IPPP3/443-1216/11-2/JF

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 listopada 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-1216/11-2/JF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży o charakterze ciągłym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży o charakterze ciągłym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Polski i będącym czynnym podatnikiem VAT. Główną działalnością Spółki według PKD jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana - PKD 4170. Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy specjalizującej się w sprzedaży soczewek i oprawek okularowych oraz sprzętu optycznego. W ramach grupy jest podpisana umowa o współpracy z międzynarodową grupą XX posiadającą podmioty zarządzające siecią salonów optycznych w różnych krajach. Spółka w ramach ww. umowy podejmuje współpracę z polskim podmiotem (dalej: kontrahent) członkiem grupy XX. Kontrahent jest spółką prawa polskiego oraz czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce. Sklepy sieci kontrahenta podejmują współpracę ze Spółką na zasadzie ogólnej polityki sieci, określającej zakupy u wybranych dostawców. Spółka nie jest jedynym dostawcą kontrahenta. Ze względu na specyfikę sprzedawanego towaru tj. parametry indywidualne poszczególnych soczewek, proces zakupu jest inicjowany przez kontrahenta poprzez zamówienie (telefoniczne bądź elektroniczne) wymaganych parametrów soczewki dla indywidualnych klientów. Na prośbę kontrahenta Spółka wystawia faktury na kontrahenta osobno na poszczególne sklepy, określając adres sklepu jako miejsce dostawy, a kontrahenta jako nabywcę. Ze względu na dużą liczbę transakcji (praktycznie codzienne transakcje) liczba generowanych dokumentów sprzedaży jest duża, stąd prośba kontrahenta o wystawianie faktur za okresy miesięczne, obejmujących dostawy z danego miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawę realizowaną przez Spółkę w ramach zawartej umowy o współpracy można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym i wystawić fakturę VAT raz w miesiącu tzn. na koniec okresu rozliczeniowego podając miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o VAT nie definiuje pojęcia sprzedaży o charakterze ciągłym. Organy podatkowe uznają, że sprzedaż ciągła polega na stałym (trwałym), powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia usług przez pewien okres, zgodnie z zawartą umową. Umowa pomiędzy grupą własną, a grupą XX polega na podtrzymywaniu kontaktów handlowych, co skutkuje ciągłymi zakupami. Niemniej jednak dostawy poszczególnych jednostek towaru dokonywanych na rzecz poszczególnych sklepów sieci kontrahenta charakteryzują się odrębnością tzn. dzienne zamówienie skutkuje dostawą określonego przez zamówienie konkretnego towaru. Spółka korzysta z programu, który obejmuje ewidencją wszystkie procesy sprzedaży, co powoduje, że każde zamówienie jest identyfikowane samodzielnie, generowany jest osobny dokument wz określający datę wydania/sprzedaży umieszczaną później na fakturze. Na fakturze znajduje się całkowite podsumowanie, które wynika z szczególnych pozycji faktury obejmujących listę wz. Każda wz jest identyfikowana datą wz, numerem, kwotą netto, kwotą podatku VAT oraz kwotą brutto.

Prezentowany sposób wystawiania faktur i prezentowania wymaganych danych, w szczególności daty sprzedaży według Spółki jest prawidłowy. Przede wszystkim pozwoli na spełnienie wymogów z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1 pkt 4 i § 9 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Sprzedażą, na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;

1.

może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;

2.

może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym wyżej artykule, uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) - zwane dalej rozporządzeniem.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy winna, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, zawierać dane wymienione w tym przepisie. Z treści § 5 ust. 1 pkt 4 wynika, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać: dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach o podatku od towarów i usług. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej. Zatem, wykładnia językowa pojęcia "sprzedaży o charakterze ciągłym" sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika "ciągły". W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako "dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały" oraz "ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów". Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, nie odnoszącą się do czegoś co można wyodrębnić itd.

Aby dane świadczenie mogło być uznane za ciągłe musi składać się z pewnych, następujących po sobie czynności, które tworzą pewną funkcjonalną całość, która trwa w czasie i czas jest jej miernikiem. Charakter takiego stosunku jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe bądź okresowe. Świadczenie ciągłe polega na określonym, stałym zachowaniu dłużnika w czasie trwania zobowiązania. Interes jednej ze stron jest zaspokojony dlatego, że zachowanie drugiej strony ma charakter stały. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne.

Podkreślić należy, że czynnik czasu w świadczeniach ciągłych wynika z ich istoty, wyrażającej się w niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności, którym można przypisać określony czas. Świadczenie ciągłe jest realizowane stale - stan realizacji świadczenia trwa - przez określony okres, jak to dzieje się np. przy najmie, czy też usługach telekomunikacyjnych. Niemożność jednorazowego wykonania świadczenia o charakterze ciągłym wynikać powinna z rodzaju czynności (istoty świadczenia), a nie z okoliczności, że na mocy jednej umowy zawartej na określony okres dokonanych zostanie szereg świadczeń, które co do zasady mogą być wykonane jednorazowo. Wobec tego należy stwierdzić, iż w ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Chodzi tu więc o np.: najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, dostawę energii.

Konsekwencją uznania dostawy za sprzedaż o charakterze ciągłym, jest termin wystawienia faktury. Stosownie bowiem do § 9 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku, gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży soczewek, oprawek okularowych i sprzętu optycznego. Ze względu na znaczną ilość dostaw w celu zmniejszenia liczby wystawianych faktur na każdą dostawę, Spółka zamierza, na prośbę kontrahenta, traktować dostawy jako sprzedaż o charakterze ciągłym i wystawiać na koniec miesiąca jedną fakturę na dostawy zrealizowane w tym czasie podając na fakturze miesiąc i rok sprzedaży oraz datę wystawienia faktury.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w pierwszej kolejności należy określić, czy dostawie towarów realizowanej przez Spółkę na rzecz kontrahenta, można przypisać cechy sprzedaży o charakterze ciągłym. Dopiero potwierdzenie powyższego pozwoliłoby na zastosowanie w odniesieniu do przedmiotowych dostaw przepisów szczególnych, uprawniających do dokumentowania tych czynności fakturą VAT w terminie do 7 dni po upływie miesiąca. Tak więc, aby danym dostawom można było nadać przymiot ciągłości, musiałby się składać z takich czynności, z których nie da się wyodrębnić powtarzających się dostaw, które można byłoby zakwalifikować jako samodzielne. Także możność wyodrębnienia poszczególnych dostaw przekreśla ciągły ich charakter.

W przypadku dostaw soczewek, opraw okularowych i sprzętu optycznego realizowanych przez Spółkę w trakcie miesięcznego okresu rozliczeniowego należy zwrócić uwagę, iż sprzedaż realizowana jest na podstawie otrzymywanych od nabywcy zamówienia określającego konkretny towar. Zatem tym, co umożliwia wyróżnienie poszczególnych czynności są dzienne zamówienia przekazywane do realizacji przez kontrahenta, które powodują, że każdą realizowaną dostawę można odróżnić (wyodrębnić). W takim przypadku mamy do czynienia z odrębnymi świadczeniami. Fakt zawarcia pomiędzy kontrahentami (grupami) umowy, z której wynika zobowiązanie do świadczenia w danym okresie rozliczeniowym w sposób stały dostaw, nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym. Jedną z istotnych cech sprzedaży ciągłej jest brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów jej realizowania. W przedstawionej sytuacji Spółka w ramach zawartej umowy w ramach grupy dokonuje odrębnych czynności, mających samodzielny charakter, realizowanych na podstawie konkretnego zamówienia kontrahenta określającego parametry soczewki dla indywidualnego klienta. Każda dostawa związana jest zatem z konkretnym towarem zgodnym z zamówieniem. Możliwość wyodrębnienia poszczególnych dostaw przekreśla ciągły charakter ich świadczenia. W przedstawionych okolicznościach można wyodrębnić, odróżnić poszczególne dostawy. Nie jest to zatem sprzedaż o charakterze ciągłym w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia.

Wobec powyższego biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą o charakterze ciągłym. Tym samym realizowana przez Spółkę na rzecz poszczególnych sklepów dostawa soczewek, oprawek okularowych i sprzętu optycznego nie jest sprzedażą o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia i w związku z tym nie znajduje zastosowania § 9 ust. 2 rozporządzenia.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47. ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl