IPPP3/443-1213/14-3/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dostawą towarów na rzecz Wnioskodawcy oraz opodatkowania sprzedaży tych towarów klientom Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dostawą towarów na rzecz Wnioskodawcy oraz opodatkowania sprzedaży tych towarów klientom Wnioskodawcy, uzupełniony w dniu 23 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka D. z siedzibą w Niemczech jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, nie posiada natomiast siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Spółka planuje zawarcie nowej umowy z polską spółką, będącą czynnym podatnikiem VAT. Umowa ta ma dotyczyć bezgotówkowego zaopatrywania w towary i usługi znajdujące się w ofercie Wnioskodawcy, na stacjach paliw współpracujących z Wnioskodawcą.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, prowadzona na terenie całej Europy, polega na bezgotówkowym zaopatrywaniu firm spedycyjnych i transportowych w paliwa, smary, części, akcesoria i inne towary i usługi wykorzystywane przez takie firmy, przy czym wydania tych towarów oraz świadczenia usług w imieniu Wnioskodawcy dokonują partnerzy serwisowi D., tj. stacje paliw lub serwisowe, z którymi Wnioskodawca zawarł odrębne umowy o dostawy towarów bądź świadczenie usług. Wnioskodawca nie posiada własnej sieci stacji paliw ani serwisowych.

Ważnym elementem modelu biznesowego Wnioskodawcy jest rozwinięty przez niego system kart flotowych, umożliwiający jego klientom bezgotówkowe zaopatrywanie we wspomniane towary i usługi. Karty służą rejestracji transakcji oraz identyfikują posługujący się nimi podmiot jako klienta Wnioskodawcy, co umożliwia wydanie mu towaru lub świadczenie usługi przez stację paliw, będącą partnerem Wnioskodawcy. Jest to ważne udogodnienie dla firm transportowych, gdyż dzięki kartom kierowcy nie muszą wozić ze sobą gotówki lub walut.

Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawcę bazuje na tzw. transakcjach łańcuchowych. Wnioskodawca zawiera umowy ze stacjami paliw o dostawę paliw, z tym, że paliwo jest wydawane bezpośrednio klientowi Wnioskodawcy za okazaniem wspomnianej karty flotowej, wydanej mu przez Wnioskodawcę. Stacja partnerska Wnioskodawcy wyposażona jest w specjalny czytnik kart, w którym po wprowadzeniu okazanej przez klienta karty flotowej następuje rejestracja transakcji. Poprzez system teleinformatyczny Wnioskodawca na bieżąco jest informowany o tym, że dochodzi do transakcji przy użyciu karty i w miarę konieczności może do niej nie dopuścić, np. poprzez zablokowanie karty z uwagi na zaległości płatnicze. Stacja paliw wystawia na Wnioskodawcę fakturę zbiorczą, obejmującą wszystkie zarejestrowane w danym okresie transakcje dokonane przy użyciu karty, a Wnioskodawca z kolei dwa razy w miesiącu wystawia fakturę na swojego klienta. Cena, jaką klient Wnioskodawcy uiszcza za dostarczone paliwo jest inna niż cena, jaką musiałby uiścić, gdyby nie był klientem Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, iż Wnioskodawca przy zawieraniu umowy ze stacjami paliw negocjuje stawki, warunki dostaw oraz terminy płatności, a następnie odsprzedając paliwo swoim klientom proponuje im własne stawki oraz terminy płatności.

Ponieważ do wydania towaru będzie dochodzić na terytorium kraju, stacje partnerskie wystawiając faktury za dostawę paliwa na rzecz Wnioskodawcy naliczać będą podatek od towarów i usług wg stawki obowiązującej dla danego towaru. Kwota podatku od towarów i usług wykazana na fakturach wystawionych przez stacje paliw stanowić będzie dla Wnioskodawcy podatek naliczony. Wystawiając fakturę nowemu klientowi, Wnioskodawca również będzie wykazywał podatek należny z tytułu sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy faktury wystawione przez stacje paliw (partnerów wnioskodawcy) na rzecz Wnioskodawcy, a dokumentujące nabycie towarów które wydane będą bezpośrednio nowemu klientowi Wnioskodawcy, po okazaniu przez niego karty flotowej wydanej mu przez Wnioskodawcę, będą uprawniały Wnioskodawcę do odliczenia wykazanego w nich podatku od towarów i usług.

Czy Wnioskodawca - działając jako pośrednik w transakcji łańcuchowej - będzie dokonywał opodatkowanej dostawy towarów na rzecz swojego klienta.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury wystawione przez jego partnerów, a dokumentujące nabycie towarów, wydawanych bezpośrednio nowemu klientowi Wnioskodawcy przez stacje paliw, po okazaniu przez niego karty flotowej wydanej mu przez Wnioskodawcę, będą uprawniały Wnioskodawcę do odliczenia wykazanego w nich podatku od towarów i usług. Jednocześnie faktury wystawiane przez niego na rzecz nowego klienta, a dokumentujące sprzedaż towarów przy użyciu kart flotowych, będą uprawniały go do odliczenia wykazanych w nich kwot podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy będą one wykorzystywane do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia i nie zaistnieją przesłanki ograniczające lub wyłączające to prawo.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów w myśl art. 7 ust. 1 jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponieważ zaś Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, jednakże jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 i Wnioskodawca w przypadku sprzedaży krajowej będzie musiał wystawić fakturę z wykazanym podatkiem.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Przepis ten reguluje taki typ transakcji, w którym udział biorą więcej niż dwa podmioty, a zatem mają miejsce dwie dostawy, przy czym towar wydawany jest przez pierwszego dostawcę bezpośrednio do rąk ostatniego nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe. Z przepisu tego wynika, że elementem niezbędnym do ich wystąpienia jest właśnie wydanie towaru bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, co też będzie miało miejsce w przypadku transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz nowego klienta.

Warto nadmienić, że przepis art. 7 ust. 8 obecnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług znajdował się w identycznym brzmieniu już w ustawie z 1993 r. - wówczas był to art. 5 ust. 4. Fakt, że pomimo zmiany ustawy w 2004 r. oraz bardzo licznych nowelizacji, przepis ten nadal zachował swoje pierwotne brzmienie świadczy o tym, że ustawodawca dostrzega występowanie tego typu transakcji w obrocie gospodarczym i odpowiednio je sankcjonuje, by nie budziło wątpliwości, że w przypadku, gdy dochodzi do jednego wydania towaru bezpośrednio przez pierwszego dostawcę na rzecz klienta jego kontrahenta, to mamy do czynienia z dwiema dostawami.

W ocenie Wnioskodawcy planowany sposób realizacji sprzedaży na rzecz nowego klienta odpowiada regulacji art. 7 ust. 8 ww. ustawy. U założenia przedmiotowej konstrukcji leży fikcja prawna wydania towarów przez podmioty występujące pomiędzy faktycznym wydawcą, a faktycznym odbiorcą. W danych okolicznościach stacja paliw wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, tj, nowemu klientowi Wnioskodawcy. Fakt wydania towaru bezpośrednio klientowi Wnioskodawcy nie oznacza, że dostawa towarów będzie miała miejsce tylko i wyłącznie pomiędzy nim a stacją paliw. Należy zauważyć, że w procesie dostawy mimo, że fizycznie nie dojdzie do przekazania towarów na rzecz Wnioskodawcy to nie oznacza to, że nie uczestniczy on w łańcuchu dostaw. Jako podmiot transakcji jest on niezbędny, by transakcja sprzedaży na rzecz klienta doszła do skutku, gdyż:

* w celu realizacji dostawy Wnioskodawca zawiera umowy z podmiotami, które dysponują towarem (stacje paliw),

* Wnioskodawca wyposaży klienta w kartę, za pomocą której będzie on mógł odebrać od jego kontrahenta towar, ale właścicielem przedmiotowej karty będzie Wnioskodawca,

* Wnioskodawca będzie informowany o każdym wydaniu towaru klientowi. Odbywać się to będzie przy pomocy łączności teleinformatycznej i wykorzystaniu karty przekazanej klientowi,

* dzięki temu Wnioskodawca będzie miał realną możliwość niedopuszczenia do przekazania towaru klientowi poprzez zablokowanie karty,

* Wnioskodawca negocjuje ceny odrębnie ze stacjami paliw oraz odrębnie z klientami,

* cena towarów dla klienta Wnioskodawcy będzie inna w porównaniu do ceny dla pozostałych klientów stacji paliw.

W tym miejscu należy nadmienić, że art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112 definiuje pojęcie "dostawa towarów" w ten sam sposób, jak art. 7 ust. 1 u.p.t.u., czyli jako przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Oznacza to, że aby dostawa towarów doszła do skutku konieczne jest przeniesienie władztwa nad rzeczą. Mając na uwadze wyżej wymienione okoliczności nie ulega żadnej wątpliwości, że to Wnioskodawca a nie stacja paliw przekaże klientowi Wnioskodawcy władztwo nad dostarczanym towarem. Należy bowiem zauważyć, że nie będzie możliwe, aby klient bez uprzedniego zawarcia umowy z Wnioskodawcą oraz otrzymania od niego karty uzyskał władztwo nad towarem, którego wydania domagać się będzie od stacji paliw. Uprawnienie do nabycia wskazanego prawa wynikać będzie ze stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę i jego klienta. Pomiędzy stacją paliw a klientem Wnioskodawcy przez sam fakt odebrania od niego towaru nie będzie dochodzić do zawiązania stosunku prawnego, na podstawie którego nastąpi przeniesienie na klienta prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Jedynym stosunkiem jaki wiązać będzie klienta Wnioskodawcy ze stacją paliw będzie stosunek faktyczny, który objawi się bezpośrednim odebraniem towarów przez klienta od stacji paliw. Ponadto dla oceny relacji występujących pomiędzy klientem, Wnioskodawcą oraz stacją paliw istotne jest, że stacja paliw bez okazania jej ważnej karty wydanej przez Wnioskodawcę, dzięki której pozyska on na bieżąco informacje o dokonywanych dostawach, nie będzie uprawniona do wydania towarów na rzecz klienta Wnioskodawcy. Fakt ten wskazuje, że klient Wnioskodawcy nie będzie miał swobody w dysponowaniu towarem oraz że tytułem, na podstawie którego dochodzi do wydania mu tego towaru, jest stosunek prawny łączący stację paliw i Wnioskodawcę. Tym samym bez współpracy klienta z Wnioskodawcą nie będzie możliwe, aby w danych okolicznościach doszło do przeniesienia na niego prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Dokonując odpłatnej dostawy towarów Wnioskodawca jako podatnik zobowiązany jest do rozliczenia podatku od towarów i usług i wystawienia dokumentującej ją faktury. Zatem dokonując dostawy paliwa na rzecz nowego klienta, Wnioskodawca będzie musiał wystawić fakturę z wykazaną kwotą podatku należnego, który dla jego klienta stanowił będzie podatek naliczony, a w przypadku, gdy paliwo to będzie wykorzystywane przez tego klienta do wykonywania czynności opodatkowanych, dających prawo do odliczenia i nie wystąpią przesłanki wyłączające lub ograniczające to prawo (np. zużycie paliwa do samochodów osobowych) będzie miał on prawo do odliczenia tego podatku. Wnioskodawcy zaś będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur otrzymanych od stacji paliw.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w przeważającej linii orzeczniczej sądów administracyjnych (np. I SA/Wr 522/11, I SA/Wr 523/11, I SA/Wr 524/11 z 27 czerwca 2011 r., III SA/Wa 3280/12 z 25 kwietnia 2013 r., III SA/Wa 1476/12 z 14 grudnia 2012 r., utrzymany w mocy wyrokiem NSA z dnia 4 czerwca 2014 r. - I FSK 906/13), a także w innych interpretacjach indywidualnych, wydawanych w sprawach dotyczących transakcji dokonywanych przy użyciu kart flotowych (np. IPPP3/443-259/12-4/JF z 14 maja 2012 r. IPPP2/443-510/13-4/MM z 4 lipca 2013 r., IBPP2/443-692/13/AMP z 28 października 2013 r., IPPP2/443-1272/13-2/KBr z 3 lutego 2014 r., IPPP3/443-890/13-2/k.c. z 20 grudnia 2013 r., IBPP2/443-113/14/ICz z 20 maja 2014 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy o VAT wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie "nieprzetworzonym" odsprzedaje go swojemu kontrahentowi. Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, iż odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W rezultacie w obu ww. przypadkach ostatecznie obciążany podatkiem VAT jest nie pierwotny nabywca towaru, lecz ich rzeczywisty użytkownik.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, nie posiada natomiast siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Spółka planuje zawarcie nowej umowy z polską spółką, będącą czynnym podatnikiem VAT. Umowa ta ma dotyczyć bezgotówkowego zaopatrywania w towary i usługi znajdujące się w ofercie Wnioskodawcy, na stacjach paliw współpracujących z Wnioskodawcą.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, prowadzona na terenie całej Europy, polega na bezgotówkowym zaopatrywaniu firm spedycyjnych i transportowych w paliwa, smary, części, akcesoria i inne towary i usługi wykorzystywane przez takie firmy, przy czym wydania tych towarów oraz świadczenia usług w imieniu Wnioskodawcy dokonują partnerzy serwisowi D., tj. stacje paliw lub serwisowe, z którymi Wnioskodawca zawarł odrębne umowy o dostawy towarów bądź świadczenie usług. Wnioskodawca nie posiada własnej sieci stacji paliw ani serwisowych.

Ważnym elementem modelu biznesowego Wnioskodawcy jest rozwinięty przez niego system kart flotowych, umożliwiający jego klientom bezgotówkowe zaopatrywanie we wspomniane towary i usługi. Karty służą rejestracji transakcji oraz identyfikują posługujący się nimi podmiot jako klienta Wnioskodawcy, co umożliwia wydanie mu towaru lub świadczenie usługi przez stację paliw, będącą partnerem Wnioskodawcy. Jest to ważne udogodnienie dla firm transportowych, gdyż dzięki kartom kierowcy nie muszą wozić ze sobą gotówki lub walut.

Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawcę bazuje na tzw. transakcjach łańcuchowych. Wnioskodawca zawiera umowy ze stacjami paliw o dostawę paliw, z tym, że paliwo jest wydawane bezpośrednio klientowi Wnioskodawcy za okazaniem wspomnianej karty flotowej, wydanej mu przez Wnioskodawcę. Stacja partnerska Wnioskodawcy wyposażona jest w specjalny czytnik kart, w którym po wprowadzeniu okazanej przez klienta karty flotowej następuje rejestracja transakcji. Poprzez system teleinformatyczny Wnioskodawca na bieżąco jest informowany o tym, że dochodzi do transakcji przy użyciu karty i w miarę konieczności może do niej nie dopuścić, np. poprzez zablokowanie karty z uwagi na zaległości płatnicze. Stacja paliw wystawia na Wnioskodawcę fakturę zbiorczą, obejmującą wszystkie zarejestrowane w danym okresie transakcje dokonane przy użyciu karty, a Wnioskodawca z kolei dwa razy w miesiącu wystawia fakturę na swojego klienta. Cena, jaką klient Wnioskodawcy uiszcza za dostarczone paliwo jest inna niż cena, jaką musiałby uiścić, gdyby nie był klientem Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, iż Wnioskodawca przy zawieraniu umowy ze stacjami paliw negocjuje stawki, warunki dostaw oraz terminy płatności, a następnie odsprzedając paliwo swoim klientom proponuje im własne stawki oraz terminy płatności.

Ponieważ do wydania towaru będzie dochodzić na terytorium kraju, stacje partnerskie wystawiając faktury za dostawę paliwa na rzecz Wnioskodawcy naliczać będą podatek od towarów i usług wg stawki obowiązującej dla danego towaru. Kwota podatku od towarów i usług wykazana na fakturach wystawionych przez stacje paliw stanowić będzie dla Wnioskodawcy podatek naliczony. Wystawiając fakturę nowemu klientowi, Wnioskodawca również będzie wykazywał podatek należny z tytułu sprzedaży.

W świetle powyżej przedstawionych okoliczności, czynności dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego klientem stanowiące odpłatną dostawę towarów, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W przedmiotowej sprawie Spółka nabywa towary od stacji paliw w ramach zawartych z nimi umów, z tym, że paliwo jest wydawane bezpośrednio klientowi Wnioskodawcy. Zatem, transakcje pomiędzy stacjami paliw a Wnioskodawcą oraz pomiędzy nim a Klientami stanowią odpłatną dostawą towarów, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, jednakże jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, dlatego też w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca w przypadku sprzedaży krajowej będzie musiał wystawić fakturę z wykazanym podatkiem.

Zatem, Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a mianowicie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Reasumując, transakcje pomiędzy stacjami paliw a Zainteresowanym, jak również pomiędzy Wnioskodawcą a jego Klientami stanowią odpłatną dostawę towarów podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od stacji paliw dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.