IPPP3/443-119/13-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 13 lutego 2013 r.) - uzupełnionym w dniu 15 maja 2013 r. (data wpływu 17 maja 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 maja 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 maja 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku importu usług związanych z obrotem instrumentami finansowymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku importu usług związanych z obrotem instrumentami finansowymi. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2013 r., złożonym w dniu 15 maja 2013 r. (data wpływu 17 maja 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-119/13-2/KT z dnia 7 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka B. S.A. (dawniej "C."), dalej zwana także Spółką, prowadzi rynek skarbowych papierów wartościowych. Rynek T. Poland, dalej zwany także "T.", został uruchomiony w 2002 r. - początkowo jako ERSPW - Elektroniczny Rynek Skarbowych Papierów Wartościowych. Jest rynkiem, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 j.t.) organizowanym przez Ministra Finansów. Minister Finansów zlecił Spółce prowadzenie tego rynku na podstawie umowy.

Rynek T. Poland jest integralną częścią systemu Dealerów Skarbowych Papierów Wartościowych (DSPW) organizowanego przez Ministra Finansów. Głównym celem systemu jest minimalizacja kosztów obsługi długu publicznego poprzez poprawę płynności, przejrzystości i efektywności rynku skarbowych papierów wartościowych. System DSPW kształtuje, poprzez wyodrębnienie grupy banków - Dealerów Skarbowych Papierów Wartościowych (primary dealers), nową organizację systemu sprzedaży i obrotu skarbowymi papierami wartościowymi. Dealerom SPW przysługuje wyłączne prawo nabywania nowych emisji obligacji skarbowych celem ich późniejszej redystrybucji w obrocie wtórnym - m.in. na Rynku T. Poland.

W latach 2004-2009 rynek T. Poland działał pod nazwą M. Poland i prowadzony był we współpracy z włoską spółką M. S.p.A., organizatorem pierwszego w Europie elektronicznego rynku obligacji skarbowych.

M. S.p.A. (dalej "M.") to Europejska Giełda Obligacji obsługująca wiele rynków funkcjonujących w wielu krajach. Lokalne rynki prowadzone są przez wyodrębnione podmioty, tworzące grupę kapitałową M. M. S.p.A. zarządza platformą TI (pierwotnie Te.), która stanowi system informatyczny dla wszystkich rynków obrotu papierami rządowymi, działających w ramach grupy M. S.p.A. do 2009 r. była również akcjonariuszem Spółki T. S.A. Zawarcie umów ze spółką M. S.p.A. miało nie tylko wymiar czysto handlowy, ale było to również połączenie kapitałowe, a więc strategiczne dla samej Spółki i dla polskiego rynku papierów skarbowych. Obecnie M. nie jest już akcjonariuszem Spółki, jednak zakres usług świadczonych przez M. nie uległ zmianie.

Zawarte z M. umowy umożliwiają uczestnikom rynku T. Poland dostęp do międzynarodowej platformy elektronicznej emisji i obrotu rządowymi papierami wartościowymi (mercato Te. secondario M.). W Polsce platforma została uruchomiona w listopadzie 2004 r. jako platforma handlu hurtowego polskimi skarbowymi papierami wartościowymi pod nazwą M. Poland. Stanowiła ona nowy rynek polskich skarbowych papierów wartościowych i jednocześnie zastąpiła dotychczasową platformę obrotu, tj. Elektroniczny Rynek Skarbowy Papierów Wartościowych. Nowa platforma bazowała na systemie Te., a obecnie TI., jednolitym dla wszystkich rynków działających w grupie M. Dzięki temu, na rynku polskim mogli rozpocząć działalność zagraniczni dealerzy - największe instytucje finansowe na świecie zainteresowane zakupem polskich papierów skarbowych. Pojawienie się ich na platformie M. Poland oraz upowszechnianie informacji z rynku polskiego, łącznie z informacjami z rynków M., włączyło polski rynek papierów skarbowych do globalnej platformy obrotu obligacjami.

Zakres czynności objętych umowami z dnia 22 czerwca 2004 r. zawartymi pomiędzy CETO S.A. (obecna nazwa T. S.A.), a spółką włoską M. S.p.A., jest następujący (zgodnie z opisem przedstawionym przez Spółkę w uzupełnieniu do wniosku z dnia 15 maja 2013 r.):

Pierwszą umową jest "Umowa o dostarczenie technologii i świadczenie usług powiązanych". Na jej wykonanie przez usługodawcę składają się następujące elementy:

1.1 Participant Access Service (usługa dostępu uczestników do rynku) - nie jest to opłata za konkretnie wykonaną czynność przez M., ale opłata za dostęp do "platformy" przez uczestników systemu (banki). Opłata jest należna M. z tytułu zapewnienia uczestnikom możliwości korzystania z platformy, a nie za samo korzystanie.

1.2 ISV Partnership Programme (Program Współpracy ISV) - system akredytacji firm informatycznych mający na celu poszerzenie dostępu klientów do wszystkich produktów oferowanych i udostępnianych przez system M. Czynność, której przedmiotem jest akredytacja systemu informatycznego Spółki pod kątem standardów wymaganych przez M.

1.3 Cash Trading Service (obsługa obrotu rynku kasowego) - usługi skutkujące zawarciem i potwierdzeniem zawarcia transakcji.

1.4 Repo Trading Service (obsługa obrotu umowami typu repo) - usługi skutkujące zawarciem i potwierdzeniem zawarcia transakcji.

1.5 Basis Trading Service (obsługa obrotu bazą pieniężną) - usługi skutkujące zawarciem i potwierdzeniem zawarcia transakcji.

1.6 Spread Trading Sernice (obsługa obrotu transakcji na spreadach - różnicach kursów) - usługi skutkujące zawarciem i potwierdzeniem zawarcia transakcji.

Wymienione wyżej w pkt 1.3 - 1.6 czynności M. powodują zawarcie transakcji poszczególnego typu (których przedmiotem są instrumenty finansowe) na międzynarodowym rynku rządowych papierów wartościowych.

1.7 Settlement Back-office Services (zapewnienie usług w zakresie rozliczeń i usług spomagających) - czynność, która nie była i nie będzie wykonywana.

1.7.1 Broadcast Service (dystrybucja danych) - dystrybucja danych z notowaniami do uczestników; usługa obejmuje przekazywanie informacji o notowaniach instrumentów finansowych dla uczestników rynku.

1.8 Management Information and Reporting Services (zarządzanie informacjami i raportowanie o transakcjach) - umożliwienie Podatnikowi dostępu do archiwalnej bazy danych o zawartych transakcjach, jak również usługi raportowania zawierające bieżące dzienne statystyki.

1.9 Web Site Administration Service (usługa utrzymania strony internetowej) - umożliwienie uczestnikom dostępu do informacji dotyczących ich aktywności na rynku, jak również aktywności innych uczestników rynku. Utrzymywanie strony internetowej M. usługa polega na czynnościach faktycznych, które polegają na umożliwieniu uczestnikom rynku dostępu do informacji dotyczących ich aktywności na rynku, jak również aktywności innych uczestników rynku.

1.10 Client Services Technical Support (usługa wsparcia technicznego dla uczestników) - czynności skutkujące gotowością rozwiązywania bieżących problemów uczestników w zakresie technicznych (oprogramowanie i sprzęt) aspektów uczestnictwa w systemie.

1.11 Site Support and Software Upgrade Service (wsparcie techniczne interfejsu i aktualizacja oprogramowania) - czynności polegające na identyfikacji oraz usuwaniu błędów i usterek przez M. na rzecz T.

1.12 Internet Security Service (usługa zabezpieczenia dostępu do systemu) - zabezpieczenie dostępu do systemu dla uczestników.

1.13 Change Management and Testing Sernice (wprowadzanie zmian w systemie i usługi testowania tych zmian) - dostosowanie systemu dla potrzeb Bondspot, również w związku z nowymi produktami.

1.14 Accreditation Services (usługi akredytacji) - akredytacja, czyli proces mający na celu podniesienie bezpieczeństwa i pewności dostępu uczestnika do systemu (stwierdzenie zgodności oprogramowania uczestnika z systemem informatycznym M.).

1.15 Training Service (usługi szkoleniowe) - szkolenia dla personelu T. oraz uczestników systemu.

1.16 Business Continuity Disaster Recovery Service (zachowanie ciągłości operacyjnej i przywracanie operacyjności) - opracowywanie planu zabezpieczenia ciągłości funkcjonowania rynku T.; zapewnienie w razie awarii przeniesienia systemu do ośrodka zapasowego umożliwiającego kontynuowanie zawierania transakcji.

1.17 Office Systems Support Services (wsparcie techniczne czynności biurowych) - zapewnienie sprzętu komputerowego, linii telekomunikacyjnych i oprogramowania (udzielnie licencji) na cele biurowe - usługa nie była i nie będzie wykonywana.

Wynagrodzenie za usługi świadczone przez M. na podstawie powyższej umowy jest określane odrębnie dla czynności związanych z zawieraniem transakcji i za dostęp uczestników do rynku umożliwiający zawieranie transakcji. Za usługi związane z zawieraniem transakcji umowa przewiduje wynagrodzenie za okresy miesięczne obliczane na podstawie tzw. edit, tj. na podstawie liczby zamieszczonych ofert, zmian parametrów ofert i transakcji na obligacjach, przy czym umowa określa minimalną kwotę wynagrodzenia należnego M. w roku.

Poza opisanym wyżej wynagrodzeniem Spółka uiszcza w okresach miesięcznych na rzecz M. także wynagrodzenie za dostęp (uczestnictwo) do rynku M. Opłata ta jest stała.

Drugą umową jest "Umowa o świadczenie usług". Na jej wykonanie, zgodnie z treścią umowy, składają się następujące czynności:

2.1 Monitoring Settlement services (usługi nadzoru i rozliczeń transakcji na instrumentach finansowych):

* Settlement Anagrafica Mantainance (utrzymanie modułu rozliczeń Anagrafica - nazwa własna) - wczytywanie do systemu danych niezbędnych do rozliczania transakcji realizowanych przez uczestników.

* Settlement Calendar (kalendarz rozliczeń) - prowadzenie dla T. kalendarza dni roboczych działania rynku w Polsce, konfiguracja kalendarza w module transakcji Anafrafica.

* Trading Anagrafica Mantainance (utrzymanie modułu transakcyjnego Anagrafica) - wczytywanie do systemu nowych danych o instrumentach i nowych uczestnikach systemu. W ramach niniejszej usługi, w celu umożliwienia zawierania transakcji na nowym instrumencie finansowym wykonywane jest wprowadzanie do systemu informacji o instrumencie finansowym w segmencie, na którym zawierane są transakcje cash oraz w segmencie transakcji repo. W celu umożliwienia zawierania transakcji nowym uczestnikom wykonywane są konfiguracje nowych uczestników w systemie nadając im odpowiednie kody, role/statusy i uprawnienia w odpowiednich segmentach oraz aktywowana jest lub dezaktywowana możliwość działalności każdego z uczestnika. Dla uczestników już istniejących wykonywane jest udostępnianie nowych instrumentów finansowych poprzez ich odpowiednie powiązanie i aktywację.

* Support to compliance monitoring (wsparcie dla nadzoru nad prawidłowością działania rynku i uczestników) - wsparcie nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych i jego uczestnikami; umożliwia dotarcie do informacji o transakcjach i uczestnikach. W ramach usługi sporządzane są raporty o aktywnościach poszczególnych uczestników, o wypełnianiu przez nich obowiązków jako market-makerów (animatorów rynku), ponadto raporty o aktywności uczestników zamieszczane są na specjalnie dedykowanych stronach dla każdego z uczestnika, realizowane jest wsparcie w przypadku zapytań związanych z aktywnością uczestników, z nadzorem nad rynkiem.

* General Activities: Trade Cancellations (anulowanie transakcji) - anulowanie błędnie zawartych transakcji przez uczestników.

* Statistics and Ad Hoc Queries (statystyki i raporty na żądanie) - standardowe zestawienia statystyczne i sporadyczne raporty statystyczne.

* Daily Control of Settlement Exception Report (codzienna kontrola raportu rozliczeń transakcji) - czynność, która faktycznie nie jest i nie będzie wykonywana.

* Help Desk on Settlement Issues (wsparcie - pomoc dotycząca zagadnień związanych z rozliczeniami) - czynność, która nie będzie wykonywana.

* Client Service Technical Support (obsługa uczestników rynku i pomoc techniczna) - czynność, która nie jest i nie będzie wykonywana.

* New funcionalities/segments (nowe funkcjonalności lub segmenty rynku) - analizy dotyczące możliwości zaspokojenia nowych potrzeb T. (w zakresie produktów i usług) - usługa wykonywana na żądanie i odrębnie wyceniana (usługa nie była wykonywana od 2010 r.).

* Settlement Software upgrades and Testing (modernizacja/aktualizacja oprogramowania rozliczeniowego dla transakcji, testy) - czynności programistyczne związane z oprogramowaniem systemu - usługa wykonywana na żądanie i odrębnie wyceniana (usługa nie była wykonywana od 2010 r.).

2.2 Pozostałe czynności:

* Corporate Communication IR (komunikacja korporacyjna i relacje z inwestorami) - usługi związane z promocją i reklamą T.,

* Marketing Client Relationship (usługi marketingowe i zarządzanie relacją z klientem) - akwizycja usług M. dla potrzeb T., tj. promocja polskiego rynku obligacji skarbowych podczas spotkań, konferencji, szkoleń z klientami - instytucjami finansowymi zainteresowanymi nabywaniem polskich papierów skarbowych; w celu pozyskania tych instytucji do zawierania transakcji na polskich instrumentach finansowych, usługi obejmują aktualizację prezentacji sprzedażowych, informowanie o nowych możliwościach zawierania transakcji na instrumentach finansowych i nowych produktach na rynku T. Poland.

* Website administration (administrowanie stroną internetową) - zarządzanie i uaktualnianie części witryny internetowej T. Usługa dotyczy uaktualniania dedykowanej dla uczestników polskiego rynku witryny internetowej opatrzonej indywidualnym hasłem dla każdego z uczestników, udostępniania danych o aktywności każdego z uczestników, o wypełnianiu obowiązków rynkowych spoczywających na uczestnikach. Usługa dotyczy również otwierania nowych sekcji witryny dla nowych uczestników rynku.

Pozostałe czynności, które nie były i nie będą wykonywane:

* Training and site support service (szkolenie i wsparcie w zakresie utrzymania witryny internetowej),

* Corporate administration (administracja korporacyjna),

* Building and Office Services (usługi biurowe i obsługa budynku),

* Human Resources (zarządzanie personelem),

* Legal Assistance (doradztwo prawne),

* Accounting assistance and reporting (usługi księgowe i w zakresie sprawozdawczości).

Wynagrodzenie należne M. za usługi na podstawie powyższej umowy kalkulowane jest w oparciu o stawkę godzinową i ilość godzin pracy M. na rzecz Spółki.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, ze charakter nabywanych usług opisano obszernie w języku polskim. Użyte we wniosku pojęcia w języku angielskim zostały zaczerpnięte z zawartych umów i nie mogą być bezpośrednio tłumaczone na język polski. Umowy te posługują się pojęciami charakterystycznymi dla rynku instrumentów finansowych i często nie posiadają swoich polskich odpowiedników. Tłumaczenie na język polski użytych pojęć może wprowadzać w błąd. Z tego względu, w opisie zaistniałego stanu faktycznego szeroko opisano charakter usług oraz ich przeznaczenie. W szczególności, z tego względu w opisie zaistniałego stanu faktycznego zawarto obszerną charakterystykę działalności, opis nabywanych usług, a także ich przeznaczenia i sposobu wykorzystania. Ocena konsekwencji nabywania usług od M. nie może opierać się wyłącznie na tłumaczeniu ich nazwy.

W stanie faktycznym opisano w sposób wyczerpujący nie tylko charakter nabywanych usług, ale również podstawę prawną ich świadczenia, tj. zawarte z M. umowy, które przewidują szeroki zakres usług, ale Spółka korzysta wyłącznie z niektórych, wskazując jednocześnie z jakich usług nie korzysta. Zakres usług nabywanych przez Spółkę obejmował głównie czynności służące umożliwieniu zawarcia i zawieraniu transakcji na instrumentach finansowych.

We wniosku wskazano, iż czynności wykonywane przez M. są wykorzystywane bezpośrednio do zawierania transakcji przez uczestników rynku i potwierdzania zawarcia transakcji, której przedmiotem są instrumenty finansowe. Do skojarzenia ofert i potwierdzenia zawarcia transakcji dochodzi w ramach platformy, którą Spółce dostarcza M. Spółka nabywa zatem od M. dostęp do elektronicznego rynku papierów wartościowych.

Rynek T. prowadzony na zlecenie Ministra Finansów, na którym odbywa się obrót skarbowymi papierami wartościowymi, przyczynia się do zwiększenia przejrzystości, płynności i bezpieczeństwa obrotu obligacjami Skarbu Państwa, przyczyniając się jednocześnie do obniżenia kosztów finansowania budżetu Państwa. Strategiczne znaczenie rynku T. wymaga zapewnienia jego uczestnikom konkurencyjnych, nowoczesnych i kompleksowych rozwiązań operacyjnych oraz funkcjonalno-technicznych w zakresie organizacji obrotu skarbowymi papierami wartościowymi. Uzyskanie możliwości zawierania transakcji na T. przez uprawnione podmioty - uczestników rynku (banki krajowe oraz zagraniczne banki i firmy inwestycyjne) wymaga zapewnienia przez prowadzącego rynek odpowiednich rozwiązań regulacyjnych oraz organizacyjno-technicznych zapewniających dostęp do platformy transakcyjnej oraz odpowiednie narzędzia transakcyjne - umożliwiające zawarcie transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe.

Obowiązkiem prowadzącego rynek jest zapewnienie bezpieczeństwa zawierania transakcji, czyli zapewnienie niepodważalności przez którąkolwiek ze stron faktu zawarcia transakcji oraz warunków tych transakcji. Ponadto, prowadzący rynek zobowiązany jest przepisami prawa do monitorowania zawartych transakcji oraz składanych ofert na rynku pod kątem wystąpienia zdarzeń zabronionych przepisami prawa. Wywiązanie się z tych obowiązków wiąże się z koniecznością wykonania wielu czynności, które są niezbędne i właściwe dla zawierania transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

Usługa, której przedmiotem są instrumenty finansowe, polegająca na zawieraniu transakcji, nierozłącznie związana jest z obsługą ofert (zleceń) kupna lub sprzedaży instrumentów finansowych składanych przez uczestników rynku (w tym przechowywania dokumentów tych zleceń oraz potwierdzeń zawarcia transakcji przez okres wymagany przepisami prawa), dostępu przez uczestników do informacji o złożonych ofertach, kojarzeniem tych ofert według ściśle określonych zasad, możliwości anulowania transakcji, oraz z zapewnieniem bezpieczeństwa obrotu oraz wykonywania innych niezbędnych czynności wynikających z przepisów prawa.

Usługa polegająca na umożliwieniu zawierania transakcji wiąże się z koniecznością zapewnienia uczestnikom dostępu do określonego zakresu usług z wykorzystaniem odpowiedniej infrastruktury dostępu do systemu centralnego rynku. Usługi M. na rzecz Spółki w zakresie zapewnienia możliwości korzystania z platformy transakcyjnej przez uczestników rynku obejmują m.in. instalowanie, konfigurowanie i aktywowanie dostępu uczestników. Do zawierania transakcji na rynku uczestnicy używają aplikacji transakcyjnych oferowanych przez niezależnych dostawców w ramach zapewnianego przez M. programu akredytacji firm informatycznych zapewniających klientom w ramach oferowanych narzędzi dostęp do produktów i funkcjonalności dostępnych w systemie transakcyjnym. Usługi świadczone na rzecz uczestników rynku obejmują również usługi akredytacji w zakresie zgodności oprogramowania uczestnika z wymogami systemu M. Możliwość zawierania transakcji wymaga dokonania określonych czynności konfiguracyjnych obejmujących wczytanie odpowiednich danych dotyczących nowych uczestników, konfigurację statusu uczestnictwa, z którym związane są określone uprawnienia i obowiązki oraz profili dostępu dla dealerów zawierających transakcje oraz zabezpieczenia tego dostępu (kluczy zabezpieczających). Ponadto, usługi zapewniane uczestnikom platformy obejmują m.in. dostęp do informacji dotyczących ich aktywności transakcyjnej, raportów dotyczących wykonywanych obowiązków związanych z posiadaniem statusu market-makera, jak również usługi wsparcia w zakresie rozwiązywania bieżących problemów związanych z dostępem do rynku uniemożliwiających składanie ofert i zawieranie transakcji.

Zapewnienie prawidłowego i bezpiecznego funkcjonowania rynku wymaga implementacji odpowiednich rozwiązań w zakresie nadzoru nad rynkiem oraz jego uczestnikami, a także dostępu do informacji o transakcjach i uczestnikach rynku. W celu zapewnienia uczestnikom rynków bezpieczeństwa obrotu Spółka wykorzystuje zróżnicowany zakres narzędzi technicznych i regulacyjnych, obejmujących m.in. procedury dopuszczania uczestników i papierów wartościowych do obrotu, procedury nadzoru obrotu, aplikacje nadzorcze oraz techniczne zabezpieczenia udostępniane w aplikacjach transakcyjnych. Zapewnienie usług M. w obszarze bezpieczeństwa funkcjonowania rynku obejmuje m.in. zapewnienie dostępu do bazy danych związanych z rynkiem i jego uczestnikami, przechowywanie i dostęp do danych historycznych, wsparcie w zakresie nadzoru nad rynkiem, opracowywanie planu zabezpieczenia ciągłości działania i usuwania skutków zdarzeń uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rynku, a także identyfikację, diagnostykę oraz usuwanie błędów i usterek na rzecz T. S.A.

Zapewnienie odpowiednich warunków zawierania transakcji dla uczestników rynku T. oraz spełniania zmieniających się wymogów wynikających z przepisów prawa wymaga dostosowywania usług oferowanych dla uczestników obrotu. Analizy w tym zakresie, jak również przeprowadzenie określonych prac programistycznych związanych z udostępnieniem nowych produktów i usług objęte są usługami M. Usługi te obejmują także zapewnienie odpowiednich szkoleń zarówno pracownikom T. S.A. jak również uczestnikom rynku, umożliwiających zawieranie transakcji przez uczestników, a Spółce nadzór nad składaniem zleceń i realizacją transakcji bez naruszeń norm prawnych i zasad uczciwego obrotu instrumentami finansowymi.

Oferta produktowa rynku T. obejmuje możliwość zawierania określonych typów transakcji (np. transakcji outright, repo, buy/sell back), których przedmiotem są skarbowe papiery wartościowe (obligacje skarbowe i bony skarbowe). Ponadto, zawieranie transakcji na rynku odbywa się w ramach określonych mechanizmów zawierania transakcji, np. automatycznego kojarzenia ofert i zleceń (tzw. automatching'u) lub zawierania transakcji negocjowanych (tzw. zapytań o cenę RFQ). W określonych sytuacjach konieczne jest zapewnienie uczestnikom możliwości anulowania zawartych transakcji, jeżeli transakcja została zawarta w wyniku błędu lub jej cena w sposób istotny odbiega od aktualnych cen rynkowych. W ramach swoich usług M. zapewnia anulowanie zawartych transakcji na rzecz uczestników rynku. Zapewnienie odpowiedniej oferty produktowej wymaga zatem realizacji określonych usług w zakresie konfigurowania i parametryzowania wielu elementów (np. wczytywania danych dotyczących nowych uczestników i papierów wartościowych, mechanizmów prowadzenia obrotu, rodzajów ofert i zleceń), wczytywania do systemu danych niezbędnych do rozliczania transakcji zawieranych przez uczestników, prowadzenie dla T. S.A. kalendarza dni roboczych działania rynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do importu usług opisanych w stanie faktycznym znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Spółki, nabywane od M. usługi należy uznać za świadczenie kompleksowe, w ramach którego czynności składowe (podporządkowane) winny być opodatkowane tak, jak świadczenie główne. Do importu usług opisanych w stanie faktycznym należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług określone art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zważywszy, że M. oraz Spółka są podatnikami w rozumieniu art. 28a i 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., miejscem opodatkowania usług świadczonych przez M. jest terytorium Polski. Ponieważ M. nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, podatnikiem z tytułu nabycia usługi jest Spółka (import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r).

Spółka winna zatem zastosować krajowe regulacje w celu ustalenia wysokości opodatkowania usługi nabytej od M., na poniżej opisanych zasadach.

1. Usługi M. jako świadczenia kompleksowe.

Zgodnie z orzecznictwem TSUE przyjmuje się, że każde świadczenie usług traktuje się odrębnie i niezależnie od siebie. Z brzmienia art. 2 VI Dyrektywy Rady wynika, iż co do zasady każde świadczenie powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero gdy rozdzielenie świadczeń na odrębne i niezależne miałoby sztuczny charakter, świadczenia te należałoby traktować łącznie. Naczelna zasada prawa wspólnotowego, co wymaga podkreślenia, stanowi, iż każde świadczenie winno być traktowane odrębnie. Zasada ta została także przypomniana w orzecznictwie TSUE, m.in. w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan. W wyroku tym TSUE także wskazał, kiedy daną usługę należy traktować jako jednolitą, uznając, że "pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Gdy zatem kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych, jeżeli w tych ramach wyodrębnienie poszczególnych części składowych i ich odrębne traktowanie na gruncie podatku od wartości dodanej byłoby niezasadne nie powinny być sztucznie dzielone."

Na przesłanki uznawania dwóch lub większej ilości świadczeń identyfikowanych jako usługa kompleksowa wskazywano wielokrotnie również w innych orzeczeniach ETS, w tym m.in. C-281/91 Muys'en De Winter's Bouw-en Aannemingsbedriff BV, C-572 Tellmer, C-41/04 Levob rozstrzygał kwestie dotyczące traktowania usług o charakterze kompleksowym. Generalna konkluzja płynąca z powyższych wyroków wskazuje jasno, aby uznać dwa lub więcej świadczeń za świadczenie złożone, jedno z nich musi mieć charakter pomocniczy i jedynie umożliwiać wykonanie świadczenia głównego bądź też zapewniać jego lepsze wykonanie, a samo świadczenie główne bez świadczenia pomocniczego dla kontrahenta jest bezużyteczne.

Powyższą linię orzeczniczą TSUE podtrzymał w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs:

14. Na wstępie należy przypomnieć, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne jak wynika z art. 1 ust. 2 akapit drugi dyrektywy VAT (zob. podobnie wyroki: z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-1 11/05 Aktiebolaget NN, Zb. Orz. s. I-2697, pkt 22; z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed, Zb. Orz. s. I-11079, pkt 35; z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Eyerywhere, Zb. Orz. s. I 12359, pkt 21.

15. Jednakże, jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia, czy też kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT. Z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb. Orz. s. I-897, pkt 51.

16. W tym zakresie Trybunał orzekł, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. podobnie wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb. Orz. s. I-9433, pkt 22; ww. wyrok w sprawie Everything Fverywhere, pkt 24 i 25).

17. Ponadto, z tą samą sytuacją mamy do czynienia również wówczas, jeżeli jeden lub kilka świadczeń należy uznać za świadczenie główne, natomiast pozostałe świadczenie lub świadczenia stanowią świadczenie lub świadczenia dodatkowe, traktowane z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne. W szczególności, świadczenie należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego (zob. podobnie wyrok z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 CPP, Rec, s. I-973, pkt 30; ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 52, a także wyrok z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych, C-497/09, C-499/09, C 501/09 i C-502/09 Bogi in., dotychczas niepublikowany w Zbiorze, pkt 54.

18. Uwzględniając dwie okoliczności, po pierwsze, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne oraz, po drugie, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy dane świadczenia stanowią kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jednolite świadczenie (zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie CPP, pkt 29; w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 20; w sprawie Aktiebolaget NN, pkt 22; w sprawie Everything Everywhere, pkt 21 i 22, a także w sprawach połączonych, pkt 53).

19. Niemniej jednak brak jest bezwzględnej zasady dotyczącej ustalania zakresu danego świadczenia z punktu widzenia podatku VAT, a co za tym idzie, w celu ustalenia zakresu danego świadczenia należy wziąć pod uwagę ogół okoliczności (zob. ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 27).

20. W ramach współpracy ustanowionej na podstawie art. 267 TFUE na sądach krajowych spoczywa obowiązek określenia, czy w konkretnej sprawie podatnik dokonuje jednego świadczenia, jak też przeprowadzenia całościowej ostatecznej oceny stanu faktycznego w tym zakresie (zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie CPP, pkt 32; w sprawie Part Service, pkt 54; w sprawach połączonych Bog i in.., pkt 55; postanowienie z dnia 19 stycznia 2012 r. w sprawie C-117/11, Purple Parking i Airparks Services, dotychczas niepublikowane w Zbiorze, pkt 32). Jednakże Trybunał powinien dostarczyć wskazanym sądom wszystkich istotnych wskazówek w zakresie wykładni prawa Unii, które mogą być przydatne przy rozstrzyganiu sprawy zawisłej przed tymi sądami (ww. wyrok w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 23)."

W wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C 41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, TSUE podkreślił: "20. Mając na uwadze dwie okoliczności, a mianowicie że, po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29).

21. W kwestii tej Trybunał orzekł, że mamy do czynienia z jednym świadczeniem, zwłaszcza w przypadku, gdy kilka elementów powinno zostać uznanych za konstytutywne dla świadczenia głównego, podczas gdy, przeciwnie, jedno lub więcej świadczeń powinno być postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego (ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 30, oraz wyrok z dnia 15 maja 2001 r. w sprawie C 34/99, Primback, Rec. str. I 3833, pkt 45.

25. Uwypuklona w pytaniu okoliczność, że w umowie zostały przewidziane dwie odrębne ceny za dostarczenie oprogramowania bazowego i za jego przystosowanie nie jest sama w sobie decydująca. Okoliczność ta nie przeczy bowiem ani obiektywnemu ścisłemu związkowi, który został właśnie wskazany w odniesieniu do owej dostawy i przystosowania, ani ich przynależności do jednolitej transakcji gospodarczej (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 31).

26. Jak stąd wynika, art. 2 szóstej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że tego rodzaju dostarczenie oraz późniejsze przystosowanie oprogramowania powinno być do celów podatku VAT co do zasady uznawane za jedno świadczenie.

27. Jeśli chodzi z kolei o kwestię, czy tego rodzaju jedno złożone świadczenie powinno być kwalifikowane jako świadczenie usług, to wymaga ona zidentyfikowania dominujących składników tego świadczenia (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Faaborg Gelting Linien, pkt 14).

28. Prócz znaczenia przystosowania oprogramowania bazowego celem nadania mu cechy użyteczności dla działalności zawodowej prowadzonej przez nabywcę, również zakres, czas trwania i koszt tego przystosowania są czynnikami istotnymi w tym zakresie.

29. Na podstawie tych różnych kryteriów Gerechtshof te Amsterdam słusznie stwierdził, że miało miejsce jedno świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, ponieważ kryteria te umożliwiają rzeczywiście stwierdzenie, że przystosowanie oprogramowania nie ma bynajmniej charakteru pomocniczego czy pobocznego, lecz ma charakter dominujący, ze względu na jego decydujące znaczenie dla umożliwienia nabywcy używania nabywanego oprogramowania zaadaptowanego do jego specyficznych potrzeb."

Jak wynika z powyższego, ocena, czy dane świadczenie jest towarem czy usługą, winna uwzględniać ogół okoliczności, sposób jego postrzegania przez nabywcę, tj. zamiar z jakim dokonuje on czynności z dostawcą. W świetle orzecznictwa TSUE sztuczny podział czynności dokonany przez strony, nawet wtedy, gdy dla poszczególnych elementów przewidziano odrębne ceny, nie ma decydującego znaczenia dla uznania zespołu czynności za świadczenie kompleksowe.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, importowane usługi tworzą ściśle powiązany ze sobą funkcjonalnie zespół świadczeń, który ma umożliwić uczestnikom rynku dostęp do tego rynku (rejestracja uczestnika, umożliwienie mu składania ofert), zawieranie transakcji (kojarzenie ofert, potwierdzanie transakcji) oraz dostęp do informacji o zawartych transakcjach. Dla wykonania tych zasadniczych elementów usługi Spółki w relacji z uczestnikami niezbędnymi stają się różnego rodzaju czynności związane z utrzymywaniem i administrowaniem danymi o uczestnikach i transakcjach, które są wykonywane przez M. na podstawie zawartych ze Spółką umów. Zdaniem Spółki, żadne ze świadczeń opisanych w stanie faktycznym nie może być uznane za samodzielne ani z perspektywy Spółki, ani tym bardziej uczestnika rynku. Zdaniem Spółki, za świadczenie wiodące należy uznać usługi skutkujące zawarciem i potwierdzeniem zawarcia transakcji. Wszystkie pozostałe usługi należy uznać za podporządkowane, dzielące zasady opodatkowania świadczenia głównego i podążające za nim.

Jak wynika z okoliczności faktycznych, Spółka nabywa przedmiotowe usługi w związku z prowadzeniem rynku instrumentów finansowych (obligacji i bonów skarbowych) Treasury T. Poland. Usługi te nie służą wspieraniu czy promocji jej działalności, ale są niezbędnym elementem wykonywania podstawowej działalności operatora (kojarzenie ofert). Z tej perspektywy należy zatem oceniać cel nabycia tych usług (co jak wyżej wykazano, jest istotne z perspektywy ich oceny jako czynności kompleksowej). Z perspektywy Spółki nie jest w szczególności istotą usługi uzyskanie pomocy informatycznej, świadczeń z zakresu reklamy, promocji i pozyskania klientów, czy też innych świadczeń wykraczających poza podstawowy, (a nawet jedyny) cel zawarcia umowy z usługodawcą, czyli zawieranie i potwierdzanie transakcji mających za przedmiot instrumenty finansowe. Należy podkreślić, że celem działalności M. nie jest dostarczanie usług technologicznych, marketingowych, itp. Jak już przedstawiono we wstępie, M. jest również operatorem rynku obrotu papierami rządowymi, ma więc podobny charakter działalności jak Spółka. Fakt, iż obok podstawowego przedmiotu umowy usługodawca wykonuje czynności podporządkowane (w ramach jednej ceny), nie zmienia jej jednorodnego charakteru. Jak wskazano w opisie mechanizmu działania T., wszystkie czynności świadczone przez M. służą umożliwieniu zawierana transakcji albo usprawniają zawarcie transakcji (odwołując się do orzecznictwa TSUE - umożliwiają lepsze wykorzystanie świadczenia głównego).

Jak wyżej wskazano, choć sposób określenia ceny nie przesądza o kompleksowości świadczenia, to jednak stanowi wskazówkę interpretacyjną. Jak wskazuje się w orzecznictwie, podstawę opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi świadczenie wzajemne, które "stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy". Biorąc pod uwagę metodę kalkulacji ceny, strony nadały charakter świadczenia wiodącego - usługom związanym z zawarciem i potwierdzeniem transakcji. Wynagrodzenie za usługi wykonywane na podstawie pierwszej z umów jest kalkulowane w oparciu o zmiany parametrów oferty, zaś drugi ze składników tego wynagrodzenia ma związek z uczestnictwem w rynku. Umowa przewiduje zatem ekonomicznie łączne wynagrodzenie, które z uwagi na zmienność elementów kalkulacyjnych zostało rozdzielone. Przemawia to za tym, że jest ono wiodące, a pozostałe wymienione w umowach czynności są mu podporządkowane. Podkreślono to w wyroku TSUE z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C 93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG: "17. Na wstępie należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem, jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C 246/08 Komisja przeciwko Finlandii, Zb. Orz. s. I 10605, pkt 43.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko, jeżeli pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "świadczenie usług dokonywane odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C 40/09 Astra Zeneca UK, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)."

Usługi świadczone na podstawie drugiej z umów są wyceniane godzinowo, czyli adekwatnie do potrzeb wynikających z zasadniczej działalności (prowadzenia rynku), co również odzwierciedla ich pomocniczy charakter w stosunku do usług związanych z zawieraniem transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe. Usługi wymienione w drugiej umowie, dotyczące konfiguracji nowych instrumentów, nowych uczestników, są niezbędnymi elementami świadczenia głównego - bez tych czynności nie byłoby możliwe zawieranie transakcji przez danego uczestnika, czy też na danym papierze. Usługi te mają charakter nieodzowny/konieczny w stosunku do usługi podstawowej, natomiast pozostałe umożliwiają lepsze wykonywania usługi głównej.

Biorąc pod uwagę okoliczności nabywania usługi przez Spółkę prowadzącą rynek obrotu obligacjami i bonami skarbowymi, cel nabycia (możliwość kojarzenia ofert), sposób rozliczeń przyjęty przez strony - mimo rozbicia na dwa stosunki umowne - importowane usługi winny być traktowane jako świadczenie kompleksowe. Taka ocena nabywanych usług jest również uzasadniona postrzeganiem ich przez uczestników rynku.

2. Wysokość opodatkowania importu usługi M.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwolnione z opodatkowania są usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Wskazany przepis stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy Rady UE z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, który stanowi, że państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności. Art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. posługuje się zwrotem "usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe."

Oznacza to, że każda czynność odnosząca się do instrumentów finansowych, z wyłączeniem ich przechowywania i zarządzania nimi, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zwolnione z opodatkowania są również usługi pośrednictwa w zakresie instrumentów finansowych. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania w tym zakresie jest, aby świadczone usługi dotyczyły czynności odnoszących się do instrumentów finansowych. Nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania usługi techniczne, związane z rozliczaniem instrumentów finansowych, takie jak np. usługi informatyczne, doradcze lub księgowe.

Usługi, które są nabywane od M., znajdują się w zakresie przedmiotowym pojęcia usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe. Z punktu widzenia ostatecznego klienta Spółki (uczestnika rynku), usługi świadczone przez M. co do zasady nie będą odrębnie wyszczególnione.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, usługi Spółki (prowadzące do realizacji transakcji na rynku przez uczestników) są wykonywane bezpośrednio z wykorzystaniem usług M., świadczonych na podstawie obu opisanych w stanie faktycznym umów, a bez tych usług prowadzenie rynku nie będzie możliwe.

W wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie Volker Ludwig (C-453/05) TSUF wskazał, że "z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy."

W tym zakresie trzeba przywołać także orzeczenie TSUE w sprawie J.C.M. Beheer (C-124/07). W wyroku tym Trybunał wykazał także, iż z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, ze dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania.

Reasumując, Spółka nabywa od M. usługę umożliwiającą zawieranie transakcji na instrumentach finansowych przez uczestników prowadzonego rynku, poprzez dostęp do elektronicznej platformy obrotu papierami wartościowymi, zatem prowadzi do zmiany sytuacji prawnej i ekonomicznej stron (uczestników rynku).

Podsumowując, zdaniem Spółki, nabycie od M. usług winno korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarowi usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zważywszy, że do zawarcia transakcji dochodzi z bezpośrednim wykorzystaniem platformy M., importowaną usługę należy uznać za usługę kompleksową zwolnioną od opodatkowania, której przedmiotem są instrumenty finansowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy, import usług jest to świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z opisanego we stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabywa od M. S.p.A. - podmiotu włoskiego nieposiadającego w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności - usługi dostępu do elektronicznego rynku papierów wartościowych związane z prowadzonym przez Spółkę rynkiem T., na którym odbywa się obrót skarbowymi papierami wartościowymi. Jak wskazał Wnioskodawca, M. oraz Spółka są podatnikami w rozumieniu art. 28a i 28b ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę charakter nabywanych przez Wnioskodawcę usług, opisanych szczegółowo we wniosku, należy stwierdzić, że usługi te nie zawierają się w wyjątkach od ogólnej zasady, zawartych w przepisach art. 28b ust. 2-4 i 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy, w związku z tym, dla ustalenia miejsca świadczenia przedmiotowych usług zastosowanie znajduje ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy. A zatem, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, w którym usługobiorca (w tym przypadku Spółka) posiada siedzibę, tj. Polska.

Tak więc, nabycie przez Spółkę ww. usług od osoby prawnej, nieposiadającej siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Spółka, jako usługobiorca tych usług, jest zobowiązana do rozliczenia podatku z tytułu ich nabycia.

Co do zasady, stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem. ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37- 41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Ustawodawca, określając ramy przedmiotowe art. 43 ust. 1 pkt 41, odwołał się do definicji zawartej w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, instrumentami finansowymi są m.in. papiery wartościowe, pod pojęciem których należy rozumieć akcje, prawa poboru, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit. a tejże ustawy).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi rynek skarbowych papierów wartościowych (Rynek Treasury T. Poland - T.), który jest rynkiem, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 j.t.), organizowanym przez Ministra Finansów. Minister Finansów zlecił Spółce prowadzenie tego rynku na podstawie umowy. W latach 2004-2009 rynek T. Poland działał pod nazwą M. Poland i prowadzony był we współpracy z włoską spółką M. S.p.A., organizatorem pierwszego w Europie elektronicznego rynku obligacji skarbowych. M. S.p.A. to Europejska Giełda Obligacji obsługująca wiele rynków funkcjonujących w wielu krajach. Lokalne rynki prowadzone są przez wyodrębnione podmioty, tworzące grupę kapitałową M. M. S.p.A. zarządza platformą TI. (pierwotnie Te.), która stanowi system informatyczny dla wszystkich rynków obrotu papierami rządowymi, działających w ramach grupy M.

Zawarte przez Spółkę z M. umowy umożliwiają uczestnikom rynku T. dostęp do międzynarodowej platformy elektronicznej emisji i obrotu rządowymi papierami wartościowymi. W Polsce jest to platforma handlu hurtowego polskimi skarbowymi papierami wartościowymi pod nazwą M. Poland. Stanowiła ona nowy rynek polskich skarbowych papierów wartościowych i jednocześnie zastąpiła dotychczasową platformę obrotu, tj. Elektroniczny Rynek Skarbowy Papierów Wartościowych. Nowa platforma bazowała na systemie Te., a obecnie TI., jednolitym dla wszystkich rynków działających w grupie M. Dzięki temu, na rynku polskim mogli rozpocząć działalność zagraniczni dealerzy (instytucje finansowe) zainteresowani zakupem polskich papierów skarbowych. Pojawienie się ich na platformie M. Poland oraz upowszechnianie informacji z rynku polskiego, łącznie z informacjami z rynków M., włączyło polski rynek papierów skarbowych do globalnej platformy obrotu obligacjami.

Spółka szczegółowo opisała zakres czynności objętych umowami z dnia 22 czerwca 2004 r. zawartymi ze spółką włoską M. S.p.A., tj. "Umową o dostarczenie technologii i świadczenie usług powiązanych" oraz "Umową o świadczenie usług". Wymienione w powyższych umowach czynności wykonywane przez M. są wykorzystywane bezpośrednio do zawierania transakcji przez uczestników rynku i potwierdzania zawarcia transakcji, której przedmiotem są instrumenty finansowe. Do skojarzenia ofert i potwierdzenia zawarcia transakcji dochodzi w ramach platformy, którą Spółce dostarcza M. Spółka nabywa zatem od M. dostęp do elektronicznego rynku papierów wartościowych.

Spółka wskazała, iż rynek T. prowadzony na zlecenie Ministra Finansów, na którym odbywa się obrót skarbowymi papierami wartościowymi, przyczynia się do zwiększenia przejrzystości, płynności i bezpieczeństwa obrotu obligacjami Skarbu Państwa, przyczyniając się jednocześnie do obniżenia kosztów finansowania budżetu Państwa. Strategiczne znaczenie rynku T. wymaga zapewnienia jego uczestnikom konkurencyjnych, nowoczesnych i kompleksowych rozwiązań operacyjnych oraz funkcjonalno-technicznych w zakresie organizacji obrotu skarbowymi papierami wartościowymi. Uzyskanie możliwości zawierania transakcji na T. przez uprawnione podmioty - uczestników rynku (banki krajowe oraz zagraniczne banki i firmy inwestycyjne) wymaga zapewnienia przez prowadzącego rynek odpowiednich rozwiązań regulacyjnych oraz organizacyjno-technicznych zapewniających dostęp do platformy transakcyjnej oraz odpowiednie narzędzia transakcyjne - umożliwiające zawarcie transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe.

Obowiązkiem prowadzącego rynek jest zapewnienie bezpieczeństwa zawierania transakcji, czyli zapewnienie niepodważalności przez którąkolwiek ze stron faktu zawarcia transakcji oraz warunków tych transakcji. Ponadto, prowadzący rynek zobowiązany jest przepisami prawa do monitorowania zawartych transakcji oraz składanych ofert na rynku pod kątem wystąpienia zdarzeń zabronionych przepisami prawa. Wywiązanie się z tych obowiązków wiąże się z koniecznością wykonania wielu czynności, które są niezbędne i właściwe dla zawierania transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

Usługa, której przedmiotem są instrumenty finansowe, polegająca na zawieraniu transakcji, nierozłącznie związana jest z obsługą ofert (zleceń) kupna lub sprzedaży instrumentów finansowych składanych przez uczestników rynku (w tym przechowywania dokumentów tych zleceń oraz potwierdzeń zawarcia transakcji przez okres wymagany przepisami prawa), dostępu przez uczestników do informacji o złożonych ofertach, kojarzeniem tych ofert według ściśle określonych zasad, możliwości anulowania transakcji, oraz z zapewnieniem bezpieczeństwa obrotu oraz wykonywania innych niezbędnych czynności wynikających z przepisów prawa. Ponadto, usługa polegająca na umożliwieniu zawierania transakcji wiąże się z koniecznością zapewnienia uczestnikom dostępu do określonego zakresu usług z wykorzystaniem odpowiedniej infrastruktury dostępu do systemu centralnego rynku.

Usługi M. na rzecz Spółki w zakresie zapewnienia możliwości korzystania z platformy transakcyjnej przez uczestników rynku obejmują m.in. instalowanie, konfigurowanie i aktywowanie dostępu uczestników. Do zawierania transakcji na rynku uczestnicy używają aplikacji transakcyjnych oferowanych przez niezależnych dostawców w ramach zapewnianego przez M. programu akredytacji firm informatycznych zapewniających klientom w ramach oferowanych narzędzi dostęp do produktów i funkcjonalności dostępnych w systemie transakcyjnym. Usługi świadczone na rzecz uczestników rynku obejmują również usługi akredytacji w zakresie zgodności oprogramowania uczestnika z wymogami systemu M. Możliwość zawierania transakcji wymaga dokonania określonych czynności konfiguracyjnych obejmujących wczytanie odpowiednich danych dotyczących nowych uczestników, konfigurację statusu uczestnictwa, z którym związane są określone uprawnienia i obowiązki oraz profili dostępu dla dealerów zawierających transakcje oraz zabezpieczenia tego dostępu (kluczy zabezpieczających). Ponadto, usługi zapewniane uczestnikom platformy obejmują m.in. dostęp do informacji dotyczących ich aktywności transakcyjnej, raportów dotyczących wykonywanych obowiązków związanych z posiadaniem statusu market-makera, jak również usługi wsparcia w zakresie rozwiązywania bieżących problemów związanych z dostępem do rynku uniemożliwiających składanie ofert i zawieranie transakcji.

Zapewnienie prawidłowego i bezpiecznego funkcjonowania rynku wymaga implementacji odpowiednich rozwiązań w zakresie nadzoru nad rynkiem oraz jego uczestnikami, a także dostępu do informacji o transakcjach i uczestnikach rynku. W celu zapewnienia uczestnikom rynków bezpieczeństwa obrotu Spółka wykorzystuje zróżnicowany zakres narzędzi technicznych i regulacyjnych, obejmujących m.in. procedury dopuszczania uczestników i papierów wartościowych do obrotu, procedury nadzoru obrotu, aplikacje nadzorcze oraz techniczne zabezpieczenia udostępniane w aplikacjach transakcyjnych. Zapewnienie usług M. w obszarze bezpieczeństwa funkcjonowania rynku obejmuje m.in. zapewnienie dostępu do bazy danych związanych z rynkiem i jego uczestnikami, przechowywanie i dostęp do danych historycznych, wsparcie w zakresie nadzoru nad rynkiem, opracowywanie planu zabezpieczenia ciągłości działania i usuwania skutków zdarzeń uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rynku, a także identyfikację, diagnostykę oraz usuwanie błędów i usterek na rzecz T. S.A.

Zapewnienie odpowiednich warunków zawierania transakcji dla uczestników rynku T. oraz spełniania zmieniających się wymogów wynikających z przepisów prawa wymaga dostosowywania usług oferowanych dla uczestników obrotu. Analizy w tym zakresie, jak również przeprowadzenie określonych prac programistycznych związanych z udostępnieniem nowych produktów i usług objęte są usługami M. Usługi te obejmują także zapewnienie odpowiednich szkoleń zarówno pracownikom T. S.A. jak również uczestnikom rynku, umożliwiających zawieranie transakcji przez uczestników, a Spółce nadzór nad składaniem zleceń i realizacją transakcji bez naruszeń norm prawnych i zasad uczciwego obrotu instrumentami finansowymi.

Oferta produktowa rynku T. obejmuje możliwość zawierania określonych typów transakcji (np. transakcji outright, repo, buy/sell back), których przedmiotem są skarbowe papiery wartościowe (obligacje skarbowe i bony skarbowe). Ponadto, zawieranie transakcji na rynku odbywa się w ramach określonych mechanizmów zawierania transakcji, np. automatycznego kojarzenia ofert i zleceń (tzw. automatching'u) lub zawierania transakcji negocjowanych (tzw. zapytań o cenę RFQ). W określonych sytuacjach konieczne jest zapewnienie uczestnikom możliwości anulowania zawartych transakcji, jeżeli transakcja została zawarta w wyniku błędu lub jej cena w sposób istotny odbiega od aktualnych cen rynkowych. W ramach swoich usług, M. zapewnia anulowanie zawartych transakcji na rzecz uczestników rynku. Zapewnienie odpowiedniej oferty produktowej wymaga zatem realizacji określonych usług w zakresie konfigurowania i parametryzowania wielu elementów (np. wczytywania danych dotyczących nowych uczestników i papierów wartościowych, mechanizmów prowadzenia obrotu, rodzajów ofert i zleceń), wczytywania do systemu danych niezbędnych do rozliczania transakcji zawieranych przez uczestników, prowadzenie dla T. S.A. kalendarza dni roboczych działania rynku.

Odnosząc się do powyższego opisu nabywanych przez Spółkę usług, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że, co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem VAT powinno być traktowane jak odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Kwestia kompleksowości usług była rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości UE, który wypowiedział się w tym zakresie w sprawach C-349/96 CPP, C-41/04 Leyob, C-111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE sformułowane zostały kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone. Ma ono miejsce w sytuacji, gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, (iv) kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, importowane przez Spółkę usługi tworzą powiązany ze sobą funkcjonalnie zespół świadczeń, który ma umożliwić uczestnikom rynku T. dostęp do tego rynku (rejestracja uczestnika, umożliwienie mu składania ofert), zawieranie transakcji (kojarzenie ofert, potwierdzanie transakcji) oraz dostęp do informacji o zawartych transakcjach. Dla wykonania tych zasadniczych elementów usługi Spółki w relacji z uczestnikami rynku niezbędne są różnego rodzaju czynności związane z utrzymywaniem i administrowaniem danymi o uczestnikach i transakcjach, które są wykonywane przez M. na podstawie zawartych ze Spółką umów.

Zdaniem Spółki, żadne ze świadczeń opisanych w stanie faktycznym nie może być uznane za samodzielne, ani z perspektywy Spółki, ani tym bardziej uczestnika rynku. Przy czym, Spółka stoi na stanowisku, że za świadczenie wiodące należy uznać usługi skutkujące zawarciem i potwierdzeniem zawarcia transakcji. Wszystkie pozostałe usługi należy uznać za podporządkowane, dzielące zasady opodatkowania świadczenia głównego i podążające za nim.

Biorąc pod uwagę powyższe, tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że o ile należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż opisane we wniosku czynności, wykonywane na podstawie opisanych w stanie faktycznym umów, spełniają przesłanki do uznania ich za świadczenie kompleksowe, o tyle ocena charakteru tych czynności powinna być, w opinii Organu, odmienna od zaprezentowanej przez Wnioskodawcę.

Jak wynika z wniosku, Spółka nabywa od M. usługi umożliwiające zawieranie transakcji na instrumentach finansowych przez uczestników prowadzonego rynku poprzez dostęp do elektronicznej platformy obrotu papierami wartościowymi.

W ocenie Organu, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku charakter wymienionych w umowach czynności, elementem wiodącym (głównym, podstawowym) świadczonej na rzecz Wnioskodawcy usługi jest czynność zapewnienia dostępu do elektronicznego rynku instrumentów finansowych - elektronicznej platformy handlu tymi instrumentami. Pozostałe usługi zaś stanowią czynności pomocnicze, umożliwiają bowiem jak najlepsze i najbardziej funkcjonalne wykorzystanie tej platformy przez klientów, nie tylko poprzez pewne techniczne (informatyczne) czynności związane z technicznymi parametrami platformy, ale również zapewnienie dostępu do określonych informacji, danych (w tym archiwalnych).

W celu określenia, czy importowane przez Spółkę usługi dostępu do elektronicznego rynku papierów wartościowych, wraz z usługami powiązanymi, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, konieczna jest ich ocena pod kątem spełnienia dyspozycji wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Należy nadmienić, iż powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Podkreślić trzeba, że zwolnienia przewidziane w dyrektywie VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa unijnego, określenia zaś użyte do opisania tych zwolnień powinny być poddawane wykładni ścisłej, stanowią one bowiem odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu VAT podlega każda usługa i każda dostawa towarów dokonywana odpłatnie przez podatnika. Interpretacja rozszerzająca zakres zwolnienia poza ten, który wynika wprost z treści przepisu, jest niedozwolona. Powyższe potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE (dla przykładu wyrok w sprawie C-175/09 Axa UK pkt 25 i przywołane tam orzecznictwo).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, zauważyć należy, że pomimo tego, iż transakcje w zakresie obrotu instrumentami finansowymi będą możliwe do przeprowadzenia wyłącznie na udostępnionej przez M. platformie, to faktycznie będą się one odbywać bezpośrednio pomiędzy uczestnikami rynku. Usługa wykonywana przez M. nie jest zatem usługą, której przedmiotem są instrumenty finansowe. Nie spełnia więc ona, jako taka, specyficznych i istotnych funkcji zwolnionej usługi finansowej, co jest warunkiem zastosowania zwolnienia - zgodnie z orzecznictwem TSUE (wyroki C-2/95 SDC - pkt 66, C-235/00 - pkt 28, C-350/10 Nordea - pkt 24).

W tym miejscu przywołać należy m.in. wyrok TSUE z dnia 28 lipca 2011 r. C-350/10 Nordea, w którym Trybunał wypowiedział się w zakresie warunków uznania za zwolnione od VAT transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe.

TSUE stwierdził, w odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 3 szóstej dyrektywy, iż "świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu wspomnianej dyrektywy a dostarczeniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnienie bankowi systemu informatycznego." Przelew jest bowiem "operacją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego konta na drugie. Cechuje się ona w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej, z jednej strony, miedzy udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony, między nimi a bankiem". Trybunał wskazał, iż powyższa analiza ma również zastosowanie odpowiednio do transakcji dotyczących papierów wartościowych. Dalej TSUE stwierdził, że "sama tylko okoliczność, iż dany składnik jest nieodzowny do realizacji określonej transakcji objętej zwolnieniem, nie pozwala uznać, że usługa odpowiadająca temu składnikowi objęta jest zwolnieniem". Zauważył także: "(...) skoro usługi Swift są usługami elektronicznego przesyłania wiadomości, których wyłącznym przedmiotem jest przekazywanie danych, nie spełniają one jako takie żadnej z funkcji którejkolwiek z transakcji finansowych, o których mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy, tj. nie skutkują przeniesieniem środków lub papierów wartościowych i nie posiadają zatem ich cech."

Dodatkowo, zakwestionować należy zaprezentowany przez Wnioskodawcę sposób interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, każda czynność odnosząca się do instrumentów finansowych, z wyłączeniem ich przechowywania i zarządzania nimi, korzysta ze zwolnienia od podatku. Przy takiej wykładni omawianego przepisu można by uznać, że świadczone przez M. usługi rzeczywiście odnoszą się do instrumentów finansowych. Jednakże zauważyć należy, że przedmiotowy przepis mówi o usługach, których przedmiotem są instrumenty finansowe. W ocenie Organu, istnieje zaś ogromna różnica znaczeniowa pomiędzy określeniem "których przedmiotem są" oraz "odnoszące się do". Chociaż usługi świadczone przez M. można uznać za odnoszące się do instrumentów finansowych, to z całą pewnością nie można uznać, że ich przedmiotem są instrumenty finansowe (przedmiotem usług jest zapewnienie dostępu do platformy elektronicznej wraz z usługami powiązanymi).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie świadczone przez M. usługi mają charakter czysto techniczny, nie stanowią świadczenia, którego przedmiotem są instrumenty finansowe, zatem, nie podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. W konsekwencji, opisane czynności podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż wszystkie czynności opisane we wniosku realizowane są kompleksowo, uregulowania, o których mowa w art. 43 ust. 13-14 ustawy o VAT, nie znajdą w niniejszej sprawie zastosowania. Przepisy te bowiem dotyczą czynności polegających na świadczeniu odrębnych usług stanowiących element usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.