IPPP3/443-1218/14-4/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu 10 grudnia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 5 lutego 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla dostawy działki gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowanie zwolnienia dla dostawy działki gruntu. Wniosek uzupełniony został w dniu 5 lutego 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 27 stycznia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Otrzymana w drodze darowizny, od rodziców, działka o powierzchni 5 956 m2, została w całości wystawiona na sprzedaż w roku 2013. Przez cały okres sprzedaży do dnia złożenia wniosku nie zgłosił się żaden klient zainteresowany kupnem całości działki. Wszyscy pytający interesowali się małym metrażem działki. Wobec powyższego Wnioskodawczyni rozważa podział działki na mniejsze części i ich sprzedaż.

Wnioskodawczyni uzupełniła złożony wniosek i wskazała, że:

* Nie będzie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych celem podniesienia wartości gruntu. Brak takich środków skłania Wnioskodawczynię do sprzedaży działki.

* Wnioskodawczyni nie planuje podejmowania innych działań marketingowych niż obecnie umieszczona tablica z ogłoszeniem na działce oraz ogłoszenie na bezpłatnym portalu internetowym.

* Działka leży odłogiem od kiedy ją Wnioskodawczyni odziedziczyła w 2008 r. i nie była wykorzystywana do żadnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie była również nikomu udostępniana.

* Wnioskodawczyni nie dokonywałam nigdy wcześniej sprzedaży nieruchomości.

* Nie istnieje do tej pory miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu działki Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni rozważa wystąpienie o warunki zabudowy, których dotychczas działka nie posiada.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki, dla której prowadzona jest księga wieczysta, w mniejszych częściach różnym kupującym będzie zwolniona od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż działek nabytych w drodze darowizny jest zwolniona z podatku VAT. Przedmiotowa działka leży na terenie A, dotychczas miała ona status rolny, lecz od 15 lat nie jest użytkowana. Sprzedaż działki w całości przy tym metrażu wiąże się z kilkuletnim oczekiwaniem na zainteresowanego klienta. Tylko podział i sprzedaż w częściach rokuje na znalezienie nabywcy w rozsądnym terminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Z kolei w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Tak więc osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Tym samym, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest stwierdzenie, czy w świetle opisanego zdarzenia Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie, podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu (a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Trzeba wskazać, że zwykłe nabycie łub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1, z późn. zm.) - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10, do stawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od rodziców działkę. Brak środków finansowych skłania Wnioskodawczynię do jej sprzedaży. Po nieudanej próbie sprzedaży w całości Wnioskodawczyni rozważa podział działki na części. Dla gruntu nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jednakże Wnioskodawczyni rozważa wystąpienie o warunki zabudowy. Ponadto, Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych celem podniesienia wartości gruntu. Wnioskodawczyni nie planuje podejmowania innych działań marketingowych niż obecnie umieszczona tablica z ogłoszeniem na działce oraz ogłoszenie na bezpłatnym portalu internetowym. Działka nie była użytkowana od odziedziczenia w 2008 r. i nie była wykorzystywana do żadnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie była również nikomu udostępniana. Wnioskodawczyni nie dokonywałam wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zwolnienia z opodatkowania dostawy działek powstałych w wyniku podziału gruntu otrzymanego w drodze darowizny.

Wnioskodawczyni działkę, którą planuje podzielić, nabyła w drodze darowizny oraz nie wykorzystywała dotychczas do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, działka nie była nikomu udostępniana. Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować aktywnych działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia (obecnie umieszczona jest tablica z ogłoszeniem na działce oraz ogłoszenie na bezpłatnym portalu internetowym) mającego na celu dokonanie sprzedaży działek. Z powodu braku zainteresowania dużą powierzchnią działki Wnioskodawczyni ma zamiar podzielić działkę na mniejsze części. Ponadto Wnioskodawczyni rozważa wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla podzielonych działek. Należy jednak uznać, że prowadzona przez Wnioskodawczynię aktywność nie wykracza poza zwykłe formy działania związane z własnością. W konsekwencji, Wnioskodawczyni sprzedając w częściach posiadaną działkę różnym kupującym nie wykracza poza korzystanie z prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem.

W konsekwencji dokonując sprzedaży działek gruntu Wnioskodawczyni nie działa jak handlowiec wykonujący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, z uwagi na to, że dostawa działek powstałych w wyniku podziału gruntu otrzymanego w drodze darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT rozstrzyganie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy opisanych we wniosku działek gruntu stało się bezprzedmiotowe.

Zatem z uwagi na to, że sprzedaż działek nabytych w drodze darowizny nie podlega opodatkowaniu a nie jak wskazała Wnioskodawczyni podlega zwolnieniu od podatku, stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.