IPPP3/443-1157/14-2/JŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania otrzymanych kwot zachęty pieniężnej i zachęty dodatkowej-jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania otrzymanych kwot zachęty pieniężnej i zachęty dodatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Najemca") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością świadczącą usługi na rzecz spółek z grupy P. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W celu prowadzenia działalności Wnioskodawca wynajmuje powierzchnię w K. Obecnie Wnioskodawca planuje przeniesienie prowadzonej działalności do nowoczesnego biurowca w kompleksie czterech budynków biurowych znanych pod nazwą "S.". W związku z powyższym, Wnioskodawca zawarł w dniu 8 stycznia 2014 r. z właścicielem budynku, tj. spółką T. Sp. z o.o. "S." S.K.A. (dalej: "Właściciel") umowę najmu powierzchni w jednym z budynków przynależących do kompleksu (dalej: "Budynek A"). Umowa ta została zawarta przed zakończeniem budowy Budynku A. Efektywną datą rozpoczęcia umowy najmu jest 17 listopada 2014 r. - po oddaniu Budynku A do użytkowania, które nastąpiło 12 listopada 2014 r.

Umowa ta przewiduje, iż Wnioskodawca będzie wynajmował powierzchnię około 6 826 m², co stanowi ok. 54% powierzchni użytkowej w Budynku A oraz ok. 14% powierzchni użytkowej w kompleksie "S.".

Z tytułu najmu Pomieszczeń, Wnioskodawca będzie zobowiązany do opłacania miesięcznie czynszu podstawowego oraz opłat eksploatacyjnych.

Zgodnie z umową najmu, w związku z faktem, że Wnioskodawca zdecydował się przyjąć ofertę najmu pomieszczeń oraz zdecydował zawrzeć umowę najmu z Właścicielem, Właściciel był obowiązany zapłacić w terminie 28 dni od podpisania umowy kwotę pieniężną (dalej: "Zachęta pieniężna"). Właściciel zobowiązał się także do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy w terminie 28 dni od daty zawarcia umowy najmu kwoty równowartości czynszu podstawowego za dwa miesiące (dalej: "Zachęta dodatkowa"). W dalszej części wniosku, powyższe świadczenia będą nazywane łącznie: "Zachętami".

Właściciel również jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Początkowo Wnioskodawca uznał, iż Zachęta pieniężna oraz Zachęta dodatkowa uiszczone przez Właściciela nie podlegają opodatkowaniu VAT, w związku z czym płatności te nie zostały udokumentowane fakturami VAT, a Najemca nie naliczył VAT na płatnościach. Jednakże w wyniku dalszych analiz w związku z procedurami audytowymi przeprowadzanymi u Wnioskodawcy, Wnioskodawca stwierdził, że Zachętę pieniężną oraz Zachętę dodatkową należy uznać za wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej na rzecz Właściciela podlegającej opodatkowaniu VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystawił fakturę VAT obejmującą kwotę Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej powiększonej o VAT.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy kwoty Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej, które Wnioskodawca otrzymał od Właściciela podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. Czy kwoty Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej powinny być udokumentowane wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą, o których mowa w art. 106b ustawy VAT.

Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę, że pytanie analogiczne do pytania 1 jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonego przez Właściciela (wniosek złożony przez T. Sp. z o.o.), w celu potwierdzenia skutków podatkowych występujących po stronie Właściciela.

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Kwoty Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej, które Wnioskodawca otrzymał od Właściciela podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. Kwoty Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej powinny być udokumentowane wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą, o których mowa w art. 106b ustawy VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1

W celu rozstrzygnięcia o tym, czy kwoty Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należy w pierwszej kolejności przeanalizować, czy otrzymanie przedmiotowych płatności przez Wnioskodawcę będzie mieściło się w kategorii świadczenia na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

Brzmienie przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi dopełnienie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie takiej konstrukcji przez ustawodawcę jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania. Powyższy pogląd jest zbieżny z art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2008/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.) który wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję która nie stanowi dostawy towarów.

W opinii Wnioskodawcy, pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi w kontekście art. 8 ust. 1 ustawy o VAT powinno być interpretowane w myśl cywilistycznego rozumienia pojęcia świadczenia. W tym miejscu Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, że pogląd ten jest mocno osadzony w linii orzeczniczej organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. IBPP1/443-326/13/LSz, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. IPPP1/443-217/13-4/AS, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r., sygn. IPPP1/443-216/13-4/AS, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. IBPP1/443-1G82/11/LSz), oraz stanowisku literatury przedmiotu ("VAT Komentarz", A. Bartosiewicz, Wydawnictwo LEX, Warszawa 2014 oraz "VAT. Komentarz", pod red. T. Michalika, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2010).

Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu lub zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT wskazać należy, iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Należy jednak zauważyć, że musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Jak wynika z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca zdecydował się przyjąć ofertę najmu złożoną przez Właściciela i przenieść miejsce wykonywania swojej działalności do Budynku A w zamian za zobowiązanie Właściciela do zapłaty kwot Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej na rzecz Wnioskodawcy.

W tych okolicznościach, podczas negocjacji warunków najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu doszło do zawiązania stosunku zobowiązaniowego, w którym Wnioskodawca zgodził się na zaakceptowanie warunków Właściciela w zamian za otrzymanie kwot Zachęt. Należy zwrócić uwagę, że kwoty Zachęt nie są wypłacane każdemu oferentowi, który był brany pod uwagę przez Właściciela w kontekście wynajmu powierzchni w Budynku A. Kwoty Zachęt zostały wypłacone Wnioskodawcy - czyli podmiotowi, który zaakceptował warunki umowy najmu po przeprowadzeniu negocjacji i na rzecz którego Właściciel będzie świadczył usługę najmu. Wypłacona kwota, stanowi instrument który miał na celu zachęcenie Wnioskodawcy do zaakceptowania warunków wynikających z umowy najmu, zaproponowanych przez Właściciela i tym samym przysporzenia Właścicielowi korzyści polegającej na możliwości wynajęcia znacznej części powierzchni w Budynku A (ok. 60%) na dłuższy okres. Innymi słowy - kwota Zachęt otrzymana przez Wnioskodawcę od Właściciela jest związana z określonym zachowaniem Wnioskodawcy wobec Właściciela. A zatem, w tej sytuacji występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność kwot Zachęt jest wynagrodzeniem za usługę polegającą na przystąpieniu Wnioskodawcy do umowy najmu powierzchni w Budynku A.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Właścicielem mógłby się wiązać dla Właściciela z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do zasiedlenia powierzchni biurowej w Budynku A. Tym samym, wypłacenie kwot Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej, które przekonało Wnioskodawcę do podpisania umowy najmu skutkuje dla Właściciela z jednej strony brakiem konieczności ponoszenia dalszych nakładów związanych z poszukiwaniem potencjalnych najemców powierzchni biurowej w Budynku A (i tym samym utrzymywania pustostanów), a z drugiej strony zapewnieniem stałego źródła dochodów z tytułu czynszu przez czas trwania umowy zawartej z Wnioskodawcą. Niewątpliwie Właściciel osiąga więc korzyści wynikające z zachowania Najemcy.

Wartym podkreślenia jest także fakt, że na mocy zawartej umowy najmu Wnioskodawca będzie zajmował większość (ok. 60%) powierzchni biurowej w Budynku A, a umowa najmu została podpisana na długo przed oddaniem budynku do użytkowania oraz przed zakończeniem budowy. Ponadto, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do umieszczenia m.in. swojego logo na górnej fasadzie budynku, pylonie przed budynkiem czy w recepcji budynku. Z uwagi na uznaną i rozpoznawalną markę Wnioskodawcy w swojej branży można się spodziewać, że obecność Wnioskodawcy w Budynku A będzie przyciągać innych najemców. Istnieją zatem uzasadnione przesłanki by sądzić, że Wnioskodawca stanie się "flagowym najemcą" powierzchni w Budynku A.

W świetle powyższych uwag - zdaniem Wnioskodawcy - można więc uznać, że zasiedlenie powierzchni w nowo wybudowanym kompleksie biurowym w zamian za wypłatę kwot Zachęt na rzecz Wnioskodawcy na mocy postanowień umowy najmu stanowi świadczenie usług marketingowych na rzecz Właściciela (podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. I FSK 1218/12).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt ustawy o VAT, należy uznać, że w przedmiotowym przypadku spełnione są kryteria wzajemności świadczenia, istnienia bezpośredniego beneficjenta świadczenia w postaci Właściciela oraz związku pomiędzy świadczeniem w postaci zaakceptowania postanowień umowy najmu przez Wnioskodawcę a wynagrodzeniem z tego tytułu wypłacanym przez Właściciela.

Podsumowując - w świetle okoliczności przedstawionych powyżej, podpisanie umowy najmu powierzchni w Budynku A przez Wnioskodawcę w zamian za wypłatę jednorazowych kwot Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy uznać za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, kwoty Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej, które Wnioskodawca otrzymał od Właściciela podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych w imieniu Ministra Finansów, które zostały wydane w analogicznych sprawach, tj.:

* interpretacji indywidualnej z dnia 7 marca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-1305/12-5/RR,

* interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/443-778/12-4/KB,

* interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-728/12-3/RR,

* interpretacji indywidualnej z dnia 3 października 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-689/12-4/MP,

* interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-685/12-3/EK,

* interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-1202/11-2/KOM,

* interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-509/11-4/ISZ,

* interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/443-326/13/LSz,

* interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/443-1582/11/LSz,

* interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/443-966/11/MS.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 106a pkt 1 ustawy o VAT, przepisy rozdziału dotyczącego faktur stosuje się do sprzedaży, tj. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, oraz - na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT - otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem sprzedaży.

Biorąc pod uwagę rozważania przedstawione w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, zawarcie umowy najmu powierzchni biurowej w Budynku A w związku z czym nastąpiła wypłata kwot Zachęt przez Właściciela na rzecz Wnioskodawcy, należy uznać za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę odpłatnie w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i - konsekwentnie - podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

A zatem, w opisanej sytuacji Wnioskodawca powinien wystawić na Właściciela fakturę VAT o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, z uwagi na to, że kwoty Zachęt otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z zawarciem umowy najmu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem, jak wynika z powołanych regulacji, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z kolei, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany, czynny podatnik VAT, w celu prowadzenia działalności wynajmuje powierzchnię w Katowicach. Obecnie Wnioskodawca planuje przeniesienie prowadzonej działalności do nowoczesnego biurowca w kompleksie czterech budynków biurowych znanych pod nazwą "S.". W związku z powyższym, Wnioskodawca zawarł w dniu 8 stycznia 2014 r. z właścicielem budynku, tj. spółką T. Sp. z o.o. "S." S.K.A. umowę najmu powierzchni w jednym z budynków przynależących do kompleksu. Umowa ta została zawarta przed zakończeniem budowy Budynku A. Efektywną datą rozpoczęcia umowy najmu jest 17 listopada 2014 r. - po oddaniu Budynku A do użytkowania, które nastąpiło 12 listopada 2014 r. Umowa ta przewiduje, że Wnioskodawca będzie wynajmował powierzchnię około 6 826 m², co stanowi ok. 54% powierzchni użytkowej w Budynku A oraz ok. 14% powierzchni użytkowej w kompleksie "S.". Z tytułu najmu Pomieszczeń, Wnioskodawca będzie zobowiązany do opłacania miesięcznie czynszu podstawowego oraz opłat eksploatacyjnych. Zgodnie z umową najmu, w związku z faktem, że Wnioskodawca zdecydował się przyjąć ofertę najmu pomieszczeń oraz zdecydował zawrzeć umowę najmu z Właścicielem, Właściciel był obowiązany zapłacić w terminie 28 dni od podpisania umowy kwotę pieniężną. Właściciel zobowiązał się także do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy w termie 28 dni od daty zawarcia umowy najmu kwoty równowartości czynszu podstawowego za dwa miesiące. Właściciel również jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Początkowo Wnioskodawca uznał, iż Zachęta pieniężna oraz Zachęta dodatkowa uiszczone przez Właściciela nie podlegają opodatkowaniu VAT, w związku z czym płatności te nie zostały udokumentowane fakturami VAT, a Najemca nie naliczył VAT na płatnościach. Jednakże w wyniku dalszych analiz w związku z procedurami audytowymi przeprowadzanymi u Wnioskodawcy, Wnioskodawca stwierdził, że Zachętę pieniężną oraz Zachętę dodatkową należy uznać za wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej na rzecz Właściciela podlegającej opodatkowaniu VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystawił fakturę VAT obejmującą kwotę Zachęty pieniężnej oraz Zachęty dodatkowej powiększonej o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania wypłaconych na rzecz Wnioskodawcy Zachęt.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że podczas negocjacji umowy najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym Wnioskodawca jest w stanie zaakceptować warunki Właściciela w zamian za wypłaconą kwotę pieniężną. Należy zwrócić uwagę, że kwota "na zachętę" ma skłonić Wnioskodawcę do zawarcia umowy najmu i tym samym umożliwić Właścicielowi osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem Wnioskodawcy powierzchni. Ponadto, jak wskazał Zainteresowany, z uwagi na uznaną i rozpoznawalną markę Wnioskodawcy w swojej branży można się spodziewać, że jego obecność w Budynku A będzie przyciągać innych najemców. Wnioskodawca stanie się "flagowym najemcą" powierzchni w Budynku A.

Zatem, w takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconej przez Właściciela Zachęty pieniężnej, jak i Zachęty dodatkowej za wzajemne zachowanie Wnioskodawcy - zawarcie umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Właściciela warunki wynikające z jej treści. Tak więc, otrzymane kwoty przez Wnioskodawcę od Właściciela są związane z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi. Wypłacone kwoty są formą zachęcania Wnioskodawcę do zawarcia umowy najmu na dłuższy okres. Zatem, występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W konsekwencji, w świetle przestawionych okoliczności sprawy zachowanie Wnioskodawcy mocą art. 8 ust. 1 ustawy, należy uznać za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy rozdziału XI "Dokumentacja" stosuje się do sprzedaży (...).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 (art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy).

Wypłacone Wnioskodawcy jednorazowe Zachęty stanowią wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Właściciela nieruchomości. Zatem, Wnioskodawca zobowiązany jest do udokumentowania tych czynności fakturą VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w wyżej przedstawionym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.