów, Wnioskodawca zweryfikuje, czy Uczestnik spełnił warunki do przyznania mu rabatu. Rabat zmniejszający cenę zostanie wypłacony Uczestnikowi bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak dokumentować przedstawioną operację wypłaty rabatu Uczestnikowi akcji promocyjnej przez Wnioskodawcę dla prawidłowego wykazania przez Wnioskodawcę zmniejszenia podstawy opodatkowania w podatku od towarowi usług a w konsekwencji zmniejszenia jego podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym zwrócenie przez Niego części ceny produktu, którą Uczestnik akcji promocyjnej zapłacił Dystrybutorowi będzie skutkowało u Wnioskodawcy zmniejszeniem podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług. Za wystarczające dla udokumentowania takiego rabatu Wnioskodawca uznaje przedstawienie:

Zgodnie z zasadą neutralności VAT co do zasady podmiot w związku z prowadzoną działalnością powinien być uwolniony z tytułu obciążeń w podatku VAT. Zasada ta nie oznacza, że podatek jest neutralny z budżetowego punktu widzenia. Podatek VAT ma być neutralny dla podatnika i obciążać konsumenta, a nie podatnika. Zasada proporcjonalności VAT stanowi z kolei, że podatek VAT powinien być proporcjonalny do ceny faktycznie zapłaconej, dlatego też podstawa opodatkowania VAT postrzegana przez organy podatkowe nie może być wyższa od wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego. Na tej podstawie słuszne wydaje się obniżenie podstawy opodatkowania u Wnioskodawcy na podstawie kwoty rabatu zwróconej Uczestnikowi akcji promocyjnej, udokumentowanej dokumentami umożliwiającymi identyfikację stron oraz tytułu transakcji. Potwierdzają to nie tylko przepisy unijne, ale także polskie orzecznictwo.

Prawidłowość takiej wykładni potwierdza wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 24 października 1996 r., sygn. C-317/94, który na podstawie art. 11 (C) (1) VI Dyrektywy VAT uznał, że producent obliczając podstawę opodatkowania VAT, może obniżyć kwotę należną uzyskaną od dystrybutorów o wartość kwot wypłaconych ostatecznym odbiorcom. Niewprowadzenie przez Niemcy wniosków z powyższego wyroku do narodowej legislacji doprowadziło do sporu z komisją europejską, który ETS (C-427-98) rozstrzygnął na korzyść tej pierwszej. Uznał, że poprzez zignorowanie treści tego orzeczenia Niemcy naruszyły obowiązki wynikające z VI Dyrektywy.

W podobnej sprawie wypowiedział się w dniu 7 sierpnia 2007 r. WSA w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3856/2006, który przyznał, że przy tego rodzaju akcjach promocyjnych nie jest konieczne dokonywanie korekt w całym łańcuszku dostaw. Wątpliwości przy przedstawionej operacji powstają, ponieważ polskie przepisy nie przewidują sposobu dokumentowania takich rozliczeń. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: u.p.t.u.) podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), a zwracana przez Wnioskodawcę kwota niewątpliwie jest prawnie dopuszczalnym rabatem. Kolejny ustęp zastrzega jednak, że warunkiem takiego działania jest posiadanie przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru.

W omawianym przypadku warunek ten nie jest możliwy do spełniania, gdyż rabat nie jest zwracany przez podmiot który wystawił fakturę na dane produkty. Zgodnie z § 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, tylko podmiot, który wystawił fakturę może wystawić fakturę korygującą. W tym stanie faktycznym fakturę dla Uczestnika akcji wystawił Dystrybutor, a więc tylko on byłby ewentualnie uprawniony do wystawienia faktury korygującej, jednak operacja wypłacenia rabatu odbywa się poza nim. Rabat wypłacany jest bezpośrednio przez Wnioskodawcę z pominięciem w całej operacji rozliczeniowej Dystrybutorów. W konsekwencji Wnioskodawca będzie zmuszony do dokumentowania tej operacji dokumentami wewnętrznymi np. notą uznaniową.

Podsumowując, ustawodawca nie przewidział, że rabatu może udzielić podmiot, który nie będzie uprawniony do wystawienia faktury korygującej, co stanowi swego rodzaju lukę prawną. Krytyki art. 29 ust. 4a dokonał WSA w Warszawie. Wyrokiem z dnia 5 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 851/09, stwierdził, że art. 29 ust. 4a u.p.t.u. jest sprzeczny z prawem wspólnotowym "Warunek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, od którego uzależniona jest możliwość obniżenia podstawy opodatkowania (a w konsekwencji obniżenie podatku należnego) stanowi bowiem środek krajowy naruszający w nadmiernym stopniu cele i treść Dyrektywy 112. Brak jego spełnienia powoduje obciążenie ciężarem VAT podatnika, w oderwaniu od jego rzeczywistej sytuacji podatkowej, naruszając nie tylko podstawowe zasady VAT takie jak: proporcjonalność, neutralność VAT i opodatkowanie konsumpcji. Art. 90 Dyrektywy 112 wyraźnie wskazuje na prawo do obniżenia podstawy opodatkowania, jednakże udzielenie kompetencji Państwom Członkowskim co do sformułowania warunków takiego obniżenia, nie oznacza pełnej dowolności działania Państwa Polskiego. Granicą dla takiej dowolności jest zasada proporcjonalności prawa wspólnotowego. Należy uznać, że środek krajowy przewidziany w art. 29 ust. 4a u.p.t.u. przekracza ramy tego, co konieczne jest dla osiągnięcia jego celu, osłabia bowiem zasady wspólnego systemu VAT, a zatem jest sprzeczny z ogólną zasadą prawa wspólnotowego - zasadą proporcjonalności".

Wydaje się zatem, że słuszne będzie przyjęcie za wyrokiem WSA we Wrocławiu, sygn. akt SA/Wr 1155/09, że rabat pomniejszający podstawę opodatkowania VAT może być udokumentowany nie tylko fakturą korygującą. W wyroku z dnia 12 listopada 2009 r. Sąd zaznaczył, że "zmniejszenie obrotu możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Dokument taki powinien przede wszystkim umożliwić ustalenie podmiotu udzielającego rabat oraz przedmiotu i wysokości tego rabatu". Pogląd ten wyraził w oparciu o stanowisko NSA z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1653/07, który przyznał możliwość obniżenia podstawy opodatkowania przez sprzedawcę w sytuacji udzielenia rabatu klientowi, który nie nabył towaru bezpośrednio od tego sprzedawcy. Sąd uznał dopuszczalność pomniejszenia podstawy opodatkowania przez podmiot, w sytuacji gdy pomiędzy pierwszym sprzedawcą a ostatecznym odbiorcą towaru nie doszło do żadnej dostawy, a tym samym sprzedawca ten nie wystawił temu odbiorcy faktury korygującej (wysokość rabatu dokumentowały kupony otrzymywane przez klientów przy zakupie towaru).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwana dalej: ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Obrót, na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "bonifikata", ani "rabat", w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za "Uniwersalnym słownikiem języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) "bonifikata" - to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych; opust, rabat". Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Natomiast zgodnie ze "Słownikiem języka polskiego", (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), "rabat" to "zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów". Zatem, rabat finansowy polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Jeżeli rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów wówczas na fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży o kwotę udzielonego rabatu.

W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Przy czym zarówno wykazanie na fakturze rabatu udzielonego w momencie sprzedaży jak i wystawienie faktury korygującej po wystawieniu faktury z tytułu udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży możliwe jest, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług. Zgodnie bowiem z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przy czym faktura korygująca powinna zawierać dane wskazujące na fakturę, której faktura korygująca dotyczy (§ 13 ust. 2). Są to m.in. - jak wskazuje § 5 ust. 1 w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia - dane sprzedawcy i nabywcy, numer i datę wystawienia faktury korygowanej. Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury VAT.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację przepisów wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak art. 29 ustawy implementuje przepis art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż każdy z wymienionych w art. 29 ust. 4 ustawy przypadków, tj.:

Zatem każda z wymienionych wyżej czynności powoduje zmniejszenie obrotu. Przy czym gramatyczna wykładnia przepisu art. 29 ust. 4 ustawy wskazuje, że dokonanie korekty faktury nie stanowi jedynej możliwości dla zmniejszenia obrotu. Zmniejszenie takie możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Ustawodawca nie sprecyzował bowiem tego, w jaki sposób i w jakiej formie następować by miało dokumentowanie rabatów, zarówno co do faktu ich udzielenia, jak i co do ich wysokości i przedmiotu.

Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą Rady 2006/112/WE, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z powyższą dyrektywą, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Jednakże zarówno przywołane przepisy ustawy jak i dyrektywy wyraźnie wskazują, iż rzeczywiste kwoty rabatów mają być udokumentowane - podatnik winien przedstawić dowód rzeczywistej kwoty poniesionych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje dostaw produktów firmy I poprzez swoich Dystrybutorów, których nabywcami są sklepy, które prowadzą dalszą sprzedaż produktów. Planowana akcja ma polegać na tym, że każdemu podmiotowi, zwanemu dalej Uczestnikiem, który nabędzie przedmiotowe produkty od wskazanych Dystrybutorów oraz udokumentuje ten fakt, a także będzie przestrzegał cen minimalnych określonych w regulaminie przy dalszej sprzedaży, zostanie przyznany rabat zmniejszający cenę nabycia od Dystrybutora o x %. Na podstawie faktur zakupu towarów przez Uczestników, wystawionych przez Dystrybutorów, Wnioskodawca zweryfikuje czy Uczestnik spełnił warunki do przyznania mu rabatu. Rabat zmniejszający cenę zostanie wypłacony Uczestnikowi bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

W świetle powołanych wyżej definicji "bonifikaty" i "rabatu" uznać należy, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem czy odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Wnioskodawcę, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów sklepom, ale w ramach akcji promocyjnej udziela im rabatu, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów. W przypadku, kiedy sklep otrzyma bezpośrednio od Wnioskodawcy zwrot części ceny zakupionych towarów wówczas dla sprzedającego (Wnioskodawca) i dla sklepu nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy dystrybutora, który zapłacił Wnioskodawcy i otrzymał od sklepu cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu finansowego. U Wnioskodawcy nastąpi zatem obniżenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego. W związku z tym rzeczywiście Wnioskodawca posiada prawo do korekty obrotu i należnego od niego podatku.

Jednakże rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o rzeczywistym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy - w tym przypadku sklepów (Uczestników). Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w celu obliczenia kwoty rabatu będzie miał do dyspozycji następujące dokumenty: dowód przekazania pieniędzy, umowę promocji (regulaminu akcji promocyjnej) oraz fakturę VAT dokumentującą wielkość zakupu dokonanego przez Uczestnika akcji.

Ze względu na brak bezpośredniej transakcji pomiędzy Spółką a sklepami udokumentowanej fakturą VAT, faktu udzielenia rabatu nie można potwierdzić fakturą korygującą określoną w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Zatem, faktura korygująca może dotyczyć tylko dostawcy i bezpośredniego nabywcy uczestniczących w pierwotnej transakcji. Nie można wystawić faktury korygującej na podatnika, który odkupił towar od nabywcy.

Mając na uwadze powyższe oraz zasadę uregulowaną w art. 29 ust. 4 ustawy w odniesieniu do przepisów dyrektywy 2006/112/WE stwierdzić należy, że udzielone przez Spółkę rabaty należy udokumentować notą księgową, na podstawie której Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia kwoty obrotu i podatku należnego o kwoty udzielonych rabatów. Zapis art. 29 ust. 4 ustawy zobowiązuje podatnika do posiadania wiarygodnych dokumentów potwierdzających, iż finalny odbiorca uzyskał obniżenie ceny nabytych towarów. Posiadane dokumenty winny umożliwiać identyfikację ilości i cen produktów zakupionych w danym okresie. W oparciu o tę dokumentację Wnioskodawca przygotuje kalkulację rabatu i przekaże Uczestnikom notę księgową. Jednocześnie Wnioskodawca nabędzie prawo do obniżenia wcześniej wykazanego obrotu.

Z powyższego wynika, że Spółka udziela sklepom rabatów finansowych. Posiadając stosowne dokumenty potwierdzające rzeczywistą wartość swojej sprzedaży wystawi notę księgową i nabędzie prawo do obniżenia kwoty obrotu i kwoty podatku należnego.

Ponadto informuje się, iż w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do przywołanego przez Stronę wyroku sądownictwa krajowego należy wskazać, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzeczenia sądowe są wydawane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483), zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.