IPPP3/443-1168/10-2/LK - Sposób przeliczenia kwot wykazywanych w walucie zagranicznej do określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT od importu usług licencyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczenia kwot wykazywanych w walucie zagranicznej do określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT od importu usług licencyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczenia kwot wykazywanych w walucie zagranicznej do określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT od importu usług licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2010 r. dokonał importu usług licencji na podstawie zawartych umów licencyjnych z kontrahentami zagranicznymi na czas określony kilkuletni. Płatności z tytułu udzielanych licencji regulowane są na podstawie faktur otrzymanych od zagranicznych kontrahentów, na których widnieją kwoty w obcych walutach. Wnioskodawca z kolei dokumentuje import usług w oparciu o fakturę zagraniczną wystawiając fakturę wewnętrzną. Przeliczając kwoty w walucie zagranicznej na złote polskie w celu opodatkowania VAT importu usług. Wnioskodawca reguluje płatności za licencje w formie rat wg ustalonych w umowie licencyjnej terminów i wysokości tych rat.

Wypłacane są także licencjonodawcy tantiemy kwartalnie w zależności od wielkości zrealizowanej w kwartale sprzedaży produktu (taśm DVD z filmami). Raty i tantiemy wypłacane są przez okres (kilku letni) trwania umowy licencyjnej i na podstawie faktur zagranicznego kontrahenta wystawianych w walucie obcej.

Wnioskodawca obowiązek podatkowy w 2010 r. rozpoznaje w przypadku importu usług licencyjnych z momentem wypłaty każdorazowo raty i tantiem za udzielone licencje, zgodnie z umową licencyjną i na podstawie faktur zagranicznych kontrahentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób w 2010 r. dokonać przeliczenia kwot wykazywanych w walucie zagranicznej przez kontrahentów zagranicznych na złote polskie do określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT od importu usług licencyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 31a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy kwoty służące określeniu podstawy opodatkowania ustalone są w walucie obcej przeliczenia na złote dokonuje się wg kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Wnioskodawca otrzymuje faktury zagraniczne w walutach obcych i kwoty w nich zawarte stosowane są do określenia podstawy opodatkowania VAT i importu usług licencji. Wnioskodawca obowiązek podatkowy rozpoznaje w momencie wpłaty licencjonodawcy części należności; rat i tantiem za licencję (art. 19 ust. 19b i ust. 11 ustawy o VAT) zatem w związku z powyższym i brzmieniem prawa w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia waluty obcej z faktur zagranicznych na złote (PLN) wg kursu średniego NBP danej waluty obcej na dzień poprzedzający wypłatę raty, tantiem tj. na dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Na mocy postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 2 pkt 9 ustawy stanowi, iż przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest kurs, jaki należy stosować w przypadku rozliczania importu usług. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż pytanie odnosi się do importu usług, gdzie obowiązek rozpoznaje zgodnie z art. 19 ust. 19b i ust. 11 tego artykułu.

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Według art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z powyższego wynika, że generalną zasadą obowiązującą w opodatkowaniu VAT jest powstanie obowiązku podatkowego w momencie wydania towaru lub wykonania usługi. Jest to najbardziej ogólna i powszechna zasada. Oznacza ona, że jeżeli dla danego zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego, podatnik nie jest w stanie zastosować innej, szczególnej reguły, musi zastosować właśnie tą zasadę i rozpoznać obowiązek podatkowy w momencie wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast wielość szczególnych reguł (wyjątków) sprawia, że ta podstawowa zasada u niektórych podatników w ogóle się nie pojawia.

Stosownie do treści art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b) i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

Treść przepisu art. 19 ust. 19a ustawy wskazuje zatem moment powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług na rzecz podmiotów będących podatnikami z tytułu ich importu, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ustawy.

Na mocy art. 19 ust. 19b ustawy, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje importu usług licencji na podstawie zawartych umów licencyjnych z kontrahentami zagranicznymi na czas określony kilkuletni. Wnioskodawca obowiązek podatkowy w 2010 r. rozpoznaje w przypadku importu usług licencyjnych z momentem wypłaty każdorazowo raty i tantiem w myśl art. 19 ust. 19b i ust. 11 ustawy o VAT zgodnie z umową licencyjną i na podstawie faktur zagranicznych kontrahentów.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Stosownie do § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 23 ust. 2 rozporządzenia).

W związku z tym, Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej dokumentującej zaliczkę w związku z importem przedmiotowej usługi nabycia licencji nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym zapłacono zaliczkę (§ 10 ust. 1 rozporządzenia).

Należy zauważyć, iż § 11 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie, z którym w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego - nie ma zastosowania w sytuacji, gdy obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (...).

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż dla zaliczki wpłaconej w związku z importem usług zastosowanie znajdzie art. 31a ust. 1. Bowiem jak wskazano powyżej, przepis § 11 rozporządzenia, uprawniający do wystawienia faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego w rozstrzyganej kwestii.

Wobec powyższego Wnioskodawca winien dokonać przeliczenia na złote zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, jeżeli obowiązek ten powstaje zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy.

Należy nadmienić, że przedmiotem interpretacji jest sposób przeliczenia kwot waluty obcej na złote w sytuacji, gdy podatnik rozpoznaje obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 19b ustawy w związku z ust. 11 tego artykułu. Powyższy sposób przyjęto, jako element stanu faktycznego. Prawidłowość określenia momentu obowiązku podatkowego nie była przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, a zatem przepisy interpretacji nie rozstrzygają tej kwestii.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.