IPPP3/443-1139/14-2/RD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na obopólnym wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego -,b> jest prawidłowe.

W dniu 17 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na obopólnym wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (Wnioskodawca lub Spółka) jest operatorem telekomunikacyjnym, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. 8 stycznia 2010 r. Spółka zawarła umowę o współpracy dotyczącą budowy sieci telekomunikacyjnej z innym operatorem działającym na rynku telekomunikacyjnym (Kontrahent, łącznie Spółka i Kontrahent określane są jako: Spółki, Strony).

W konsekwencji realizacji przez Spółki projektów budowy, rozbudowy i utrzymania sieci telekomunikacyjnej, powstała sieć telekomunikacyjna, stanowiąca funkcjonalną całość, obejmująca 349 stacji bazowych, będących w części własnością Wnioskodawcy, a w części własnością Kontrahenta. Sieć ta jest wykorzystywana przez obie Spółki do świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz kontrahentów zewnętrznych.

W związku z realizowanym przedsięwzięciem, Spółki podpisały również umowę dotyczącą zasad wzajemnego korzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej lub elementów sieci telekomunikacyjnej, obejmującą okres od 22 grudnia 2009 r. do 21 grudnia 2019 r. (Umowa o współkorzystanie).

Na mocy postanowień Umowy o współkorzystanie każda ze Stron zobowiązała się uiszczać wynagrodzenie na rzecz drugiej Spółki będącej właścicielem elementów infrastruktury z tytułu prawa do współkorzystania z sieci telekomunikacyjnej, jak również z tytułu bieżącej eksploatacji sieci. Spółki zobowiązały się dokonać rozliczeń z tytułu prawa do wzajemnego korzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej, wystawiając faktury VAT za trzy okresy rozliczeniowe. Kwota wynagrodzenia należnego Stronom za każdy okres rozliczeniowy została rozliczona "z góry" poprzez wystawienie przez każdą Spółkę faktur VAT.

Ostatni z okresów rozliczeniowych obejmuje okres od 1 czerwca 2011 r. do 21 grudnia 2019 r. Otrzymana z góry należność za ten okres została udokumentowana przez obie Spółki poprzez wystawienie faktury za "wynagrodzenie z tytułu prawa do współkorzystania z sieci telekomunikacyjnej zgodnie z umową za okres od 1 czerwca 2011 r. do 21 grudnia 2019 r.".

Każda ze Spółek wykazała podatek VAT należny wynikający z wystawionej faktury oraz odliczyła podatek VAT naliczony na podstawie otrzymanej faktury.

Obecnie z powodów niezależnych od Spółek (zmiana częstotliwości sieci telekomunikacyjnej), jak również wynikającej ze zmiany częstotliwości nowej strategii biznesowej Kontrahenta, Spółki zamierzają rozwiązać Umowę o współkorzystanie i rozpocząć współpracę na nowych zasadach. Należy podkreślić, iż ww. zmiana częstotliwości nie wiązała się z jakimikolwiek niezgodnymi z prawem działaniami lub zaniechaniami Stron, lecz była suwerenną decyzją Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE) zmierzającą do zapewnienia harmonizacji wykorzystywanych w Polsce częstotliwości z prawem Unii Europejskiej.

Z uwagi na to, że Umowa o współkorzystanie nie przewiduje możliwości wcześniejszego jej rozwiązania, Spółki zainteresowane są podpisaniem porozumienia albo aneksu do Umowy o współkorzystanie dotyczącego jej wcześniejszego rozwiązania (Porozumienie).

W efekcie rozwiązania Umowy o współkorzystanie, w myśl postanowień uzgodnionego między Stronami projektu Porozumienia, Spółka oraz Kontrahent wystawią faktury korygujące zmniejszające pierwotne wynagrodzenie należne Stronom (i uiszczone z góry) za trzeci okres rozliczeniowy o odpowiednią część wynagrodzenia przypadającego za okres od momentu rozwiązania Umowy o współkorzystanie do 21 grudnia 2019 r. Jednocześnie, w Porozumieniu przewidziane będzie wynagrodzenie dla każdej ze Stron za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie. Zarówno Spółka jak i Kontrahent zamierzają wystawić faktury obejmujące wynagrodzenie należne każdej ze spółek za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie, obciążające drugą stronę Porozumienia.

W ocenie Spółki, powyższe działanie należy ocenić jako gospodarczo uzasadnione - pozwala ono bowiem na zamknięcie projektu, którego kontynuacja w tym kształcie jest w praktyce niemożliwa ze względu na działania niezależne od Spółki i otwiera możliwość zawarcia nowej umowy, dającej możliwość współpracy na nowych, korzystnych zasadach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie w postaci wyrażenia przez Wnioskodawcę zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy o współkorzystanie w zamian za ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie stanowi świadczenie usług podlegających opodatkowaniu według 23% VAT.

2. Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia na zasadach ogólnych podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej należne mu wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Świadczenie w postaci wyrażenia przez Wnioskodawcę zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie w zamian za ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie stanowi świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

2. Spółka będzie miała prawo do odliczenia na zasadach ogólnych podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej należne mu wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie.

UZASADNIENIE stanowiska podatnika

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei, odpłatne świadczenie usług zdefiniowane zostało w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, za odpłatne świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

Definicja odpłatnego świadczenia usług zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest szeroka i określa zakres przedmiotowy opodatkowania w sposób dopełniający definicję dostawy towarów. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu (tekst jedn.: na "czynieniu"), zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania (tekst jedn.: na "nieczynieniu" - non facere), będzie zatem stanowić, co do zasady, świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle ustawy o VAT, aby jednak świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT niezbędne jest, by świadczonej usłudze odpowiadało świadczenie wzajemne ze strony nabywcy - wynagrodzenie.

Innymi słowy, aby określić, czy dane świadczenie stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, w każdej sytuacji należy ocenić, czy dane świadczenie jest skorelowane ze świadczeniem wzajemnym drugiej strony.

W kwestii interpretacji użytego w przepisach o podatku VAT pojęcia "odpłatne świadczenie usług" wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał lub TSUE) w swoich orzeczeniach dotyczących zakresu opodatkowania VAT (np. orzeczenia: C-102/86 Apple and Pear Development Council, C-16/93 Tolsma, C-174/00 Kennemer Golf, C-210/04 FCE, C-277/05 Societe thermale).

Z orzecznictwa Trybunału wynikają kluczowe przesłanki przesądzające o wystąpieniu odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT. Są to:

* określona (możliwa do zdefiniowania) usługa (świadczenie),

* bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem,

* konkretny beneficjent świadczenia,

* świadczenie wynikające ze stosunku prawnego łączącego strony oraz

* wzajemność świadczeń.

W świetle orzecznictwa Trybunału, świadczenie usług za wynagrodzeniem, które stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, występuje jedynie wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym (np. pieniężnym), przejawiający się tym, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną (możliwą do określenia) usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami a otrzymywanym wynagrodzeniem powinien mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było uznać, że odpłatność następuje za konkretne, zidentyfikowane świadczenie.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, Strony planują zawrzeć Porozumienie dotyczące wcześniejszego rozwiązania Umowy o współkorzystanie, na mocy którego każdej ze Spółek należne będzie wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie przedmiotowej umowy.

Wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie prowadzić będzie do wygaśnięcia wiążącego strony zobowiązaniowego stosunku prawnego - Umowy o współkorzystanie, w oparciu o którą Strony nie będą już kontynuować współpracy. Taki sposób rozwiązania umowy prowadzić będzie zatem do zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy Stronami stosunku prawnego w innej formie niż pierwotnie przewidziano. Nie wynika on natomiast z jednostronnego niewywiązywania się przez którąś Spółkę z ciążących na niej obowiązków. Z pewnością zatem wynagrodzenie należne Stronom na podstawie Porozumienia nie ma charakteru jednostronnego świadczenia pieniężnego w formie odszkodowania, gdyż nie ma ono na celu pokrycia jakichkolwiek szkód czy strat związanych z rozwiązaniem Umowy o współkorzystanie.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym istnieje bezpośredni związek pomiędzy określonym świadczeniem (wyrażeniem zgody na rozwiązanie Umowy o współkorzystanie) a należnym na podstawie Porozumienia wynagrodzeniem. W efekcie, wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT zarówno przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, jak również przez Kontrahenta na rzecz Spółki.

Wprawdzie w tym przypadku nie dochodzi do czynnego działania Spółek, które mogłoby stanowić "świadczenie" sensu stricte, jednak szeroka definicja świadczenia usług w ustawie o VAT, zdaniem Wnioskodawcy, obejmuje analizowaną sytuację, ponieważ:

* istnieje świadczenie w postaci wyrażenia zgody na rozwiązanie Umowy o współkorzystanie przez każdą ze Stron,

* świadczenie to wynika ze stosunku prawnego między Spółkami - będzie to podpisane Porozumienie,

* istnieje konkretny beneficjent tego świadczenia - Spółki uzyskują korzyść w związku z rozwiązaniem Umowy o współkorzystanie, której nie zamierzają już wykonywać,

* można wskazać konkretne wynagrodzenie należne usługodawcy - odpowiednio każdej ze Spółek,

Porozumienie będzie przewidywać wzajemność świadczeń - wyrażenie przez Wnioskodawcę zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie w zamian za świadczenie pieniężne ze strony Kontrahenta (oraz odpowiednio Kontrahentowi również należne będzie wynagrodzenie od Wnioskodawcy za jego świadczenie w postaci wyrażenia zgody na rozwiązanie Umowy o współkorzystanie).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w powołanym wyżej orzecznictwie TSUE dotyczącym zdefiniowania pojęcia "świadczenia usług" na gruncie unijnych regulacji dotyczących podatku VAT. Dodatkowo, w odniesieniu do analogicznej sytuacji wypowiedział się Trybunał w wyroku z 15 grudnia 1993 r. w sprawie C-63/92 Lubbock Fine Co, w którym uznał za opodatkowane wypłaty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu na podstawie podpisanego porozumienia.

Fakt, iż płatności dokonywane w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT nie budzi wątpliwości także w świetle licznych interpretacji indywidualnych Ministra Finansów, np.: w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 maja 2014 r. nr IPPP1/443-277/14-2/MP wskazano:

"W rozpatrywanej sprawie Strony zawarły porozumienie wyrażone w podpisanym aneksie, na mocy którego łącząca je umowa o świadczenie usług ma być rozwiązana, a kontrahent zobowiązał się do zapłaty Spółce odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie tej umowy. W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie rozwiązanie umowy poprzez zawarcie pomiędzy Stronami porozumienia oraz wypłacenie określonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy prowadzi do zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane, nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązywania się przez którąś ze stron umowy z ciążących na niej obowiązków.

Przedmiotowego wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy nie można zatem uznać za zadośćuczynienie za utracone korzyści. Stanowi ono bowiem formę wynagrodzenia za jego działanie - tj. wyrażenie zgody na odstąpienie od umowy. W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem. Zgodę na zaniechanie określonej czynności (odstąpienie od umowy) za którą Spółka otrzymuje określoną kwotę pieniężną, należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wpłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na przywołane regulacje i przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność Wnioskodawcy w postaci wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie zawartej umowy stanowi odpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz kontrahenta, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem - kwota odszkodowania, ustalona na mocy zawartego porozumienia, w zamian za odstąpienie od umowy stanowi wynagrodzenie za te usługi i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w następujących interpretacjach organów podatkowych:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-29/14-2/AW z 13 lutego 2014 r.

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-270/13-2/EN z 19 czerwca 2013 r.

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1-443-411/11-2/PR z 6 czerwca 2011 r.

Powyższe stanowisko prezentują również sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 10 czerwca 2014 r. sygn. I FSK 981/13 oraz z 7 lutego 2014 r. sygn. I FSK 1664/12, które dotyczyły opodatkowania wynagrodzenia płaconego przez najemcę na rzecz wynajmującego w sytuacji wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że wyrażenie zgody zarówno przez Spółkę jak i przez Kontrahenta na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie w zamian za należne obu Stronom wynagrodzenie, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu VAT.

Do świadczenia przez Spółkę usług polegających na wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązaniu Umowy o współkorzystanie prawidłowe będzie zastosowanie stawki VAT w wysokości 23%. W odniesieniu do świadczenia usług tego rodzaju nie będą bowiem miały zastosowania wyjątki od opodatkowania stawką podstawową, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Co do zasady, stawka podatku, w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Należy jednak pamiętać, iż zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, wynosi 23%.

Podsumowując, kwota wynagrodzenia należnego Spółce na podstawie Porozumienia za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie stanowić będzie wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu według 23% stawki VAT.

Ad 2

Ponieważ Spółka otrzyma fakturę od Kontrahenta dotyczącą należnego mu wynagrodzenia na podstawie Porozumienia za wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie, będzie uprawniona do odliczenia wykazanego w tej fakturze podatku VAT na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jak uzasadniono powyżej, faktura ta będzie dokumentować świadczenie usług przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym nie budzi wątpliwości spełnienie przesłanki odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającej z art. 86 ust. 1, który wskazuje, że "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124".

Uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym prawem podatnika VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT stanowi realizację zasady neutralności podatku VAT dla podatnika tego podatku, przy jednoczesnym opodatkowaniu konsumpcji. Podatnik może więc skorzystać z tego prawa w każdej sytuacji, o ile:

* dokonał zakupu towarów bądź usług związanych z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych VAT (przesłanka pozytywna wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT); oraz

* nie znajdzie zastosowania przepis art. 88 ustawy o VAT, który wymienia sytuacje pozbawiające podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego (przesłanka negatywna).

Jak Wnioskodawca wskazał powyżej, uprawnienie podatnika (tu: Spółki) do odliczenia podatku VAT naliczonego wynika z zasady neutralności podatku VAT, wielokrotnie podkreślanej w orzecznictwie Trybunału. Zasada ta wymaga, aby przedsiębiorca prowadzący działalność opodatkowaną nie ponosił kosztu nieodliczalnego podatku VAT, gdyż ma on obciążać ostatecznego konsumenta towarów i usług (por. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 Rompelman). Przy czym zasada ta dotyczy nie tylko wydatków bezpośrednio związanych z czynnościami opodatkowanymi, np. zakupu towarów w celu ich odsprzedaży, lecz również kosztów, które wprost nie przekładają się na sprzedaż opodatkowaną, ale są elementem prowadzonej działalności podatnika. Co więcej, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje również w sytuacji, gdy wydatki zostały poniesione z zamiarem ich wykorzystania do prowadzonej działalności opodatkowanej, choć działalność ta nigdy nie została rozpoczęta (por. wyroki Trybunału w sprawach dotyczących zaniechanych inwestycji: 037/95 Ghent Coal Terminal NV, C-110/94 INZO, 0400/98 Brigitte Breitsohl).

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, w ocenie Spółki, spełniona jest przesłanka pozytywna odliczenia podatku VAT naliczonego wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Udokumentowane fakturą świadczenie usług przez Kontrahenta na rzecz Spółki polegające na wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy - zarówno w zakresie wcześniejszego wykonywania usług, do świadczenia których niezbędna była Umowa o współkorzystanie, jak i z ogólną działalnością Spółki, jako wydatek związany z racjonalnym prowadzeniem działalności, w szczególności dotyczący kontynuacji współpracy z Kontrahentem na podstawie nowej umowy.

Umowa o współkorzystanie została bowiem zawarta w celu prowadzenia podstawowej działalności przez Spółkę (tekst jedn.: udostępniania częstotliwości - opodatkowanej VAT). Skoro zatem wykorzystywanie infrastruktury na podstawie Umowy o współkorzystanie jest niezbędne do wykonywania przez Spółkę działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, to również wszelkie opłaty związane z tą umową mają również związek z tą działalnością, nawet jeśli wiążą się z koniecznością rozwiązania Umowy o współkorzystanie w dotychczasowym brzmieniu. Wnioskodawca podejmuje wraz z Kontrahentem decyzję biznesową dotyczącą zakończenia stosowania dotychczasowej umowy, aby możliwe było kontynuowanie prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o nową umowę. Zatem, w opinii Spółki, wszelkie opłaty, do których poniesienia jest zobowiązana w związku Umową o współkorzystanie, w tym również wynagrodzenie związane z jej rozwiązaniem, są w sposób oczywisty związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną.

Mając na uwadze wskazane wyżej orzecznictwo TSUE, nie ulega wątpliwości, że w przypadku Spółki istnieje związek pomiędzy wynagrodzeniem za wyrażenie zgody na rozwiązanie Umowy o współkorzystanie a świadczeniem przez Spółkę usług podlegających opodatkowaniu VAT. Poniesiony koszt jest bowiem ściśle związany z prowadzoną wcześniej działalnością przy wykorzystaniu stacji będących własnością Kontrahenta, jak również z wykorzystywaniem tych stacji w przyszłości na podstawie nowej umowy, która zostanie zawarta z Kontrahentem, a jednocześnie należne Kontrahentowi wynagrodzenie jest elementem ogólnej działalności Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych (jako wydatek związany z racjonalnym prowadzeniem działalności, tj. podjęciem decyzji biznesowej o rozwiązaniu Umowy o współkorzystanie, która nie ma dalszego biznesowego uzasadnienia).

Jednocześnie, w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania art. 88 ustawy o VAT, w szczególności ustęp 3a pkt 2. Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jak wskazano powyżej w uzasadnieniu do pytania 1, wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. W efekcie, faktura wystawiona przez Kontrahenta za wyrażenie przez niego zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie będzie dokumentowała świadczenie usług stanowiące czynność opodatkowaną VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe okoliczności stanowią, że w związku z nabyciem usługi dotyczącej wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy o współkorzystanie, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Dodatkowo, w ocenie Spółki, nie są spełnione negatywne przesłanki w zakresie ograniczenia prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego, w szczególności przesłanki wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE prawa do odliczenia przez Spółkę podatku naliczonego w analizowanej sytuacji potwierdza powołane powyżej orzecznictwo Trybunału dotyczące zasady neutralności podatku VAT, lecz jeszcze bardziej dobitnie orzeczenie Trybunału w sprawie C-32/03 Fini HS. W wyroku tym Trybunał uznał za słuszne uprawnienie do odliczenia podatku VAT naliczonego przez podatnika, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, lecz który ze względu na zawartą umowę najmu nadal był zobowiązany do ponoszenia wydatków na czynsz i opłaty związane z pomieszczeniem wykorzystywanym uprzednio do tej działalności.

Prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących wynagrodzenie za wcześniejsze rozwiązanie umowy znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP4/443-789/13-4/OS z 5 lutego 2014 r. wskazano:

"Mając na uwadze przywołane regulacje i przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że czynności leasingodawcy w postaci zgody na przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu wynikające z zawartego porozumienia stanowi odpłatne świadczenie usług na rzecz Wnioskodawcy w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wypłacane kwoty odszkodowań ustalone na mocy ww. porozumienia w zamian za odstąpienie od umowy stanowi wynagrodzenie za te usługi, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że przedterminowe rozwiązanie umowy Spółka wiąże z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarowi usług.

W świetle powyższego, w związku ze spełnieniem przesłanek pozytywnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej rozliczenie przedterminowego rozwiązania umowy leasingu na podstawie zawartego porozumienia, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy".

Podobnie stanowisko wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1-443-611/11-4/BS z 28 lipca 2011 r.

Podsumowując, Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl natomiast art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, przytoczonym również przez Stronę TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest operatorem telekomunikacyjnym, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Spółka zawarła umowę o współpracy dotyczącą budowy sieci telekomunikacyjnej z innym operatorem działającym na rynku telekomunikacyjnym (Kontrahent, łącznie Spółka i Kontrahent określane są jako: Spółki, Strony). W konsekwencji realizacji przez Spółki projektów budowy, rozbudowy i utrzymania sieci telekomunikacyjnej, powstała sieć telekomunikacyjna, stanowiąca funkcjonalną całość, obejmująca 349 stacji bazowych, będących w części własnością Wnioskodawcy, a w części własnością Kontrahenta. Sieć ta jest wykorzystywana przez obie Spółki do świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz kontrahentów zewnętrznych. W związku z realizowanym przedsięwzięciem, Spółki podpisały również umowę dotyczącą zasad wzajemnego korzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej lub elementów sieci telekomunikacyjnej, obejmującą okres od 22 grudnia 2009 r. do 21 grudnia 2019 r. (Umowa o współkorzystanie). Na mocy postanowień Umowy o współkorzystanie każda ze Stron zobowiązała się uiszczać wynagrodzenie na rzecz drugiej Spółki będącej właścicielem elementów infrastruktury z tytułu prawa do współkorzystania z sieci telekomunikacyjnej, jak również z tytułu bieżącej eksploatacji sieci. Spółki zobowiązały się dokonać rozliczeń z tytułu prawa do wzajemnego korzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej, wystawiając faktury VAT za trzy okresy rozliczeniowe. Kwota wynagrodzenia należnego Stronom za każdy okres rozliczeniowy została rozliczona "z góry" poprzez wystawienie przez każdą Spółkę faktur VAT. Ostatni z okresów rozliczeniowych obejmuje okres od 1 czerwca 2011 r. do 21 grudnia 2019 r. Otrzymana z góry należność za ten okres została udokumentowana przez obie Spółki poprzez wystawienie faktury za "wynagrodzenie z tytułu prawa do współkorzystania z sieci telekomunikacyjnej zgodnie z umową za okres od 1 czerwca 2011 r. do 21 grudnia 2019 r.". Obecnie z powodów niezależnych od Spółek (zmiana częstotliwości sieci telekomunikacyjnej), jak również wynikającej ze zmiany częstotliwości nowej strategii biznesowej Kontrahenta, Spółki zamierzają rozwiązać Umowę o współkorzystanie i rozpocząć współpracę na nowych zasadach. Należy podkreślić, iż ww. zmiana częstotliwości nie wiązała się z jakimikolwiek niezgodnymi z prawem działaniami lub zaniechaniami Stron, lecz była suwerenną decyzją Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE) zmierzającą do zapewnienia harmonizacji wykorzystywanych w Polsce częstotliwości z prawem Unii Europejskiej. Z uwagi na to, że Umowa o współkorzystanie nie przewiduje możliwości wcześniejszego jej rozwiązania, Spółki zainteresowane są podpisaniem porozumienia albo aneksu do Umowy o współkorzystanie dotyczącego jej wcześniejszego rozwiązania (Porozumienie). Jednocześnie, w Porozumieniu przewidziane będzie wynagrodzenie dla każdej ze Stron za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie. Zarówno Spółka jak i Kontrahent zamierzają wystawić faktury obejmujące wynagrodzenie należne każdej ze spółek za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie, obciążające drugą stronę Porozumienia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie. Zawarte między stronami Porozumienie dotyczące wcześniejszego rozwiązania Umowy o współkorzystanie, na mocy którego każdej ze Spółek należne będzie wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy ma bowiem charakter zobowiązaniowy.

Zatem wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie przez Spółki prowadzić będzie do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tekst jedn.: zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązywania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków.

Tym samym wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy na współkorzystanie w zamian za ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie, należy traktować jako określone świadczenie usług polegające na opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą ustalonego wynagrodzenia, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata przedmiotowego wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że czynność w postaci wyrażenia przez Spółkę zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie w zamian za ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie stanowi odpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, że dla przedmiotowych usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, ustawodawca nie przewidział zwolnienia ani zastosowania preferencyjnych stawek podatku VAT.

Tym samym, w niniejszym przypadku zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT, określona w art. 41 ust. 1, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, wynosi 23%.

Zatem ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie należne Spółce za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie będzie podlegało opodatkowaniu według 23% stawki VAT w myśl art. 41 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z ww. art. 86 ust. 1 ustawy, tj.m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu wniosku wynika, że w myśl uzgodnionego między Stronami projektu Porozumienia przewidziane będzie wynagrodzenie dla każdej ze Stron za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie. Zarówno Spółka jak i Kontrahent zamierzają wystawić faktury obejmujące wynagrodzenie należne każdej ze Spółek za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie, obciążające drugą stronę Porozumienia.

W odniesieniu do tak przedstawionego zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy powstały również w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej mu należne wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie.

Analizując powyższe w kontekście powołanych przepisów przede wszystkim należy rozważyć, czy otrzymana przez Wnioskodawcę faktura wystawiona przez Kontrahenta wykazuje czynności podlegające opodatkowaniu.

Podobnie jak to miało miejsce w odniesieniu do wyrażenia przez Wnioskodawcę zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie, tak i analogicznie wyrażenie zgody przez Kontahenta na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie w zamian za ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie, należy traktować jako określone świadczenie usług polegające na opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą ustalonego wynagrodzenia, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata przedmiotowego wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Świadczenia wynikające z wcześniejszego rozwiązania Umowy na współkorzystanie są efektem zgodnej decyzji biznesowej Stron, na mocy której każdej ze Spółek należne będzie wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Tym samym czynność w postaci wyrażenia przez Kontrahenta zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie w zamian za ustalone w Porozumieniu wynagrodzenie stanowi odpłatne świadczenie usług przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działania Spółek odnośnie zawartego Porozumienia, pozwalają na zamknięcie projektu, którego kontynuacja w tym kształcie jest w praktyce niemożliwa ze względu na działanie niezależne od Spółki (zmiana częstotliwości sieci telekomunikacyjnej) i otwiera możliwości zawarcia nowej umowy, dającej możliwość współpracy na nowych korzystnych zasadach. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że świadczenie usługi udokumentowane fakturą będzie związane z czynnościami opodatkowanymi, zarówno w zakresie wcześniejszego wykonywania usług do świadczenia których niezbędna była Umowa o współkorzystanie, jak i z ogólną działalnością Spółki, jako wydatek związany z racjonalnym prowadzeniem działalności w szczególności kontynuacji współpracy z Kontrahentem na podstawie nowej umowy.

W świetle powyższego, w związku ze spełnieniem przesłanek pozytywnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy oraz brakiem zaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy (w szczególności art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy) Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej wynagrodzenie za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy o współkorzystanie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.