IPPP3/443-1114/14-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 7 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, czynny podatnik VAT w Polsce, jest spółką świadczącą usługi sprzętowe w zakresie wynajmu urządzeń dźwigowych oraz realizacji transportu ponadgabarytowego. W celu rozwoju swojej dotychczasowej działalności Wnioskodawca planuje utworzenie oddziału spółki (dalej: Oddział) na terenie Niemiec. Oddział zostanie utworzony z zachowaniem wszelkich wymogów prawnych niemieckiego ustawodawstwa w omawianym zakresie. Zarejestrowany zostanie także w Niemczech jako czynny podatnik VAT i VAT UE. Posługiwać się będzie również niemieckim numerem identyfikacji podatkowej. Jako jednostka samobilansująca się, prowadzić będzie również odrębną od jednostki macierzystej księgowość oraz sporządzać osobne sprawozdania finansowe.

W pierwszej fazie działalności Oddział świadczył będzie usługi transportu ponadgabarytowego, zaś w późniejszym okresie również usługi dźwigowe. Usługi te świadczone będą przy wykorzystaniu:

* sprzętu, który zostanie przesunięty z Polski do Oddziału na okres wykonywania usługi,

* pracowników oddelegowanych do pracy dla Oddziału na okres wykonywania usługi,

* podwykonawców.

Kontrakty handlowe obejmujące ww. usługi trwać będą od tygodnia do kilku miesięcy. Wnioskodawca będzie każdorazowo starał się, aby koszty (zakupione usługi i towary) związane z realizacją usług świadczonych przez Oddział były fakturowane bezpośrednio na Oddział. Niemniej jednak ze względu na zróżnicowaną długość umów, a co za tym idzie zróżnicowany czas przesunięcia danych środków trwałych z jednostki macierzystej do Oddziału (czasem jedynie kilka tygodni), część kosztów z przyczyn obiektywnych będzie ponoszona uprzednio przez Wnioskodawcę w Polsce, a następnie przenoszona na Oddział za pomocą noty księgowej. Będą to m.in. koszty związane z:

* leasingiem środków trwałych przesuwanych do Oddziału (umowy leasingowe zawarte będą z jednostką macierzystą w Polsce),

* eksploatacją środków trwałych (w tym serwisu),

* wynagrodzeniami pracowników oddelegowanych do pracy dla Oddziału,

* kosztami administracyjnymi działalności Oddziału,

* zakupem paliwa (zakupy realizowane będą w oparciu o zbiorczą umowę o korzystanie z międzynarodowych kart flotowych. Pojazdy tankowane będą z reguły w Niemczech, incydentalnie w Polsce w celu umożliwienia ich dojazdu do Oddziału).

Wskazane powyżej koszty ponoszone będą każdorazowo w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy na terenie Niemiec. Zakupione usługi i towary wykorzystywane będą w Niemczech przy świadczeniu usług opodatkowanych VAT. Gdyby opisywana działalność wykonywana była na terenie Polski przez jednostkę macierzystą, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów towarów i usług. Po uruchomieniu Oddziału Wnioskodawca zadba o to, aby być w posiadaniu dokumentów Oddziału (zaświadczenie, że Oddział jest czynnym podatnikiem od wartości dodanej w Niemczech; deklaracje VAT składane do niemieckiego organu podatkowego, faktury zakupowe i sprzedażowe, noty księgowe, wewnętrzna ewidencja), które potwierdzą związek nabytych w Polsce towarów i usług z usługami świadczonymi przez Oddział w Niemczech.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwot należnego VAT o kwoty VAT naliczonego przy nabyciu w Polsce towarów i usług związanych bezpośrednio z usługami świadczonymi przez Oddział położony w Niemczech.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, na postawione powyżej pytanie należy odpowiedzieć twierdząco.

Prawo dokonania odliczenia VAT w przedstawionym przez podatnika zdarzeniu przyszłym gwarantuje w ocenie Wnioskodawcy art. 86 ust. 8 pkt 1 VATU. Zgodnie z brzmieniem przywołanego przepisu, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 VATU, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, pod warunkiem, że kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Za zastosowaniem wskazanego przepisu w przestawionym zdarzeniu przyszłym przemawia m.in. charakter instytucji "oddziału" jako formy prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę. W polskim porządku prawnym, pojęcie "oddział" zdefiniowane jest w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i należy pod nim rozumieć wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Krajowa konstrukcja "oddziału" zakłada zatem jedynie samodzielność organizacyjną takiej jednostki (wydzielenie ze struktur jednostki macierzystej), wykluczając jednocześnie możliwość prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Dodatkowym warunkiem jest to, aby prowadzona działalność stanowiła jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej.

Mając na uwadze fakt, że Polska jest członkiem Unii Europejskiej, a jej podmioty działają na wewnętrznym rynku wspólnotowym, przedstawiona koncepcja prawna oddziału jest wiernym odzwierciedleniem rozwiązań funkcjonujących w innych krajach UE. Jeśli chodzi o Niemcy, wskazane kwestie reguluje niemiecka ustawa - Prawo Działalności Gospodarczej (niem. Gewerbeordnung). Zgodnie z przywołanym aktem prawnym, zagraniczne podmioty mogą wykonywać w Niemczech działalność gospodarczą m.in. w oparciu o formę tzw. samodzielnego oddziału (niem. Zweigniederlassung). Z punktu widzenia niemieckiego prawa jednostka taka nie jest samodzielnym przedsiębiorstwem (tak jak np. spółka-córka GmbH), mimo że jest samodzielna pod względem gospodarczym i organizacyjnym.

Mając na uwadze wskazane uregulowania prawne dotyczące instytucji oddziału, należy dojść do wniosku, że oddział polskiego przedsiębiorcy stanowi wyłącznie formę organizacyjno-prawną, za pomocą której wykonuje on na terytorium Niemiec swoją działalność. nie jest natomiast odrębnym od takiego przedsiębiorcy podmiotem gospodarczym. Pogląd taki akceptują organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2013 r., nr IBPP4/443-26/13/LG stwierdził, iż: "centrala oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. Centrala oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą z podatkowego punktu widzenia jednorodny podmiot." Na analogicznym stanowisku stoi przykładowo także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 7 października 2011 r., nr ITPP2/443-987/11/MD.

Opisany stan rzeczy rzutuje bezpośrednio na skutki podatkowe zdarzeń gospodarczych z udziałem jednostki macierzystej i jej oddziału. Po pierwsze, świadczenia pomiędzy jednostką macierzystą przedsiębiorcy, a jej oddziałem należy traktować jako czynności dokonywane w ramach jednego przedsiębiorstwa, które ze względu na swój charakter nie mieszczą się w pojęciu świadczenia usług na potrzeby opodatkowania VAT (potwierdza to m.in. interpretacja prawa podatkowego wydana w dniu 4 czerwca 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPP2/443-283/10/LŻ). Po drugie zaś, spełniona jest przesłanka tożsamości podmiotowej podatnika VAT uprawniająca go do korzystania (przy zachowaniu innych wymagań prawnych) z prawa do odliczenia VAT z faktur zakupowych niezależnie od tego czy świadczącym bezpośrednio usługę jest jednostka macierzysta czy jej oddział.

Powyższe wnioski potwierdza m.in. przywoływany przez organy podatkowe w licznych interpretacjach (także w przywołanych powyżej) wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 - FCE Bank. Trybunał we wskazanym orzeczeniu uznał m.in., że:

* czynności wewnątrzzakładowe, a więc między jednostką macierzystą i oddziałem, nie mają znaczenia dla sposobu rozliczania się z podatku od towarów i usług i w efekcie nie powodują powstania obowiązku podatkowego,

* umowy o podziale kosztów pomiędzy spółką i oddziałem nie są zawierane między niezależnymi podmiotami, co skutkuje tym, że oddział korzystając z usług wykonywanych przez spółkę macierzystą nie nabywa w odniesieniu do tych zdarzeń statusu podatnika VAT w konsekwencji przypisania mu części kosztów usług.

Przywołane orzeczenie TSUE należy rozumieć w ten sposób, że czynności wewnątrzzakładowe podatnika pozostają bez wpływu na opodatkowanie VAT. Oznacza to, że z jednej strony nie powodują powstania obowiązku podatkowego, a z drugiej nie uniemożliwiają podatnikowi odliczenia VAT od dokonanych zakupów (pod warunkiem, że pozostałe warunki obniżenia należnego VAT o VAT naliczony są zachowane).

Przytoczone powyżej argumenty prawne, przywołana praktyka decyzyjna organów podatkowych oraz orzeczenie TSUE jednoznacznie wskazują na poprawność stanowiska Wnioskodawcy. Potwierdza to także szereg innych interpretacji prawa podatkowego, których cytowanie w tym miejscu nie jest konieczne z uwagi na tożsamość przedstawionych tam wniosków ze stanowiskiem Wnioskodawcy i cytatami użytymi już wcześniej w niniejszej argumentacji (analogiczne stanowisko zaprezentował przykładowo - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 30 maja 2012 r., nr IBPP2/443-145/12/ICz oraz w dniu 10 sierpnia 2010 r., nr IBPP3/443-384/10/BWo, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 10 listopada 2008 r., nr ITPP2/443-712b/08/AK).

Przyjęcie poglądu odmiennego (zakładającego brak prawa do odliczenia w analizowanej sytuacji) byłoby wnioskiem nieuprawnionym i godzącym w podstawową zasadę systemu VAT, tj. neutralności tego podatku dla przedsiębiorcy. Prawo do odliczenia VAT (przy zachowaniu wymogów ustawowych) stanowi podstawowy instrument realizacji tej zasady. Jeśli chodzi o VATU, prawo to gwarantuje art. 86, który odnosi się do szeregu sytuacji - w tym do tej opisanej w zdarzeniu przyszłym (ust. 8 pkt 1). Jak wskazuje prof. Tomasz Michalik w komentarzu do VAT z 2014 r.: "W braku regulacji zawartej w art. 86 ust. 8, jeżeli podatnik dokonałby zakupów (importu) towarów lub usług w celu wykonania usług niepodlegających opodatkowaniu, rozliczenie podatku naliczonego podlegałoby podstawowej regule określonej w art. 86 ust. 1. Oznacza to, iż podatnik ten nie mógłby odliczyć podatku naliczonego ze względu na to, iż zakupy (import) nie byłyby związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Właśnie dlatego, aby uniknąć takiego, wysoce niepożądanego, obciążenia polskich usługodawców, ustawodawca wprowadził rozwiązanie szczególne, umożliwiające podatnikom odliczenie podatku naliczonego przy nabyciu (imporcie) towarów i usług związanych z wykonywaniem poza terytorium kraju czynności, które w Polsce byłyby opodatkowane. Dotyczy to nie tylko usług, ale także dostaw towarów poza terytorium Polski. Warunkiem odliczenia jest posiadanie przez podatnika dokumentów, "z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami".

Problematyka odliczenia VAT przy zakupach dokonywanych przez jednostki macierzyste i oddziały doczekała się bogatej praktyki decyzyjnej organów podatkowych i orzecznictwa potwierdzającego prawo do odliczeń. Dotyczy to nie tylko sytuacji analizowanej w niniejszym wniosku.

Analogiczne konkluzje dotyczą przypadków, kiedy to z prawa odliczenia VAT korzysta oddział spółki, który świadczy na jej rzecz pewne usługi ściśle związane z usługami oferowanym następnie przez jednostkę macierzystą ostatecznym klientom. Sytuacja taka stanowi niejako "lustrzane odbicie" analizowanego zdarzenia przyszłego i tym samym musi prowadzić do tożsamych wniosków. Potwierdza to orzecznictwo polskich sądów administracyjnych. Przykładowo - wyrok NSA z 26 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 493/12 dotyczących usług gwarancyjnych świadczonych przez oddział spółce macierzystej z Wielkiej Brytanii. NSA wskazał tu, iż: "(...) Poprzez niekwestionowany związek nabywanych przez skarżącego usług i towarów z wykonywaniem działalności opodatkowanej, należy uznać, że naprawy gwarancyjne wykonywane poza terytorium kraju (w kraju Jednostki Macierzystej), o ile wykonywane byłyby w Polsce, to skarżącemu także przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług do ich wykonania. Stanowisko organu, które zakwestionował w zaskarżonym wyroku Sąd pierwszej instancji jest szczególnie nie do zaakceptowania, wobec wywiedzionego wniosku, że Oddział dokonujący zakupów dla realizacji działalności opodatkowanej w istocie z tytułu nabycia towarów i usług dla realizacji usług gwarancyjnych traktowany byłby jako ostateczny konsument, pozbawiony prawa do odliczenia podatku naliczonego w fakturach wystawionych z tego tytułu, takie stanowisko, jak słusznie ocenił to Sąd pierwszej instancji, naruszałoby zasadę neutralności VAT".

Analogiczne stanowisko zawiera się także w wyroku WSA w Rzeszowie z 15 kwietnia 2010 r. (I SA/Rz 175/10), wyroku WSA w Warszawie z 20 lipca 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 1202/05, wyroku NSA w Warszawie z 9 lutego 2005 r., sygn. akt FSK 1485/04 i potwierdza stanowisko Wnioskodawcy w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Prawo to dotyczy również podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dokonywanymi na terytorium kraju, które służą docelowo wykonywaniu działalności podatnika, podlegającej obcej jurysdykcji podatkowej. Niemniej nawet w takiej sytuacji nabyte w kraju towary i usługi dokonywane są na cele działalności podatnika, która podlegałaby opodatkowaniu w Polsce.

Niezależnie od powyższego powinna występować tożsamość podmiotowa między jednostką realizującą zakupy w kraju, a jednostką dokonującą ich "konsumpcji".

Zagadnienia powoływania i funkcjonowania oddziału regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 pkt 4 ustawy o działalności gospodarczej użyte w ustawie określenie oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Zatem oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur jednostki macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej.

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie Ministero dellEconomia e delle Finanze i Agenzia delle Entrate przeciwko FCE Bank plc. sprawie C-210/04 (Zb. Orz. z 2006 r., s. I-02803) TSUE wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca, czynny podatnik VAT w Polsce, w celu rozwoju swojej dotychczasowej działalności planuje utworzenie oddziału na terenie Niemiec. Oddział zostanie zarejestrowany w Niemczech jako czynny podatnik VAT i VAT UE. Jako jednostka samobilansująca się, prowadzić będzie odrębną od jednostki macierzystej księgowość oraz sporządzać osobne sprawozdania finansowe. Oddział świadczył będzie usługi, które świadczy Spółka wykorzystując sprzęt, który zostanie przesunięty z Polski do Oddziału na okres wykonywania usługi oraz pracowników oddelegowanych do pracy dla Oddziału na okres wykonywania usługi, a także podwykonawców.

Koszty ponoszone przez Spółkę jako jednostkę macierzystą (zakupione usługi i towary) związane z realizacją usług świadczonych przez Oddział m.in. są związane z:

* leasingiem środków trwałych przesuwanych do Oddziału (umowy leasingowe zawarte będą z jednostką macierzystą w Polsce),

* eksploatacją środków trwałych (w tym serwisu),

* wynagrodzeniami pracowników oddelegowanych do pracy dla Oddziału,

* kosztami administracyjnymi działalności Oddziału,

* zakupem paliwa (zakupy realizowane będą w oparciu o zbiorczą umowę o korzystanie z międzynarodowych kart flotowych. Pojazdy tankowane będą z reguły w Niemczech, incydentalnie w Polsce w celu umożliwienia ich dojazdu do Oddziału).

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością oddziału na terytorium Niemiec.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzić należy pogląd Spółki, że przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonywanych na terytorium Polski na cele działalności gospodarczej Oddziału funkcjonującego na terytorium Niemiec. Prawo to Spółka powinna realizować na zasadach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy (w tym przez posiadanie stosownej dokumentacji), o ile nie wystąpią przesłanki je wyłączające określone w art. 88 ustawy. Jak już bowiem wskazano powyżej Oddział Spółki - jako polskiego podatnika podatku od towarów i usług - stanowi jedynie formę organizacyjno-prawną, za pomocą której Spółka wykonuje działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym zachowana jest tożsamość podmiotowa między jednostką dokonującą nabyć towarów i usług, a podmiotem je "konsumującym" dla potrzeb działalności, która byłaby opodatkowana podatkiem do towarów i usług gdyby była wykonywana w kraju.

Wnioskodawca wskazuje, że ponoszone przez Spółkę koszty pozostaną każdorazowo w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy na terenie Niemiec. Zakupione usługi i towary wykorzystywane będą w Niemczech przy świadczeniu usług opodatkowanych VAT. Gdyby opisywana działalność wykonywana była na terenie Polski przez jednostkę macierzystą, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów towarów i usług. Ponadto, po uruchomieniu Oddziału Wnioskodawca zadba o to, aby być w posiadaniu dokumentów Oddziału (zaświadczenie, że Oddział jest czynnym podatnikiem od wartości dodanej w Niemczech, deklaracje VAT składane do niemieckiego organu podatkowego, faktury zakupowe i sprzedażowe, noty księgowe, wewnętrzna ewidencja), które potwierdzą związek nabytych w Polsce towarów i usług z usługami świadczonymi przez Oddział w Niemczech.

Wskazane okoliczności stanu faktycznego wypełniają przesłanki wymienione przez ustawodawcę w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, w szczególności nabywane w Polsce towary i usługi dotyczą świadczenia usług transportu ponadgabarytowego oraz usług dźwigowych poza terytorium kraju (w Niemczech). Poza tym świadczenie usług transportu ponadgabarytowego oraz usług dźwigowych podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, zatem nabywane w Polsce przez Wnioskodawcę towary i usługi mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju - wynika to również ze stanu faktycznego wniosku. Ponadto, jak wskazano, Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów, z których będzie wynikał związek odliczonego podatku z czynnościami, które podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski - zaświadczenie, że Oddział jest czynnym podatnikiem od wartości dodanej w Niemczech, deklaracje VAT składane są do niemieckiego organu podatkowego, faktury zakupowe i sprzedażowe, noty księgowe, wewnętrzna ewidencja, które potwierdzą związek nabytych w Polsce towarów i usług z usługami świadczonymi przez Oddział w Niemczech.

Wobec spełnienia warunków określonych w art. 86 ust. 8 ust. 1 ustawy na tej podstawie Spółka posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem jej oddziału na terytorium Niemiec.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.