IPPP3/443-1210/12-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 7 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 21 lutego 2013 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 lutego 2013 r. Nr IPPP3/443-1210/12-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 15 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki budowlanej - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2012 r. wpłynął przesłany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu pismem Nr ILPP4/443-534/12-2/BA z dnia 4 grudnia 2012 r. ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki budowlanej, uzupełniony w dniu 21 lutego 2013 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 lutego 2013 r. Nr IPPP3/443-1210/12-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 15 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1997 r. na podstawie aktu notarialnego (z dnia 25 lipca 1997 r.) Wnioskodawca wspólnie z żoną zakupił do majątku osobistego działki nr 918 i 920 - działka budowlana o łącznej powierzchni 1,34.24 ha (jeden hektar trzydzieści cztery ary, dwadzieścia cztery metry kwadratowe). Zakupu dokonali z własnych zarobionych i oszczędzonych pieniędzy. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony był pod budownictwo mieszkaniowe (jednorodzinne itp.). Teren ten Wnioskodawca z żoną chciał przeznaczyć w przyszłości pod budowę domów dla 2 synów. W tym czasie Wnioskodawca wraz z żoną wyjechał do pracy do Niemiec, gdzie obecnie mieszka.

Z uwagi na fakt, iż synowie nie zamierzają wrócić do Polski (w Niemczech ukończyli szkoły i podjęli pracę) oraz ze względu na sytuację osobistą Wnioskodawca wraz z żoną zamierza sprzedać te działki kilku klientom (w zależności od ilości potencjalnych nabywców). Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca wraz z żoną zamierza przeznaczyć na cele osobiste tj. podarować synom, by mogli zakupić domy na terenie Niemiec. Dodatkowo Wnioskodawca nadmienił, że:

* nie prowadzi działalności gospodarczej, są z żoną zatrudnieni na umowę o pracę

* sprzedaży działek nie dokonuje w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych, przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług,

* wskazany grunt nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze,

* ww. grunty nie zostały podzielone na mniejsze działki, ale może będzie taka potrzeba do sprzedaży,

* Wnioskodawca oświadczył, iż nie posiada z żoną innych gruntów, które zamierzałby sprzedać w przyszłości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, że nie podejmował z żoną żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Dotychczas Wnioskodawca wraz z żoną nie interesował się zakupionymi blisko 15 lat temu działkami (nr 918 i 920). Grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Ponadto nie przygotowywał tych gruntów do sprzedaży, gdyż nie było to jego celem. Wraz z żoną nie dokonywał podziału gruntu i nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w związku z zamiarem ich sprzedaży i nie dawał też żadnych ogłoszeń z zamiarem ich sprzedaży. To sytuacja rodzinna skłania Wnioskodawcę wraz z żoną do podjęcia decyzji o ich sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowego terenu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy,

W świetle:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego razem z żoną w 1997 r. działki nr 918 i 920 - działka budowlana o łącznej powierzchni 1.34,24 ha (jeden hektar trzydzieści cztery ary, dwadzieścia cztery metry kwadratowe. Zakupu dokonali z własnych zarobionych i oszczędzonych pieniędzy. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony był pod budownictwo mieszkaniowe (jednorodzinne itp.). Teren ten chciał przeznaczyć z żoną w przyszłości pod budowę domów dla 2 synów. W tym czasie wyjechał do pracy do Niemiec, gdzie obecnie mieszka.

Z uwagi na fakt, iż synowie nie zamierzają wrócić do Polski oraz ze względu na sytuacje osobistą zamierza wraz z żoną sprzedać te działki kilku klientom (w zależności od ilości potencjalnych nabywców). Środki uzyskane ze sprzedaży działek zamierza przeznaczyć wraz z żoną na cele osobiste tj. podarować synom by mogli zakupić domy na terenie Niemiec. Dodatkowo Wnioskodawca nadmienił, że:

* nie prowadzi działalności gospodarczej, są z żoną zatrudnieni na umowę o pracę,

* sprzedaży działek nie dokonuje w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych, przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług,

* wskazany grunt nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze,

* ww. grunty nie zostały podzielone na mniejsze działki, ale może będzie taka potrzeba do sprzedaży,

* Wnioskodawca oświadczył, iż nie posiada z żoną innych gruntów, które zamierzałby sprzedać w przyszłości.

* Wnioskodawca wraz z żoną nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Z opisu sytuacji wynika, że działki budowlane które będą przedmiotem dostawy stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy i jego żony. Środki ze sprzedaży działek (podzielonych na mniejsze jeśli zaistnieje taka potrzeba w celu sprzedaży) mają być przekazane synom w celu zakupu przez nich działek w Niemczech. Powyższe nie wskazuje na zamiar wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy. Ponadto nie można stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego i jest w jego posiadaniu od wielu lat oraz został nabyty na potrzeby Wnioskodawcy i jego rodziny z prywatnych środków. Dokonując sprzedaży gruntu korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działek niezabudowanych ze swojego majątku osobistego nigdy niezwiązanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowe działki nie zostały nabyte tylko i wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Biorąc pod uwagę treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu: "Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)" oraz fakt, że stroną wniosku o udzielenie przedmiotowej interpretacji jest Wnioskodawca - należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.