IPPP3/443-1187/09-2/KG - Prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej kwotę podatku od środków transportu wystawioną przez leasingodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturze dokumentującej kwotę podatku od środków transportowych wystawionej przez leasingodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturze dokumentującej kwotę podatku od środków transportowych wystawionej przez leasingodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca (Kancelaria, Leasingobiorca) zamierza podpisać umowy leasingu dotyczące samochodów, od zakupu których przysługuje pełne odliczenie naliczonego podatku od towarów i usług (tj. do samochodów tych nie znajdują zastosowania ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego wynikające z art. 86 ust. 3 oraz z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT).

Wśród podpisanych umów będą zarówno umowy leasingu operacyjnego spełniające kryteria określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i umowy leasingu finansowego, o którym mowa jest w art. 17f powołanej ustawy.

Podpisane umowy przewidywać będą rozwiązanie, zgodnie z którym obok faktury głównej dokumentującej płatności wynikające z zawartych umów, na rzecz Kancelarii wystawiane będą faktury dokumentujące kwotę podatku od środków transportowych. Powodem wyodrębnienia kwot podatku od środków transportowych jest brak możliwości określenia kwot tego podatku z góry za okres leasingu. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, każdego roku uchwalane są nowe stawki podatku.

Faktury dokumentujące kwoty podatku od środków transportowych wystawiane będą na rzecz Kancelarii raz do roku, po podjęciu uchwały przez właściwy organ samorządu terytorialnego w sprawie stawek podatku obowiązujących w danym roku. Kwota podatku od środków transportowych wykazana na wspomnianej fakturze zostanie podwyższona o należny podatek od towarów i usług, z zastosowaniem stawki 22%.

Z uwagi na rodzaj świadczonych usług (usługi prawnicze opodatkowane stawką podstawową) Kancelarii przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie zakupywanych towarów oraz usług, związanych z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Kancelaria ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej kwotę podatku od środków transportu. Poniżej przedstawione zostało uzasadnienie zajętego stanowiska.

W piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 2 kwietnia 2009 r., Nr ILPP2/443-121/09-2/ISN, organ podatkowy odniósł się do zagadnienia wyłączenia z czynszu najmu podatku od nieruchomości oraz opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu. Uznając, że pomimo wyłączenia z czynszu, opłaty tego rodzaju są częścią ceny usługi najmu, i tym samym powinny podlegać opodatkowaniu VAT w tej samej stawce, organ podatkowy stwierdził:

Pomimo tego, że podatek od nieruchomości oraz opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego stanowią odrębne elementy rozliczeń z najemcą są one należnościami wynikającymi z odpłatnego świadczenia usługi najmu i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego - tak jak czynsz. (...) Strony stosunku cywilnoprawnego mogą (...), w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu (refundacji) przedmiotowych należności. Niezależnie jednak od tego, czy zwracane wynajmującemu przez najemcę kwoty podatku od nieruchomości i opłaty rocznej zostają wyłączone z czynszu, czy też stanowią jego element kalkulacyjny, zawsze są one należnościami obciążającymi wynajmującego. Natomiast obowiązek najemcy w stosunku do wynajmującego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi najmu. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zarówno podatek od nieruchomości, jak i opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego stanowią część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą najmu. Tym samym, są one elementami kalkulacyjnymi przy ustalaniu opłaty za usługę główną wobec czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi najmu.

Z powyższego pisma wynika zatem, iż podatnicy regulując zasady płatności za usługę najmu mogą wyodrębnić z czynszu płatności dotyczące podatku oraz opłat za użytkowanie wieczyste. Jednocześnie tego rodzaju wyodrębnienie nie wpływa na uznanie, iż opłaty te w rzeczywistości stanowić będą część płatności za usługę najmu, a zatem w odniesieniu do tych płatności zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 22%. Tego rodzaju rozwiązanie, tj. polegające na wyodrębnieniu z czynszu najmu kwoty podatku od nieruchomości jest uzasadnione tym, iż w praktyce wynajmujący nie jest w stanie przewidzieć wysokości należności z tytułu podatku od nieruchomości, gdyż wysokość tych należności jest zmienna. Z tego względu zasadne jest zawarcie postanowienia, zgodnie z którym z czynszu wyodrębniana jest płatność, która równa jest kwocie podatku od nieruchomości. Z tego samego względu z czynszu wyodrębniane są należności za media (woda, prąd, gaz). Pogląd wyrażony w powołanym piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znajduje również zastosowanie w sytuacji opisanej w stanie faktycznym. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie leasingu z czynszu wyodrębnione zostaną opłaty dotyczące podatku od środków transportowych. Wyodrębnienie to nie wpływa jednakże na uznanie, iż całość świadczeń Kancelarii na rzecz Leasingodawcy, z podatkowego punktu widzenia, stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę leasingu.

Zaprezentowane wyżej podejście znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce odnoszącej się do zasad rozliczania umów najmu/leasingu. W umowach tych strony często wyodrębniają kwoty podatku od nieruchomości. Analogiczne zasady znajdą zastosowanie także w sytuacji, gdy wyodrębnienie dotyczy kwoty podatku drogowego

Jak wspomniano takie podejście uzasadnione jest względami praktycznymi. Leasingodawca nie jest w stanie przewidzieć w jakiej wysokość należny będzie podatek od środków transportowych. Z tego tez względu kwota tego podatku jest rozliczana w odrębnych fakturach.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

Z art. 88 ust 3a pkt 2) wynika natomiast że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W kontekście powyższych przepisów należy zwrócić uwagę na pogląd wyrażony w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 czerwca 2008 r. Nr ITPP2/443-255B/08/AK. W piśmie tym czytamy:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż firma leasingowa przenosi na Wnioskodawcę koszty uiszczanego podatku od środków transportu opodatkowując tą czynność 22% podatkiem od towarów i usług. W tak przedstawionych okolicznościach stwierdzić należy że podatek od środków transportu stanowi element cenotwórczy usługi leasingu do czynienia mamy bowiem nie z refakturowaniem kosztów związanych z tym podatkiem, lecz włączeniem jego wartości do wartości świadczonej przez firmę leasingową usługi. Opłata ta stanowi część składową raty leasingowej pozostając w związku ze świadczoną usługą jest więc obrotem w rozumieniu art. 29 ust 1 cyt ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Z uwagi na powyższe, to nie podatek od środków transportu podlega opodatkowaniu, ale usługa leasingu w której jako element kalkulacyjny znalazł się koszt ponoszonego przez firmę leasingową podatku od środków transportu prawidłowo zatem firma leasingowa zastosowała stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 22% dla świadczonej przez siebie usługi.

W związku z powyższym należy uznać, że przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez kontrahenta dokumentującej odpłatne świadczenie usług w zakresie o którym mowa w powołanym art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile nie zachodzą inne ograniczenia wynikające z art. 88 tej ustawy.

Powyższy pogląd potwierdza, iż Kancelarii przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej kwotę podatku od środków transportowych, na zasadach analogicznych jak w przypadku faktury dokumentującej czynsz leasingowy.

Ad. 2

Kancelaria ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej kwotę podatku od środków transportu. W odniesieniu do pytania Nr 3 zastosowanie znajdzie argumentacja przedstawiona przez Kancelarię w stanowisku odnoszącym się do pytania Nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto informuje się, iż w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.